نقد یک کارگردان بر اظهارات حسن روحانی
ابوالحسن داوودی در عین حال که تاکید کرد باید دیوارهای بی‌اعتمادی بین هنرمندان و مسئولان فرو بریزد، از سخنان رئیس‌جمهور درباره تعریف عام و دستوری پایان ساخت فیلم‌های «یاس‌آور» و تولید فیلم‌های «امیدبخش» انتقاد کرد.
خبرگزاری ایسنا: ابوالحسن داوودی در عین حال که تاکید کرد باید دیوارهای بی‌اعتمادی بین هنرمندان و مسئولان فرو بریزد، از سخنان رئیس‌جمهور درباره تعریف عام و دستوری پایان ساخت فیلم‌های «یاس‌آور» و تولید فیلم‌های «امیدبخش» انتقاد کرد.
این تهیه‌کننده و کارگردان گفت: «بعد از گذشت سی و چند سال، قریب به اتفاق این دوستان که فریاد از دست رفتن ارزش‌ها را سرداده‌اند، خیلی خوب فهمیده‌اند که این خط‌کشی‌های خودی و غیر خودی و پنهان شدن زیر مبحث ارزشی و غیرارزشی و مصادره آن به نفع گروهی قلیل، بزرگ‌ترین عامل جدایی جامعه از شکل هنر دولتی و دستوری بوده است، و باعث اگر نگوییم جدایی- حداقل بی‌تفاوتی بخش عمده‌ای از هنر شکل گرفته و نیز اکثریت هنرمندان غیر دولتی و مستقل، از نظام بوده است؛ آن‌هم در مورد قشری که قریب به اتفاق جامعه هنری‌اش، ایرانی و مسلمان‌اند و به ملت و کشورشان عشق می‌ورزند.»
اوادامه داد: «فکر می‌کنم خیلی از آن‌هایی که امروز واویلای از دست دادن ارزش‌ها را سر داده‌اند، چندان دغدغهٔ حفظ این مفاهیم را ندارند و بیشتر دنبال تامین منافع گروهی و شخصی خود هستند. به همین دلیل است که اگر بزرگی در این زمینه اظهارنظر کند، نفی یا اثباتش را تنها به نفع خودشان مصادره می‌کنند.»
داوودی با اشاره به اینکه نباید اجازه دهیم دیوارهای بی‌اعتمادی بالا‌تر بروند، افزود: «گناه و تقصیر این بی‌تفاوتی به گردن آن‌هایی است که به بهانه حفظ ارزش‌ها و با تفسیرهای یک جانبه‌شان، این دیوارهای بلند را بین نظام و بخش عمده‌ای از جامعه هنری کشیدند و به این ترتیب به جمعی از کم‌هنران و بی‌هنران مجال دادند که با فرصت طلبی، به بهانه مصلحت و اخلاق، اتفاقاً بی‌اخلاقی و بی‌مسئولیتی را در جامعه دامن زدند.»
این عضو هیات رییسه کانون کارگردانان سینمای ایران خاطرنشان کرد: «این افراد، حالا که منافع سرشارشان که در هشت سال گذشته از آن بهره‌مند بوده‌اند اندکی به خطر افتاده، فریاد وااخلاقا و واارزشا به راه انداخته‌اند. درحالیکه مسئولیت‌پذیری و اخلاق‌گرایی آحاد جامعه بیش از آنکه از معدود آثارحتی مسئله‌دار هنری - لطمه ببیند، از شنیدن خبر فساد اخلاقی فلان مدیر سابق و رو شدن پرونده‌های دزدی میلیاردی فلان مسئول سابق، لطمه می‌بیند که اتفاقاً دست‌آویزشان هم برای قلع و قمع کردن جامعه هنری، همین شعارهای به ظاهر ارزشی بوده است. در هر صورت معتقدم بعضی مسئولان سابق در طی سال‌های اخیر، با تفاسیر یک‌جانبه از حوزه اخلاق و...، دیوار بلندی را بین نظام و بخشی از جامعه هنری کشیدند و باعث شدند که جمعی از بی‌هنران و کم‌هنران با دست‌آویز اخلاق، بد‌ترین بی‌اخلاقی‌ها را ترویج دهند.»
