«دودکش» از «پادری» موفق‌تر بود
یک استاد دانشگاه با نگاهی به دو سریال رمضانی «پادری» و «برادر» به بیان نقاطی پرداخت که در صورت رعایت آنها این دو اثر موفقیت بیشتری کسب می‌کردند.
خبرگزاری مهر: یک استاد دانشگاه با نگاهی به دو سریال رمضانی «پادری» و «برادر» به بیان نقاطی پرداخت که در صورت رعایت آنها این دو اثر موفقیت بیشتری کسب می‌کردند.
حمید قاسم زادگان در گفت و گو با مابا اشاره به سریال «پادری» که در ماه رمضان از شبکه یک سیما به کارگردانی محمدحسین لطیفی پخش می شد، گفت: «پادری» ادامه سریال «دودکش» بود که در ماه مبارک رمضان سال ۹۲ روی آنتن شبکه یک رفت. اگر آن سریال موفقیت هایی داشت به دلیل شکستن فضای آپارتمانی کارها بود و اینکه به سمت قالیشویی و لوکیشن های متنوع رفت و از طرفی با شخصیت ها همذات پنداری خوبی صورت گرفت.
وی ادامه داد: در سریال «پادری» تنوع لوکیشن دوباره تکرار شد، قصه ها و بازی ها نیز همان ساختار سری اول را دارد و فقط در فرم کمی دچار تغییر شده است. در مجموع «پادری» نسبت به سری اول پایین تر است و «دودکش» یک سر و گردن بالاتر بود.
این استاد دانشگاه درباره «پادری» و جزییاتی که مخاطب انتظار داشت در آن ببیند، اظهار کرد: سری اول که در ماه رمضان سه سال قبل نمایش داده شد جذابیت بیشتری داشت اما ما در «پادری» شاهد بازی های تکراری از بازیگران بودیم. مخاطب دوست دارد در ادامه این داستان نوعی رشد شخصیت و اتفاقات جدید را ببیند اما همان اتفاقات به نوعی تکرار می شود.
این منتقد سینما و تلویزیون با بیان اینکه در سری دوم و سوم سریال ها، شخصیت ها بیشتر در جا می زنند، عنوان کرد: اگر قرار است سریالی ادامه دار باشد باید آن را ۹۰ قسمتی نوشت مثل مجموعه «کیمیا» که فارغ از ویژگی های آن، به دلیل اینکه روند داستان ادامه دار بود و شخصیت ها تغییری نداشتند در ۱۱۰ قسمت روی آنتن رفت.
قاسم زادگان با اشاره به اینکه در سری دوم یک اثر شخصیت ها باید نوعی تعالی داشته باشند، گفت: طنز و کمدی در سریال «پادری» به اوج نمی رسد و در سطح قبلی باقی می ماند و اینکه شخصیت ها چه زمانی قدرت خود را پیدا می کنند، مشخص نیست به این ترتیب گویا باید تا سری نهم و دهم پیش رفت. در چنین موقعیت هایی شخصیت های ماندگار خلق نمی شود؛ شخصیتی که رفتار، گفتار و سکنات وی برای مخاطب تاثیرگذار باشد و در خاطرش باقی بماند. به طور مثال در کارهای کمدی شخصیت های سریال هایی مثل «پاورچین» و یا «پایتخت» ماندگار شدند اما ما این شخصیت ها را که بتوانند در طول داستان «پادری» تحولی را ایجاد کنند، نداریم.
این استاد دانشگاه با اشاره به نکات مثبت این سریال نیز یادآور شد: محمدحسین لطیفی کارگردانی است که با دقت کار می کند و به جزییات توجه دارد و در این سریال نیز این جزییات از زندگی مردم دیده می شود. در این سریال هم سعی شد که شخصیت ها به موقعیت ماندگاری برسند. زمانیکه «دودکش» پخش شد یکی از روزنامه ها تصویری زده بود و بهنام تشکر و هومن برق نورد را لورل و هاردی معرفی کرده بود. خوب است که با حضور این دو بازیگر این اتفاق بیفتد و اگر روند همکاری این دو به صورت صحیح تری پیش رود ما یک زوج هنرمند خواهیم داشت.
وی تصریح کرد: با این حال خوب است که همیشه آقایان نقش های مطرح را نداشته باشند و اگر قرار است سریالی به سری های بعدی برسد روی سایر شخصیت ها تمرکز شود مثلا فرزند داستان بزرگ شود و اتفاقات حول شخصیت او رخ دهد و یا نقش خانم ها در داستان پررنگ تر شود.
