یک هفته و چند چهره؛ بخششِ حمید و تئاتر علیمنصور
اتفاقی که برای رپر معروف افتاده، یک جورایی برای همه ما جذابیت دارد. این که پسری جوان تحت ستم ناپدری باشد و بعد به فکر انتقام بیفتد، درونمایه ازلی و ابدی جذابی دارد.
برترین ها - ایمان عبدلی:
حمید رضا یا (متهم هفته)
اتفاقی که برای رپر معروف افتاده، یک جورایی برای همه ما جذابیت دارد. این که پسری جوان تحت ستم ناپدری باشد و بعد به فکر انتقام بیفتد، درونمایه ازلی و ابدی جذابی دارد. وقتی هم که یک شخص مشهور درگیر چنین چیزهایی می شود، جذابیت ماجرا چند برابر می شود. خب ما همه اش فکر می کنیم معروف ها جور دیگری فکر می کنند. جور دیگری می خورند و جور دیگری می پوشند. اصلا نمی توانیم فکر کنیم که معروف ها هم یکی از ماها هستند. حالا که حمید رضا درگیر چنین ماجرایی شده آن ها را نزدیک خودمان می بینیم؛ آن ها هم رنج هایی شبیه ما دارند و حماقت هایی هم!
در این میانه، یکی از همین معروف ها هشتگ گذاشته که فلانی قاتل نیست. یکی دیگر در وصف مظلومیت رپر جوان گفته. خلاصه که جذابیت ژست متفاوت و اخلاق مداری چنان سلبریتی ها را مفتون کرده که انگار آدم فیلم های کیمیایی شده اند و خودشان مجری قانون هستند. این آدم مشهورهایی که چنین حمایت های کوری می کنند، درصدی از فرهنگ شهروندی و قانون مداری را در وجود ندارند. بدتر آن که در دنیایی که شهرت مشروعیت می آورد، چیزی را ترویج می کنند که اصلا عقلانی نیست. یعنی شما با هر کسی که مشکل داشتی راسا و شخصا اقدام کن و باقی اش را به هشتگ ها و اینستاگرام و توئیتر بسپار. در شرح مظلومیت شما کسانی هستند که صفحات مجازی را لمس می کنند! روزگاری، شاید 5 دهه پیش خیلی ها نوشتند، از دل فرهنگی که توصیه به خودسری و چاقوکشی می کند و از دل سینمایی که قهرمانش قیصر است، چیز خوبی در نمی آید، آن مردم دیگر به قانون تمکین نمی کنند. آشوب را راه حل هر بحران می دانند
حالا اما اوضاع دراماتیک تر هم شده. هر کسی که مشهور است به صرف شهرت می تواند، مانیفست بدهد. بدون هیچ پیش زمینه ای جامعه شناس و تحلیل گر می شوند. قتل و اغتشاش را تایید می کنند .اتفاقی که می افتد اسفناک است؛ بی شمار نوجوان هایی که در حسرت شهرت آن آدم مشهور او را والا و برتر می دانند، هر کپشن آن ها را وحی قلمداد می کنند. آن ها هم که یه پا قصیر هستند و توصیه می کنند که اگر ناپدری تان اذیتتان کرد، اگر مادرتان تحت ستم بود با گلدان کریستال بزنید توی سرش! تا خلاص شوید. مثل قیصر که در حمام تیغ می کشید که برادران آب منگل را نفله کند. قیصر ادعای روشنفکری نداشت. کارگری بود در آبادان و سواد درست و حسابی هم نداشت. این ها اما یک روز از کامو نقل قول می کنند، روز دیگر حمیدرضا را در آغوش می کشند. اشتباه نشود، کسی بدش نمی آید این غائله زودتر بخوابد، اما نه با چنین جوسازی هایی.
علیرضا منصوریان یا (غم انگیز هفته)
روزهایی که منصوریان سرمربی استقلال شد، هواداران این تیم خیلی خوشحال بودند. به هر حال منصوریان دو هفته مانده به پایان لیگ، قهرمانی را از پرسپولیس گرفته بود. در چنین شرایطی انتخاب او حس شیرینی از کری خوانی برای هواداران استقلال همراه داشت. آن زمان با خیلی از استقلالی های دور و نزدیک که صحبت می کردیم و می گفتیم که انتخاب منصوریان یک اشتباه بزرگ است و اصلا مظلومی عملکرد بدی نداشته و تعویضش شرایط تیم را بی ثبات می کند، در گوششان نمی رفت. گمان می کردند، کینه ی آن شکست ر ا داریم و ...خب ما چشیده بودیم سال ها ناکامی با پیروانی و استیلی و دیگران را. پرسپولیس بعد از قطبی تا قبل از برانکو جز پیروزی در دربی ها هیچ دستاورد دیگری نداشت (اگر که اصلا پیروزی در دربی دستاورد باشد!). نه جام خاصی گرفت و نه بازی های دلچسبی ارائه می کرد.
