چرا پیش‌بینی‌ها درباره کلینتون اشتباه از آب درآمد؟
تا پیش از موفقیت دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، نظرسنجی‌ها و آمار و ارقام، شانس موفقیت هیلاری کلینتون در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را بین ۷۵ درصد تا ۹۹ درصد می‌دانستند، اما چه شد که این پیش‌بینی‌ها اشتباه از آب درآمد؟
خبرگزاری تسنیم: بازنگری این آمار و ارقام نشان می‌دهد نظرسنجی‌ها از دو منظر مرتکب اشتباه شده بودند.
برخی از رسانه‌های امریکایی دو نوع نظرسنجی انجام داده بودند. برخی از این نظرسنجی‌ها به طور سراسری در آمریکا برگزار شد تا برآورد آرای مردم مشخص شود، اما این دست نظرسنجی‌ها نتیجه انتخابات در هر ایالت را بررسی نمی‌‌کردند.
پیش‌بینی این نوع نظرسنجی‌ها درباره اینکه کلینتون آرای مردمی بیشتری نسبت به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، کسب می‌کند، صحیح بود. با وجود این، آرای مردمی کسب‌شدۀ کلینتون کمتر از حد انتظار نظرسنجی‌ها بود.
به عنوان مثال، نتایج نظرسنجی رویترز و ایپسوس نشان می‌داد کلینتون در آرای مردمی با اختلاف سه درصد ترامپ را شکست دهد؛ در این نظرسنجی شانس کلینتون برای کسب ۲۷۰ رأی الکترال لازم برای رسیدن به کاخ سفید ۹۰ درصد عنوان شد. کلینتون نهایتاً ۴۷/۷ درصد از آرای مردمی را کسب کرد و نسبت به دونالد ترامپ که ۴۷/۵ درصد از آرای مردمی را به خود اختصاص داده بود، در این بخش از رأی‌گیری پیشتاز شد، ولی ترامپ با کسب حدنصاب آرای الکترال رئیس‌جمهور منتخب کشورش شد.
به گزارش پرس‌تی‌وی، سازمان‌های خبری و نظرسنجی همچنین مدل‌های متعددی را برای محاسبۀ احتمال پیروزی دو نامزد تولید کردند. مبنای این دست محاسبات، نظرسنجی‌های انجام‌شده در هر ایالت بود، اما بازنگری‌ها نشان می‌دهد در این نوع نظرسنجی‌ها دربارۀ شانس کلینتون برای پیروزی در انتخابات اغراق شده است و دلیل آن نیز تغییر در الگوی رأی‌دهی در برخی ایالات بود.
شاید بخشی از این اشتباه ناشی از آن باشد که کارشناسان، نظام انتخاباتی امریکا را آنچنان که باید مدنظر قرار نداده‌اند.
رئیس‌جمهور آمریکا بر مبنای آرای مردمی انتخاب نمی‌شود. شهروندان امریکایی با آرای خود، اعضای مجمع گزینندگان (الکترال کالج) را در ۵۰ ایالت این کشور و ناحیۀ کلمبیا برمی‌گزینند. اعضای این ۵۱ مجمع معمولاً متعهد به رأی دادن به نامزد خاصی هستند و آرای آن‌ها رئیس‌جمهور را مشخص می‌کند.
سازمان‌هایی که نتیجه احتمالی انتخابات را پیش‌بینی می‌کردند آرای این ۵۱ مجمع را به طور کاملاً مجزا و غیرمرتبط با یکدیگر در نظر می‌گرفتند.
این در حالیست که رویۀ انتخابات در امریکا اینگونه نیست؛ گرایش رأی‌دهندگان نسبت به یک نامزد در یک ایالت ممکن است در ایالات دیگری که بافت جمعیتی مشابه دارد نیز روی دهد. این مسئله در رأی‌گیری روز سه‌شنبه نمایان شد.
نظرسنجی‌های انتخاباتی شانس زیادی برای پیروزی کلینتون قائل شده بودند زیرا هر ایالت را جداگانه در نظر گرفته بودند.