این منتقد همچنین با اشاره به اقتباس از ادبیات عنوان کرد: یکی از سریال های طنز موفق در دهه ۶۰ «مثل آباد» بود که زنده یاد رضا ژیان نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده داشت. این سریال از ضرب المثل های ایرانی کمک گرفته بود. معمولا سریال هایی که از ادبیات کمک می گیرند موفقیت های خوبی را به همراه دارند. سریال «هزاردستان» نیز به عنوان یک اثر جدی از ادبیات وام گرفته است. چندی پیش کتابی را از مهدی صادقی می خواندم که در آن نوشته شده بود علی حاتمی آبشخور اصلی خود را برای این سریال شاهنامه حکیم فردوسی معرفی می کند. از طرف دیگر بازیگری آنقدر در آن زمان قدرتمند است که علی نصیریان همزمان با «هزاردستان» در «سربداران» هم نقش ایفا می کند اما نقش او در این دو اثر از یکدیگر تاثیر نمی گیرد.
این منتقد همچنین با اشاره به سریال «برادر» که در شب های ماه مبارک رمضان به کارگردانی جواد افشار از شبکه دو سیما پخش شد، گفت: «برادر» یک سریال تبلیغاتی بود. سازندگان احتمالا به دلیل نبود بودجه به سمت تبلیغ رفتند و این اتفاق چندان مثبت نبود چون سریال به تبلیغی برای کالا تبدیل شده بود.
وی با اشاره به اینکه این سریال به نوعی خواسته بود به موضوعات اقتصادی بپردازد، بیان کرد: پرداختن به مسایل اقتصادی در این سریال به شکلی سطحی صورت گرفته است و پژوهشی در آن وجود ندارد. در داستان این سریال چند بنکدار و اقدامات آنها در احتکار و قاچاق کالا به تصویر کشیده شده است و این داستان برای یک فیلم تلویزیونی مناسب بود تا یک سریال اما فقط به این دلیل که برای ماه رمضان اثری ساخته شود آن را در این بازه زمانی قرار دادند و قصه گسترش پیدا کرده بود.
این محقق حوزه سینما و تلویزیون درباره کارهایی که با رویکرد اقتصاد مقاومتی ساخته می شوند، اظهار کرد: نباید بعد از نامگذاری اقتصادی سال ها با شتاب سراغ ساخت اثر برویم. «برادر» فیلمنامه ای شتابزده داشت و بهتر بود که از مشاوران اقتصادی بهره می گرفت. این سریال قرار بوده مباحث اقتصادی را به گونه ای مطرح کند که با ترسیم نمایشی آنها مخاطب به نوعی خودسازی در این ماه برسد و با دیدن یک سریال متنبه شود درحالیکه در این اثر به صورت سطحی به این موارد پرداخته شد و مخاطب را تحت تاثیر قرار نداد.
وی با اشاره به سریال «هزاردستان» اظهار کرد: اگر شما سریال «هزاردستان» علی حاتمی را در نظر بگیرید به هر مساله ای بسیار قوی پرداخته است. در آن سریال قحطی نان را در زندگی روزمره مردم به خوبی نشان می دهد به گونه ای که معضلات برای مخاطب ملموس می شود.
قاسم زادگان در پایان با اشاره به بازی بازیگران این سریال تصریح کرد: بازی بازیگران «برادر» نیز نکته مثبتی نداشت. پوریا پورسرخ در این سریال خود را تکرار کرد و گویی ادامه نقش خود در «کیمیا» را بازی کرد با این تفاوت که اینجا برادر دوقلوی آن بود.
وی ادامه داد: در سریال «پادری» تنوع لوکیشن دوباره تکرار شد، قصه ها و بازی ها نیز همان ساختار سری اول را دارد و فقط در فرم کمی دچار تغییر شده است. در مجموع «پادری» نسبت به سری اول پایین تر است و «دودکش» یک سر و گردن بالاتر بود.
این استاد دانشگاه درباره «پادری» و جزییاتی که مخاطب انتظار داشت در آن ببیند، اظهار کرد: سری اول که در ماه رمضان سه سال قبل نمایش داده شد جذابیت بیشتری داشت اما ما در «پادری» شاهد بازی های تکراری از بازیگران بودیم. مخاطب دوست دارد در ادامه این داستان نوعی رشد شخصیت و اتفاقات جدید را ببیند اما همان اتفاقات به نوعی تکرار می شود.
این منتقد سینما و تلویزیون با بیان اینکه در سری دوم و سوم سریال ها، شخصیت ها بیشتر در جا می زنند، عنوان کرد: اگر قرار است سریالی ادامه دار باشد باید آن را ۹۰ قسمتی نوشت مثل مجموعه «کیمیا» که فارغ از ویژگی های آن، به دلیل اینکه روند داستان ادامه دار بود و شخصیت ها تغییری نداشتند در ۱۱۰ قسمت روی آنتن رفت.
قاسم زادگان با اشاره به اینکه در سری دوم یک اثر شخصیت ها باید نوعی تعالی داشته باشند، گفت: طنز و کمدی در سریال «پادری» به اوج نمی رسد و در سطح قبلی باقی می ماند و اینکه شخصیت ها چه زمانی قدرت خود را پیدا می کنند، مشخص نیست به این ترتیب گویا باید تا سری نهم و دهم پیش رفت. در چنین موقعیت هایی شخصیت های ماندگار خلق نمی شود؛ شخصیتی که رفتار، گفتار و سکنات وی برای مخاطب تاثیرگذار باشد و در خاطرش باقی بماند. به طور مثال در کارهای کمدی شخصیت های سریال هایی مثل «پاورچین» و یا «پایتخت» ماندگار شدند اما ما این شخصیت ها را که بتوانند در طول داستان «پادری» تحولی را ایجاد کنند، نداریم.
