چزاره پاوزه؛ نویسندهای که ادبیات ایتالیا را متحول کرد
چزاره پاوزه، شاعر، نویسنده، مترجم و منتقد پرآوازه ی ایتالیایی و از چهره های مهم ادبی قرن بیستم این کشور است. او از آن دسته از نویسندگان ایتالیاست که ادبیات این کشور را متحول کردند.
پاوزه در نهم سپتامبر سال ۱۹۰۸ در روستای کوچکی به نام سنتو استفانو بلبو Santo Stefano Belbo درنزدیکی شهر تورین به دنیا آمد. در سن شش سالگی پدرش بر اثر سرطان مغز درگذشت و ضربه این فاجعه تا پایان عمر با او ماند.
چزاره پاوزه همزمان با پایان تحصیلات مدرسه دو سال به آموزش زبان یونانی و لاتین گذراند و از همان سالها علاقهاش به ادبیات شروع شد. او در دانشکده ادبیات دانشگاه تورین، با اشتیاق زیاد شروع به یادگیری زبان انگلیسی کرد.
پاوزه مقالات و همچنین کتابهایی از جمله رمان، شعر و داستان از ادبیات آمریکا، از زبان انگلیسی به ایتالیایی برگردانده است که از جمله میتوان به ترجمه «موبی دیک» اثر هرمان ملویل و «چهره مرد هنرمند در جوانی» نوشته جیمز جویس اشاره کرد.
از جمله کتابهای بسیار مهم چزاره پاوزه، «گفتگوهایی با لئوکو» است که چند سال پیش به فارسی نیز برگردانده شد. این کتاب مجموعه ۲۷ گفتگو با شخصیتهای افسانهای و اسطورهای است.
ارتباط و دوستی پاوزه با چندین نویسنده و روشنفکر آن زمان، در ورود او به تشکیلات ضد فاشیستی موثر بود . از جمله میتوان به Leone Ginzburg, Norberto Bobbio, Massimo Mila و Giulio Einaudi اشاره کرد.
گروهی از روشنفکران ایتالیا که اسامی ذکر شده هم از رهبرانش بودند، جنبشی را به نام «عدالت و آزادی» عیله فاشیسم به راه انداختند که در همان ابتدای کار یعنی سال ۱۹۳۴ تعدادی از آنها دستگیر شدند.
کار در مجله ضد فاشیستی «فرهنگ» و هم چنین یکی از بنیانگذاران انتشارات Einaudi (در حال حاضر یکی از مهم ترین انتشارات ایتالیاست) بودن، که این مجله زیر نظرش منتشر میشد، یکی از دلایل بازداشت پاوزه بود.
آثار تالیفی او مانند تمام همنسلانش متأثر از جنگهای جهانی، فاشیسم و جنبشهای مدرن سیاسی و ادبی است. آثار پاوزه را میتوان در قالب رئالیست و یا نئورئالیست دستهبندی کرد که اکثرا متاثر از فضای اجتماعی پیراموناش هستند. تنهایی و خیانت از موضوعات تکرارشونده در آثار اوست.
بسیاری از شخصیت هایپاوزه در برابر رخ دادها و انتخاب هایشان تنها هستند و قهرمانانش گرچه با دیگران ارتباط برقرار میکنند، اما این ارتباط سطحی باقی میماند. از دیگر خصوصیات آثار او این بود که شخصیتهای داستانیاش میتوانستند جهانشمول باشند.
چزاره پاوزه در روز ۲۷ ماه اوت ۱۹۵۰ در سن ۴۲ سالگی در هتلی به نام «رم» در شهر تورین، در اوج شهرت و زمانی که هنوز چند ماهی از دریافت جایزه «استرگا» که مهمترین جایزه ادبی ایتالیا است نگذشته بود، دست به خودکشی زد و درگذشت. سال ۱۹۵۷ هفت سال پس از مرگ او جایزهی ادبی چزاره پاوزه در ایتالیا بنیانگذاری شد.
ارسال نظر