حدادی: قول می دهم حریف آلمانی را بگیرم
می گیرمش. خیلی طول نمی کشد. سه تا دایمون لیگ داریم. در یکی از آنها می گیرمش، قول می دهم.
حدادی با برنز جهانی و نقره المپیک، از دومیدانی ایران فاصله زیادی گرفته. قبل از اینکه تماشا سوالاتش را بپرسد، حدادی سوال کرد:
- سوال اول را من می پرسم.
بپرس.
- مدالم چسبید؟
خیلی.
- راستش را بگویید کدام مدال بیشتر حال داد؟
همه مدال ها خوب بود اما مدال تو اولین مدال دوومیدانی المپیک بود. به نظر خودت چی، کدام مدال با ارزش تر بود؟
- من نظر نمی دهم. همه مدال ها با ارزش بود اما مدال آنها طلا بود و مدال من نقره.
یعنی الان داری حسرت طلا را می خوری؟
- من اول خدا را شکر می کنم. من خیلی نتیجه خوبی گرفته ام. خیلی خوب بود. از همه سرتر بودم. همه دنیا دیدند که من از همه بالاتر بودم. اگر همان چند سانتیمتر پایم بیرون دایره پرتاب نمی رفت، الان من طلا را داشتم.
آن پرتاب چقدر بود؟
- 69 متر و بیست سی سانتیمتر. خیلی حیف شد.
به نظر می رسید بعد از پرتاب پنجم که خطا کردی، به هم ریختی.
- نه. من نه استرس داشتم و نه عصبی بودم. خیلی راحت پرتاب کردم. حتی از دایمون لیگ هم راحت تر بودم.
در المپیک و مقابل همه تماشاگرها راحت بودی؟
- من عاشق این جو هستم. استادیوم نصفش خالی باشد، من عذاب می کشم.
خودت بیشتر از همه جو می دهی. حتما سر این مسابقه هم خیلی داد زدی، الان هم صدایت گرفته.
- نه، اصلا داد نزدم. یک دیسک هم خوب به دستم نچسبید. اگر دیسک ها خوب بودند که رکورد المپیک را هم می زدم. آن موقع بود که فریاد می زدم. من می توانستم رکورد 71 را هم بزنم.
در مقایسه با مسابقات قبلی ات خیلی سر حال بودی، اما رکورد زدن سخت نبود؟
- من خیلی انرژی داشتم، فول فول بودم. از همه جای دنیا برای من انرژی می آمد. چه آنهایی که در ورزشگاه بودند، چه آنهایی که در خانه هایشان بودند و می خواستند من مدال بگیرم.
با اعضای کاروان ایران هم در تماس بودی، با مسئولان؟
- همه بچه ها برام آرزوی مدال داشتند.
با مسئولان هم صحبت می کردی؟ در این مدتی که در دهکده بودی، حتی یک مصاحبه هم نکرده بودی، به نظر می رسید می خواهی تنها باشیم.
- من قبل از مسابقه با هیچ کس حرف نمی زنم. با همه در حد سلام و علیک هستم.
تلویزیون ایران خیلی مسابقه ات را نشان نداد. همه مسابقات همزمان شده بودند و بیشتر گزارش ها از وزنه برداری بود. انتظار نداشتی که به اولین مدال تاریخ دوومیدانی بیشتر اهمیت بدهند؟
- من از هیچ کسی انتظاری ندارم. اگر می خواهند نشان بدهند نمی خواهند هم ندهند. طرفداران من هر طوری که باشد خودشان مسابقه ام را می بینند. به هر حال بهداد سلیمی هم اسطوره است و او را ترجیح میدهند.
با خانواده ات در تماس بودی، حالشان خوب است؟
- با پدرم صحبت کرده ام. خیلی خوشحال بود که بالاخره نتیجه زحماتم را گرفته ام.
خبرنگارانی که در لندن هستند، خبر داده اند که هارتینگ مست بوده و مدالش را دزدیده اند.
