اخم به غيبت عارف در افطاری روحانی
محمدرضا عارف در مراسم افطار نمايندگان با رئيس‌جمهور غايب بود؛ غيبتي كه نمی‌توان ساده از كنار آن عبور كرد! اين روزها رئيس فراكسيون اميد در مجلس تمايلي به ديده شدن در كنار اعضاي ديگر اين فراكسيون ندارد و به نظر مي‌رسد تمايلي به سخن گفتن درباره موضوعاتي ندارد كه نمايندگان ديگر در آن حاضر و نقش‌آفرين هستند.
روزنامه آرمان- مطهره شفيعي: محمدرضا عارف در مراسم افطار نمايندگان با رئيس‌جمهور غايب بود؛ غيبتي كه نمی‌توان ساده از كنار آن عبور كرد! اين روزها رئيس فراكسيون اميد در مجلس تمايلي به ديده شدن در كنار اعضاي ديگر اين فراكسيون ندارد و به نظر مي‌رسد تمايلي به سخن گفتن درباره موضوعاتي ندارد كه نمايندگان ديگر در آن حاضر و نقش‌آفرين هستند.
نزديك‌ترين گمانه به اين رفتار انتخابي عارف همان انتخابات رياست مجلس است كه گفته شد برخي اعضاي فراكسيون اميد راي به لاريجاني دادند و نه عارف! كه البته اين نارضايتي او پيش از آن هم اعلام شده شود، چنانكه درباره طيف ليست‌هاي انتخاباتي گفته بود:«جمع‌بندي ما اين شد كه اگر اين افراد يعني اعضاي ليست اميد، نمايندگان جريان اعتدال هستند بايد حضورآنها را در ليست بپذيريم؛ اگرچه ممكن است عقبه اصولگرايي هم داشته باشند.
چون ما از ابتدا گفتيم كه با اصولگرايان ائتلاف نمي‌كنيم و اين را جدي مي‌گفتيم و پايبند هم بوديم و بنا نبود با اصولگرايان ائتلاف كنيم. اگرچه من اوايل ائتلاف ۳۰ نفري با اصولگرايان را مطرح كرده بودم كه از آن پيشنهاد استقبال نشده بود. ما تاكيد داشتيم كه ليست ما اصلاح‌طلبي باشد. اما بعد وقتي ائتلاف با «نمايندگان دولت» مطرح شد، نمايندگان اين جريان مي‌توانستند عقبه اصلاح‌طلبي يا اصولگرايي داشته باشند. ما در لزوم حفظ سرمايه ۹۲ كاملا مشترك هستيم.
ما معتقديم آن سرمايه متعلق به اصلاح‌طلبان است يا مي‌توانيم بگوييم سهم بزرگي از اين سرمايه متعلق به جريان اصلاحات است.» كه درنهايت هم احتمال داده شد كانديداهاي غيراصلاح‌طلب به عارف راي نداده بودند. چنين روندي سبب شد كه عارف عطاي هيات رئيسه را به لقايش ببخشيد و براي جلوس بر كرسي هاي نايب‌رئیسي هم تمايلي نشان نداد.
تاييد انتقاد از دولت
در ادامه ريشه يابي غيبت عارف در افطاري نمايندگان با دولت بايد مروري هم بر گذشته داشت، يعني آن هنگام كه او از رقابت انتخابات زياست جمهوري ۹۲ انصراف داد تا روحاني پيروز شود. اما از گوشه و كنار شنيده شد كه عارف در انتظار حمايت روحاني از او در انتخاب رئيس مجلس در عوض انصراف او در سال ۹۲ بوده كه چنين انتظاري از نظر قانوني امكان‌پذير نيست، چون روحاني رئيس‌جمهور است و نبايد از او انتظار حمايت از كانديدايي براي رياست بر قوه ديگر را داشت. برخي نيز به عارف القا كردند كه روحاني از رياست لاريجاني حمايت كرده است.
در اين بزنگاه بود كه حزب اعتدال و توسعه كه دبيركلي آن بر عهده محمدباقر نوبخت و از حاميان روحاني است، در همايشي كه در سالن اجلاس سران برگزار كرد، از علي لاريجاني براي سخنراني در آن مراسم دعوت كرده بود كه عده‌اي اين اقدام را حمايت دولت از لاريجاني تلقي كردند و براي القاي برداشت خود به عارف درباره سخنراني لاريجاني تلاش زيادي كردند.
