در جشنواره فیلم کن،
فیلم هایی که هو شدند
فیلم «خریدار شخصی» که در جشنواره کن امسال با واکنش تند مخاطبان سینمایی رو به رو شد اولین و مهمترین فیلمی نیست که در تاریخ برگزاری این رویداد مهم سینمایی مورد هجمه منتقدین و مخاطبان قرار می‌گیرد.
خبرگزاری ایسنا: فیلم «خریدار شخصی» که در جشنواره کن امسال با واکنش تند مخاطبان سینمایی رو به رو شد اولین و مهمترین فیلمی نیست که در تاریخ برگزاری این رویداد مهم سینمایی مورد هجمه منتقدین و مخاطبان قرار می‌گیرد.
«الیور آسایاس» کارگردان فرانسوی فیلم «خریدار شخصی» با بازی «کریستین استوارت» در واکنش به هو شدن این فیلم پس از پایان نمایش در جشنواره کن امسال گفت: "زمانی که به کن می‌آیید آماده هستید، شما آماده همه چیز هستید".
فیلم «راننده تاکسی» ساخته معروف «مارتین اسکورسیزی» در سال ۱۹۷۶، گرچه توانست جایزه نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن را از آن کند، اما واکنش اولیه مخاطبان و منتقدان سرسخت فرانسوی به این فیلم اصلا خوشایند نبود. در واقع مخاطبان خشونت، زاویه دید پوچگرایانه و ضدقهرمان نه چندان دلچسب فیلم را نپسندیده بودند. زمانی که فیلم نخل طلا را کسب کرد از سوی حاضران در سالن هو شد اما خود «اسکورسیزی» در محل جشنواره حضور نداشت و با «رابرت دنیرو» بازیگر اصلی فیلمش برای ساخت فیلم موزیکال «نیویورک نیویورک» به آمریکا رفته بود اما این فیلم در ادامه در جوایز اسکار نیز نامزد جایزه بهترین فیلم و بازیگری مرد شد و برای حفظ در فهرست ملی فیلم آمریکا انتخاب شد.
گرچه فیلم «داستان عامه پسند» دومین ساخته بلند سینمایی «کوئنتین تارانتینو» بلافاصله پس از نمایش در چهل‌و‌هفتمین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۹۴ هو نشد اما زمانی که در رقابت با فیلم «قرمز» از سه گانه معروف «کریستوف کیشلوفسکی» جایزه نخل طلای بهترین فیلم را از آن خود کرد، از سوی حاضران در سالن هو شد. مخاطبان عمدتا فرانسوی ساخته «کیشلوفسکی» را بیشتر شایسته کسب جایزه بهترین فیلم کن می‌دانستند.
فیلم «ماجرا» ساخته «میکل‌آنجلو آنتونیونی» هم اکنون یکی از شاهکارهای سینمایی این کارگردان ایتالیایی محسوب می‌شود اما زمانی که در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۶۰ به روی پرده رفت مخاطبان اصلا چنین عقیده‌ای نداشتند. واکنش‌ها به فیلم «ماجرا» پس از نمایش در کن آنچنان سخت و منفی بود که «آنتونیونی» به همراه «مونیکا ویتی» بازیگر این فیلم به سرعت سالن نمایش فیلم را ترک کردند تا از واکنش‌های جدی‌تر مخاطبان در امان باشند.
نمایش فیلم «ضدمسیح» ساخته «لارنس فون تریه» کارگردان جنجالی دانمارکی در جشنواره کن سال ۲۰۰۹ بلوایی در جشنواره برپا کرد، این فیلم که درباره جدایی احساسی و روان‌شناختی یک زوج پس از مرگ کودک خردسالشان است، در طول ۱۰۸ دقیقه نمایش با خنده و هو تماشاگران رو به رو شد و زمانی که فیلم تمام شد صدای اعتراض‌ها به فیلم بر صدای تشویق ها غالب بود.
این فیلم در نهایت جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره را برای «شارلوت گینزبرگ» به ارمغان آورد اما هیئت داوران جایزه کلیسای جهانی جشنواره، از این فیلم با عنوان "زن ستیزانه‌ترین فیلم از کسی که خود را بزرگترین کارگردان جهان می‌داند"، انتقاد کردند.
