آقای روحانی! زنان هم گریه کرده اند، هم فریاد زده اند
در سکانسی از فیلم «سگ کشی» سنگستانی ها به گلرخ می گویند چرا به جای گریه کردن فریاد می زنی و او پاسخ می دهد گریه کرده ایم حالا وقت فریاد است...
عصر ایران: در یکی از سکانس های به یاد ماندنی فیلم «سگ کُشی» ساخته بهرام بیضایی، وقتی گلرخ کمالی (با بازی مژده شمسایی) بر سر سنگستانی ها فریاد می زند یکی از بساز بفروش ها به طعنه به او می گوید:
شما یک خانم هستید. به جای این که فریاد بزنید باید گریه کنید. گلرخ اما پاسخ می دهد: « گریه هایم را کرده ام. حالا وقت فریاد است.»
روز شنبه مراسم تحلیف ریاست جمهوری در مجلس در حالی انجام خواهد شد که از حالا چشم امید زنان به جز دهان حسن روحانی که درباره زنان چه خواهد گفت به فهرست وزیران پیشنهادی هم دوخته شده که نام وزیر زن در آن قرار دارد یا نه و اگر وزیری بر منصب وزارت نمی نشیند چند زن در جایگاه معاون رییس جمهوری قرار می گیرند.
زنانی که با نرخ مشارکت بالا در دوازدهمین دوره نیز میدان را خالی نکرده و در تمدید ریاست جمهوری حسن روحانی هم نقش بارزی ایفا کردند. این تجربه موفق البته در انقلاب اسلامی نیز قابل رویت است.
در آغاز دهه ۴۰ زنان در انقلاب نقش چندانی ایفا نکردند اما چراغ انقلاب در دهه ۵۰ را زنان افروختند. حضور زنان تازه نفس در صفوف راهپیمایی ها حتی محمدرضا شاه را هم انگشت به دهان کرد و به خاطر همین حضور و نقش آفرینی بود که بحث حق رای زنان پس از انقلاب خود به خود به حاشیه رفت و کسی در آن تشکیک نکرد.
آمارها می گویند ۳۹ میلیون زن با «ژن مرغوب» در ایران وجود دارد بنابراین شنیدن نام یک وزیر زن از میان جمعیت ۳۹ میلیونی، رو دربایستی هایمان درباره مشارکت مدنی و دخالت زنان در امور سیاسی را کمرنگ می کند.
با این وجود حضور زنان در کابینه همواره با دخالت ها و حساسیت هایی مواجه بوده است. در وهله اول می توان به حساسیت های سنتی اشاره کرد. برای مثال برخی هنوز بر این باورند که زنان نباید بر مردان سلطه یابند که در پاسخ به آن بد نیست اشاره کرد که وزارت، سلطه نیست زیرا وزرا در واقع بازوان اجرایی رییس جمهوری هستند که فعلا و تا تفسیر بعدی قانون اساسی در ید مردان است نه زنان.
برخی دیگر اما به محض این که گمانه زنی ها پیرامون نام یک زن درمی گیرد پای «فرخ رو پارسا» را به میان می کشند. وزیر آموزش و پرورش در کابینه های امیر عباس هویدا که پس از انقلاب اعدام شد متنها اگر وزارت و مشارکت زنان در کابینه را با نام فرخ رو پارسا گره بزنیم آنوقت می توان پرسید آیا از نظر شما مسند نخست وزیری نیز هم قافیه و مترادف با نام هویداست؟
این در حالی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی واژه نخست وزیر این نام ها را (به ترتیب) در ذهن تداعی می کند: مهندس بازرگان، شهید رجایی، شهید باهنر، مرحوم مهدوی کنی تا آخرین ( میرحسین موسوی ).
