به بهانه سالگرد زلزله رودبار
امروز به بهانه ۲۴امین سالگرد زلزله رودبار اهالی این شهرستان همچنان در بقاع متبرکه محل خود جمع میشوند و به سوگ خاطرات تلخ آن روزها مینشینند.
چه شبی بود، آدمهایی که به امید سلامی دوباره بر صبح در بسترهایشان آرام گرفتند و فارغ خیال از اینکه طلوع خورشید همهشان را خفته در بر میگیرد و مصیبت سنگینی بر بازماندگانشان وارد میکند و بعد از آن ضجه مادران دیگر نه کودکانشان را بیدار کرد، نه اشک و ناله کودکان یتیم والدینشان را حساس و بر سر کوبیدن مردان کانون خانواده و ثمره زندگیشان را برنگرداند.
زلزله ۷.۴ ریشتری از عمق ۱۹ متری زمین همه چیز را با خاک یکسان کرده بود. شدت زلزله آن قدر زیاد بود که به جز گیلان در تهران، آذربایجانشرقی، مرکزی، زنجان، همدان، مازندران و سمنان هم احساس شد. اوضاع به دلیل مسدود شدن جاده تهران- قزوین- رشت بسیار نابسامان شده بود.
تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری کانون زلزله آسیبهای جدی به مناطق مسکونی وارد شده بود. مثلا منبع معروف و بزرگ تامین آب رشت به طور کلی ویران شد. سد بزرگ سپیدرود ترک برداشت که موجی از وحشت در منطقه ایجاد کرد چون شکستن آن فاجعهای بدتر از زلزله ایجاد میکرد. همان روزهای نخستین مهندسان و تکنسینهایی از خارج از کشور بدون توجه به رابطه سیاسی با ایران به کمک مردم شتافتند و تعمیرات لازم بر روی سد سپیدرود انجام شد.
پس لرزهها شروع شدند، هر کدام به اندازه یک زلزله قدرتمند ... چند روز اول که زمین به کمتر از ۵ ریشتر رضایت نمیداد و صدها پسلرزه حتی تا چندین ماه بعد پس لرزههایی در آن منطقه حس و ثبت شد. انگار که دل زمین قصد آرام گرفتن نداشت.
این زلزله بدلیل فاصله کانونی نزدیکی که به زمین داشت بسیار قوی بود و هم اینکه بسیار طولانی به مدت ۶۰ ثانیه طول کشید. بر اثر آن حدود ۳۰۰ روستا در رودبار ویران شد و ۵۰ هزار نفر در زلزله سال ۱۳۶۹ جان خود را از دست دادند، قریب به ۶۰ هزار نفر مجروح شده و حدود ۵۰۰ هزار نفر آواره و بیش از ۲۰۰ هزار واحد مسکونی با خاک یکسان شد.
تمام ایران برای امداد رسانی همقسم شده بودند، تا مدتها مردم از نان شب خود میزدند تا آوارگان گرسنه نمانند، موجی از همدلی در میان ایرانیان به شکلی بیسابقه شکل گرفت. بسیاری از کشورهای جهان فارغ از رابطه سیاسی با ایران، کمکهای انسان دوستانه و مالی از طریق صلیب سرخ اهدا کردند.
اما امروز به بهانه ۲۴امین سالگرد زلزله رودبار اهالی این شهرستان همچنان در بقاع متبرکه محل خود جمع میشوند و به سوگ خاطرات تلخ آن روزها مینشینند و با نان محلی و حلوا، خیراتی نصیب روح عزیزانشان که در ۳۱ خرداد سال ۶۹ از دنیا رفتند، میکنند.
روحشان شاد و یادشان گرامی ...
ارسال نظر