همچنین نمایش فیلم «آوای ماه» آخرین ساخته «فدریکو فلینی» کارگردان افسانه‌ای تاریخ سینمای ایتالیا در جریان چهل‌و‌سومین دوره جشنواره فیلم کن با هو شدن گسترده از سوی تماشاگران فیلم روبه روشد. منتقدین نیز فیلم را خسته‌کننده و بی روح معرفی و از آن انتقاد کردند، «فلینی» سه سال پس از ساخت آخرین فیلمش درگذشت.
پس از واکنش‌های نسبتا منفی به برنده شدن فیلم «داستان عامه پسند» در جشنواره کن سال ۱۹۹۶، «تارانتینو» در سال ۲۰۰۹ برای درام جنگی «حرامزاده‌های لعنتی» مورد انتقاد برخی مخاطبان و منتقدان در جشنواره کن قرار گرفت. برخی از مخاطبان فیلم نسبت به رویکرد تجدیدنظرطلبانه فیلم نسب به جنگ جهانی دوم واکنش نشان دادند و برخی دیگر نیز این فیلم را احمقانه و خودپسندانه دانستند که در سطح جشنواره نیست.
فیلم «گریس از موناکو» با نمایش خود در مراسم افتتاحیه جشنواره کن ۲۰۱۴با انتقادات فراوانی رو به رو شد و پس از آن هرگز به صورت عمومی در سینماها اکران نشد. خانواده سلطنتی موناکو پیش از نمایش فیلم «گریس از موناکو» به کارگردانی «الیور داهان» در افتتاحیه جشنواره کن، در بیانیه‌ای این فیلم را فاقد ارجاعات تاریخی صحیح معرفی کرد و در بیانیه‌ای اعلام کرده بودند که تریلر منتشر شده از فیلم مؤید ماهیت تخیلی و مضحک فیلم «گریس از موناکو» است و مشخصا این فیلم براساس ارجاعات تاریخی مشکوک و اشتباه ساخته شده است.
فیلم «از ته دل وحشی» ساخته «دیوید لینچ» گرچه توانست نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن در سال ۱۹۹۰ را تصاحب کند اما پس از نمایش در جشنواره با صدای اعتراض و هو برخی مخاطبان رو به رو شده بود که نسبت به خشنوت بیش از حد و صحنه‌های شکنجه فیلم معترض بودند. اما این فیلم تحسین‌کنندگان فراوانی نیز داشت تا جایی ک جایزه اصلی جشنواره را کسب کرد.
نمایش فیلم «بانی قهوه‌ای» ساخته «وینسنت گالو» در سال ۲۰۰۳، با اعتراض گسترده نسبت مخاطبان و منتقدین به روند یکنواخت و ارائه تصاویر ضداخلاقی رو به رو شد تا جایی که «راجر ابرت» منتقد سرشناس سینمای جهان این فیلم را بدترین فیلم تاریخ جشنواره کن معرفی کرد. واکنش مخاطبان جشنواره کن به این فیلم آن قدر منفی و شدید بود که «وینسنت گالو» کارگردان این فیلم قول داد که دیگر فیلم نمی سازد و توضیح داد: "هیچ وقت قصد نداشتم فیلمی متظاهر، خودپسندانه، بی‌فایده و خسته‌کننده بسازم!
از دیگر فیلم‌های معروفی که با واکنش منفی مخاطبان جشنواره کن روبه رو شدند می‌توان به «توئین پیکس: با من بر آتش برو» ساخته «دیوید لینچ»، «تصادف» ساخته «دیوید کراننبرگ»، «ماری آنتونت» به کارگردانی «سوفیا کاپولا»، «داستان‌های جنوب» از «ریچارد کلی»، «تنها خدا می‌بخشد» از «نیکلاس وندینگ رفین» «جستجو» ساخته «مایکل هازاناویسیوس» اشاره کرد.
دریافت بازخورد منفی در جشنواره کن همواره به معنای نقطه پایان موفقیت یک فیلم نبوده است و ارزش‌های بسیاری از این فیلمها همانند «راننده تاکسی» اسکورسیزی و «آوای ماه» آنتونیونی با گذشت زمان برای مخاطبان آشکار شد.
