افزایش طول عمر با کار خیر!
تحقيقات جديد پژوهشگران دانشگاه ميشيگان نشان داد افرادي كه خود را به دلايل غيرخودخواهانه مانند كمك به ديگران داوطلب مي‌كنند، به نسبت افرادي كه دست كمك‌دهنده ندارند، بيشتر عمر مي‌كنند.
تحقيقات جديد پژوهشگران دانشگاه ميشيگان نشان داد افرادي كه خود را به دلايل غيرخودخواهانه مانند كمك به ديگران داوطلب مي‌كنند، به نسبت افرادي كه دست كمك‌دهنده ندارند، بيشتر عمر مي‌كنند.
اين درحالي است كه افرادي كه عمدتا به دلايل خودخواهانه‌تر داوطلب مي‌شوند، از اين فايده بي‌نصيب هستند.
سارا كانورا از دانشگاه ميشيگان در بيانيه‌اي اظهار كرد: اين مساله مي‌تواند بدين معنا باشد كه افرادي كه انگيزه اصلي داوطلب بودن آنها، ساير مردم هستند، ممكن است از تنشهاي مرتبط با داوطلب بودن مانند محدوديت‌هاي زماني و دستمزد كم در امان باشند.
كانورا و همكارانش به بررسي نتايج يك مطالعه بر روي ۱۰ هزار و ۳۱۷ شهروند شهر ويسكانزين از زمان فارغ‌التحصيلي از دبيرستان در سال ۱۹۵۷ تاكنون پرداختند. در سال ۲۰۰۸ ميانگين سني شركت‌كنندگان ۶۹ سال و تقريبا نيمي از آنها مونث بودند.
در سال ۲۰۰۴ اين شركت‌كنندگان به گزارش دفعات داوطلب‌شدن خود در ۱۰ سال گذشته پرداختند. آنها همچنين دلايل خود را براي اين كار توضيح داده يا در شرايطي كه داوطلب نشده، اما قصد آن را داشتند به توضيح دلايل خود پرداختند.
انگيزه برخي از اين شركت‌كنندگان بيشتر به سوي ديگران بود. با اين‌حال برخي ديگر از آنها از دلايل خودمحوري بيشتر براي داوطلب شدن برخوردار بودند.
اين محققان سپس به مقايسه دلايل داوطلبان با اطلاعات سلامت جسماني آنها كه بيشتر در سال ۱۹۹۲ جمع‌آوري شده بود پرداختند. آنها همچنين شرايط اجتماعي-اقتصادي، سلامت روحي، حمايت اجتماعي، وضعيت تاهل و عوامل خطر سلامت از جمله كشيدن سيگار، شاخص توده بدن و استفاده از الكل را در فرد مورد بررسي قرار دادند.
محققان دريافتند افرادي كه براي دلايل نوع‌دوستانه تر داوطلب مي‌شدند، از ميزان کمتر مرگ و مير در سال ۲۰۰۸ نسبت به افرادي كه داوطلب نمي‌شدند، برخوردار بودند.
از ميان دو هزار و ۳۸۴ غيرداوطلب، ۴.۳ درصد طي چهار سال بعدي مردند؛ درحالي كه اين ميزان در ميان داوطلبان نوع‌دوست ۱.۶ درصد بود.
اين در حالي بود كه افرادي كه به دليل رضايت شخصي به انجام اين كار مي‌پرداختند، از نرخ مرگ و مير مشابه با غيرداوطلبان برخوردار بودند.
منبع: ایسنا
اين درحالي است كه افرادي كه عمدتا به دلايل خودخواهانه‌تر داوطلب مي‌شوند، از اين فايده بي‌نصيب هستند.
سارا كانورا از دانشگاه ميشيگان در بيانيه‌اي اظهار كرد: اين مساله مي‌تواند بدين معنا باشد كه افرادي كه انگيزه اصلي داوطلب بودن آنها، ساير مردم هستند، ممكن است از تنشهاي مرتبط با داوطلب بودن مانند محدوديت‌هاي زماني و دستمزد كم در امان باشند.
كانورا و همكارانش به بررسي نتايج يك مطالعه بر روي ۱۰ هزار و ۳۱۷ شهروند شهر ويسكانزين از زمان فارغ‌التحصيلي از دبيرستان در سال ۱۹۵۷ تاكنون پرداختند. در سال ۲۰۰۸ ميانگين سني شركت‌كنندگان ۶۹ سال و تقريبا نيمي از آنها مونث بودند.
در سال ۲۰۰۴ اين شركت‌كنندگان به گزارش دفعات داوطلب‌شدن خود در ۱۰ سال گذشته پرداختند. آنها همچنين دلايل خود را براي اين كار توضيح داده يا در شرايطي كه داوطلب نشده، اما قصد آن را داشتند به توضيح دلايل خود پرداختند.
انگيزه برخي از اين شركت‌كنندگان بيشتر به سوي ديگران بود. با اين‌حال برخي ديگر از آنها از دلايل خودمحوري بيشتر براي داوطلب شدن برخوردار بودند.
اين محققان سپس به مقايسه دلايل داوطلبان با اطلاعات سلامت جسماني آنها كه بيشتر در سال ۱۹۹۲ جمع‌آوري شده بود پرداختند. آنها همچنين شرايط اجتماعي-اقتصادي، سلامت روحي، حمايت اجتماعي، وضعيت تاهل و عوامل خطر سلامت از جمله كشيدن سيگار، شاخص توده بدن و استفاده از الكل را در فرد مورد بررسي قرار دادند.
محققان دريافتند افرادي كه براي دلايل نوع‌دوستانه تر داوطلب مي‌شدند، از ميزان کمتر مرگ و مير در سال ۲۰۰۸ نسبت به افرادي كه داوطلب نمي‌شدند، برخوردار بودند.
از ميان دو هزار و ۳۸۴ غيرداوطلب، ۴.۳ درصد طي چهار سال بعدي مردند؛ درحالي كه اين ميزان در ميان داوطلبان نوع‌دوست ۱.۶ درصد بود.
اين در حالي بود كه افرادي كه به دليل رضايت شخصي به انجام اين كار مي‌پرداختند، از نرخ مرگ و مير مشابه با غيرداوطلبان برخوردار بودند.
منبع: ایسنا
باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
ازفردا همه بخاطر اینکه عمرشون بیشتر بشه میرن دنبال کار خیر.فقط خدا کنه به زور دست پیرزنا یا پیرمردارو نگیرن از خیابون رد کنن.