تابوی وزیر زن پس از انقلاب را برای نخستین بار محمود احمدی نژاد با سپردن وزارت بهداشت به دکتر مرضیه وحید دستگردی شکست. مردی که همواره می کوشید اولین ها را به نام خود ثبت کند اما با نحوه برکناری خانم دستگردی موضوع انتخاب وزیر زن را تحت الشعاع قرار داد.
جالب است که حتی سید محمد خاتمی نیز نیز در کابینه وزیر زن نداشت هر چند خانم دکتر ابتکار را با ریاست سازمان محیط زیست به عضویت کابینه درآورد و دوباره با همین سمت در دولت حسن روحانی مسؤولیت گرفت.
حسن روحانی همچنین خانم امین زاده را به معاونت حقوقی و خانم شهیندخت مولاوردی را به معاونت حقوقی نشاند با این حال اکنون خبرهای خوبی به گوش نمی رسد. گفته می شود در دولت جدید نه تنها وزیر زن در کار نیست بلکه حتی خانم شهیندخت مولاوردی هم از دولت خارج می شود و انگار کما فی السابق پای وزارت زنان که به میان می آید به زمین سفت و غیرقابل نفوذ می رسیم.
اگر در دوره اول این توجیه وجود داشت که معرفی وزیر زن با مخالفت مجلس نهم رو به رو می شود حالا در دولت جدید و با مجلس فعلی که تعداد نمایندگان زن آن از تعداد نمایندگان معمم هم بیش تر است، مشت این توجیه خالی است. چون این توجیه با وجود فراکسیون امید که از حضور زنان در کابینه استقبال می کنند قابل پذیرش نیست. در مجلس فعلی، زنانی از شهرهایی با بافت سنتی هم راه یافته اند.
البته فراموش نکنیم که رییس جمهور وعده وزیر زن نداده بود و خوش خیالی است اگر تصور کنیم زنان در لباس وزارت می توانند کار خارق العاده ای فراتر از مناسبات اداری انجام دهند اما از این حیث که شایستگی و توانایی های خود را بروز می دهند حائز اهمیت است.
اصلا چگونه می توان پذیرفت که زنان ایرانی نابغه ریاضی در سطح جهان داشته باشند، مدال آور المپیک داشته باشند، دو تن از چند شاعر بنام معاصر زن بوده باشد و بازیگران و کارگردان های زن نه تنها با مردان هماوردی کنند بلکه حتی در بسیاری موارد پیشی بگیرند اما از چنین جامعه زنانی یک نفر شایسته وزارت نباشد؟!
مثلا در وزارت خانه هایی مانند بهداشت یا علوم یا آموزش و پرورش یا ارشاد که زنان در مقام کادر درمانی، هیات علمی، مدیریت یا آموزش در مدرسه و فعالیت های مطبوعاتی و هنری سر آمد و شاخص هستند کسی یافت نمی شود؟
در جامعه ای که زنان حضور پررنگ و موثری دارند چگونه می توان آنان را حذف و انکار کرد؟!
آقای روحانی اگر وزیر زن معرفی نکند کسی به حساب ناتوانی زنان نمی گذارد بلکه این پرسش شکل می گیرد که آقای رییس جمهور نخواسته یا نتوانسته؟! همان رییس جمهوری که گفته بود: «نمی شود همه دنیا را برای مردان بگذاریم و سهم زنان را تنها در گوشه آشپزخانه قرار دهیم» حالا چگونه کسی می تواند زنان را از پهنه اجتماع به آپارتمان های ۶۰ متری برگرداند؟
با این حال زنان ایرانی آنقدر بلوغ فکری دارند که اگر هم آقای رییس جمهور وزیر زن انتخاب نکرد از او روی برنگردانند چون می دانند خواسته و نتوانسته یا جرات نکرده و شرایطی که رقبای او اساسا به توانایی زنان اعتماد و اعتقاد ندارند و وقتی دولت دست شان بود معاونت زنان را به معاونت خانواده تغییر نام دادند این دم نیز غنیمت است.
