کیوان ساکت: آهنگ تیم ملی، یک پاپِ معمولی بود
کیوان ساکت در بین موسیقیدانان ایرانی نیز به آهنگسازانی مثل روح‌الله خالقی اشاره می‌کند که قطعه شاهکار «ای ایران» او سالیانِ سال است در خاطره شنیداری مردم نقش بسته است.
روزنامه اعتماد: كيوان ساكت در بين موسيقيدانان ايراني نيز به آهنگسازاني مثل روح‌الله خالقي اشاره مي‌كند كه قطعه شاهكار «اي ايران» او ساليانِ سال است در خاطره شنيداري مردم نقش بسته است. او اما مي‌گويد: «اينكه چه كسي و با چه نيتي اين آهنگ‌ها را ساخته باشد نكته بسيار مهمي است. متاسفانه آهنگي كه امسال براي همراهي فوتباليست‌هاي ما ساخته شده است از منظر ساختار، در قالب يك پاپ بسيار معمولي جاي مي‌گيرد. البته كه حتما آهنگساز اين قطعه (همانند همه آهنگسازان) تمام تلاش خود را به كار بسته تا موسيقي زيبايي خلق كند اما احتمالا عجله يا نكات ديگري مثل كمبود تجربه در ساخت چنين قطعاتي، باعث شده كه اين موسيقي آن طور كه بايد و شايد نتواند مورد استقبال قرار گيرد و هيچيك از المان‌هاي موسيقي ايراني را داشته باشد.»
اين آهنگساز درباره ساختار موسيقايي اين قطعه مي‌گويد: «اين قطعه در گام فريژين است كه از مدهاي كليسايي يونان باستان آمده و فقط اندكي به دستگاه شور شباهت دارد. اما اي كاش آهنگساز آن از گنجينه ملودي‌هاي زورخانه‌اي كه بسيار هم تاثيرگذار است و تقريبا همه مردم ما با آنها آشنا هستند، استفاده مي‌كرد. متاسفانه اين نكته به ذهن آهنگساز خطور نكرده است. علاوه بر اين ما رپرتوار عظيمي از موسيقي محلي داريم كه در همه جاي دنيا آهنگسازان از آنها استفاده مي‌كنند. مثلا آهنگساز بزرگي مثل برامس از ملودي‌هاي اروپاي شرقي و كولي‌ها بسيار بهره گرفت كه از ميان آنها «رقص‌هاي مجار» بسيار معروف است. اما متاسفانه آهنگسازان ايراني از ملودي‌هاي فولكلور ما استفاده نكرده‌اند و همين باعث شده قطعاتي كه ساخته‌اند بسيار سطحي و كم‌تاثير از كار درآيند.»
كيوان ساكت مهم‌ترين آفت چنين اتفاقاتي را نگاه قبيله‌اي در موسيقي ايران مي‌داند: «من در شگفتم كه براي اين كار چرا از آهنگسازان معاصر جوان استفاده نشده است. باز هم در اينجا نگاه محفلي به ماجرا و جانشيني رابطه به‌جاي ضابطه، جلوي عملكرد درست را گرفته است و متاسفانه اين اتفاقات ناميمون همواره در تاريخ معاصر ما در حال تكرار شدن هستند و ظاهرا هم هيچ گوش شنوايي وجود ندارد.»
ارسال نظر