این دختران، زیباترین فرشته‌های یخی ایران هستند

سپهر خرمی در روزنامه هم‌میهن نوشت: بازیکنان تیم‌ملی هاکی روی‌یخ زنان ایران با هزینه شخصی اعزام شدند و با مدال نقره‌ برگشتند

«ما در حال انجام وظیفه‌ایم....با ترس غریبه‌ایم»؛ بخشی از موزیک‌ویدئویی است که بازیکنان تیم‌ملی هاکی روی‌یخ زنان ایران در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند که در حال زمزمه این قطعه موسیقی بودند. باوجودی که هزینه خاصی برای آنها نشد اما برای رسیدن به موفقیت، یک‌دل شدند تا به فینال مسابقات آسیایی راه پیدا کنند. هرچند در گام پایانی مقابل تایلند، شکست خوردند اما مدال نقره چنان ارزشمند است که کار بزرگ آنها را تکمیل کند. ازسوی‌دیگر فاطمه کشاورز، وزنه‌بردار تیم‌ملی زنان ایران نیز در مسابقات قهرمانی آسیا در کره‌جنوبی نیز با درخشش در وزن ۶۴کیلوگرم، ایران را وارد جدول مسابقات کرد. در ادامه نیز از الهام اصغری خواهیم گفت که وسایل زندگی‌اش را فروخت تا برای ایران افتخارآفرینی کند.

مستندی که آینده را دید

قابل باور نیست که به‌دلیل نبود پیست استاندارد «هاکی روی‌یخ»، ملی‌پوشان فعلی زنان ایران در این رشته مجبور بودند در زمین‎‌هایی تمرین کنند که اصلا مناسب ورزش هاکی روی‌یخ نیست. مستند «جایی برای فرشته‌ها نیست»، دقیقا به همین موضوع اشاره دارد. این مستند، روایت سفر پرفرازونشیبی است که پیش‌روی دختران سختکوش ایرانی برای رسیدن به مقام قهرمانی در مسابقات آسیایی قرار داشت. تماشای محرومیت‌های فراوان این تیم قدرتمند از نزدیک، سبب می‌شود دستاوردهای آنان را ارزشمندتر بدانیم چراکه این دختران عملا خلاف‌جهت رودخانه زندگی، شنا کردند و موفق شدند. سام کلانتری، کارگردان این مستند، تلاش خود را به‌کار بست تا حقیقت زندگی این دختران را بدون کوچکترین دخالتی به‌معرض نمایش بگذارد. سام کلانتری در گفت‌وگو با «هم‌میهن» از این مستند و تلاش بچه‌های ملی‌پوش گفت: «چهارسال پیش این مستند را ساختم که در مورد اینلاین هاکی بود. این رشته روی‌یخ نیست چون آن زمان اصلا زمین یخی برای این بچه‌ها وجود نداشت. کفش بچه‌ها چرخدار است که تفاوت کوچکی با هاکی روی‌یخ دارد. در سال 1396 تصمیم به ساخت مستند گرفتم. از نظر قصه‌ای این بچه‌ها سوپراستار نبودند و رشته شناخته‌شده‌ای نیز نبود. اما با کاوه صدقی که آن زمان سرمربی تیم‌ملی بود، آشنا شدم و این مستند را ساختم. جذابیت واقعی این مستند این بود که بچه‌ها خیلی شناخته‌شده نبودند و برای من چالش بزرگی بود که ببینم آیا شدنی است که یک طرح و مستند جذاب را از دل آن خارج کنم یا خیر.» سام کلانتری درخصوص اینکه شرایط مالی ملی‌پوشان هاکی روی‌یخ هنوز هم تفاوت چندانی با سه‌سال قبل نکرده، گفت: «هفته‌ای دو، سه‌روز با بچه‌ها برای ساخت این مستند در ارتباط بودیم تا بتوانیم یک قصه جذاب را بنویسیم که خروجی مناسبی نیز به‌دست آوردیم. در طول ساخت مستند، متوجه شدم که بچه‌ها با سختی زیاد و پول توجیبی، کارشان را پیش می‌برند. همان زمان نیز این فشارهای مالی روی بچه‌ها بود. نکته مثبت این است که هاکی روی‌یخ در قیاس با اینلاین هاکی، مسابقات المپیکی محسوب می‌شود و این بچه‌ها می‌توانند پیشرفت بیشتری کنند. البته شرایط مالی بچه‌ها به‌لحاظ توجه مسئولان متاسفانه در قیاس با سه‌سال گذشته اصلا فرقی نکرده است. یکی از عادات ما این است که متاسفانه «پخته‌خور» هستیم؛ یعنی وقتی طیفی به موفقیتی می‌رسند، افراد زیادی پیدای‌شان می‌شود تا در این موفقیت سهیم باشند».