زنان ایرانی چه بی وزیر چه با وزیر به راهی که آغاز شده ادامه خواهند داد منتها انتخاب وزیر زن بیش از آن که به نفع زنان باشد به نفع مدیران مردی است که در پی این سالیان اگر هم هیچ خطا و اشتباهی از انها سر نزده باشد از ابتکار و خلاقیت فاصله گرفته اند. اصلا زن یعنی زایش. نه الزاما زایش انسان که زایش فکر و ایده و نظر.
زن یعنی لطافت؛ همان چیزی که سیاست ایرانی در برهه کنونی بیش از هر چیز به آن نیاز دارد. مردم از صداهای زمخت و چهره های عبوس و این حجم از تهدید و ترس از آینده بیزار و خسته اند. پس آقای رییس جمهور وجه خوش روی سیاست را از آستین بیرون بیاورید.
نکته دیگر آن که حضور وزیر زن تفاوت جمهوری اسلامی با شماری از کشورهای منطقه است که هر چقدر هم ساختمان و پول نفت و پورشه و کالاهای مصرفی داشته باشند باز هم نگاه کهنه و زنگ زده شان به جنس زن دم خروسی است که از جیب های گشادشان بیرون می زند و نشان می دهد مربوط به این عصر نیستند و انگار پشت دروازه های زمان جا مانده اند و درجا می زنند.
ایران سرزمین فردوسی و «گُرد آفرید» است، سرزمین زنانی که در هر عرصه خوش می درخشند.
آقای رییس جمهور! زنان هم گریه کرده اند هم فریاد زده اند، حالا وقت مدیریت شان است...
به سکانس فیلم بیضایی در اول این نوشته برمی گردم. گلرخ کمالی می گفت گریه هایمان را کرده ایم و حالا نوبت فریاد است اما اکنون می توان گفت هم گریسته ایم و هم فریاد سر داده ایم و اکنون نوبت در دست گرفتن سکان های مدیریتی است.
آقای روحانی این بار نوبت شماست که پاس گل بدهید. چون ایران با وزیر زن چهره مهربان تری به خود می گیرد. این مهربانی را از سرزمین مان دریغ نورزید. اگر هم در گام اول وزیر زن ندارید از معاونان زن کم نکنید! امثال شهین دخت مولا وردی هم جای کسی را تنگ نمی کنند...۳:۲۰ PM ۸/۱/۲۰۱۷
شما یک خانم هستید. به جای این که فریاد بزنید باید گریه کنید. گلرخ اما پاسخ می دهد: « گریه هایم را کرده ام. حالا وقت فریاد است.»
روز شنبه مراسم تحلیف ریاست جمهوری در مجلس در حالی انجام خواهد شد که از حالا چشم امید زنان به جز دهان حسن روحانی که درباره زنان چه خواهد گفت به فهرست وزیران پیشنهادی هم دوخته شده که نام وزیر زن در آن قرار دارد یا نه و اگر وزیری بر منصب وزارت نمی نشیند چند زن در جایگاه معاون رییس جمهوری قرار می گیرند.
زنانی که با نرخ مشارکت بالا در دوازدهمین دوره نیز میدان را خالی نکرده و در تمدید ریاست جمهوری حسن روحانی هم نقش بارزی ایفا کردند. این تجربه موفق البته در انقلاب اسلامی نیز قابل رویت است.
در آغاز دهه ۴۰ زنان در انقلاب نقش چندانی ایفا نکردند اما چراغ انقلاب در دهه ۵۰ را زنان افروختند. حضور زنان تازه نفس در صفوف راهپیمایی ها حتی محمدرضا شاه را هم انگشت به دهان کرد و به خاطر همین حضور و نقش آفرینی بود که بحث حق رای زنان پس از انقلاب خود به خود به حاشیه رفت و کسی در آن تشکیک نکرد.
