نامه سرگشاده کارگردانان به حسن روحانی
اعضای کانون کارگردانان سینمای ایران طی نامهای سرگشاده نگرانی خود را از شرایط فعلی سینما به رئیسجمهور اعلام کردند.
خبرگزاری مهر: اعضای کانون کارگردانان سینمای ایران طی نامهای سرگشاده نگرانی خود را از شرایط فعلی سینما به رئیسجمهور اعلام کردند.
در بخشی از این نامه آمده است: این روزها نگرانیم. نگران امنیت صنف و حرفه مان که از جوانب مختلف گرفتار هجمه گروههای قلیلی شده است که دیدگاههای سلیقهای شان را قانون میشمارند و نگاههای متفاوت از خود را برنمی تابند و برای اهالی سینما، با وجود رعایت همه چارچوبهای قانونی، هر روز سد و غائلهای در راه ارتباط با مخاطبان حرفه فراهم میکنند.
موج فراگیر احساس عدم امنیت حرفهای را در اقشار مختلف همکارانمان میبینیم و نگرانیم، چراکه خطر تبدیل تدبیر و همراهی را به بی عملی و بی تفاوتی و امید گشایش فرهنگی را به یأس و انفعال و گم کردن مسیر تعالی، در گذشته و در این مسیر مشترک را به تجربه دریافتهایم.
در حفظ حقوق حرفهای مان به مرجعیت نهاد متولی فرهنگ کشور در مهمترین پایگاههای قانونی میان ما و شما، یعنی شوراهای پروانه ساخت و نمایش، پایبندیم اما نگرانیم، چراکه قریب به اتفاق اهالی سینما را بیشتر از مسوولان عالی ذیربط درگیر حفظ اعتبار و اقتدار این نهادها، در مقابل سلیقههای سیاسی نشسته برجای قانون میبینیم و شاهدیم که تزلزل، دوگانگی بیان و عمل و تسلیمهای مکرر مسوولان عالی فرهنگی راه را بر بی هویتی و بی اعتباری این نهادهای قانونی گشودهتر کرده و باعث شده هر روز مدعی جدیدی، با نقاب دلسوزی و وابستگی به حوزهها و سازمانها و سلیقههای قدرتمند و آشکار و پنهان قدرتهای در سایه، بر افزودن بندی جدید بر دست و پای سینمای ایران، اهتمام ورزد.
در بخشی از این نامه آمده است: این روزها نگرانیم. نگران امنیت صنف و حرفه مان که از جوانب مختلف گرفتار هجمه گروههای قلیلی شده است که دیدگاههای سلیقهای شان را قانون میشمارند و نگاههای متفاوت از خود را برنمی تابند و برای اهالی سینما، با وجود رعایت همه چارچوبهای قانونی، هر روز سد و غائلهای در راه ارتباط با مخاطبان حرفه فراهم میکنند.
موج فراگیر احساس عدم امنیت حرفهای را در اقشار مختلف همکارانمان میبینیم و نگرانیم، چراکه خطر تبدیل تدبیر و همراهی را به بی عملی و بی تفاوتی و امید گشایش فرهنگی را به یأس و انفعال و گم کردن مسیر تعالی، در گذشته و در این مسیر مشترک را به تجربه دریافتهایم.
در حفظ حقوق حرفهای مان به مرجعیت نهاد متولی فرهنگ کشور در مهمترین پایگاههای قانونی میان ما و شما، یعنی شوراهای پروانه ساخت و نمایش، پایبندیم اما نگرانیم، چراکه قریب به اتفاق اهالی سینما را بیشتر از مسوولان عالی ذیربط درگیر حفظ اعتبار و اقتدار این نهادها، در مقابل سلیقههای سیاسی نشسته برجای قانون میبینیم و شاهدیم که تزلزل، دوگانگی بیان و عمل و تسلیمهای مکرر مسوولان عالی فرهنگی راه را بر بی هویتی و بی اعتباری این نهادهای قانونی گشودهتر کرده و باعث شده هر روز مدعی جدیدی، با نقاب دلسوزی و وابستگی به حوزهها و سازمانها و سلیقههای قدرتمند و آشکار و پنهان قدرتهای در سایه، بر افزودن بندی جدید بر دست و پای سینمای ایران، اهتمام ورزد.
پ
ارسال نظر