«الیور آسایاس» کارگردان فرانسوی فیلم «خریدار شخصی» با بازی «کریستین استوارت» در واکنش به هو شدن این فیلم پس از پایان نمایش در جشنواره کن امسال گفت: "زمانی که به کن می‌آیید آماده هستید، شما آماده همه چیز هستید".
فیلم «راننده تاکسی» ساخته معروف «مارتین اسکورسیزی» در سال ۱۹۷۶، گرچه توانست جایزه نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن را از آن کند، اما واکنش اولیه مخاطبان و منتقدان سرسخت فرانسوی به این فیلم اصلا خوشایند نبود. در واقع مخاطبان خشونت، زاویه دید پوچگرایانه و ضدقهرمان نه چندان دلچسب فیلم را نپسندیده بودند. زمانی که فیلم نخل طلا را کسب کرد از سوی حاضران در سالن هو شد اما خود «اسکورسیزی» در محل جشنواره حضور نداشت و با «رابرت دنیرو» بازیگر اصلی فیلمش برای ساخت فیلم موزیکال «نیویورک نیویورک» به آمریکا رفته بود اما این فیلم در ادامه در جوایز اسکار نیز نامزد جایزه بهترین فیلم و بازیگری مرد شد و برای حفظ در فهرست ملی فیلم آمریکا انتخاب شد.
گرچه فیلم «داستان عامه پسند» دومین ساخته بلند سینمایی «کوئنتین تارانتینو» بلافاصله پس از نمایش در چهل‌و‌هفتمین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۹۴ هو نشد اما زمانی که در رقابت با فیلم «قرمز» از سه گانه معروف «کریستوف کیشلوفسکی» جایزه نخل طلای بهترین فیلم را از آن خود کرد، از سوی حاضران در سالن هو شد. مخاطبان عمدتا فرانسوی ساخته «کیشلوفسکی» را بیشتر شایسته کسب جایزه بهترین فیلم کن می‌دانستند.
فیلم «ماجرا» ساخته «میکل‌آنجلو آنتونیونی» هم اکنون یکی از شاهکارهای سینمایی این کارگردان ایتالیایی محسوب می‌شود اما زمانی که در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۶۰ به روی پرده رفت مخاطبان اصلا چنین عقیده‌ای نداشتند. واکنش‌ها به فیلم «ماجرا» پس از نمایش در کن آنچنان سخت و منفی بود که «آنتونیونی» به همراه «مونیکا ویتی» بازیگر این فیلم به سرعت سالن نمایش فیلم را ترک کردند تا از واکنش‌های جدی‌تر مخاطبان در امان باشند.
نمایش فیلم «ضدمسیح» ساخته «لارنس فون تریه» کارگردان جنجالی دانمارکی در جشنواره کن سال ۲۰۰۹ بلوایی در جشنواره برپا کرد، این فیلم که درباره جدایی احساسی و روان‌شناختی یک زوج پس از مرگ کودک خردسالشان است، در طول ۱۰۸ دقیقه نمایش با خنده و هو تماشاگران رو به رو شد و زمانی که فیلم تمام شد صدای اعتراض‌ها به فیلم بر صدای تشویق ها غالب بود.
این فیلم در نهایت جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره را برای «شارلوت گینزبرگ» به ارمغان آورد اما هیئت داوران جایزه کلیسای جهانی جشنواره، از این فیلم با عنوان "زن ستیزانه‌ترین فیلم از کسی که خود را بزرگترین کارگردان جهان می‌داند"، انتقاد کردند.
همچنین نمایش فیلم «آوای ماه» آخرین ساخته «فدریکو فلینی» کارگردان افسانه‌ای تاریخ سینمای ایتالیا در جریان چهل‌و‌سومین دوره جشنواره فیلم کن با هو شدن گسترده از سوی تماشاگران فیلم روبه روشد. منتقدین نیز فیلم را خسته‌کننده و بی روح معرفی و از آن انتقاد کردند، «فلینی» سه سال پس از ساخت آخرین فیلمش درگذشت.
