متهم آزار ۱۴ نوجوان معلم ورزش بوده یا نبوده؟

فرارو: مدیرکل آموزش‌وپرورش شهر تهران در پی انتشار خبری در روزنامه «شرق» توضیحاتی را ارایه داده است. متن جوابیه و پاسخ «شرق» در ذیل آمده است:

روزنامه شرق نوشت: پیرو خبر مندرج در صفحه ۱۲ روزنامه «شرق» مورخ ۱۲/۴/۹۳ تحت عنوان (معلم ورزش متهم به آزار ۱۴دانش‌آموز)،‌اداره کل آموزش‌وپرورش شهر تهران ضمن تکذیب خبر فوق در آن روزنامه بر اساس بررسی‌های به‌عمل‌آمده موارد ذیل را به اطلاع می‌رساند. بنابراین، شایسته است جهت تنویر افکارعمومی و بر اساس شعار امانتداری و اخلاق‌مداری ضمن تذکار تبصره ۳ ماده ۲۳ قانون مطبوعات و قانون اصلاح ماده (۱) قانون مطبوعات مصوب ۱۳۶۴ و اصلاحات بعدی آن (مصوب ۸/۸/۱۳۸۸) سریعا نسبت به درج این جوابیه در همان قسمت روزنامه اقدام شود. در ضمن این اداره کل به علت اینکه خبر فوق باعث خدشه‌دارشدن حیثیت معلمین و زیرسوال‌بردن خدمات شایسته آنان گردیده حق پیگیری حقوقی و شکایت از آن نشریه را برای خود محفوظ می‌داند.

۱- فرد مورد اشاره در متن خبر به‌عنوان مدیر باشگاه پاس تهران آویژگان به شماره ثبت ۲۸۹۱۰ در تاریخ ۱/۴/۹۳ با والدین ۱۴نفر از متقاضیان، جهت شرکت در تمرینات فوتبال در دفترخانه‌های اسناد رسمی تهران اقدام به عقد قرارداد می‌نماید. بر اساس مفاد این قرارداد که با عنوان هیات فوتبال استان تهران تنظیم شده است والدین رسما رضایت خود را جهت شرکت فرزندانشان در تمرینات باشگاهی و بازی‌های رسمی و دوستانه و نیز شرکت در اردوها و مسافرت‌های دسته‌جمعی به نامبرده اعلام می‌نمایند.

۲- پس از انعقاد این قرارداد از تاریخ ۳/۴/۱۳۹۳ لغایت ۹/۴/۱۳۹۳ نامبرده به‌همراه افراد مذکور با مشایعت اولیا آنها از محل باشگاه ورزشی حضرت ابوالفضل(ع) (مجموعه فرهنگی ورزشی وابسته به شهرداری منطقه ۱۵) به شهرستان کندوان واقع در استان آذربایجان‌شرقی عزیمت می‌نماید، گفتنی است هزینه این سفر بالغ بر ۲۵۰هزارتومان به ازای هر نفر از اولیای دانش‌آموزان دریافت شده است.

۳- افراد اعزامی پس از برگزاری مسابقه با یکی از تیم‌های محلی شهرستان مذکور و باخت به آن تیم از ناحیه مربی مربوطه مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند.

۴- افرادی که به‌عنوان اعضای تیم یاد شده از دانش‌آموزان مدارس مختلف مناطق ۱۴ و ۱۵ بوده‌اند به‌منظور گذراندن اوقات فراغت جذب باشگاه مذکور شده‌اند و مدارس هیچ‌گونه دخالتی در برگزاری دوره ورزشی و اعزام نیرو و هرگونه دخالت دیگری در این زمینه نداشته‌اند، علاوه بر آن مجوز باشگاه و محل تمرین باشگاه نیز متعلق به سایر نهادهای فرهنگی و اجتماعی بوده است. به‌طورکلی نه‌تنها فرد موردنظر معلم آموزش‌وپرورش نبوده است، بلکه فضا و مجوز فعالیت باشگاه نیز هیچ‌گونه ارتباطی با آموزش‌وپرورش نداشته است و انتصاب معلم ورزشی به وی نوعی جعل عنوان از سوی روزنامه «شرق» است.

۵- متهم قبلا بر اساس معرفی‌نامه یکی از نهادهای فرهنگی و اجتماعی به‌عنوان رابط ورزش در یکی از مدارس که سه‌نفر از اعضای تیم در آن حضور داشته‌اند به صورت پاره‌وقت فعالیت داشته است. لکن از یک‌ماه قبل از برگزاری این اردو به همکاری وی خاتمه داده شده و هیچ‌گونه ارتباطی با سایر مدارس نیز که ۱۱نفر از اعضای تیم این باشگاه در آنجا تحصیل کرده‌اند، نداشته است. لذا ارتباط‌دادن حضور دانش‌آموزان در باشگاه مزبور به دلیل معلم ورزش‌بودن آن فرد بی‌اساس است.