داوودی در ادامه با تاکید بر نقش انکارناپذیر هنرمندان در جامعه، عنوان کرد: «شخصاً از آقای روحانی بسیار ممنونم که این تابوهای مسخ شده را به مسیر واقعی و مفید خودش هدایت می‌کند. به‌نظرم این عاقلانه‌ترین و تنها راهی است که می‌توانیم از نفوذ انکارناپذیر هنرمندان در جامعه استفاده کنیم تا دوباره اخلاق و مسئولیت را به بطن جامعه برگردانیم.»
او سپس با اشاره به بخشی از سخنان حسن روحانی درباره به حاشیه راندن افراطیون گفت: «فکر می‌کنم در این مسیر همچنان که در بخش‌هایی از صحبت آقای روحانی هم بود، بهترین دفاع حمله است. بنده هم کاملا معتقدم که هیچ هنر دستوری نمی‌تواند رابطه واقعی هنرمند و جامعه را رقم بزند. همچنانکه معتقدم در این زمینه، هوشمندانه‌ترین رفتار سیاسی، به حاشیه راندن افراطیون و ویژه‌خواران فرهنگی و همچنین از بین بردن دیوار بی‌اعتمادی است که تاکنون جز خسران، حاصلی برای نظام نداشته است.»
عضو هیات رئیسه کانون کارگردانان در بخش دیگری از سخنانش، در پاسخ به پرسشی درباره سخنان رییس‌جمهور پیرامون تولید فیلم‌های امیدبخش و تناقض این سخن با اینکه گفته می‌شود اثر هنری بازتاب شرایط اجتماعی جامعه است، گفت: «تنها نکته‌ای که در سخنان آقای روحانی بود و کمی در تناقض با بحث‌های دیگر ایشان به نظر می‌رسید، همین بحث تعریف عام و دستورگونه پایان دادن به تولید فیلم‌های یأس‌آور و آغاز تولید فیلم‌های امیدبخش بود.»
داوودی توضیح داد: «آقای دکتر روحانی فرد بسیار هوشمندی است و به‌خوبی می‌داند که هنرمند تصویرگر جامعه خود است. هنرمند وقتی می‌تواند فضای امید را به تصویر بکشد که این فضا در جامعه کاملا مشهود باشد اما بیان دستورگونه این مبحث که تولید این دست از فیلم‌ها کافی است و سراغ بخش دیگر برویم، می‌تواند تصور محدودیتی جدید را در مسیر فیلمسازان اجتماعی فراهم کند.»
اوبا تاکید بر اینکه اگر دیوار بی‌اعتمادی بین هنرمندان و جریان حاکم برداشته شود، می‌توان شاهد اتفاقات خوبی بود، اظهار کرد: «در این صورت مطمئنا مسئولیت‌پذیری هنرمندان بسیار بیشتر از قبل خواهد بود. ضمن آنکه باید توجه داشته باشیم که هنرمند واقعی، تصویرش را از جامعه می‌گیرد. اگر تصویر جامعه امیدبخش باشد، او پیشاهنگ نمایش آن می‌شود اما در غیر این صورت خیر. در چنین شرایطی او اگر تصویری بدهد، عکسی مصنوعی است و با آحاد مردم ارتباط برقرار نمی‌کند.»
این تهیه‌کننده و کارگردان با ابراز امیدواری از اینکه مقصود رئیس‌جمهور، بیان دستوری جلوگیری از ساخت گونه‌ای از فیلم‌ها نباشد، تصریح کرد: «امیدوارم که مقصود آقای روحانی از بیان این جمله، شکل دستوری آن نباشد چرا که جریان مدیریت فرهنگی ما در طی سال‌های اخیر نشان داده که در انجام اعمال دستوری ید طولایی دارد و به‌خصوص اینکه برخی مدیران، ناظران و مسئولان دراین گونه موارد به جای کلاه سر می‌آورند! ضمن آنکه بعید نیست طی یک اشتباه استراتژیک، دوستان رو به تولید فیلم‌های دستوری امیدبخشی بیاورند که تأثیر معکوس در جامعه داشته باشند. هنوز شکست موحش فیلم‌های کمدی و سطحی‌نگر سال‌های اخیر از یادمان نرفته است.»