آمارها می گویند ۳۹ میلیون زن با «ژن مرغوب» در ایران وجود دارد بنابراین شنیدن نام یک وزیر زن از میان جمعیت ۳۹ میلیونی، رو دربایستی هایمان درباره مشارکت مدنی و دخالت زنان در امور سیاسی را کمرنگ می کند.
با این وجود حضور زنان در کابینه همواره با دخالت ها و حساسیت هایی مواجه بوده است. در وهله اول می توان به حساسیت های سنتی اشاره کرد. برای مثال برخی هنوز بر این باورند که زنان نباید بر مردان سلطه یابند که در پاسخ به آن بد نیست اشاره کرد که وزارت، سلطه نیست زیرا وزرا در واقع بازوان اجرایی رییس جمهوری هستند که فعلا و تا تفسیر بعدی قانون اساسی در ید مردان است نه زنان.
برخی دیگر اما به محض این که گمانه زنی ها پیرامون نام یک زن درمی گیرد پای «فرخ رو پارسا» را به میان می کشند. وزیر آموزش و پرورش در کابینه های امیر عباس هویدا که پس از انقلاب اعدام شد متنها اگر وزارت و مشارکت زنان در کابینه را با نام فرخ رو پارسا گره بزنیم آنوقت می توان پرسید آیا از نظر شما مسند نخست وزیری نیز هم قافیه و مترادف با نام هویداست؟
این در حالی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی واژه نخست وزیر این نام ها را (به ترتیب) در ذهن تداعی می کند: مهندس بازرگان، شهید رجایی، شهید باهنر، مرحوم مهدوی کنی تا آخرین ( میرحسین موسوی ).
تابوی وزیر زن پس از انقلاب را برای نخستین بار محمود احمدی نژاد با سپردن وزارت بهداشت به دکتر مرضیه وحید دستگردی شکست. مردی که همواره می کوشید اولین ها را به نام خود ثبت کند اما با نحوه برکناری خانم دستگردی موضوع انتخاب وزیر زن را تحت الشعاع قرار داد.
جالب است که حتی سید محمد خاتمی نیز نیز در کابینه وزیر زن نداشت هر چند خانم دکتر ابتکار را با ریاست سازمان محیط زیست به عضویت کابینه درآورد و دوباره با همین سمت در دولت حسن روحانی مسؤولیت گرفت.
حسن روحانی همچنین خانم امین زاده را به معاونت حقوقی و خانم شهیندخت مولاوردی را به معاونت حقوقی نشاند با این حال اکنون خبرهای خوبی به گوش نمی رسد. گفته می شود در دولت جدید نه تنها وزیر زن در کار نیست بلکه حتی خانم شهیندخت مولاوردی هم از دولت خارج می شود و انگار کما فی السابق پای وزارت زنان که به میان می آید به زمین سفت و غیرقابل نفوذ می رسیم.
اگر در دوره اول این توجیه وجود داشت که معرفی وزیر زن با مخالفت مجلس نهم رو به رو می شود حالا در دولت جدید و با مجلس فعلی که تعداد نمایندگان زن آن از تعداد نمایندگان معمم هم بیش تر است، مشت این توجیه خالی است. چون این توجیه با وجود فراکسیون امید که از حضور زنان در کابینه استقبال می کنند قابل پذیرش نیست. در مجلس فعلی، زنانی از شهرهایی با بافت سنتی هم راه یافته اند.
البته فراموش نکنیم که رییس جمهور وعده وزیر زن نداده بود و خوش خیالی است اگر تصور کنیم زنان در لباس وزارت می توانند کار خارق العاده ای فراتر از مناسبات اداری انجام دهند اما از این حیث که شایستگی و توانایی های خود را بروز می دهند حائز اهمیت است.
اصلا چگونه می توان پذیرفت که زنان ایرانی نابغه ریاضی در سطح جهان داشته باشند، مدال آور المپیک داشته باشند، دو تن از چند شاعر بنام معاصر زن بوده باشد و بازیگران و کارگردان های زن نه تنها با مردان هماوردی کنند بلکه حتی در بسیاری موارد پیشی بگیرند اما از چنین جامعه زنانی یک نفر شایسته وزارت نباشد؟!