۶- با توجه به مطالب یادشده نکات زیر جهت تنویر افکارعمومی اعلام می‌گردد:
الف: مسوولیت صدور مجوز و نظارت بر فعالیت باشگاه‌های ورزشی و در اختیار قراردادن فضای ورزشی به باشگاه مذکور در حدود وظایف و اختیارات سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی و اجتماعی است و آموزش‌وپرورش هیچ مسوولیتی در این مورد ندارد.

ب: انتخاب باشگاه موردنظر و ارایه رضایت‌نامه محضری بدون اطلاع مدارس محل تحصیل دانش‌آموزان و از سوی والدین به باشگاه مذکور صورت پذیرفته است و هیچ‌یک از مدارس محل تحصیل اعضای تیم در این زمینه دخالتی نداشته‌اند.

ج: اطلاق واژه معلم ورزش به فرد مورد نظر جعل عنوان تلقی می‌شود و نامبرده هیچ‌گونه رابطه استخدامی اعم از رسمی و ... با هیچ‌یک از مدارس تهران نداشته است و در هیچ‌یک از اظهارات اولیا دانش‌آموزان تاکنون اسمی از معلم و مدرسه ذکر نشده است.

د: برگزاری این قبیل اردوها در آموزش‌وپرورش بر اساس ضوابط و مقررات ویژه‌ای است و صدور مجوز و نحوه اعزام، تابع شرایط و مقررات خاص خود می‌باشد که با شرایط عضوگیری و برگزاری اردوها در باشگاه‌های ورزشی متفاوت است.

هـ: در حال حاضر بالغ بر 800پایگاه تابستانی در مدارس شهر تهران دایر می‌باشد که مسوولیت پرکردن اوقات فراغت دانش‌آموزان را برعهده دارد. حضور در این پایگاه‌ها و نظارت بر آنها تابع مقررات وزارت آموزش‌وپرورش است.

و: با توجه به وجود مدارک و مستندات کاملا شفاف در خصوص اثبات مطالب یادشده و عدم توجه به حتی یک مورد از آنها در تنظیم خبر مندرج در روزنامه «شرق»، قابل تامل است. لذا اداره کل آموزش‌وپرورش شهر تهران به منظور کشف قصد و نیت مسوولین روزنامه از نحوه اطلاع‌رسانی در خبر مذکور، موضوع را از طریق مراجع قضایی پیگیری و نتیجه را به افکارعمومی منعکس خواهد کرد.

پاسخ شرق

نخست آنکه این پرونده همان‌طور که مسوولان آموزش‌وپرورش تهران اطلاع دارند و در گزارش قبلی روزنامه «شرق» نیز ذکر شده بود، در شعبه 77 دادگاه کیفری استان تهران در حال رسیدگی است؛ بنابراین نمی‌توان وجود چنین پرونده‌ای و محتویات آن را تکذیب کرد و روزنامه را مورد اتهام قرار داد. ضمن اینکه موضوع پرونده برخلاف بند «3» جوابیه صرفا «تنبیه بدنی» نیست زیرا همان‌طور که همگان اطلاع دارند طبق قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب و همچنین سایر مقررات مربوطه فقط پرونده‌هایی به محاکم کیفری استان ارجاع می‌شود که عنوان اتهامی آن مجازات‌های قصاص، اعدام، رجم، صلب و حبس ابد را در پی داشته باشد البته ممکن است متهم در پایان رسیدگی تبرئه یا محکوم شود. در این پرونده نیز همانگونه که در گزارش پیشین اشاره شده بود؛ پزشکی قانونی وقوع تجاوز جنسی را درخصوص شاکیان پرونده، رد کرده است. اما محدودسازی محتوای پرونده به «تنبیه بدنی» هم منطبق با واقعیت نیست.

درخصوص اینکه متهم این پرونده مدیر یا مربی باشگاهی ورزشی بوده، باید خاطرنشان کرد در خبر روزنامه «شرق» نیز به این موضوع اشاره شده و آمده بود وی مربی فوتبال و دارای کارت‌های مربوطه است. همچنین اگر گزارش قبلی با دقت مطالعه می‌شد حتما آن بخش از مطلب که در آن قید شده اتهامات مطروحه به اعمال متهم خارج از مدرسه مربوط می‌شود مورد توجه قرار می‌گرفت. در آن گزارش به نقل از یکی از شاکیان آمده است: «... در سالنی که (متهم) کار می‌کرد؛ ثبت‌نام کردیم و تمرین‌های حرفه‌ای انجام می‌شد.»