ابوالحسن داوودی در پایان سخنانش درباره تولید فیلم‌های امیدآفرین اظهار کرد: «اجازه دهیم هنرمند تصویر واقعی جامعه را جلوی دوربین ببرد و تلخ و شیرین فیلم‌ها برگرفته از خود جامعه باشد تا مسئولان هم بتوانند به عنوان طبیبان جامعه برای علاج درد‌ها و تلخی‌ها و ترویج شیرینی‌ها و امید‌ها چاره‌ای اصولی بیندیشند.»
این تهیه‌کننده و کارگردان گفت: «بعد از گذشت سی و چند سال، قریب به اتفاق این دوستان که فریاد از دست رفتن ارزش‌ها را سرداده‌اند، خیلی خوب فهمیده‌اند که این خط‌کشی‌های خودی و غیر خودی و پنهان شدن زیر مبحث ارزشی و غیرارزشی و مصادره آن به نفع گروهی قلیل، بزرگ‌ترین عامل جدایی جامعه از شکل هنر دولتی و دستوری بوده است، و باعث اگر نگوییم جدایی- حداقل بی‌تفاوتی بخش عمده‌ای از هنر شکل گرفته و نیز اکثریت هنرمندان غیر دولتی و مستقل، از نظام بوده است؛ آن‌هم در مورد قشری که قریب به اتفاق جامعه هنری‌اش، ایرانی و مسلمان‌اند و به ملت و کشورشان عشق می‌ورزند.»
اوادامه داد: «فکر می‌کنم خیلی از آن‌هایی که امروز واویلای از دست دادن ارزش‌ها را سر داده‌اند، چندان دغدغهٔ حفظ این مفاهیم را ندارند و بیشتر دنبال تامین منافع گروهی و شخصی خود هستند. به همین دلیل است که اگر بزرگی در این زمینه اظهارنظر کند، نفی یا اثباتش را تنها به نفع خودشان مصادره می‌کنند.»
داوودی با اشاره به اینکه نباید اجازه دهیم دیوارهای بی‌اعتمادی بالا‌تر بروند، افزود: «گناه و تقصیر این بی‌تفاوتی به گردن آن‌هایی است که به بهانه حفظ ارزش‌ها و با تفسیرهای یک جانبه‌شان، این دیوارهای بلند را بین نظام و بخش عمده‌ای از جامعه هنری کشیدند و به این ترتیب به جمعی از کم‌هنران و بی‌هنران مجال دادند که با فرصت طلبی، به بهانه مصلحت و اخلاق، اتفاقاً بی‌اخلاقی و بی‌مسئولیتی را در جامعه دامن زدند.»
این عضو هیات رییسه کانون کارگردانان سینمای ایران خاطرنشان کرد: «این افراد، حالا که منافع سرشارشان که در هشت سال گذشته از آن بهره‌مند بوده‌اند اندکی به خطر افتاده، فریاد وااخلاقا و واارزشا به راه انداخته‌اند. درحالیکه مسئولیت‌پذیری و اخلاق‌گرایی آحاد جامعه بیش از آنکه از معدود آثارحتی مسئله‌دار هنری - لطمه ببیند، از شنیدن خبر فساد اخلاقی فلان مدیر سابق و رو شدن پرونده‌های دزدی میلیاردی فلان مسئول سابق، لطمه می‌بیند که اتفاقاً دست‌آویزشان هم برای قلع و قمع کردن جامعه هنری، همین شعارهای به ظاهر ارزشی بوده است. در هر صورت معتقدم بعضی مسئولان سابق در طی سال‌های اخیر، با تفاسیر یک‌جانبه از حوزه اخلاق و...، دیوار بلندی را بین نظام و بخشی از جامعه هنری کشیدند و باعث شدند که جمعی از بی‌هنران و کم‌هنران با دست‌آویز اخلاق، بد‌ترین بی‌اخلاقی‌ها را ترویج دهند.»
داوودی در ادامه با تاکید بر نقش انکارناپذیر هنرمندان در جامعه، عنوان کرد: «شخصاً از آقای روحانی بسیار ممنونم که این تابوهای مسخ شده را به مسیر واقعی و مفید خودش هدایت می‌کند. به‌نظرم این عاقلانه‌ترین و تنها راهی است که می‌توانیم از نفوذ انکارناپذیر هنرمندان در جامعه استفاده کنیم تا دوباره اخلاق و مسئولیت را به بطن جامعه برگردانیم.»
