خاطراتی شیرین که از اذهان ایرانی‌ها حذف شده است

دنیای اقتصاد: شاید از خاطرات حذف شده باشد؛ اما این یک واقعیت است که روزی در همین سبزه میدان تهران مردم می‌توانستند با حقوق یک ماهشان سکه تمام بخرند.

 شاید بررسی اقتصاد، قدرت خرید و... با مقایسه طلا و حقوق یک کارگر نتواند تمام آنچه در این ۲۰ سال گذشته بر سر اقتصاد ایران آمد را به خوبی روشن کند؛ اما همین مقیاس نیز می‌تواند چراغی را روشن کند تا ببینیم چه بر سر این اقتصاد آمده است که بازارهای آن دیگر جنب‌وجوش گذشته را ندارد. هر گرم طلا ۷ هزار و ۱۱۰ تومان؛ این نرخ برای سال ۱۳۸۲ است درست ۲۰ سال پیش. زمانی که حداقل حقوق در آن سال با رشد ۷۵ درصدی ۸۵ هزار و ۳۳۸ تومان تعیین شد به عبارتی روزانه ۲۸۴۴ تومان. این ارقام نشان می‌دهد کسی که حداقل حقوق را دریافت می‌کرد با ۱۰ روز کار می توانست حدود ۴ گرم طلا خریداری کند.

حال این ارقام را با حقوق و قیمت طلای امسال مقایسه کنید؛ هر گرم طلای ۱۸ عیار به ۲ میلیون ۷۲۰ هزار تومان رسیده است، حداقل حقوق سال ۱۴۰۲ نیز با حق مسکن و... حدودا ۷ میلیون تومان است؛ یعنی کارگر در سر ماه ۳ گرم طلا هم نمی‌تواند خریداری کند.

اگر نگاهی به قیمت سکه بیندازیم نیز آمارهای جالب توجهی وجود دارد؛ سکه طرح قدیم سال ۱۳۸۲ حدود ۷۶ هزار تومان قیمت داشت در حالی که امروز بیش از ۲۸ میلیون تومان است این اعداد نشان می‌دهد ۲۰ سال پیش هر قطعه سکه تمام حتی ارزان‌تر از حقوق ماهانه یک کارگر بود در حالی که سال ۱۴۰۲ حدود چهار برابر حداقل حقوق قیمت دارد. این وضعیت برای کشوری که صنعت دارد، منابع طبیعی دارد و در آن نیروی کار جوان به اندازه کافی وجود دارد، مناسب نیست. همچنین رکود بازارها باعث خروج سرمایه‌گذاران از چرخه تولید می‌شود؛ این اتفاق نیز دیر یا زود تعدیل نیروها را به همراه خواهد داشت.