این استاد دانشگاه با اشاره به نکات مثبت این سریال نیز یادآور شد: محمدحسین لطیفی کارگردانی است که با دقت کار می کند و به جزییات توجه دارد و در این سریال نیز این جزییات از زندگی مردم دیده می شود. در این سریال هم سعی شد که شخصیت ها به موقعیت ماندگاری برسند. زمانیکه «دودکش» پخش شد یکی از روزنامه ها تصویری زده بود و بهنام تشکر و هومن برق نورد را لورل و هاردی معرفی کرده بود. خوب است که با حضور این دو بازیگر این اتفاق بیفتد و اگر روند همکاری این دو به صورت صحیح تری پیش رود ما یک زوج هنرمند خواهیم داشت.
وی تصریح کرد: با این حال خوب است که همیشه آقایان نقش های مطرح را نداشته باشند و اگر قرار است سریالی به سری های بعدی برسد روی سایر شخصیت ها تمرکز شود مثلا فرزند داستان بزرگ شود و اتفاقات حول شخصیت او رخ دهد و یا نقش خانم ها در داستان پررنگ تر شود.
این منتقد همچنین با اشاره به اقتباس از ادبیات عنوان کرد: یکی از سریال های طنز موفق در دهه ۶۰ «مثل آباد» بود که زنده یاد رضا ژیان نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده داشت. این سریال از ضرب المثل های ایرانی کمک گرفته بود. معمولا سریال هایی که از ادبیات کمک می گیرند موفقیت های خوبی را به همراه دارند. سریال «هزاردستان» نیز به عنوان یک اثر جدی از ادبیات وام گرفته است. چندی پیش کتابی را از مهدی صادقی می خواندم که در آن نوشته شده بود علی حاتمی آبشخور اصلی خود را برای این سریال شاهنامه حکیم فردوسی معرفی می کند. از طرف دیگر بازیگری آنقدر در آن زمان قدرتمند است که علی نصیریان همزمان با «هزاردستان» در «سربداران» هم نقش ایفا می کند اما نقش او در این دو اثر از یکدیگر تاثیر نمی گیرد.
این منتقد همچنین با اشاره به سریال «برادر» که در شب های ماه مبارک رمضان به کارگردانی جواد افشار از شبکه دو سیما پخش شد، گفت: «برادر» یک سریال تبلیغاتی بود. سازندگان احتمالا به دلیل نبود بودجه به سمت تبلیغ رفتند و این اتفاق چندان مثبت نبود چون سریال به تبلیغی برای کالا تبدیل شده بود.
وی با اشاره به اینکه این سریال به نوعی خواسته بود به موضوعات اقتصادی بپردازد، بیان کرد: پرداختن به مسایل اقتصادی در این سریال به شکلی سطحی صورت گرفته است و پژوهشی در آن وجود ندارد. در داستان این سریال چند بنکدار و اقدامات آنها در احتکار و قاچاق کالا به تصویر کشیده شده است و این داستان برای یک فیلم تلویزیونی مناسب بود تا یک سریال اما فقط به این دلیل که برای ماه رمضان اثری ساخته شود آن را در این بازه زمانی قرار دادند و قصه گسترش پیدا کرده بود.
این محقق حوزه سینما و تلویزیون درباره کارهایی که با رویکرد اقتصاد مقاومتی ساخته می شوند، اظهار کرد: نباید بعد از نامگذاری اقتصادی سال ها با شتاب سراغ ساخت اثر برویم. «برادر» فیلمنامه ای شتابزده داشت و بهتر بود که از مشاوران اقتصادی بهره می گرفت. این سریال قرار بوده مباحث اقتصادی را به گونه ای مطرح کند که با ترسیم نمایشی آنها مخاطب به نوعی خودسازی در این ماه برسد و با دیدن یک سریال متنبه شود درحالیکه در این اثر به صورت سطحی به این موارد پرداخته شد و مخاطب را تحت تاثیر قرار نداد.
وی با اشاره به سریال «هزاردستان» اظهار کرد: اگر شما سریال «هزاردستان» علی حاتمی را در نظر بگیرید به هر مساله ای بسیار قوی پرداخته است. در آن سریال قحطی نان را در زندگی روزمره مردم به خوبی نشان می دهد به گونه ای که معضلات برای مخاطب ملموس می شود.
قاسم زادگان در پایان با اشاره به بازی بازیگران این سریال تصریح کرد: بازی بازیگران «برادر» نیز نکته مثبتی نداشت. پوریا پورسرخ در این سریال خود را تکرار کرد و گویی ادامه نقش خود در «کیمیا» را بازی کرد با این تفاوت که اینجا برادر دوقلوی آن بود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر