ماندن یا رفتن؟ بررسی پدیده مهاجرت

من و همسرم هردو فوق لیسانسیم، از دو دانشگاه کاملا معتبر کشور..شوهرم که یه نخبه ی به تمام معناس...اما جفتمون داریم شدیدا تلاش میکنیم که بریم..چون شوهرم سال نود و سه با رتبه ی عالی در آزمون دکترا، معدل نوزده در مقطع ارشد و داشتن مقاله و سواد بسیار بالا، در مصاحبه به یک دلیل بسیار پیش پا افتاده(که هیچ ربطی به تحصیلاتش نداشت و مربوط به حوزه ی شخصی خودش بود)رد شد. من هم به دلیل اذیتهای بسیار و بلایی که استادام در کارشناسی ارشد سرم آوردن، و یک دوره ی دو ساله ی ارشد رو به چهار سال کشوندن،(برای کل کلاس، نه فقط من)، و از ادامه تحصیل با وجود همچین استادای بی مسولیتی منصرف شدم و کلا انگیزمو برای تلاش تو کشوری که ارزشی برای وقت و انرژی و تلاش من قائل نیستن از دست دادم..حالا با این اوصاف مهاجرت بازم بنظرتون اشتباهه؟؟؟؟

حرفاش کاملا درست بود. ولی اینا رو مسئولین باید بخونن و عمل کنن که نمی کنن!

این مقایسه بین آنها که رفتند مزیتهای ذهنی و قلانیشون بیشتر و بالاتر از آنه که ماندند هست غیر منصفانه و تا حدی توهین آمیز نسبت به آنانی است که ماندندن .من خیلی ها را می شناسم که مهاجرت کردند البته شاید ماجراجوتر بودند اما همه جزو نخبگان یا عاقلان نبودند و اونجا به شغلهای پست تن دادند یا بعضی نخبه ها یا غیر نخبه ها دچار بیماریهای روانی وحشتناک ،افسردگی شدید و ......... شدند و بیمار برگشتند.ضمن اونکه کسانی که با وجود تما کمبودها و مشکلات ماندن را انتخاب کردند با زندگی ای نامطمئن و معلق بین زمین و آسمان بنظر من خیلی ریسک پذیرتر بودند و شاید عواطف انسانی و مسئولیت پذیری بیشتری نسبت به خانواده و کشور خودشون داشتند. رفاه و خوشبختی شاید در آنطرف آبها منتظ مهاجرین باشد اما آنجا مال ما نیست و ما هم مال آنجا نیستیم.

چرا نظر منو که در انتقاد به بخشی از این مطلب بود منتشر نکردین؟

من با ارشد رشته مهندسی از دانشگاه تهران . با رتبه قبولی ارشد 18 و با آیلتس 8 و داشتن 7 سال سابقه کار مرتبط بعد از قبولی در ازمون یکی از وزارت خانه ها در مرحله مصاحبه به دلیل چادری نبودن رد شدم و اعتراضم جواب نداد. الان با حقوق ماهی دومیلیون مشغول کارم و از یک معلم فوق دیپلم حقوقم کمتر و کارم بیشتره. سخت پیگبر مهاجرتم و دیگه به اینکه بمون و کشورتو بساز برام توهینه. ضمنا برای گرفتن سابقه کارم از اداره بیمه برای اداره مهاجرت کلی اذیتم کردن و امضا نمیزدن . سابقه بیمه ای که پولش از حقوق من کم میشه رو به خودم نمیدن . هرشب دعا میکنم زودتر برم چون از خودم بدم میاد که چرا اینقدر درس های سخت خوندم و ...