مسیر نقره‌ای هاکی با دستان خالی

شاید کمترکسی باور کند که دختران هاکی روی‌یخ ایران با هزینه شخصی به مسابقات آسیایی اعزام شدند و توانستند به چنین افتخار بزرگی دست پیدا کنند. هرچند عباس نظریان، رئیس فدراسیون اسکی در گفت‌وگو با آنا چنین موضوعی را که این تیم مورد بی‌مهری قرار گرفته را قبول ندارد اما به‌صورت رسمی نیز رد نمی‌کند که بازیکنان تیم‌ملی زنان هاکی، با هزینه شخصی به مسابقات اعزام شدند: «در مورد بی‌مهری‌ها به این تیم قبل از اعزام گفت: من برخی کلمات مانند همین بی‌مهری را قبول ندارم. تمام تلاش ما این بود که هزینه بلیط که به‌خاطر نوسانات ارزی واقعا جزو هزینه‌های بزرگ محسوب می‌شد را تامین کنیم؛ بنابراین بی‌مهری صورت نگرفت». کاوه صدقی، رئیس انجمن هاکی روی‌یخ ایران اما صحبت هاکی‌بازان مبنی بر اینکه با هزینه شخصی به این مسابقات رفتند را در گفت‌وگو با «هم‌میهن» تایید می‌کند: «هزینه هتل بازیکنان و کادر فنی، توسط فدراسیون جهانی پرداخت می‌شود. هزینه بلیط و ویزا اما ازسوی خود بازیکنان پرداخت شد. امیدوار بودیم اسپانسری بیاید، بخشی از این هزینه را تقبل کند و درواقع در قالب اسپانسر اصلی تیم‌ملی هاکی روی‌یخ زنان ایران فعالیت کند. ما 30جلسه در کمیته ملی المپیک برگزار کردیم اما هزینه‌ای به ما ندادند. 50درصد هزینه‌ها توسط خود بچه‌ها پرداخت شد و 50درصد مابقی هزینه‌ها را از ایران‌مال قرض کردیم تا بتوانیم به مسابقات اعزام شویم. اگر همت بچه‌ها نبود و این پول را قرض نکرده بودیم، سفر ما به مسابقات لغو می‌شد».  «مژگان شاهسوند» ستاره تیم‌ملی هاکی روی‌یخ زنان ایران نیز در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» هزینه‌هایی که شخصا پرداخت کردند را تایید کرد: «بخشی از هزینه‌های اعزام را شخصا پرداخت کردیم که این مسئله تاحدودی روی تمرکز ما تاثیر گذاشته بود اما با شروع مسابقات، دیگر به مسائل حاشیه‌ای توجه نداشتیم تا بتوانیم به موفقیت برسیم. این نکته را نیز باید اضافه کنم که بعدا وزارت ورزش تمام هزینه‌هایی که پرداخت کردیم را به‌حساب ما برگرداند.»