او سپس با اشاره به بخشی از سخنان حسن روحانی درباره به حاشیه راندن افراطیون گفت: «فکر می‌کنم در این مسیر همچنان که در بخش‌هایی از صحبت آقای روحانی هم بود، بهترین دفاع حمله است. بنده هم کاملا معتقدم که هیچ هنر دستوری نمی‌تواند رابطه واقعی هنرمند و جامعه را رقم بزند. همچنانکه معتقدم در این زمینه، هوشمندانه‌ترین رفتار سیاسی، به حاشیه راندن افراطیون و ویژه‌خواران فرهنگی و همچنین از بین بردن دیوار بی‌اعتمادی است که تاکنون جز خسران، حاصلی برای نظام نداشته است.»
عضو هیات رئیسه کانون کارگردانان در بخش دیگری از سخنانش، در پاسخ به پرسشی درباره سخنان رییس‌جمهور پیرامون تولید فیلم‌های امیدبخش و تناقض این سخن با اینکه گفته می‌شود اثر هنری بازتاب شرایط اجتماعی جامعه است، گفت: «تنها نکته‌ای که در سخنان آقای روحانی بود و کمی در تناقض با بحث‌های دیگر ایشان به نظر می‌رسید، همین بحث تعریف عام و دستورگونه پایان دادن به تولید فیلم‌های یأس‌آور و آغاز تولید فیلم‌های امیدبخش بود.»
داوودی توضیح داد: «آقای دکتر روحانی فرد بسیار هوشمندی است و به‌خوبی می‌داند که هنرمند تصویرگر جامعه خود است. هنرمند وقتی می‌تواند فضای امید را به تصویر بکشد که این فضا در جامعه کاملا مشهود باشد اما بیان دستورگونه این مبحث که تولید این دست از فیلم‌ها کافی است و سراغ بخش دیگر برویم، می‌تواند تصور محدودیتی جدید را در مسیر فیلمسازان اجتماعی فراهم کند.»
اوبا تاکید بر اینکه اگر دیوار بی‌اعتمادی بین هنرمندان و جریان حاکم برداشته شود، می‌توان شاهد اتفاقات خوبی بود، اظهار کرد: «در این صورت مطمئنا مسئولیت‌پذیری هنرمندان بسیار بیشتر از قبل خواهد بود. ضمن آنکه باید توجه داشته باشیم که هنرمند واقعی، تصویرش را از جامعه می‌گیرد. اگر تصویر جامعه امیدبخش باشد، او پیشاهنگ نمایش آن می‌شود اما در غیر این صورت خیر. در چنین شرایطی او اگر تصویری بدهد، عکسی مصنوعی است و با آحاد مردم ارتباط برقرار نمی‌کند.»
این تهیه‌کننده و کارگردان با ابراز امیدواری از اینکه مقصود رئیس‌جمهور، بیان دستوری جلوگیری از ساخت گونه‌ای از فیلم‌ها نباشد، تصریح کرد: «امیدوارم که مقصود آقای روحانی از بیان این جمله، شکل دستوری آن نباشد چرا که جریان مدیریت فرهنگی ما در طی سال‌های اخیر نشان داده که در انجام اعمال دستوری ید طولایی دارد و به‌خصوص اینکه برخی مدیران، ناظران و مسئولان دراین گونه موارد به جای کلاه سر می‌آورند! ضمن آنکه بعید نیست طی یک اشتباه استراتژیک، دوستان رو به تولید فیلم‌های دستوری امیدبخشی بیاورند که تأثیر معکوس در جامعه داشته باشند. هنوز شکست موحش فیلم‌های کمدی و سطحی‌نگر سال‌های اخیر از یادمان نرفته است.»
ابوالحسن داوودی در پایان سخنانش درباره تولید فیلم‌های امیدآفرین اظهار کرد: «اجازه دهیم هنرمند تصویر واقعی جامعه را جلوی دوربین ببرد و تلخ و شیرین فیلم‌ها برگرفته از خود جامعه باشد تا مسئولان هم بتوانند به عنوان طبیبان جامعه برای علاج درد‌ها و تلخی‌ها و ترویج شیرینی‌ها و امید‌ها چاره‌ای اصولی بیندیشند.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
بله من هم موافقم . بچه که نیستیم با فیلم امیدبخش ، امید پیدا کنیم. اگه راست میگین این امید رو تو جامعه بیارین نه تو فیلم