کلیف یونگ، مدیر مؤسسه نظرسنجی ایپسوس، معتقد است پیش‌بینی مؤسسه‌های نظرسنجی درباره میزان مشارکت گروه‌های مختلف اشتباه از آب درآمد و مشارکت واجدین شرایط در انتخابات نیز کمتر از حد تصور بود.
یونگ افزود میزان مشارکت «سفیدپوستانی که سطح تحصیلات پایین‌تر دارند» نسبت به «جوانان، افرادِ تحصیلکرده‌تر و رأی‌دهندگان (گروه‌های) اقلیت» نسبتاً بیشتر بود.
وی افزود تغییر جزئی در میزان مشارکت گروه‌های مختلف «می‌تواند نتیجۀ انتخابات را تغییر دهد.»
در نهایت، بی‌توجهی به این تغییرات در نظرسنجی‌ها در هر ایالت سبب شد پیش‌بینی‌ها اشتباه از آب درآیند. هر مؤسسۀ نظرسنجی باید درخصوص میزان مشارکت رأی‌دهندگان تصمیم‌گیری کند و این تصمیم‌گیری با توجه به الگوهای پیشین مشارکت رأی‌دهندگان انجام می‌شود، اما میزان واقعی مشارکت در هر ایالت تا پیش از روز انتخابات مشخص نیست.
در عین حال، آرای بالا در ایالت‌های بزرگی مانند نیویورک و کالیفرنیا باعث می‌شود تأثیر آن در نتیجۀ انتخابات اغراق‌امیز به نظر بیاید، اما نظام مجمع گزینندگان - که نحوۀ توزیع آرای آن در ایالات آمریکا نامتناسب است - این اثر را کاهش می‌دهد؛ برای مثال، ایالت کالیفرنیا که ۱۲ درصد از جمعیت آمریکا در آن ساکن است، تنها ۱۰ درصد از رأی مجمع گزینندگان (۵۵ رأی) را در اختیار دارد ولی ایالت کم‌جمعیتی مانند داکوتای شمالی، که کمتر از یک‌چهارم درصد مردم آمریکا را در خود جای داده، دو برابر این میزان (۳ رأی) در مجمع گزینندگان رأی دارد.
برخی از رسانه‌های امریکایی دو نوع نظرسنجی انجام داده بودند. برخی از این نظرسنجی‌ها به طور سراسری در آمریکا برگزار شد تا برآورد آرای مردم مشخص شود، اما این دست نظرسنجی‌ها نتیجه انتخابات در هر ایالت را بررسی نمی‌‌کردند.
پیش‌بینی این نوع نظرسنجی‌ها درباره اینکه کلینتون آرای مردمی بیشتری نسبت به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، کسب می‌کند، صحیح بود. با وجود این، آرای مردمی کسب‌شدۀ کلینتون کمتر از حد انتظار نظرسنجی‌ها بود.
به عنوان مثال، نتایج نظرسنجی رویترز و ایپسوس نشان می‌داد کلینتون در آرای مردمی با اختلاف سه درصد ترامپ را شکست دهد؛ در این نظرسنجی شانس کلینتون برای کسب ۲۷۰ رأی الکترال لازم برای رسیدن به کاخ سفید ۹۰ درصد عنوان شد. کلینتون نهایتاً ۴۷/۷ درصد از آرای مردمی را کسب کرد و نسبت به دونالد ترامپ که ۴۷/۵ درصد از آرای مردمی را به خود اختصاص داده بود، در این بخش از رأی‌گیری پیشتاز شد، ولی ترامپ با کسب حدنصاب آرای الکترال رئیس‌جمهور منتخب کشورش شد.