مثلا در وزارت خانه هایی مانند بهداشت یا علوم یا آموزش و پرورش یا ارشاد که زنان در مقام کادر درمانی، هیات علمی، مدیریت یا آموزش در مدرسه و فعالیت های مطبوعاتی و هنری سر آمد و شاخص هستند کسی یافت نمی شود؟
در جامعه ای که زنان حضور پررنگ و موثری دارند چگونه می توان آنان را حذف و انکار کرد؟!
آقای روحانی اگر وزیر زن معرفی نکند کسی به حساب ناتوانی زنان نمی گذارد بلکه این پرسش شکل می گیرد که آقای رییس جمهور نخواسته یا نتوانسته؟! همان رییس جمهوری که گفته بود: «نمی شود همه دنیا را برای مردان بگذاریم و سهم زنان را تنها در گوشه آشپزخانه قرار دهیم» حالا چگونه کسی می تواند زنان را از پهنه اجتماع به آپارتمان های ۶۰ متری برگرداند؟
با این حال زنان ایرانی آنقدر بلوغ فکری دارند که اگر هم آقای رییس جمهور وزیر زن انتخاب نکرد از او روی برنگردانند چون می دانند خواسته و نتوانسته یا جرات نکرده و شرایطی که رقبای او اساسا به توانایی زنان اعتماد و اعتقاد ندارند و وقتی دولت دست شان بود معاونت زنان را به معاونت خانواده تغییر نام دادند این دم نیز غنیمت است.
زنان ایرانی چه بی وزیر چه با وزیر به راهی که آغاز شده ادامه خواهند داد منتها انتخاب وزیر زن بیش از آن که به نفع زنان باشد به نفع مدیران مردی است که در پی این سالیان اگر هم هیچ خطا و اشتباهی از انها سر نزده باشد از ابتکار و خلاقیت فاصله گرفته اند. اصلا زن یعنی زایش. نه الزاما زایش انسان که زایش فکر و ایده و نظر.
زن یعنی لطافت؛ همان چیزی که سیاست ایرانی در برهه کنونی بیش از هر چیز به آن نیاز دارد. مردم از صداهای زمخت و چهره های عبوس و این حجم از تهدید و ترس از آینده بیزار و خسته اند. پس آقای رییس جمهور وجه خوش روی سیاست را از آستین بیرون بیاورید.
نکته دیگر آن که حضور وزیر زن تفاوت جمهوری اسلامی با شماری از کشورهای منطقه است که هر چقدر هم ساختمان و پول نفت و پورشه و کالاهای مصرفی داشته باشند باز هم نگاه کهنه و زنگ زده شان به جنس زن دم خروسی است که از جیب های گشادشان بیرون می زند و نشان می دهد مربوط به این عصر نیستند و انگار پشت دروازه های زمان جا مانده اند و درجا می زنند.
ایران سرزمین فردوسی و «گُرد آفرید» است، سرزمین زنانی که در هر عرصه خوش می درخشند.
آقای رییس جمهور! زنان هم گریه کرده اند هم فریاد زده اند، حالا وقت مدیریت شان است...
به سکانس فیلم بیضایی در اول این نوشته برمی گردم. گلرخ کمالی می گفت گریه هایمان را کرده ایم و حالا نوبت فریاد است اما اکنون می توان گفت هم گریسته ایم و هم فریاد سر داده ایم و اکنون نوبت در دست گرفتن سکان های مدیریتی است.
آقای روحانی این بار نوبت شماست که پاس گل بدهید. چون ایران با وزیر زن چهره مهربان تری به خود می گیرد. این مهربانی را از سرزمین مان دریغ نورزید. اگر هم در گام اول وزیر زن ندارید از معاونان زن کم نکنید! امثال شهین دخت مولا وردی هم جای کسی را تنگ نمی کنند...۳:۲۰ PM ۸/۱/۲۰۱۷
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
فروش همستر کامبت کی بود می‌گفت پول نمیشه!