خلاصه که منصوریان حس خوبی داشت و پس از چند بازی تیمش راه افتاد. موج مثبت هواداران استقلال همه را به آینده مربی گری منصوریان امیدوار کرد. برخی از کارشناسان مثل امید روانخواه همان روزها گفتند که استقلال نون ناشناختگی و جوانی اش را می خورد و فاقد قدرت تاکتیکی است و اگر بازیکنانی حمل کننده ای مثل کاوه رضایی از این تیم حذف شود به مشکل بر می خورند.
گوش ها بدهکار نبود. استقلال هم در آسیا، هم در ایران خوب نتیجه می گرفت و وقتی تیم فوتبالی نتیجه می گیرد دقیق ترین نقدها هم شنیده نمی شود، تا این که تیم علیمنصور رسید به العین. آن شب افتضاح را برخی دوباره به اسم اتفاق توجیه کردند. متعصب تر ها ندیدند که یکی مثل رحمتی ریتم تیم را به هم زده و اصلا دروازه بانی که در چنین سن و سالی چهارگله و شش گله می شود، به چه قیمت سنگر استقلال را رها نمی کند؟ پرسپولیسی ها همه ی این روزگارها را دیده بودند؛ استیلی چگونه مربی شد؟ چند نسل بازیکن بی کیفیت به این تیم آمدند؟ هواداران استقلال اما از پس سال های با ثبات قلعه نویی و مظلومی، درک نمی کردند که جوان های خامی چون منصوریان چه بلایی می تواند سر این تیم بیاورند.
بلا همین است؛ روزگار جوری چرخیده که از پنج بازی فقط چهار امتیاز! که همان را هم شایسته نبودند. مربی ای که نمی داند چرا یکی مثل بیت سعید را می خرد؟ چه اصراری به جپاروف و جباری؟ وقتی فرشید اسماعیلی و امید نورافکن هستند. استقلال پر از این سوالات خرد و کلان شده...
با همه ی این ها کاش منصوریان بماند و استقلال را به اوج برساند. اما آن وقت باید به منطق فوتبال شک کرد. نه منصوریان، نه هیچکدام از مربیان کم سواد فوتبال ایرانی نباید موفق باشند، چون خلاف عدالت است. فوتبال بازی ساده دهه ها پیش نیست. تبدیل به یک علم و صنعت شده. گل محمدی، منصوریان، پیروانی، مرفاوی، استیلی و حتی دایی موفقیت های مقطعی ناپایدار می آورند. با کی روش و برانکو شاید بشود قله هایی را فتح کرد. آن ها مهندس هستند. این ها در نهایت سرکارگر! کما این که چه پرسپولیس و چه تیم ملی پس از رفتن کی روش و برانکو احتمالا تبدیل به ویرانه خواهند شد.
مدیر عامل چسب هل یا (مضحک هفته)
رفتار مدیر عامل چسب هل سوژه شبکه های مجازی شده. تصاویری که کارمندان این کارخانه را در صف نماز اجباری نشان می دهد و تولد مدیر این کارخانه و سوژه هایی که به جد و هزل از این سوژه در شبکه های اجتماعی ساخته اند، جالب توجه است. می دانیم که در طول تاریخ خالقان محصولات هنری بارها در قالب های مختلف خواسته اند نشانمان بدهند که این منش چه بلاهایی سر جمعیت می آورد! با نقاشی های مغشوش یا موسیقی راک و اعتراضی. در داستان های نمادین که یک روستا را نمادی از یک کشور گرفته اند و در فیلم ها...همه در تلاش بودند، زشتی خودرایی و توهم را نشان بدهند. جوری که مستقیم نباشد و تاثیر گذار هم بماند، تا از استبداد رای در امان باشیم و مبادا فکر کنیم خیلی کارمان درست است. چسب هل و داستان هایش دقیقا فضای حاضر و آماده ای است که نشان می دهد چگونه اطمینان کاذب از هر کسی می تواند تصویری مضحک بسازد که البته عاقبت هم دستش رو خواهد شد، انگار این ماجرا یک اثر هنری است.
طرف کلی زور گفته و جالب این جاست که حرف حساب را هم نمی پذیرد به مانند تمام آدم های این شکلی همان سلاح همیشگی انکار و کوچه علی چپ را استفاده می کند. آن ها همه شان شبیه هم هستند در هر سطحی که باشند، همین گونه اند؛ زیادی مطمئن اند و از همین اطمینان می شود سرنخ هایی به دست آورد. اطمینان و انکار و توهم خصیصه های ثابت آن ها است. می خواهد چاوز در ونزوئلا باشد. می خواهد پدر مستبد خانواده چهارنفری آپارتمان روبرویی باشد، می خواهد رئیس جمهوری باشد که وعده ی خوشبختی می دهد و بدبختی می آورد.