نبايد از اين موضوع به راحتي عبور كرد كه اگر چه دفتر عارف برخي اظهاراتي را كه به نقل از او در انتقاد به روحاني و دولت يازدهم مي‌شود تكذيب كرده و مي‌كند اما برخي رفتارها حتی اگر دلیل متقنی هم داشته باشد در انظار نشاني از همراهي با دولت ندارد كه عدم حضورش در مراسم افطاري رئيس‌جمهور با نمايندگان مي‌تواند تاييدي بر اين ادعا باشد.
واكنش مخالفان اعتدال به غيبت عارف
ديروز بهترين روز براي دلواپساني بود كه به‌دنبال موضوع براي هجمه به دولت و رئيس‌جمهوري بودند و اين روزها پيگيري فيش‌هاي حقوقي نجومي وقت و انرژي زيادي از آنها گرفته است. مثلا كانال مستضعفين كه از مخالفان دولت است درباره غيبت عارف نوشت: «عارف رئيس فراكسيون اميد در ديدار نمايندگان با روحاني شركت نكرد؛ اگه منم به نفعشون كنار مي‌كشيدم و اونا تنهام ميذاشتن، شركت نمي‌كردم» يا گروه تلگرامي ديگري نوشت: «ضيافت افطار رئيس‌جمهور با مجلسي‌ها در حالي برگزار شد كه محمدرضا عارف بزرگ‌ترين غایب اين نشست بود.
برخي محافل از دلخوري وي از دولت و حزب اعتدال و توسعه در ايام انتخابات هيات‌رئيسه مجلس خبر مي‌دهند». كانال ديگري هم نوشت:«عارف در افطاري روحاني شركت نكرد. وي ازحمايت دولت از علي لاريجاني دلخور بوده و به نظر مي‌رسد غيبت عارف در اين جلسه نيز بي‌ارتباط با اين مساله نبوده است.» يكي از كانال‌هاي منتقد دولت يازدهم اينگونه نوشت كه «عبور از روحاني! عارف رئيس فراكسيون اميد در ديدار نمايندگان مجلس با رئيس‌جمهور شركت نكرد.»
درگروه ديگري از غيبت عارف چنين استنباط شد كه«مهندسي انتخابات هيات‌رئيسه كميسيون‌ها كار دست اعتدالي نماها داد» و... اينچنين بازخوردهايي از غيبت عارف در مراسم افطاري رئيس‌جمهور به‌طور حتم ضربه به برنامه‌هایي است كه اعتداليون و اصلاح‌طلبان با اميد زياد براي تحقق آن وارد خانه ملت شدند و از سوي ديگر دولتي را كه بيش از دولت اصلاحات مورد هجمه مخالفان است وارد چالش جديدي مي‌كند.
كسي نمي‌داند چرا!
هيچ كس دليل غيبت عارف در افطاري رئيس‌جمهور را نمي‌داند. شبكه‌هاي مجازي منتسب به او هم در اين باره سكوت كرده‌اند. تنها ديروز يكي از نمايندگان تهران در مجلس گفت: گمان نمي‌كنم عدم حضور عارف در نشست دولت و مجلس علت خاصي داشته باشد. محمدرضا نجفي افزود: عقده‌ها و مسائل شخصي در يك سطح بين بزرگان ما موضوعيت ندارد و حتي دليلي هم براي توجيه اين مساله وجود ندارد. همچنين الياس حضرتي نماينده ديگر تهران در مجلس در اين باره اظهار بي‌اطلاعي كرد.
به نظر مي‌رسد براي تداوم مسير اميد بايد از موضوعات و گلايه‌هاي كوچك به راحتي عبور كرد و به اسم حامي باري هم وزن مخالفان بر دولت تحميل نكرد. بهتر است عارف بار ديگر اظهارات رئيس ستاد انتخابات اصلاح‌طلبان در تهران را بازخواني كند و به آن بخش اظهارات علي صوفي مبني بر اينكه «آقاي روحاني و آقاي عارف هر دو به يك جمع‌بندي مشترك از شرايط كنوني رسيده بودند و تصميم گرفته بودند جريان اصلاحات و جريان هوادار آقاي روحاني به صورت متحد و با انسجام كامل وارد رقابت‌هاي انتخابات مجلس شوراي اسلامي شوند.
