جباری: انتقال توپ پرسپولیس در حد تیم‌های اروپایی است

ورزش سه: پرسپولیس پس از پیروزی مقابل شمس‌آذر قزوین و صعود به صدر جدول، حالا با هدایت گاریدو امیدوار به ادامه موفقیت‌های خود در لیگ برتر است. رضا جباری، پیشکسوت پرسپولیس، در گفت‌وگویی به بررسی عملکرد این تیم پرداخته و نکاتی را در خصوص ساختار فنی و استفاده از بازیکنان جوان مطرح کرده است.

وی عملکرد پرسپولیس در انتقال سریع توپ از دفاع به حمله را یکی از نقاط قوت تیم دانسته و از اعتماد گاریدو به بازیکنان جوانی همچون صحرایی تمجید کرده است. جباری همچنین از بازیکنان باتجربه‌ای همچون وحید امیری و تاثیرگذاری آنان بر جوانان پرسپولیس به عنوان عاملی کلیدی در تقویت شخصیت تیمی یاد کرده است.

این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

عملکرد پرسپولیس مقابل شمس‌آذر چطور بود؟

خب مهم‌ترین مسئله الان کسب نتیجه است که پرسپولیس برد. حالا یک‌سری ایرادات فنی هم هست که نمی‌خواهم خیلی وارد این قضایا شوم، چون به نظرم تیم آن ساختار درست و آن انگیزه لازم برای بردن بازی‌ها را هم‌ دارد. تیم در بحث انتقال فوق‌العاده عمل می‌کند، اگر بگویم در سطح اروپا انتقال توپ از دفاع به حمله را انجام می‌دهند، اغراق نکردم! وقتی حریف ضربات ایستگاهی می‌زند بازیکنان در خط دفاعی توپ را به حمله می‌رسانند و آنجا چهار، پنج تا بازیکن داریم که نکته امیدوارکننده در فوتبال ماست. اما در بحث مالکیت نسبت به سال‌های پیش ضعیف‌تر کار می‌کنیم که می‌تواند تاکتیک گاریدو‌ باشد و شاید زیاد روی مالکیت مانور نمی‌دهد و بیشتر روی انتقال تمرکز کرده که نتیجه هم گرفته است.

درباره استفاده گاریدو از جوانانی مثل صحرایی چه نظری دارید؟

این نکته بسیار مثبتی است و در هر جای فوتبال ما باشد از آن استقبال می‌کنیم به خصوص در پرسپولیس که بازیکن امید ما می‌آید و این‌چنین می‌درخشد. البته نمی‌خواهم زیاد مانور دهم تا این بچه از آن سمت بوم بیفتد! باید خیلی حواس‌مان باشد که این جوان‌ها وارد حاشیه نشوند. این اعتماد گاریدو واقعا تحسین‌برانگیز است. هر مربی جرات این‌ کار را ندارد. البته مربی داریم که به جوانان بازی می‌دهد، اما تعدادشان کم است. وقتی در پرسپولیس به امثال رفیعی و صحرایی بازی می‌دهید نکته مثبتی است که از آن استقبال می‌کنم.

از طرفی بازیکنی مثل وحید امیری با این سن و سال هنوز ۹۰ دقیقه در زمین می‌جنگد. راز موفقیت بازیکنان این چنینی چیست؟

یک بحثی که با جوان‌ها دارم و درباره صحرایی و رفیعی هم نگران این موضوع هستم برمی‌گردد به شخصیت بازیکنان. امروزه شخصیت بازیکنان جزء معیارهای انتخاب بازیکن است که آیا آن فرد گنجایش بزرگ شدن در تیم‌های بزرگ مثل بارسا و میلان را دارد؟ بعد انتخاب می‌شوند یا اگر این‌چنین نباشد خیلی روی آنها مانور نمی‌دهند. جدای مسئله فنی، شخصیت بیرونی امیری است که مثال‌زدنی است. از زمان برانکو بازیکنانی وارد پرسپولیس شدند که شخصیت قهرمانی را با خودشان آوردند و جوان‌ها هم به این‌ها نگاه کرده و الگوبرداری می‌کنند. امثال امیری و عالیشاه به پرسپولیس و جوانان ما کمک می‌کنند و یکی از رازهای موفقیت پرسپولیس همین است. امیری و عالیشاه و مدتی هم سیدجلال شخصیت قهرمانی را به جوانان تزریق می‌کردند که ستودنی است. این بازیکنان از زمان برانکو تا یحیی و حالا گاریدو در شکل‌گیری قهرمانی و شخصیت تیمی نقش ویژه‌ای دارند. از زمان برانکو ببینید ما حاشیه‌ای در تیم نداریم یعنی بازیکن تعویض شود، قهر کند یا با مربی درگیر شود، اما در تیم‌های رقیب این‌ها را می‌بینیم که روی تیم هم تاثیر می‌گذارد. در پرسپولیس و در حدود یک دهه اخیر بازیکنی را ندیدم که حاشیه ایجاد کند و این هم به‌خاطر شخصیت بازیکنانی است که درون تیم هستند، افرادی مثل پورعلی‌گنجی و کنعانی و عالیشاه و خود کریم که در این مسئله زبان‌زد است.

بازی نکردن بازیکنانی مثل صادقی و سلمانی هم دیگر به چشم نمی‌آید و به نظر می‌رسد گاریدو خیلی خوب این موضوع را مدیریت کرد. این‌طور نیست؟

یاسین سلمانی و خدابنده‌لو بازیکنان خوبی هستند که مورد علاقه من هم هستند، اما نمی‌توانم علایق شخصی‌ام را به مربی تیم تحمیل کنم. شاید نظر دهم که یاسین خوب است و بازی کند، اما در آخر مربی است که تصمیم می‌گیرد و همه به تصمیم او احترام می‌گذارند. گاریدو هم به شخصیتی که بازیکن باید بروز دهد، اهمیت می‌دهد یعنی بازیکن تعهد دارد به باشگاه. بازیکنان ایرانی باید از امید و سیدجلال و وحید یاد بگیرند که متعهد به باشگاه هستند. هیچ‌جا در قرارداد یاسین و خدابنده‌لو و بقیه نوشته نشده که شما فیکس بازی می‌کنید، شما قراردادی بستید که تحت اختیار مربی و باشگاه هستید. بازیکنان چه روی نیمکت و چه روی سکو یا درون زمین باید بهترین عملکرد را داشته باشند و مربی تصمیم می‌گیرد از چه بازیکنی استفاده کند و مربی هم می‌گوید هر کسی در تمرین خوب باشد و شخصیت خوبی داشته باشد را استفاده می‌کند. گاریدو می‌خواهد انگیزه و رقابت را وارد تیم کند، چون می‌داند برگ برنده‌اش خواهد شد. صادقی و سلمانی و بقیه یاد بگیرند تلاش کنند و شخصیت تیمی و فردی خود را حفظ کنند درنهایت به باشگاه کمک می‌کند وگرنه سرمربی دشمنی با بازیکنی ندارد.