پس از واکنش‌های نسبتا منفی به برنده شدن فیلم «داستان عامه پسند» در جشنواره کن سال ۱۹۹۶، «تارانتینو» در سال ۲۰۰۹ برای درام جنگی «حرامزاده‌های لعنتی» مورد انتقاد برخی مخاطبان و منتقدان در جشنواره کن قرار گرفت. برخی از مخاطبان فیلم نسبت به رویکرد تجدیدنظرطلبانه فیلم نسب به جنگ جهانی دوم واکنش نشان دادند و برخی دیگر نیز این فیلم را احمقانه و خودپسندانه دانستند که در سطح جشنواره نیست.
فیلم «گریس از موناکو» با نمایش خود در مراسم افتتاحیه جشنواره کن ۲۰۱۴با انتقادات فراوانی رو به رو شد و پس از آن هرگز به صورت عمومی در سینماها اکران نشد. خانواده سلطنتی موناکو پیش از نمایش فیلم «گریس از موناکو» به کارگردانی «الیور داهان» در افتتاحیه جشنواره کن، در بیانیه‌ای این فیلم را فاقد ارجاعات تاریخی صحیح معرفی کرد و در بیانیه‌ای اعلام کرده بودند که تریلر منتشر شده از فیلم مؤید ماهیت تخیلی و مضحک فیلم «گریس از موناکو» است و مشخصا این فیلم براساس ارجاعات تاریخی مشکوک و اشتباه ساخته شده است.
فیلم «از ته دل وحشی» ساخته «دیوید لینچ» گرچه توانست نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن در سال ۱۹۹۰ را تصاحب کند اما پس از نمایش در جشنواره با صدای اعتراض و هو برخی مخاطبان رو به رو شده بود که نسبت به خشنوت بیش از حد و صحنه‌های شکنجه فیلم معترض بودند. اما این فیلم تحسین‌کنندگان فراوانی نیز داشت تا جایی ک جایزه اصلی جشنواره را کسب کرد.
نمایش فیلم «بانی قهوه‌ای» ساخته «وینسنت گالو» در سال ۲۰۰۳، با اعتراض گسترده نسبت مخاطبان و منتقدین به روند یکنواخت و ارائه تصاویر ضداخلاقی رو به رو شد تا جایی که «راجر ابرت» منتقد سرشناس سینمای جهان این فیلم را بدترین فیلم تاریخ جشنواره کن معرفی کرد. واکنش مخاطبان جشنواره کن به این فیلم آن قدر منفی و شدید بود که «وینسنت گالو» کارگردان این فیلم قول داد که دیگر فیلم نمی سازد و توضیح داد: "هیچ وقت قصد نداشتم فیلمی متظاهر، خودپسندانه، بی‌فایده و خسته‌کننده بسازم!
از دیگر فیلم‌های معروفی که با واکنش منفی مخاطبان جشنواره کن روبه رو شدند می‌توان به «توئین پیکس: با من بر آتش برو» ساخته «دیوید لینچ»، «تصادف» ساخته «دیوید کراننبرگ»، «ماری آنتونت» به کارگردانی «سوفیا کاپولا»، «داستان‌های جنوب» از «ریچارد کلی»، «تنها خدا می‌بخشد» از «نیکلاس وندینگ رفین» «جستجو» ساخته «مایکل هازاناویسیوس» اشاره کرد.
دریافت بازخورد منفی در جشنواره کن همواره به معنای نقطه پایان موفقیت یک فیلم نبوده است و ارزش‌های بسیاری از این فیلمها همانند «راننده تاکسی» اسکورسیزی و «آوای ماه» آنتونیونی با گذشت زمان برای مخاطبان آشکار شد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
واقعا عالی
واقعا که چقدر افراد حاضر در سالن جوگیر و بی سواد بودن که به فیلم های جاودانه ای مثل راننده تاکسی و پالپ فیکشن هو کردند!
خدایی در مورد فیلم قرمز حق داشتن،کن از ابتدا شعار و رویکرد هنری داشته پ قرمز هم جز بهترین فیلمها ی هنری جهانه،و چقدر حیف شد که به کیشلوفسکی بزرگ ندادن این نخل لعنتی رو..