همچنین بحث به اردو بردن دانش‌آموزان نیز در گزارش قبلی «شرق» مطرح شده بود اما آشنایی اولیه وی با دانش‌آموزان در محیط مدرسه شکل گرفته است. نکته حائز اهمیت در این جوابیه درخصوص شغل متهم است. در بند «5» جوابیه پذیرفته شده متهم به صورت «پاره‌وقت» در یکی از مدارس فعالیت داشت که این اشاره نقض‌کننده بند «4» جوابیه است. ضمن اینکه پدر یکی از شکات در گفت‌وگو با روزنامه «شرق » تاکید دارد متهم به‌عنوان معلم در مدرسه پسرش مشغول به کار بود و خود او معلم را در مدرسه حین تمرین‌دادن بچه‌ها دیده و به همین دلیل به وی اعتماد کرده و فرزندش را برای آموزش نزد وی ثبت‌نام کرده است.

متن ضبط‌شده این گفت‌وگو که سطر پایانی بند «5» را نقض می‌کند، در دفتر روزنامه موجود است. در جوابیه آمده است در هیچ‌یک از اظهارات اولیای دانش‌آموزان تاکنون اسمی از معلم و مدرسه ذکر نشده است. اگر مسوولان آموزش‌وپرورش وقت بیشتری را صرف پیگیری پرونده می‌کردند قطعا متوجه می‌شدند ولی یکی از دانش‌آموزان به نام «ر» در شکایت خود به صراحت اعلام می‌کند: «از آقای «...» دبیر مدرسه «...» شکایت دارم.»

ولی دانش‌آموز شاکی دیگری به نام «ب» نیز به صراحت اعلام کرده است: «از آقای... معلم ورزش مدرسه... شکایت دارم.» حال سوال اینجاست که اگر مسوولان محترم آموزش و پرورش شهر تهران از جزییات پرونده آگاهی دارند به چه دلیل در پایان بند «ج» چنین مطلبی را مطرح کرده‌اند و اگر از جزییات بی‌اطلاع هستند چرا عجولانه و قبل از تحقیق، جوابیه صادر کرده‌اند. آیا والدین دانش‌آموزان نیز آنطور که در جوابیه آمده است «جعل عنوان» کرده‌اند؟

موضوع بعدی نسبت‌دادن اتهام جعل عنوان به روزنامه «شرق» است. «جعل عنوان» جرمی است که شرایط وقوع و عناصر آن در قانون احصا شده است و نمی‌توان به‌سادگی این عنوان مجرمانه را به هر شخص حقیقی یا حقوقی نسبت داد. متهم این پرونده که همچنان در بازداشت به سر می‌برد به‌عنوان معلم حق‌التدریس یا بنا به اظهار خود آموزش‌وپرورش رابط ورزشی و به صورت «پاره‌وقت» در مدرسه مشغول به فعالیت بود. مدت فعالیت او کوتاه بود اما وی در همین دوران دانش‌آموزان را برای ثبت‌نام در باشگاه دعوت کرد. (پدر یکی از دانش‌آموزان نحوه عضو‌گیری در باشگاه را برای روزنامه «شرق» توضیح داده و همان‌طور که در بالا اشاره شد متن مکالمه موجود است.)

بی‌شک؛ خطای یک فرد را نباید به پای یک مجموعه نوشت و هرگز روا نیست زحمات قاطبه معلمان شریف و زحمتکش نادیده گرفته شود؛ اما باید پذیرفت در هر سیستمی ممکن است خطاها و سوء‌استفاده‌هایی توسط معدودی از خاطیان رخ دهد اما از مسوولان آموزش و پرورش هم انتظار می‌رود به جای کتمان واقعیت در این پرونده - ولو ناخواسته- و متهم‌کردن روزنامه ناشر جریان دادگاه و پرونده به «جعل عنوان» و دادن آدرس اشتباه - ولو غیرعمد- به وظیفه قانونی و اخلاقی خویش عمل کنند و حتی خود این وزارتخانه علیه خاطی شکایتی را مطرح نماید. همچنین شایسته است مسوولان وزارتخانه در این پرونده تمام جوانب را مدنظر قرار داده و از پسران کم‌سن و سالی که به نحوی آسیب‌ دیده‌اند؛ حمایت کنند و به صرف ادعای اقدام دانش‌آموزان و والدین در خارج از مدرسه؛ مسوولیت خویش درقبال این کودکان را فراموش نمی‌کردند. حساسیت آموزش و پرورش به تهیه توضیح، قابل تقدیر است اما کاش، اهمیت انطباق با واقعیت جوابیه و همخوانی آن با محتوای پرونده هم توسط مسوولان این وزارتخانه درک می‌شد تا افکار عمومی شاهد تکذیبی نامستند نباشند.