مخلص کلام این که بعضی خبرها لطف خداست که بلای خودرایی را ببینیم. جوری که خیلی بهمان فشار نیاید و حتی از کنار آن بخندیم و لطیفه بسازیم و از طرفی هم آن بخش «هان دل عبرت بین» وجودمان به کار بیفتد و یادمان نرود که هر کدام از ما اگر خیلی مطمئن شویم چیزی شبیه وجود مدیرعامل چسب هل خواهیم شد. این نوشته اگر خیلی احساس خاص پنداری کند و این قلم زیادی به خودش مطمئن باشد، بوی تعفش کل این مجموعه را خواهد برداشت. سبک زندگی هامان، نوع موسیقی که گوش می دهیم، شکل تفریح کردنمان و از مدل حرف زدن تا مدل ماشین، همه سلیقه است. هیچکدام وحی منزل نیست. هیچکدام قطعی نیست. قطعی های زندگی هامان که بیشتر شود بیشتر خودرای، و انکار کننده خواهیم شد. چنین رفتارهایی به همه‌ی ما نزدیک است هر چقدر که از حقیقت و عدالت دور شویم به خودرایی نزدیک تریم.
جهرمی یا (وزیر هفته)
نمی دانم «پل جاسوس ها» را دیده اید یا نه؟ فیلمی که تام هنکس در آن نقش وکیل یک نیروی رده بالای امنیتی آمریکایی را بازی می کند. می رود به خاک آلمان شرقی تا وارد یک معامله ی امنیتی با حکومت شوروی شود. با داستان و احوالات دنیای دیوارکشی شده ی آن سال ها کاری نداریم. نکته ویژه ی فیلم، تصویری است که مثل خیلی دیگر از فیلم های هالیوود از یک مامور امنیتی آمریکایی می بینیم. تصویر یک قهرمان زمینی. فیلم با دغدغه های شخصی مامور امنیتی شروع می شود و در سکانس پایانی هم همان وکیل مامور امنیتی را در جمع خانواده اش می بینیم. ماموری که دلش برای خانواده اش تنگ می شود، همسر و فرزاندنش را در آغوش می کشد. مرادم از یادآوری «پل جاسوس ها» این است که در هالیوود تکلیف فیلمساز در پرداخت شخصیت های امنیتی مشخص است. آن ها قهرمانند چون منافع آمریکا را تامین می کنند و از آن مهم تر آن ها قهرمانانی زمینی اند، خانواده دارند، دلتنگ می شوند و سرشار از احساسات و عواطف یک انسان عادی هستند و در کنار همه این دغدغه های جهان شمول، مامور به حفظ امنیت کشورشان هم هستند.
روزهای گذشته که بحث رای اعتماد به وزرای پیشنهادی رئیس جمهور داغ بود. جوان ترین وزیر پیشنهادی با برچسب امنیتی بودن رانده شد و البته در نهایت رای اعتماد را کسب کرد. اما در هیاهوی داستان های رای اعتماد، تلویزیون های آن ور آبی سوژه ها ساختند! تکلیف آن ها مشخص است، اما خودمان هم سهم هایی در این تقصیر داریم. مقصریم و چیزهایی را در ذهن مردم کاشته ایم که آن ور آبی ها می توانند به نفع خودشان و در مواقع نیاز از آن چیزها برداشت کنند، اصلا همین اندازه که از امنیتی بودن برچسب بسازند، خودش نشان از ضعف محصولات فرهنگی داخلی دارد. ما در تمام این سال ها چند داستان، چند فیلم و سریال داشته ایم که مامورین امنیتی اش، واقعی و ملموس هستند؟
به غیر از چند استثنا نظیر «سیانور» که شعیبی توانست بالاخره این طلسم را بشکند و یک ساواکی را باور پذیرتر نشانمان دهد یا در «به رنگ ارغوان» و کاراکتر حمید فرخ نژاد که حاتمی کیا ما را با یکی از معدود امنیتی های زمینی و در عین حال قهرمان مواجه کرد. حکایت یک نیروی اطلاعاتی که درد می کشید و به ماموریت اش وفاداربود. به عبارتی تصویری چند وجهی و واقعی. این ها از معدود استثناها بوده اند. مساله این جاست که ذهنیت عمومی مان با همان بیشمار تصاویر افراطی سیاه و سفید از اطلاعاتی و ساواکی شکل گرفته.
