دنیز هشتبران، قهرمان کوچک دارت در جهان
دنیز هشتبران ورزش را از هفت سالگی و با رشته بسکتبال آغاز کرد. چهار سال بعد او به رشته فوتسال و بعد به تیراندازی با تفنگ بادی رو آورد و آن را هم به مدت یک سال ادامه داد.
مقام سوم جهان سکوی پرش به قهرمانی جهان شد
دنیز هشتبران ورزش را از هفت سالگی و با رشته بسکتبال آغاز کرد. چهار سال بعد او به رشته فوتسال و بعد به تیراندازی با تفنگ بادی رو آورد و آن را هم به مدت یک سال ادامه داد اما وقتی دید به علت کم بودن سنش نمی تواند در مسابقات شرکت کند وارد رشته دارت شد چرا که در این رشته هیچ محدودیت سنی و جنسیتی وجود ندارد. دنیز که هم اکنون 15 ساله است چهار سال است که در این رشته فعالیت می کند. او ابتدا مسابقاتش را از مسابقات داخلی، سپس استانی و بعد کشوری آغاز کرد و خیلی زود در رنکینگ های مختلف بزرگسالان و نوجوان مقام آورد و اینچنین به تیم ملی دعوت شد.
هفت برد پیاپی تا قهرمانی جهان
دنیز این بار سخت تر از قبل به تمریناتش مشغول می شود. او در لیگ برتر کشور شرکت می کند. در مسابقات ژاپن در بین 70 شرکت کننده از سراسر کشور سال گذشته اول و امسال دوم می شود، در قهرمانی کشوری نوجوانان اول و در قهرمانی کشوری بزرگسالان سوم می شود و بعد به آخرین اردوی تمرینی خود می رود و بعد از گذراندن آن به همراه یک دختر و دو پسر دیگر از تیم ملی دارت عازم مسابقات جهانی ژاپن می شود.
او در این باره می گوید: «برای مسابقات جهانی ژاپن بسیار آماده بودم. حدود یک سال ۱۳ دوره اردوی فشرده و سخت به شهرهای مختلف داشتیم تا اینکه نفرات برتر انتخاب و به ژاپن اعزام شدیم. من تجربه مسابقات جهانی در ترکیه را داشتم و حتی در آنجا حریف انگلیسی خود را که از قدرترین ها در دارت هستند بردم بنابراین با اعتماد به نفسی بالا توانستم هفت برد پیاپی در برابر حریفانی از سوئد، آلمان، کانادا، روسیه، هلند و در نهایت ایرلند داشته باشم و حریف ایرلندی ام را شش بر چهار ببرم و اولین قهرمانی تاریخ دارت را برای ایران به دست بیاورم.» او در این مسابقات هم در بخش انفرادی صاحب مدال طلا شد و هم در بخش دوبل.
دارت اصلا از کجا آمده است؟
ورزش دارت صدها سال قدمت دارد. در ابتدا این ورزش در بین سربازان جهت پربار کردن اوقات فراغت آنها معمول بود. سربازان انگلیسی قبل از جنگ معروف صدساله تیراندازی با کمان را انجام می دادند اما به تدریج تیرها را کوتاه کردند و بدون استفاده از کمان و فقط با دست نشانه را هدف گرفته و تیرها را به سمت تنه درخت پرتاب می کردند.
از اوایل قرن بیستم میلادی انگلیسی ها به ورزش دارت بسیار علاقه مند شدند و برای انجام این ورزش باشگاه ها و تیم های دارت را تاسیس کردند. در سال 1965 ورزش دارت جهانی شد و رد سال 1976 فدراسیون جهانی دارت با 15 عضو تاسیس شد. تاسیس انجمن دارت در ایران اما به سال 1383 بر می گردد. اعضای تیم ملی این ورزش نوپا در ایران دو بار به مسابقات جهانی اعزام شده بودند که نتیجه مساعدی در بر نداشت. تنها یک خانم توانست در یکی از مسابقات آسیایی مقام دوم را کسب کند و بعد از آن نوبت رسید به دنیز هشتبران با مقام هایش در ترکیه و هم اینک در ژاپن
دارت حرفه ای و تفریحی متفاوت است
مردم اکثرا فکر می کنند مرکز یا نقطه وسط تخته دارت امتیازش از همه بیشتر است در حالی که اینطور نیست. دنیز این ورزش را اینچنین بازگو می کند: «دارت در کل ۸۲ قسمت دارد که می توانیم از ۶۲ قسمت آن امتیاز بگیریم. خانه های مثلث شکل آن هر قسمتش یک امتیاز دارد که رویش نوشته شده است. مرکز ۵۰ امتیاز و دورش ۲۵ امتیاز دارد. چهار خانه هم در کل وجود دارد که امتیازش از همه بالاتر است. ۲۰، ۱۹، ۱۸، و ۱۷. همچنین یک رینگ داخلی در دارت وجود دارد که سبز و قرمز است.
دارت کمک درسی دانش آموزان است
دارت علاوه بر اینکه در بین رشته های ورزشی دیگر رشته ای کم هزینه است همینطور کمک شایان توجهی به بخش محاسباتی و ریاضی دانش آموزان نیز می کند. دنیز در این رابطه می گوید: «برای شروع دارت حرفه ای با 300 تا 400 هزار تومان می توان هم دارت و هم تخته را تهیه کرد. این روش را همچنین در هر جایی که دو متر فضا داشته باشد به راحتی می توان انجام داد. دارت همچنین ورزشی است که تمرکز را تقویت می کند و چون در طول بازی یک سره در حال محاسبه هستیم افرادی که وارد این رشته می شوند محاسبات شان بسیار قوی می شود چرا که کل تخته، محاسبه و رمز موفقیت در این رشته متمرکز است.»
او که هدفش در زندگی را مشخص کرده و برای رسیدن و خواندن به رشته پزشکی در تلاش است، می گوید: «دوست دارم دارت را تا جایی که می توانم ادامه دهم ولی جایگاهی که من در حال حاضر دارم نهایت رشته دارت بود چرا که دارت امکان ورود به المپیک را ندارد و صرفا آخرین حدش قهرمانی جهان بود که خدا رو شکر توانستم به آن برسم.
نظر کاربران
آخه دارت هم قهرمان میخاد
اره میخواد
پس یه پا قهرمانم و خودم خبرنداشتم خخخ
آفرین به قهرمان کوچک
مایه ی افتخارمون:)