- کدم مدال؟ مگر مدال داده اند؟ ما هنوز روی سکو نرفته ایم که امشب (دیشب) ساعت یازده و نیم تازه توزیع مدال ماست.
برای کسانی که مسابقه ات را دیدند، کری ات با هارتینگ جالب بود.
- من شنیده ام که از مسلمان ها خوشش نمی آید و گفته در هر کشور مسلمانی مسابقه باشد، حتی اگر میلیون ها یورو هم بدهند، حاضر نیست پایش را آنجا بگذارد. البته نمی دانم این صحت دارد یا نه. به هر حال اصلا از من خوشش نمی آید اما من با همه دوست هستم.
قبل از المپیک هم مصاحبه کرده بود و گفته بود که تو دوپینگ می کنی.
- حرف هایش را دیدم ولی جواب ندادم. من خیلی بهتر از او هستم. در مصاحبه مطبوعاتی ام هم گفتم، الان هم به شما می گویم، من اگر جای هارتینگ بودم، ۸۵ متر می انداختم نه ۶۸ متر.
به خاطر ویژگی های خودش می گویید یا اینکه این حرفت دلیل دیگری دارد؟
- آلمان بهترین امکانات را دارد. در ایران ما کلا یک زمین پرتاب داریم اما در آلمان نزدیک به سه هزار استادیوم هست که همه شان زمین پرتاب دارند. هر امکاناتی هم که بخواهی در در این زمین ها دارند. آلمانی ها دستگاهی دارند که اگر تکنیک پرتابگر اشتباه باشد، نمی گذارد حرکت کنی.
کری شما تا کی ادامه دارد؟
- می گیرمش. خیلی طول نمی کشد. سه تا دایمون لیگ داریم. در یکی از آنها می گیرمش، قول می دهم.
از الان به فکر برزیلی؟
- حتما، هیچ شکی نیست. تا ۲۰۲۰ هستم. الکنا را که دیدم، روحیه گرفتم. او با ۴۱ سال سن، ۶۸ متر پرتاب کرد. من هنوز ۲۷ سال دارم و می توانم هشت سال دیگر هم پرتاب خوبی داشته باشم.
مدالت را هنوز به کسی تقدیم نکردی؟
- چند روز صبر کنید، تقدیمش می کنم.
با نقره برگشتم
احسان حدادی از چند هفته قبل از المپیک صفحه اجتماعی اش را بست اما حالا دوباره به جمع دوستانش برگشته. او حالا با مدال برگشته و روی صفحه اش نوشته: «سلام دوستای خوبم. من بعد از دو هفته غیبت اومدم، این بار با مدال المپیک. این مدال را تقدیم همه تان می کنم. دوستتان دارم، عاشقتونم.»
1- روبرت هارتینگ (آلمان) با 27/68 سانتیمتر
۲- احسان حدادی (ایران) با ۱۸/۶۸ سانتیمتر
3- گرد کانتر (استونی) با 03/68 سانتیمتر
۴- ویرجیلیوس آلکنا (لیتوانی) با ۳۸/۶۷ سانتیمتر
5- پیوتر مالچوفسکی (لهستان) با 19/67 سانتیمتر
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
دمت گرم ،احسان جان خدا پشت و پناهت.
يدونه باشي.
سلطـــــــــــــــــــــــانه این احسان، سلطان! دمت گررم . یا علی
احسان جون من عاشقتم .تو خودت طلایی مدالتم طلاست دیگه نمیشه گفت که حالا پات رفته بیرون ازهارتینگ کمتری عمرا ولی اگه دستم بهش برسه خفش میکنم .
احسان انقد نشین نگو من حریف آلمانی و میگیرم .تو ازون بالاتری همه دیدن ومیدونن اصن نباید بزاری کسی این حرف و بیان کنه .عاشق روحیتم من چندبار سرتمرینات بودم توی انقلاب یعنی خر تمریناتتم.