چیزی تا لیست شدن همستر نمانده، شما با طی کردن مراحل زیر می‌توانید ارز خود را از همه زودتر به فروش برسانید:
۱ - ثبت نام کنید و لینک رفرال خود را کپی کنید. ۲ - با لینک رفرال خود، دوستانتان را دعوت کنید. ۳ - به ازای دعوت از هر دوست، تون کوین رایگان دریافت کنید. ۴ - با دعوت از تعداد بیشتری از دوستان، شانس خود را برای برنده شدن در قرعه کشی کیف پول من بیشتر کنید. ۵ - پس از لیست شدن همستر، ارز خود را به راحتی نقد کنید.
لیست جوایز قرعه‌کشی
آیفون ۱۶
اپل واچ سری ۱۰
پلی استیشن ۵
و ...
قدرت گرفته از
صرافی معتبر کیف پول من
نظر کاربران
متن کامل ومنطقی است...مدیریت زنانی که نبوغ وکارآمدی شان از بسیاری ازمدیران مرد بیشتر است انتخابی اصلح خواهد بود وحداقل مزیت آن صداقت ودرست کرداری میباشد...به قبول شدگان کنکور ها توجه کنیم پشتکار و خلاقیت بسیاری از زنان از مردان بیشتر است...حوصله و شکیبایی آنها افزون تر است...این مردانی که ادعای مدیریت و وزارت دارند فرزندان همان زنانی هستند که با اهتمام وهشیاری چنین فرزندانی را به عرصه رسانیده اند
طرف و ریس جمهور کردین تموم شد
محمد جواد روخند
خاااک بر سرت است که حتی جنسیت خود را مخفی کرده است،از چه ترسی که خود جای مرد می نهی ای بزدل،است!!!!!
راستی کنکور رو خوب اومدی،رتبه های برتر دو رشته ریاضی و علوم تجربی همگی مرد هستند با وجود اینکه تعدادشون کمتره!ولی تو زبان رتبه های خوبی آوردن!!!! میدیریت و درستکاری خانوما رو هم تو مدیریت خانم ابتکار دیدیم،زنا برن همون گریه بکنن بهتره براشون!!!
پاسخ ها
بله آن زنان دگم و بیسوادی که در کشور ما به جایگاه های بالا می رسند بهتر است نرسند و گریه کنند، زنان باسوادمان هم مثل خانم میرزاخانی و پروعسور پردیس ثابتی و پریسا تبریز از ایران می روند و مجبورند به کشورهای دیگر خدمت کنند تا بچه هایشان مجبور نباشند گریه کنند
درمورد رتبه های کنکور هم باید بگم که امکانات آموزشی برای خانم ها بسیار ضعیفتر از آقایونه و چنین مساله ای کاملا طبیعیه.
در جواب تینا خانم
تو رشته هایی مثل زبان که حفظی هستن پس چرا دخترا رتبه خوب میارن ولی تو رشته هایی مثل ریاضی و علوم تجربی که نیاز به مغز داره با وجود تعداد بیشتر رتبه خوبی نمیارن؟؟!!!!چطوریه؟؟امکانات فقط تو رشته های ریاضی و تجربی ضعیفه واسه خانوما؟!!!همیشه دلیل و بهونه دارید واسه گفتن!!