هاکی‌بازها «بچه پولدار» نیستند

بعد از این موفقیت، اصولا هستند کسانی که این کار بزرگ را کوچک شمارند. بسیاری عقیده داشتند اگر هم هاکی‌بازها با هزینه شخصی رفتند، ایرادی ندارد چون اینها از قشر مرفه جامعه هستند. موضوعی که البته بسیار حاشیه‌ای است اما کاوه صدقی ازاساس چنین موضوعی را رد می‌کند و می‌گوید، اتفاقا بسیاری از این بچه‌ها از طبقه متوسط جامعه هستند که برای خریداری تجهیزات، روزی 8ساعت کار می‌کنند؛ چون نه اسپانسری هست، نه حمایت بخصوصی ازسوی مسئولان ورزش: «اصلا اینطور نیست. بیشتر این بچه‌ها از ورامین، شهر ری و قم می‌آیند و اتفاقا خیلی خوب است که زندگی این عزیزان بیش‌ازپیش دیده شود که دوستان ببینند اصلا وضعیت آنچنانی ندارند. بزرگترین درد ما تجهیزات این بچه‌هاست که با دلار 50هزار تومانی وسیله بخرند. اکثر این بچه‌ها روزی 8ساعت مربیگری می‌کنند تا بتوانند هزینه‌های این ورزش را برای خودشان خریداری کنند.» اصل ماجرا را اما نباید فراموش کرد. آن‌هم کار بزرگ دختران هاکی روی‌یخ است که در مساباقت قاره‌ای توانستند به مدال نقره برسند. مسیر سخت آنها چطور بود؟ پنج‌دیدار قبلی تیم‌ملی هاکی روی‌یخ ایران، مقابل تیم‌های هند، کویت، قرقیزستان، امارات و سنگاپور با برتری قاطع به پایان رسید تا دختران ایرانی به فینال راه یابند و مقابل تایلند میزبان قرار بگیرند.  سکانس آخر این ماجراجویی در پیست یخ بانکوک بود، جایی که در تایم اول، تایلندی‌ها یک گل از ایران پیش افتادند. در تایم دوم، دختران هاکی روی‌یخ، گل تساوی را زدند اما در تایم پایانی با دریافت دو گل دیگر، درمجموع با حساب سه‌بریک شکست خوردند تا نقره‌ای شوند. کاوه صدقی می‌گوید، یکی از تایم‌های بازی در فینال را با برد پشت‌سر گذاشتیم اما اگر سروصدای تماشاگران و شرایط وحشتناک سالن تیم میزبان نبود، بچه‌ها می‌توانستند فینال را هم با برد پشت‌سر بگذارند و طلایی شوند.   شاهسوند نیز درمورد پرهزینه بودن این ورزش گفت: «سختی‌هایی که داریم به‌لحاظ کمبود تجهیزات هاکی است چراکه در کشور ما وسایل ورزش هاکی روی‌یخ نیست، مگر اینکه یک‌نفر از کانادا این تجهیزات را بیاورد که بازهم بسیار گران است. به‌طور مثال، یک چوب هاکی حداقل 15میلیون تومان است که در طول سال حداقل سه‌چوب هاکی نیاز داریم. همچنین اسکیت‌ها نیز هزینه‌های زیادی دارند. از لحاظ زمین اما یکی، دو سالی است که در تهران برای ما فراهم شده است. البته امیدوارم زمین‌های یخی در شهرهای دیگر هم تاسیس شوند تا مشکلات رفت‌وآمد بچه‌ها صرفا به‌دلیل حضور در زمین هاکی روی‌یخ تهران حل شود.»

هدف بعدی؛ حضور در المپیک

تا چهارسال پیش، هاکی روی‌یخ در ایران وجود نداشت. اما حالا با سالن مجهزی که در ایران‌مال ساخته شده، ملی‌پوشان می‌توانند امید داشته باشند در مسابقات جهانی و المپیک حضور یابند. شاهسوند می‌گوید رسیدن به المپیک زمستانی می‌تواند محقق شود: «هدف شخصی، حرفه‌ای و ورزشی من این است که نقاط‌ضعفی که متوجه می‌شوم را برطرف کرده و تمریناتم را بیشتر کنم تا بازیکن بهتری شوم. همچنین در بعد تیمی، امیدوارم چنان کیفیتی پیدا کنیم که بتوانیم در مسابقات بین‌المللی بزرگ‌تر چون المپیک حضور پیدا کنیم. پیروزی مقابل ژاپن و چین تایپه نیز می‌تواند گام بعدی موفقیت ما باشد.چرا که این تیم‌ها خودشان را از آسیا جدا کردند.»