البته برخي تلاش كردند بين جريان اصلاحات و جريان حامي آقاي روحاني اختلاف و فاصله ايجاد كنند كه در عمل موفق به اين كار نشدند. كار به جايي رسيده بود كه هرگاه حزب اعتدال و توسعه موضعي برخلاف اتحاد اصلاح‌طلبان و اعتداليون مي‌گرفت آقاي روحاني شخصا دخالت مي‌كردند و اجازه نمي‌دادند اين اختلافات عميق‌تر شود.» توجه ويژه داشته باشد كه رمز تداوم پيروزي همين گذشت ها و مداراهاست.
نزديك‌ترين گمانه به اين رفتار انتخابي عارف همان انتخابات رياست مجلس است كه گفته شد برخي اعضاي فراكسيون اميد راي به لاريجاني دادند و نه عارف! كه البته اين نارضايتي او پيش از آن هم اعلام شده شود، چنانكه درباره طيف ليست‌هاي انتخاباتي گفته بود:«جمع‌بندي ما اين شد كه اگر اين افراد يعني اعضاي ليست اميد، نمايندگان جريان اعتدال هستند بايد حضورآنها را در ليست بپذيريم؛ اگرچه ممكن است عقبه اصولگرايي هم داشته باشند.
چون ما از ابتدا گفتيم كه با اصولگرايان ائتلاف نمي‌كنيم و اين را جدي مي‌گفتيم و پايبند هم بوديم و بنا نبود با اصولگرايان ائتلاف كنيم. اگرچه من اوايل ائتلاف ۳۰ نفري با اصولگرايان را مطرح كرده بودم كه از آن پيشنهاد استقبال نشده بود. ما تاكيد داشتيم كه ليست ما اصلاح‌طلبي باشد. اما بعد وقتي ائتلاف با «نمايندگان دولت» مطرح شد، نمايندگان اين جريان مي‌توانستند عقبه اصلاح‌طلبي يا اصولگرايي داشته باشند. ما در لزوم حفظ سرمايه ۹۲ كاملا مشترك هستيم.
ما معتقديم آن سرمايه متعلق به اصلاح‌طلبان است يا مي‌توانيم بگوييم سهم بزرگي از اين سرمايه متعلق به جريان اصلاحات است.» كه درنهايت هم احتمال داده شد كانديداهاي غيراصلاح‌طلب به عارف راي نداده بودند. چنين روندي سبب شد كه عارف عطاي هيات رئيسه را به لقايش ببخشيد و براي جلوس بر كرسي هاي نايب‌رئیسي هم تمايلي نشان نداد.
تاييد انتقاد از دولت
در ادامه ريشه يابي غيبت عارف در افطاري نمايندگان با دولت بايد مروري هم بر گذشته داشت، يعني آن هنگام كه او از رقابت انتخابات زياست جمهوري ۹۲ انصراف داد تا روحاني پيروز شود. اما از گوشه و كنار شنيده شد كه عارف در انتظار حمايت روحاني از او در انتخاب رئيس مجلس در عوض انصراف او در سال ۹۲ بوده كه چنين انتظاري از نظر قانوني امكان‌پذير نيست، چون روحاني رئيس‌جمهور است و نبايد از او انتظار حمايت از كانديدايي براي رياست بر قوه ديگر را داشت. برخي نيز به عارف القا كردند كه روحاني از رياست لاريجاني حمايت كرده است.
در اين بزنگاه بود كه حزب اعتدال و توسعه كه دبيركلي آن بر عهده محمدباقر نوبخت و از حاميان روحاني است، در همايشي كه در سالن اجلاس سران برگزار كرد، از علي لاريجاني براي سخنراني در آن مراسم دعوت كرده بود كه عده‌اي اين اقدام را حمايت دولت از لاريجاني تلقي كردند و براي القاي برداشت خود به عارف درباره سخنراني لاريجاني تلاش زيادي كردند.
نبايد از اين موضوع به راحتي عبور كرد كه اگر چه دفتر عارف برخي اظهاراتي را كه به نقل از او در انتقاد به روحاني و دولت يازدهم مي‌شود تكذيب كرده و مي‌كند اما برخي رفتارها حتی اگر دلیل متقنی هم داشته باشد در انظار نشاني از همراهي با دولت ندارد كه عدم حضورش در مراسم افطاري رئيس‌جمهور با نمايندگان مي‌تواند تاييدي بر اين ادعا باشد.
