ارتباط آلودگی هوا با کاهش کیفیت خواب
افرادی که در معرض سطح بالای آلودگی هوای ناشی از ترافیک قرار دارند، به غیر از مشکلات تنفسی و عملکرد ریه، به اختلال خواب نیز دچار میشوند.
طی مطالعه انجام شده بر روی ۱۸۶۳ نفر با میانگین سنی ۶۸ سال مشخص شده که آلاینده های ناشی از ترافیک مانند دی اکسید نیتروژن(NO۲)، موجب کاهش کیفیت خواب می شوند؛ به این ترتیب که با اندازه گیری زمان طی شده در بستر و زمانی که شخص در خواب به سر می برد، مشخص شد که آلایندگی مذکور موجب افزایش زمان بیداری در بستر می شود.
۸۸ درصد از افرادی که در این مطالعه شرکت داشتند، دارای خواب با کیفیت پایین بودند و ۱۱ درصد نیز حدود ۶۰ دقیقه در زمانی که در بستر بودند، بیدار می ماندند. علاوه بر این افرادی که بیش از ۵ سال در مناطق با میزان بالای NO۲ زنگی می کنند، ۶۰ درصد بیش از کسانی که در مناطق با میزان NO۲ پایین سکونت دارند، دچار خواب با کیفیت پایین هستند. ۵۰ درصد افرادی که با غلظت های زیاد ذرات معلق ریز (PM۲.۵) مواجه هستند نیز از خواب با کیفیت محروم هستند.
قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با مرگ و میر به علت مشکلات قلب و عروق، عوارض ریوی از جمله آسم، بیماری مزمن انسداد ریه و عفونت های قسمت پایین دستگاه تنفسی و احتمال بروز وقفه های تنفسی در خواب، در ارتباط است. محرومیت از خواب می تواند باعث اختلال در قضاوت، افسردگی، مشکلات قلبی، چاقی و کاهش شدید در سلامت عمومی فرد شود. دانشمندان مجری این مطالعه بر این باور هستند که بهبود کیفیت هوا راهی برای ارتقای کیفیت و سلامت خواب است و احتمالا منجر به کاهش نابرابری های بهداشتی خوهد شد.
ارسال نظر