پناه از اسید به هنر

روزنامه آرمان امروز - نگین باقری: سال‌هاست که مسائل حقوقی و اجتماعی مربوط به اسیدپاشی مطرح می‌شود، اما نه تنها به نتیجه ای نرسیده است بلکه دوباره و دوباره شاهد بروز این جرم خشونت بار در کشور بوده ایم، چرا که عدم قوانین بازدارنده مانع از پیشگیری آن شده و همواره صاحب نظران در مورد مجازات آن در مسند قضاوت چالشی نشسته‌اند، تا جایی که اعتراض قربانیان اسیدپاشی و افکار عمومی هم به حکم مجازات متهمان اسیدپاشی همچنان ادامه‌دار است.

حال وقت آن رسیده که از این مجرا گذر کنیم و اندکی هم به فکر ادامه زندگی قربانیان این فاجعه ناگوار باشیم، چون آنها ناخواسته ثمره معضلات اجتماعی شده اند و باید همین اجتماع دست حمایتی خود را به سویشان دراز کند. «آرمان امروز» در این گزارش از طرفی حرف‌‌های قربانیان اسیدپاشی و نیازشان به حمایت جامعه را انعکاس داده و از طرف دیگر، به نمایشگاهی پرداخته که توانمندی این افراد را به عرصه ظهور رسانده است.

زیر بار نگاه ترحم‌انگیز مردم کمرشان خم شده است؛ حرف از قربانیانی است که از حضور در جامعه معذورند و از نگاه‌های ترحم آمیز مردم فرار می‌کنند. افرادی که پس از این جنایت رعب انگیز از گردنه‌های طاقت فرسای مشکلات عبور کرده اند و اکنون با بروز استعداهایشان فقط به دنبال دستان مهربانی می‌گردند که آنها را از تاریکی محض نجات داده و به زندگی دوباره بازگردانند. قربانیانی که می‌خواهند با زبان بی زبانی حمایت شوند و آن‌چنان به چشم جامعه بیایند که برای همیشه تیر خلاص از انزوا را رها کنند. آنها اکنون در پیله خود فرو رفته اند و انتظار دارند با جلب حمایت مردمی، کارآفرینی و فرصت سازی دوباره روی پای خود بایستند و با اقتدار نان آور خانواده باشند.

پس اکنون نیاز است که آنان را پس از مدت‌ها چشمپوشی و کنار گذاشتن چون گذشته به دل جامعه برگردانیم، چرا که قربانیان اسیدپاشی حق زندگی دارند و صرفا نباید به دلیل اشتباه مجرمان کنار گذاشته شوند. این در حالی است که تصور قربانیان اسیدپاشی این است که روشنی آینه را در زندگی خود می‌بینند و در این راستا در تلاشند تا موانع و محدودیت‌ها را از سر راه خود بردارند. بنابراین ضروری است که مردم و مسئولان مرهمی بر زخم‌هایشان باشند و طی مسیر را برایشان هموار کنند، تا جایی که اخیرا رسانه‌ها به آن پرداخته اند و فیلمی برای اولین بار در این زمینه ساخته شده تا مردم از نزدیک درد و سختی‌های این گروه آسیب دیده جامعه را لمس کنند.

آینده‌ای به روشنی آینه

معصومه عطایی یکی از قربانیانی است که توسط پدر همسر سابق خود مورد اسیدپاشی قرار گرفته است. او درباره زندگی خود پس از این جنایت در گفت‌وگو با «آرمان امروز» می‌گوید: قربانیان اسیدپاشی نیاز به حمایت دارند تا دوباره جسارت حضور در جامعه را به دست آورند. از او می‌پرسیم که چطور اعتماد به نفس پیدا کرده و به دنبال توانمندی‌هایش رفته است که می‌گوید: حضور یک حامی در زندگی من باعث شد که موفق عمل کنم، خیری که از لحاظ روحی بسیار به من کمک کرد و دیدگاهم را نسبت به همه چیز تغییر داد. او ادامه می‌دهد: حامی من کمک کردن را تنها کمک مالی در نظر نگرفت و برای من در زمینه‌های مختلف راهنمای خوبی بود.

عطایی اظهار می‌کند: بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که می‌توانم با توانایی‌هایم کمبود بینایی و زیبایی را جبران کنم و در جامعه قوی ظاهر شوم، به گونه ای که مردم به جای آن حادثه تلخ مرا با هنرم بشناسند. او از فعالیتش‌ در حرفه سفالگری می‌گوید: هنر سفالگری را دو سال است که به صورت حرفه‌ای توسط استاد محمود کثیری دنبال می‌کنم و ایشان مشوق خوبی برای من بودند و به صورت رایگان هنرشان را در اختیار من قرار دادند. او بیان می‌کند: اکنون به مرحله ای رسیده ام که خودم هر آنچه را که آموختم به نابینایان آموزش می‌دهم. معصومه خاطرنشان می‌کند: آینده پیش روی ما مثل آینه روشن است و کسانی که برایمان تاریکی آرزو کردند شکست خورده اند.