به گزارش پرس‌تی‌وی، سازمان‌های خبری و نظرسنجی همچنین مدل‌های متعددی را برای محاسبۀ احتمال پیروزی دو نامزد تولید کردند. مبنای این دست محاسبات، نظرسنجی‌های انجام‌شده در هر ایالت بود، اما بازنگری‌ها نشان می‌دهد در این نوع نظرسنجی‌ها دربارۀ شانس کلینتون برای پیروزی در انتخابات اغراق شده است و دلیل آن نیز تغییر در الگوی رأی‌دهی در برخی ایالات بود.
شاید بخشی از این اشتباه ناشی از آن باشد که کارشناسان، نظام انتخاباتی امریکا را آنچنان که باید مدنظر قرار نداده‌اند.
رئیس‌جمهور آمریکا بر مبنای آرای مردمی انتخاب نمی‌شود. شهروندان امریکایی با آرای خود، اعضای مجمع گزینندگان (الکترال کالج) را در ۵۰ ایالت این کشور و ناحیۀ کلمبیا برمی‌گزینند. اعضای این ۵۱ مجمع معمولاً متعهد به رأی دادن به نامزد خاصی هستند و آرای آن‌ها رئیس‌جمهور را مشخص می‌کند.
سازمان‌هایی که نتیجه احتمالی انتخابات را پیش‌بینی می‌کردند آرای این ۵۱ مجمع را به طور کاملاً مجزا و غیرمرتبط با یکدیگر در نظر می‌گرفتند.
این در حالیست که رویۀ انتخابات در امریکا اینگونه نیست؛ گرایش رأی‌دهندگان نسبت به یک نامزد در یک ایالت ممکن است در ایالات دیگری که بافت جمعیتی مشابه دارد نیز روی دهد. این مسئله در رأی‌گیری روز سه‌شنبه نمایان شد.
نظرسنجی‌های انتخاباتی شانس زیادی برای پیروزی کلینتون قائل شده بودند زیرا هر ایالت را جداگانه در نظر گرفته بودند.
کلیف یونگ، مدیر مؤسسه نظرسنجی ایپسوس، معتقد است پیش‌بینی مؤسسه‌های نظرسنجی درباره میزان مشارکت گروه‌های مختلف اشتباه از آب درآمد و مشارکت واجدین شرایط در انتخابات نیز کمتر از حد تصور بود.
یونگ افزود میزان مشارکت «سفیدپوستانی که سطح تحصیلات پایین‌تر دارند» نسبت به «جوانان، افرادِ تحصیلکرده‌تر و رأی‌دهندگان (گروه‌های) اقلیت» نسبتاً بیشتر بود.
وی افزود تغییر جزئی در میزان مشارکت گروه‌های مختلف «می‌تواند نتیجۀ انتخابات را تغییر دهد.»
در نهایت، بی‌توجهی به این تغییرات در نظرسنجی‌ها در هر ایالت سبب شد پیش‌بینی‌ها اشتباه از آب درآیند. هر مؤسسۀ نظرسنجی باید درخصوص میزان مشارکت رأی‌دهندگان تصمیم‌گیری کند و این تصمیم‌گیری با توجه به الگوهای پیشین مشارکت رأی‌دهندگان انجام می‌شود، اما میزان واقعی مشارکت در هر ایالت تا پیش از روز انتخابات مشخص نیست.
در عین حال، آرای بالا در ایالت‌های بزرگی مانند نیویورک و کالیفرنیا باعث می‌شود تأثیر آن در نتیجۀ انتخابات اغراق‌امیز به نظر بیاید، اما نظام مجمع گزینندگان - که نحوۀ توزیع آرای آن در ایالات آمریکا نامتناسب است - این اثر را کاهش می‌دهد؛ برای مثال، ایالت کالیفرنیا که ۱۲ درصد از جمعیت آمریکا در آن ساکن است، تنها ۱۰ درصد از رأی مجمع گزینندگان (۵۵ رأی) را در اختیار دارد ولی ایالت کم‌جمعیتی مانند داکوتای شمالی، که کمتر از یک‌چهارم درصد مردم آمریکا را در خود جای داده، دو برابر این میزان (۳ رأی) در مجمع گزینندگان رأی دارد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر