فرانک پرتو آذر؛ پری دوچرخه سوار کوهستان

روزنامه هفت صبح - هانیه درویش: «چطور برای خواسته هایم می جنگم» این جمله درواقع تیتر مصاحبه مجله آمریکایی با فرانک پرتوآذر است. مصاحبه ای که در آن اشاره به اراده پولادین این دختر ایرانی برای فتح کوهستان ها، آن هم با دوچرخه داشته است.

فرانک با همت خاصش در دوچرخه سواری کوهستان توانسته توجه بسیاری را به خود جلب کند. فرانک پرتوآذر در رابطه با مصاحبه هایش با رسانه های جهان و در کل رشته دوچرخه سواری کوهستان در ایران گفت و گویی کرده ایم که می توانید بخوانید.

فرانک پرتوآذر 29 ساله و ساکن شیراز است. او هم اکنون دانشجوی ارشد رشته مهندسی عمران است و درحالی موفق به اخذ عنوان قهرمانی آسیا به عنوان اولین دختر ایرانی شده است که با مخالفت اساتید بخش خود رو به روست و در مقابل این جمله آنها که معتقدند یا ورزش یا درس و دانشگاه قرار گرفته است. او با این وجود هیچ یک از علایق خود را رها نکرده و چشم انتظار کوتاه آمدن و حمایت های اساتیدش است.

مسلما برای دختری که ورزش را همیشه بخشی از زندگی اش می داند رها کردن آن بی معناست. او می گوید: «ورزش همیشه جزیی از زندگی روزانه و برای حفظ سلامتی ام بوده اما از سال ۸۸ روی رشته دوچرخه سواری متمرکز شدم و به هر مسابقه ای دعوت می شدم نتیجه های خوبی به دست می آوردم. همین موفقیت ها باعث شد از طرف هیات دوچرخه سواری و استان برای ادامه جدی این راه تشویق شوم تا اینکه در فاصله زمانی مقطع لیسانس و ارشد متوجه شدم به این رشته خیلی علاقه مندم و در من اهدافی شکل گرفت که برایم رسیدن به آنها در اولویت قرار گرفت. اینچنین شد که خیلی هدفمند دوچرخه سواری کوهستان را شروع کردم.»

چه شد که فرانک معروف شد؟

با وجود اینکه فرانک از سال 93 در مسابقات کشوری همه ساله مقام اول را از آن خودش می کرد اما تا همین یک سال پیش کسی او را به درستی نمی شناخت چرا که معمولا از دختران این رشته به خوبی حمایت نمی شود و پوشش خبری و رسانه ای در این رشته بسیار ضعیف است. تا اینکه او پای در مسابقات بین المللی می گذارد. نتیجه ها از همان ابتدا رضایتبخش بود تا اینکه اتحادیه جهانی دوچرخه سواری در رنکینگ جدید رشته کوهستان فرانک پرتوآذر را در جایگاه اول آسیا و 66 جهان معرفی کرد. این صعود البته قطعا نتیجه مدال ها و مقام های او در مسابقات سال گذشته است که مقام قهرمانی در مسابقات سالکلنو ترکیه و مدال برنز رشته تیم رلی در مسابقات قهرمانی 2017 چین در بین آنهاست.

او علاوه بر صعود هشت پله ای در رنکینگ اتحادیه جهانی دوچرخه سواری موجب صعود تیم ملی در رنکینگ شد و همینطور نامش به عنوان اولین دختر ایرانی وارد شده در لیگ جهانی در جهان مطرح شده است. او به تازگی با هزینه شخصی خود از مسابقات اخیر ترکیه آمده و منتظر است اتحادیه جهانی رتبه جدید او را اعلام کند.

ایرانی بودن و حجاب اسلامی ام مرا سوژه رسانه های خارجی کرد

در این بین این دختر ورزشکار ایرانی از چشم رسانه های خارجی دور نماند و یک روزنامه نگار زن استرالیایی را بسیار تحت تاثیر خود قرار داد و باعث شد او سوژه ای به نام فرانک پرتوآذر، دوچرخه سوار ایرانی را در یک مجله استرالیایی سپس اروپایی و در آخر آمریکایی کار کند.

فرانک در رابطه با دلایل تبدیل شدن به یک سوژه خاص در رسانه خارجی می گوید: «کته ای که بیش ا زهر چیزی نظر خارجی ها را جلب می کند این است که آنها گمان می کنند دختران ایرانی در وضعیتی در ایران به سر می برند که به آنها حتی اجازه شرکت در مسابقات داده نمی شود. آنها حتی از من می پرسیدند آیا حالا که در این مسابقات شرکت کرده ای برایت مشکلی ایجاد نمی شود و می توانی به کشورت بازگردی و من برای شان توضیح می دادم که تصورشان در رابطه با ایران تصور درستی نیست و دیگر دختران ایرانی هم می توانند در رشته های مورد علاقه ورزشی شان آزادانه فعالیت کنند.

موضوع جالب دیگر برای آنها حجابم بود چرا که گرمای مسابقات اردیبهشت امسال در چین به حدی بود که همه شرکت کنندگان با هر لباسی که بودند اذیت می شدند اما وقتی من با حجاب ظاهر شدم و آن را مانعی در این راه ندیدم و حتی در این مسابقه مدال هم آوردم بسیار مورد توجه قرار گرفتم.»

او می گوید بعد از چاپ مصاحبه هایش از طریق فضای مجازی فیدبک های بسیاری از مردم کشورهای مختلف گرفته است تا جایی که از او برای شرکت در مسابقه و حتی سخنرانی دعوت کرده اند تا به عنوان زنی با اراده که تحت هر شرایطی از رویاهایش دست نمی کشد در آنجا حضور داشته باشد.

عدم استفاده از پتانسیل های بی شمار ایران

از او در رابطه با مشکلات تمرین در رشته دوچرخه سواری کوهستان می پرسم و او می گوید: «دوچرخه سواری کوهستان جزو رشته هایی است که در آ« فرق چندانی بین دختران و پسران وجود ندارد چرا که اصلا ایران جایگاهی را به منظور تمرینات دوچرخه سواری فیلد کوهستان در نظر نگرفته است. این جای تاسف است که ایران با این همه پتانسیل و کوه های بی شمار این مناسب سازی را انجام نداده در حالی که کشورهای دیگر از امکانات محدودشان بیشترین استفاده ممکن را می کنند.

آن ها از یک تپه کوچک نهایت استفاده را می برند و آن را تبدیل به بایک پارک می کنند و انواع و اقسام ورزش ها را در آن جای می دهند. مثلا در ایتالیا و اسلوانی به شخصه دیده ام که در یک تکه کوه حداقل پنج مسیر مختلف ساخته بودند.

شاید دلیل اصلی این که دوچرخه سواری کوهستان در ایران آنچنان پیشرفت نکرده به این دلیل است که هیچ گاه مسیرهایی ویژه برای این کار طراحی نشده و همه ما دوچرخه سواران تمرینات کوهستان مان را در مسیر پیاده روها انجام می دهیم. در صورتی که این رشته ورزشی یک رشته المپیکی است و کشورهای دیگر برای آن ارزش بسیاری قائلند. همچنین کوه های ما برای اغلب توریست ها جذابیت دارد حتی با این مناسب سازی می توان به جذب توریست در کشور هم کمک کرد.