آموزش رایگان معرق به افرادی با شرایط خاص

محسن مرتضوی قربانی دیگری است که توسط آبدارچی شرکتشان دچار کینه اسیدی شده است. او از زندگی خود پس از این فاجعه به «آرمان امروز» می‌گوید: حضور برخی افراد در زندگی آن‌چنان تاثیرگذار است که مسیر زندگی من بعد از این اتفاق به هنر معرق کشیده شد. گرچه در ابتدا تمایلی به یادگیری این هنر نداشتم، اما تشویق و دلگرمی خانم معصومه باقریان و استاد پروین خالقی باعث شد که بنده پس از طی مراحل آموزشی کارگاهی بزنم و صاحب مجموعه هنری پاره چین شوم. او اظهار می‌کند: اکنون ۱۵ شاگرد دارم که ۱۰ نفر از آنها معلول هستند. مرتضوی درباره هدف خود در زندگی می‌گوید: شرایط اشتغال و داشتن درآمد برای قربانیان اسیدپاشی، معلولان و افراد بی سرپرست و بدسرپرست فراهم نیست.

به همین دلیل قصد دارم با آموزش رایگان به این افراد هنری را به آنها آموزش دهم که از انزوا و خانه نشینی درآمده و وارد بازار کار شوند. نظر او را در مورد تشکیل انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی می‌پرسیم که می‌گوید: وجود انجمن برای قربانیان اسیدپاشی ضروری است، چرا که علاوه بر دلگرمی و همدردی باعث می‌شود دنبال راهکار باشیم و شرایط زندگی خود را بهبود ببخشیم. او با اشاره به اینکه یکی از نیازهای قربانیان اسیدپاشی تامین هزینه‌های بیمارستان است، می‌افزاید: به زودی انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی تشکیل خواهد شد و بسیاری از دوستان و پزشکان به ما قول مساعدت و انجام عمل‌های رایگان را داده اند.

تجدید روحیه با حمایت اجتماعی

زیور پروین یکی دیگر از قربانیان اسیدپاشی است که با دسیسه فامیلی طعم تلخ اسید را چشیده است و اکنون پس از سال‌ها تحمل درد و مشقت به راحتی می‌توان تغییر روحیه را از کلامش فهمید. او در این باره به «آرمان امروز» می‌گوید: عمق فاجعه اسیدپاشی به حدی است که قربانیان دچار افسردگی شده و در جمع حاضر نمی‌شوند. بنابراین باید از از طرف جامعه حمایت شوند. او ادامه می‌دهد: قربانیان اسیدپاشی همیشه نیازمند پشتیبانی مردم و مسئولان هستند تا از شرایط سخت زندگی خود بیرون بیایند.

او با اشاره به حضور خود در نمایشگاه«فردا در آینه» می‌گوید: من پس از این فاجعه مدت‌ها از جامعه دور بوده ام و از روزی که پا به این نمایشگاه گذاشتم روحیه ام بسیار خوب شده است و قصد دارم با کارآفرینی از جمله هنر تابلو فرش در نمایشگاه‌های بعدی حضور پر رنگ داشته باشم. او عنوان می‌کند: در همین راستا اگر مردم به ما و کارهایی که انجام می‌دهیم توجه کنند انگیزه زندگی در ما بیشتر می‌شود.

حمایت آری، ترحم نه!

مدیر اجرایی نمایشگاه «فردا در آینه» با هدف حمایت از قربانیان اسیدپاشی در گفت‌وگو با «آرمان امروز» می‌گوید: در اين نمايشگاه که از يکشنبه ۲۵ مهر در بوستان گفت‌و‌گو شروع شده و تا جمعه ۳۰ مهر ادامه دارد، قصد داریم آثار قربانيان اسيدپاشی را در رشته سفالگری، معرق و کارآفرینی برای بازديد عموم و فروش در معرض نمایش بگذاریم. سمیرا مهدوی ادامه می‌دهد: امروزه قربانیان اسیدپاشی به حدی توانمند شده اند که می‌توانند با خلق آثار به جامعه هنری بپیوندند.

او با اشاره به اینکه نمایشگاه مذکور اولین نمایشگاهی است که به صورت خودگردان و توسط قربانیان اسیدپاشی برگزار شده است، بیان می‌کند: نمایشگاه «فردا در آینه» به حواشی پیرامون جرم اسیدپاشی کاری ندارد و فقط می‌خواهد نقش حمایتی خود را ایفا کند. از او درباره ایده برگزاری این نمایشگاه می‌پرسیم که می‌گوید: جدا از مشکلات ظاهری و نقص عضو، قربانیان اسیدپاشی نیازمند حمایت اجتماع هستند. به همین دلیل باید با تقویت استعدادشان دوباره آنها را به جامعه برگردانیم. این فعال اجتماعی اظهار می‌کند: نباید بگذاریم که نگاه جامعه قربانیان اسیدپاشی را به انزوا بکشاند، چرا که آنها برای گذران زندگی به منبع درآمد نیاز دارند.

بنابراین باید هنرشان را ارج بنهیم تا فرصت‌های شغلی برایشان مهیا شود. مهدوی با بیان اینکه قربانیان اسیدپاشی به ترحم نیاز ندارند، اضافه می‌کند: این افراد به اندازه کافی به علت عمل‌های سنگین جراحی، سختی کشیده‌اند و دیگر نباید با نوع نگاه‌هایمان آنها را برنجانیم. او ادامه می‌دهد: قربانیان به دنبال بروز توانمندی‌های خود هستند تا مشکلاتشان را مرتفع کنند، اما برخی مردم فکر می‌کنند که حمایت تنها در تامین نیاز مالی خلاصه شده است، در حالی که می‌توان کاری کرد که خود قربانیان منبع درآمد و استقلال مالی داشته باشند. این فعال اجتماعی از تشکیل انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی خبر می‌دهد و می‌گوید: نخستین انجمن حمایتی از قربانیان اسیدپاشی در حال تاسیس است. امیدواریم که با حمایت مردم و مسئولان مقدمات تشکیل آن فراهم شود.