نامه احمد توکلی و دغدغه پارلمانی‌اش
احمد توکلی در نامه‌ای خطاب به نمایندگان مجلس، خواهان حذف ماده ۵۳ و بند ۸ ماده ۵۴ مصوبه کمیسیون تلفیق با رای قاطع نمایندگان شد و این ماده را تجدید ویژه‌خواری بزرگی برای دسته‌ای از صنعت‌گران کشور دانست.
خبرگزاری ایسنا: احمد توکلی در نامه‌ای خطاب به نمایندگان مجلس، خواهان حذف ماده ۵۳ و بند ۸ ماده ۵۴ مصوبه کمیسیون تلفیق با رای قاطع نمایندگان شد و این ماده را تجدید ویژه‌خواری بزرگی برای دسته‌ای از صنعت‌گران کشور دانست.
متن کامل نامه احمد توکلی، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی و رییس هیأت مدیره سازمان مردم‌نهاد دیدهبان شفافیت و عدالت، خطاب به نمایندگان مجلس به شرح زیر است:
«سلام علیکم؛
ماده ۵۳ برنامه ششم مصوبه کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی، تجدید ویژه‌خواری بزرگی برای دسته‌ای از صنعت‌گران کشور است و تبعات ضد اشتغال، بی‌عدالتی و کاهش مؤثر درامد دولت را در پی دارد.
دیدهبان شفافیت و عدالت وظیفه خود می‌داند توجه ریاست و نمایندگان محترم را به موارد زیر جذب کند:
۲-با این مقدار خوراک گاز، این واحدها حدود ۲.۳ میلیون تن آمونیاک، حدود چهار میلیون تن کود اوره و حدود ۶۳.۴ میلیون تن متانول تولید کردند که ارزش صادراتی آنها به خارج کشور حدود ۱.۲ میلیارد دلار بوده است (ارزش کل تولیدات «سه محصول مذکور و سایر محصولات» صادراتی این واحدها در سال ۱۳۹۴ حدود ۲۹.۲ میلیارد دلار) بوده است. از طرف دیگر بخشی از این محصولات در داخل به فروش رسیده که ارزشی حدود ۱۷ هزار و ۲۳۹ میلیارد ریال (معادل حدود ۴۳۱ میلیون دلار به نرخ برابر هر دلار ۴۰۰۰ تومان) داشته است. با این حساب، کل ارزش محصولات این واحدها حدود ۷۲.۲ میلیارد دلار است که در مقایسه با حداکثر هزینه که یک میلیارد و ۲۱۹ میلیون دلار بود درامد بیش از دو برابر (به طور دقیق ۲۳.۲ برابر) کل هزینه آنهاست. از طرف دیگر این واحدهای هزینه خوراک خود را به ارز مبادله‌ای پرداخت می‌کنند در حالی که ارز حاصل از صادرات محصولاتشان را به قیمت ارز آزاد به فروش می‌رساند در تاریخ ۵ دی ماه جاری قیمت مبادله‌ای دلار آمریکا ۳۲۳۲ تومان بود که فاصله‌ای معادل ۷۶۸ تومان با دلار ۴۰۰۰ تومانی بازار آزاد دارد. لذا از محل فروش دلار نیز حدود ۸.۲۳ درصد سود حاصلشان
میشود که ارز کل صادرات آنها را به حدود ۲ میلیارد و ۸۴۰ میلیون دلار می‌رساند و با ملحوظ داشتن ارزش فروش داخل محصولات، کل ارزش محصولات این واحدها حدود ۳ میلیارد و ۲۷۰ میلیون دلار میگردد یعنی بیش از سه برابر مجموع هزینه‌هایشان.
۶-این صنعت عمدتاً از گاز طبیعی برای سوخت و خوراک استفاده میکند؛ به عبارت دیگر، هم انرژی مصرفی و هم ماده اولیه آن، گاز طبیعی است. قیمت‌گذاری گاز به عنوان سوخت تابع سیاستهای ترجیحی بخش صنعت است و در اینجا محل بحث نیست ولی فروش گاز به عنوان خوراک به قیمت تقریباً مفت (حدود ۵.۲ سنت در هر مترمکعب)، سود این صنعت را به نحو بسیار غیرمعقولی بالا برده است. به‌طوری‌که ۱۱ شرکت ذیربط طی پنج سال ۸۷ تا ۹۱ کمترین سودشان مربوط به سال ۸۸ است که بیش از دوسوم سرمایه پرداخت شده‌شان سود خالص به دست آوردند. بالاترین سود خالص نیز مربوط به سال ۹۱ است که نزدیک به ۵.۳ برابر سرمایه پرداخت شده سود برده‌اند!
منبع: ترازنامه و صورت‌های مالی ارسالی به سازمان بورس اوراق بهادار تهران در سال‌های مختلف
در حالی که طی این مدت سود کل مبلغ ۱۱،۶۰۳ میلیارد تومان شده است، تنها مبلغ ۴۷۴ میلیارد تومان، یعنی ۴ درصد، مالیات پرداخته‌اند! به نمودار زیر نگاه کنید.
منبع: ترازنامه و صورت‌های مالی ارسالی به سازمان بورس اوراق بهادار تهران در سال‌های مختلف
۷-این وضعیت تبعات سنگینی برای اقتصاد ملی دارد که در ادامه بهطور خلاصه تشریح میشود:
نخستین زیان این سود بادآورده، بی میلی نسبت به تکمیل زنجیره تولیدات پتروشیمی است. این صنعت در سه سطح بالادستی، میانی و نهایی فعال است. در حالی که در بالادستی تنها مواد معدودی از محصولات پایه با ارزش افزوده ناچیز تولید میگردد، در سطح میانی صدها و در حلقه نهایی دهها هزار محصول با ارزش افزوده بالا به دست میآید. تکمیل این زنجیره میتواند ضمن تأمین سود عقلایی برای سرمایهگذاران، منافع ملی را نیز تضمین نماید. ولی وقتی این زنجیره ناقص باشد و سرمایهگذاران با فروش محصولات پایه (که در واقع با فروش گاز طبیعی چندان متفاوت نیست) بتوانند سود سرشار کسب کنند، ارزش افزوده و اشتغال بالا نصیب کشورهای دیگر میگردد.
دیدهبان شفافیت و عدالت
ارسال نظر