اون اسامی که نام بردید هم استثنا هستن حتی همین الان هم تو تیم های المپیادی ایران به خصوص ریاضی هیچ دختری یافت نمیشه!!نه فقط ایران بلکه تو کل دنیا با وجود شرایط برابر بازهم اکثر دانشمندان بزرگ دنیا مرد هستن با وجود تبلیغات گسترده که زنا با مردان برابرند!!بهتره خودتون رو گول نزنید،دیگه خدا نداده دیگه،تو همین سایت یه خبر خوندم که قدرت درک و تحلیل زنا به وضوح از مردها ضعیف تره!!!علم ثابت کرده من نمیگم حالا شما هی ننه من غریبم بازی هم دربیاری هی بگید تبعیض وجود داره مدام بهونه بیارید واقعیت رو نمیتونید کتمان کنید،به هر حال هر کسی برای هدفی آفریده شده
پاسخ ها
پسرها اصولا به زبان علاقه ندارند.دقیقا به دلیل همین تفکر شما و بعضی خانواده ها که در کل دنیا وجود داره خانم ها به موارد دیگری راهنمایی می شوند ولی آیا شما از تعداد دانشمندان زن در دنیا اطلاع دارید؟که چنین اظهار نظری می کنید؟؟ از نمراتشان چطور؟؟یا فقط به کشور جهان سوم خودتان نگاه می کنید؟؟ من چنین تحقیقی رو هیچ جا نخوندم-و اگر کمی به کشورهای پیشرفته دنیا نگاه کنید و در آمار دانشمندان و پژوهشگران آن ها دقیق شوید متوجه خواهید شد. شما ترسیده اید،دقیقا مثل اکثر مردها. چون اگر به کشورهای دیگر نگاه کنید می بینید که اکثر کسانی که زندگی شما را هدایت می کنند خانم هستند. بگذریم من موارد مشابه شما رو زیاد دیدم،می تونید به تفکرات عصر حجری خودتان ادامه دهید. عزت زیاد.
در ضمن تعداد دخترها در رشته ریاضی کمتر از آقایونه،قابل توجه.
البته امیدوارم انکی سطح مطالعه خود را بالا ببرید تا هدف از آفرینش شما تنها تنفر و حسادت ورزیدن نباشد.
دوست عزیز کامنت شما در حقیقت تایید سخنان خانم تینا است، زیرا طبق اصول زبان شناسی،زبان و ریاضیات به هم مربوطند و هر کس ریاضیاتش واقعا خوب باشد زبانش هم عالی است و بالعکس. در حقیقت به علت نبود همین امکانات آموزشی است که دخترها در زبان موفقند،اما در ریاضیات به علت نبود معلم مناسب،کمتر. البته ناگفته نماند که بخش اعظم ضریب هوشی و به قول شما مغز همین حافظه است. در حقیقت این موضوع ثابت می کند پسرهایی که ریاضیات خوبی دارند ولی زبانشان خوب نیست واقعا استعداد ریاضی ندارند و به ضرب و زور معلم رتبه ای بدست آورده اند. در ضمن بد نیست به آمار کشورهای دیگر هم نگاه کنید و تعداد دانشمندان خانم آن ها را ببینید. کمی مطالعه و اندیشیدن به نفع شماست و تعصبات و نادانی های بی مورد مردان خاورمیانه ای را از بین می برد.
در حقیقت دلیل اصلی این موضوع نابرابری بین خانم های ایرانی این است که تمرکز آنها به دلیل جامعه بیشتر روی شوهر متمرکز می شود. در صورتی که می بینیم در جوامع دیگر به دلیل نبود اینجور موارد به این شدت سطح برابری و در حقیقت عملکرد خانمها و آقایان به یک سطح است. خانم های ایرانی اگر به خود بیایند و بفهمند که اگر تحصیلکرده و موفق و خودساخته باشند حداقل چیزی که به دست می آورند مردهایی هستند که جلویشان زانو زده اند، دیگر این قدر در سنین مهم زندگی به جای تلاش کردن به شوهر کردن فکر نمی کنند و حتی می توانند همین موضوع نبود امکانات آموزشی را جبران کنند.
یاد گیری زبان با قدرت مغز رابطه مستقیم داره کسانیکه زبانشون بهتره مغزشون بهتر کار میکنه ....میگین نه ؟! برین مطالعه کنید !