زندگی و مرگ «صادق هدایت» در آپآرتمان
مستند «از خانهی شمارهی ۳۷» چهارشنبه سوم آذر ساعت ١٨ در موسسهی فرهنگی آپآرتمان به نمایش در میآید.
«از خانهی شمارهی ۳۷» مستندی ۶۸ دقیقهای با موضوع زندگی و مرگ صادق هدایت است. نام این مستند برگرفته از شمارهی پلاک خانهای در خیابان شامپیونهی پاریس است که صادق هدایت ۶۵ سال پیش به زندگی خود در آن پایان داد. ساخت این فیلم به گفتهی سازندگانش حدود هشت سال طول کشیده و سازندگان فیلم کوشیدهاند با سفر به پاریس ناگفتههایی از زندگی این نویسنده را از زبان نزدیکان هدایت یا محققان آثار او مطرح کنند. این فیلم مجموعهای است از مصاحبه با افراد مختلف همراه بخشهایی از نامههای شخصی صادق هدایت. مجموعهی همهی اینها پرداختن به هدایت را خیلی پیچیده میکند.
«از خانهی شماره ۳۷» از معدود فیلمهایی است که دربارهی زندگی صادق هدایت ساخته شده و سعی داشته با مجموعه نظرات دوستان و نزدیکان صادق هدایت و صاحبنظران تاریخ و فرهنگ معاصر ایران و همچنین با ارائهی اسناد و مدارک و نامههای این نویسنده از زبان خودش، زوایای ناشناختهای را از زندگی اجتماعی و فردی صادق هدایت تصویر کند؛ هرچند که فیلم همهی دیدگاهها و نگاههای موجود درباره صادق هدایت را در بر نمیگیرد و محدودیتها باعث شده جای برخی هدایتشناسان در فیلم خالی باشد.
سام کلانتری کارگردان فیلم فارغالتحصیل مهندسی سازه و دانشآموختهی کارگردانی سینماست، او ١٠ مستند در کارنامهی خود دارد که آخرین اثرش، «مانکنهای قلعهحسنخان» جایزههای داخلی و حضورهای بینالمللی بسیاری را دریافت کرده است. او همچنین کاندیدای سیمرغ بلورین بهترین پژوهش از جشنوارهی بینالمللی فیلم فجر نیز بوده است.
محسن شهرنازدار، متولد ۱۳۵۶ روزنامهنگار و محقق موسیقی و تحصیلکردهی انسانشناسی است. او حضور در سینمای مستند را با پژوهش فیلمهایی در ارتباط با موسیقی اقوام ایرانی و چهرههای روشنفکری معاصر ایران آغاز کرده است.
نظر کاربران
روحش شاد
عجب مرد دانایی و نویسنده زبر دست با افکاری بلند و مردمی ، راهنمای حقیقت و مغز متفکری بوده! یادش گرامی باد.
ظاهرا صادق هدایت پیرومکتب نهییسم بوده و درآثارش این تفکرتا اندازه ای مشهوداست.اونویسنده کم نظیری بودکه تقریبا درهمه آثارش مشهودبودکه نگاه کاملا متفاوتی به دنیا وبشریت داشت.اوانسان رادریک قالب کاملاجبری تصورمیکردانسانی که میان بودن ونبودن وبایدها ونبایدهایش به بن بست فکری رسیده ومستاصل ودرمانده است.اوحتی برای رفتن ازدنیا برنامه ازپیش تنظیم شده ای داشت وتصمیمش ناگهانی نبود.بی آنکه زمینه فکری ناامیدکننده ای داشته باشدتمام روزنه های اتاقش رامسدودکردوشیرگاز رابازکردتا به پایانی که ازقبل تصورکرده بودبرسددقیقا مانندکتابی که محکوم به پایان بود