این قطعه شما را از حال و روزتان مطلع میکند
یک دستگاه پوشیدنی جدید نشان میدهد که صاحبش چقدر نوشیده، چقدر خسته است و مواردی دیگر- همه اینها به شکل دایرهای کوچک روی بازوی فرد جای گرفته است.
ایندیپندنت فارسی: یک دستگاه پوشیدنی جدید نشان میدهد که صاحبش چقدر نوشیده، چقدر خسته است و مواردی دیگر- همه اینها به شکل دایرهای کوچک روی بازوی فرد جای گرفته است.
این دستگاه جدید که ساخت مهندسان دانشگاه کالیفرنیا سن دیهگو است، به طور مداوم بر انواع معیارهای سلامتی نظارت دارد؛ درحالی که صاحبش اصلا وجود آن را حس نمیکند.
این دستگاه سطح گلوکز، الکل و خون همه را با هم و در یک زمان ردیابی میکند.
چنین فناوریهایی در حال حاضر وجود دارند، اما دست و پاگیرند. مثلا دستگاههای پایش مداوم گلوکز قند خون افراد را اندازه میگیرد، اما فقط همین؛ لاکتات خون معمولا با گرفتن خون افراد حین ورزش اندازهگیری میشود.
جوزف وانگ، یکی از نویسندگان پژوهش جدید، گفت که درعوض، عملکرد دستگاه جدید مثل یک «آزمایشگاه کامل روی پوست» است و بنابراین به دانشمندان امکان میدهد انواع چیزها را به طور همزمان بررسی کنند و به دنبال چگونگی ارتباط آنها با هم باشند. او گفت: «این دستگاه به طور مداوم چندین نشانگر زیستی را همزمان اندازه میگیرد و به کاربران امکان میدهد که حین فعالیتهای روزانه بر سلامت و تندرستی خود نظارت کنند.»
این وسیله کوچک به اندازه ستونی چیدهشده از چند سکه کوچک است و با سوزنهای ریزی که قطر هرکدام حدودا به اندازه یک پنجم موی انسان است، به پوست میچسبد. دانشمندان میگویند آن سوزنها بسیار سطحی داخل پوست میروند و با مولکولهای مایع اطراف سلولها ارتباط برقرار میکنند.
به گفته پژوهشگران، این حسگرها اطلاعاتی را درباره اتفاقهایی که برای بدن فرد میافتد جمعآوری و آن را برای یک برنامک تلفن هوشمند ارسال میکنند.
پس از اتمام کار، میتوان قطعه دارای ریزسوزن را درآورد و دور انداخت. سپس آن را در جعبه الکترونیکی تعویض کرد که آن را نیز به نوبه خود قابل شارژ است.
پژوهشگران این وسیله را روی پنج نفر هنگام فعالیت ورزشی، خوردن غذا و نوشیدن شراب امتحان کردند. دانشمندان سپس میزان گلوکز خون، الکل و لاکتات خون آنها را اندازهگیری و آن را با تجهیزات سنتی این کار مقایسه کردند.
درباره این پژوهش در مقاله جدیدی با عنوان «یک آرایه ریزسوزن پوشیدنی یکپارچه برای نظارت مداوم نشانگرهای زیستی متعدد در مایع بینابینی» که در نشریه نیچر «بایومدیکال انجینیرینگ» (Nature Biomedical Engineering) منتشر شد، توضیح داده شده است.
ارسال نظر