واكنش مخالفان اعتدال به غيبت عارف
ديروز بهترين روز براي دلواپساني بود كه به‌دنبال موضوع براي هجمه به دولت و رئيس‌جمهوري بودند و اين روزها پيگيري فيش‌هاي حقوقي نجومي وقت و انرژي زيادي از آنها گرفته است. مثلا كانال مستضعفين كه از مخالفان دولت است درباره غيبت عارف نوشت: «عارف رئيس فراكسيون اميد در ديدار نمايندگان با روحاني شركت نكرد؛ اگه منم به نفعشون كنار مي‌كشيدم و اونا تنهام ميذاشتن، شركت نمي‌كردم» يا گروه تلگرامي ديگري نوشت: «ضيافت افطار رئيس‌جمهور با مجلسي‌ها در حالي برگزار شد كه محمدرضا عارف بزرگ‌ترين غایب اين نشست بود.
برخي محافل از دلخوري وي از دولت و حزب اعتدال و توسعه در ايام انتخابات هيات‌رئيسه مجلس خبر مي‌دهند». كانال ديگري هم نوشت:«عارف در افطاري روحاني شركت نكرد. وي ازحمايت دولت از علي لاريجاني دلخور بوده و به نظر مي‌رسد غيبت عارف در اين جلسه نيز بي‌ارتباط با اين مساله نبوده است.» يكي از كانال‌هاي منتقد دولت يازدهم اينگونه نوشت كه «عبور از روحاني! عارف رئيس فراكسيون اميد در ديدار نمايندگان مجلس با رئيس‌جمهور شركت نكرد.»
درگروه ديگري از غيبت عارف چنين استنباط شد كه«مهندسي انتخابات هيات‌رئيسه كميسيون‌ها كار دست اعتدالي نماها داد» و... اينچنين بازخوردهايي از غيبت عارف در مراسم افطاري رئيس‌جمهور به‌طور حتم ضربه به برنامه‌هایي است كه اعتداليون و اصلاح‌طلبان با اميد زياد براي تحقق آن وارد خانه ملت شدند و از سوي ديگر دولتي را كه بيش از دولت اصلاحات مورد هجمه مخالفان است وارد چالش جديدي مي‌كند.
كسي نمي‌داند چرا!
هيچ كس دليل غيبت عارف در افطاري رئيس‌جمهور را نمي‌داند. شبكه‌هاي مجازي منتسب به او هم در اين باره سكوت كرده‌اند. تنها ديروز يكي از نمايندگان تهران در مجلس گفت: گمان نمي‌كنم عدم حضور عارف در نشست دولت و مجلس علت خاصي داشته باشد. محمدرضا نجفي افزود: عقده‌ها و مسائل شخصي در يك سطح بين بزرگان ما موضوعيت ندارد و حتي دليلي هم براي توجيه اين مساله وجود ندارد. همچنين الياس حضرتي نماينده ديگر تهران در مجلس در اين باره اظهار بي‌اطلاعي كرد.
به نظر مي‌رسد براي تداوم مسير اميد بايد از موضوعات و گلايه‌هاي كوچك به راحتي عبور كرد و به اسم حامي باري هم وزن مخالفان بر دولت تحميل نكرد. بهتر است عارف بار ديگر اظهارات رئيس ستاد انتخابات اصلاح‌طلبان در تهران را بازخواني كند و به آن بخش اظهارات علي صوفي مبني بر اينكه «آقاي روحاني و آقاي عارف هر دو به يك جمع‌بندي مشترك از شرايط كنوني رسيده بودند و تصميم گرفته بودند جريان اصلاحات و جريان هوادار آقاي روحاني به صورت متحد و با انسجام كامل وارد رقابت‌هاي انتخابات مجلس شوراي اسلامي شوند.
البته برخي تلاش كردند بين جريان اصلاحات و جريان حامي آقاي روحاني اختلاف و فاصله ايجاد كنند كه در عمل موفق به اين كار نشدند. كار به جايي رسيده بود كه هرگاه حزب اعتدال و توسعه موضعي برخلاف اتحاد اصلاح‌طلبان و اعتداليون مي‌گرفت آقاي روحاني شخصا دخالت مي‌كردند و اجازه نمي‌دادند اين اختلافات عميق‌تر شود.» توجه ويژه داشته باشد كه رمز تداوم پيروزي همين گذشت ها و مداراهاست.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
من خودم طرفدار اصلاحاتم اما به نظرم اقای لاریجانی درست انتخاب شد.