پنج ترانه‌ای که این آقا نوشت و ما همه دوستش داریم

برترین‌ها: در پس هر فراز و فرود این دشت، نام‌هایی نهفته است که هر کدام برگی از هویت و شناسنامه‌ی فرهنگ این سرزمین است. امروز میلاد «رهی معیری» است، مردی افسانه‌سُرا که داستان زندگی و عشقِ پرفراقش خود افسانه شد. شاید از همین روی است که در دل هر یک از کلماتِ ترانه‌هایش، گنجینه‌ای از رازها و معانی نهفته  است و در پیاپی هر نغمه‌اش، آرامِ جانی برای آن‌که چون او دلی پر سودا دارد. تعدادی از برترین آثار او را با هم مرور می‌کنیم. 

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

ما این شعر رهی را با صدای آسمانی محمدرضا شجریان شنیده‌ایم، این ترانه مایه‌ای از موسیقی نواحی خراسان دارد.

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا 

این قطعه با آهنگسازی محمدعلی کیانی‌نژاد را افتخاری زمانی خواند که در اوج قرار داشت و گروه دستان نیز تازه پا به میدان گذاشته بود.

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا 

بری ز کف قرار من، جانم از غم گاهی ای شب 

حسین قوامی شب جدایی را با شعر رهی و آهنگ مجید وفادار خواند که همچنان از پس سالیان شنیده می‌شود.

بری ز کف قرار من، جانم از غم گاهی ای شب 

باز هم آتش به جان زد جدایی 

خزان عشق را اول بار بدیع‌زاده خواند و بعدتر خوانندگان دیگری چون هوشمند عقیلی آن را بازخوانی کردند.

باز هم آتش به جان زد جدایی 

تا تو زمن بریده‌ای من ز جهان بریده‌ام 

همایون در آلبوم نسیم وصل که همچنان یکی از موفق‌ترین آثار اوست، قطعه حاصل عمر را از رهی خوانده که بسیار شنیدنی است.

تا تو زمن بریده‌ای من ز جهان بریده‌ام