فقط مهاجرت دنیا دیگه تکرار نداره پس لذت ببرید از زندگی

هدف اين مقاله تشويق مردم به مهاجرته:))))

زمانیکه کشور ظرفیت ایجاد اشتغال مناسب برای تحصیل کردگان را ندارد بدیهی است که دانش آموختگان مهاجرت می کنند. دلیل آن هم سبقت دانشگاهها در دستیابی به اهداف توسعه (چند دانشگاه برتر کشور) از بقیه دستگاهها است. توسعه نامتوازن آنهم با این تفاوت قابل توجه سبب شده توان به کار گیری مناسب دانش آموختگان وجود نداشته باشد و برای تامین معاش رنج مهاجرت را تحمل کنند. متاسفانه دانشجویان از همان سالهای ابتدایی دانشجویی در حال رزومه سازی و تافل و جی آر ای و .... برای پذیرش از دانشگاههای تراز اول دنیا هستند. نکته تاسف برانگیز اینکه هیچ کدام حتی به برگشت فکر هم نمی کنند!

به همه ی موارد بالا اضافه کنید آزادی را.
خیلی ها برای آزادی در لباس پوشیدن و خورد و خوراک و مسائل اینچنینی تن به مهاجرت میدهند.
متاسفانه جامعه ایران نه تنها نخبه ها و تحصیلکرده ها رو بلکه بعضا حتی آدم های معمولی رو هم راضی نمیکنه

شدیم از اینور رونده از اونور مونده...اینور بمونیم باید زور رو تحمل کنیم اونور بریم چکار کنیم؟ کلا زندگی وقتی توش هدفی نباشه چه اینور چه اونور...منکه ترجیح میدم بچم اونور ابی باشه تا مثل خودمون اینقدر حس ناکامی نداشته باشه

همسر منم بعد از ناامید شدن تو آزمون دکترا اونم به دلایل مسخره ونبودن ارزش واحترام تو جامعه داره راجع به مهاجرت فکر میکنه ولی به نظر من جدا از همه بحث هاتحت هر شرایطی ما در خارج از کشور یه خارجی هستیم که اکثرا دهه سوم زندگیمون هم داره تموم میشه وکلی انرژی واسه پیشرفت ودرس خوندن تو ایران صرف کردیم فکر اینکه دوباره یه جای تازه ودوباره از صفر شروع کردن خیلی حس بدیه جایی که من همیشه به خارجیم که با این وضعیت تروریست وداعش وایران واسلام حراسی همیشه باید نگران برخورد دیگران با خودم یا بچه های اینده باشم تازه دوری از خانواده وخاطرات رو فاکتور بگیریم که اونا هم عامل کمی نیست.در کل شدیم نسلی که نه اینجا جامونه وارزش وارامش داریم نه اونور مرز اون احترام وارزشی که باید به ما گذاشته میشه اینو باید یادمون باشه هیچ کشوری فرش قرمز برای ما پهن نکرده مهاجرت یعنی دوباره از صفر شروع کردن اونم تو تنهایی وموندن یعنی ادامه زندگی کارمندی ویکنواخت وخو کردن به همه حداقل ها تو مسائل مادی ازادی ارامش و... خدا خودش باید کمکی بکنه .

مریم جان چادری های بدبخت از جمله خود من که خیلی وقته به خاطر حجاب هیچ جا راشون نمیدن جامعه کلا زن های خوش تیپ رو می پسنده بخصوص بعضی آقایون ترجیح میدن همکارشان یه خانوم خوش صحبت خوش تیپ باشه تا یه چادری ساده مثل من !!!!خیر ببینید همه چی رو رو سر چادری ها خراب نکنید .اصلا کو ؟؟؟؟ هر جا می ریم مانتویی اند اونهایی هم که به ظاهر چادر اند در اصل مانتویی اند .

من هم دانشجوی سال آخر هستم و همه هم و غمم و گذاشتم واسه مهاجرت. خب کسی که تو کشور خودش شهروند درجه 10 هم محسوب نمیشه تا سن 23 سالگی انواع و اقسام تبعیض ها و بی عدالتی ها رو تجربه کرده چرا باید بمونه؟؟؟؟