شاید باید سال ها داستان ها و فیلم و سریال هایی ساخته شود که صرف امنیتی بودن یک وزیر پیشنهادی را دلیلی بر عدم کفایت آن ندانیم. کراوات یک ساواکی و یا محاسن انبوه یک مامورین امنیتی فعلی تصاویر ساده ای است که مخاطب پیچیده تر دنیای متکثر امروز آن را پس می زند و بدتر این که که درک و دریافت او را از موقعیت یک مامور امنیتی دچار خدشه می کند. قابلیت و ظرفیت رسانه بیشتر از پارچه نوشته های شعاری و یا دیوار نویسی های افراطی است. گاهی با همان مدل هیجان زده مناسب دیوارنویسی ها کاراکترسازی می کنیم و در بزنگاه هایی این چنینی حکایت سرکنگبین صفرا فزود، می شود .
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
کلا جوگیری و موج سواری ورزش ملی ما ایرانی هاست ، یه عده رفتن کمپین زدن جای هنرمند در زندان نیست بابا یکم صبر کنید ، قانون مشخص می کنه اگر تبرئه شد که انشالله میشه خیلی خوب و اگر نه باید برابر با جرمی که مرتکب شده مجازات بشه دیگه هنرمند و غیر هنرمند نداره
پاسخ ها
هنرمندان فکر میکنن مجازن تو هر کاری دخالت کنن وبرای هر موضوعی نظر بدن.
برای ما قصه تعریف نکنین! نیروهای امنیتی قابل احترامند و باید به کارشون در همون حیطه دامه بدند! وقتی از اونا در وزارت ارتباطات استفاده میشه ناخودآگاه افراد از به خطر افتادن حریم خصوصی شون و سرکوب مخالفین به هراس می افتند. همون آمریکائیها با اون همه پیش زمینه مثبت از نیروهای امنیتی هم قطعا در شرایط مشابه عکس العملشون مثل مردم ما بود
درود
ایام به کام
در خصوص اتفاق حمید صفت شماهم کم تر از اونایی نیستین که هشتک می زنن و ژست روشنفکری میگیرن اگه اتفاقی افتاده و قتلی صورت گرفته ریشه درگذشته دارد و ....
شما به جای قاضی پرونده و پزشکی قانونی دلیل مرگ رو اعلام کردین .
میدونن که این پیام رو انتشار نمیدین ولی اینو نوشتم تا اول از خودمون شروع کنیم و بعد انگشت به سمت دیگران بگیریم ضمن اینکه هردفه که انگشت رو سمت دیگری گرفتیم بدونین 3 تاش سمت خودمونه
این هفته هم عالی بود هم حمید صفت هم منصوریان بعنوان ی استقلالی خیلی گفتم کم تجربه است بره تجربه کسب کنه دوره مربی گری ببینه بعد بیاد منتهی بعنوان جوان بودن و زن بودن اطرافیان به حرفم گوش نکردن هنوزم نمیکنن
در فیلم پل جاسوس ها تام هنکس وکیل بود نه مامور امنیتی, یه وکیل برجسته بود که وکالت اون جاسوس رو بعهده گرفت علی رغم تمام تهدید ها و توهین ها
خوشم اومد که رییس جمهور تدبیر و امید همون اول چهره ی واقعی شو نشون داد! از وزیر ارتباطاتش گرفته تا عدم استفاده از وزیر زن در کابینه و ا درخواست غیر حقوقی ش از خانم جهرمی مبنی بر پوشیدن چادر . حقوقا رو هم که قبل از انتخابات 27 ماه واریز می کرد ولی حقوق این ماه رو هنوز واریز نکرده
پاسخ ها
یعنی شما تا حالا متوجه این نشدید که خانه از پای بست ویران است؟
همین که شماها هنوز دارید میسوزید کافیه! ماها راضییم.
اونم خانم جنیدی نه جهرمی! تویه کاریم که بهت ارتباط نداره نظر نده ! سنگین تری
مخاطب محترم به نام بر باد رفتگان ،سه روزه که حقوق واریز شده مگه کارمند کجا هستی شما؟
حقوق بازنشسته ها كه تازه امروز واريز شد شما حتما شاغليد كه حقوقتون سه روز قبل واريز شده
عبدلي جان معلومه خودتم يا اين فيلم رو نديدي يا فراموش كردي . لطف كن ديگه واسه كسي فيلم تعريف نكن:)))))
حميد صفت گناه داره جوونه و يه اشتباهى کرده ولى اشتباه اصلى رو مردم کردن.يه جورى ازش دفاع ميکنن که ممکنه پسر مقتول از لج تقاضاى اعدام کنه
زیاد جوگیر نشو.راحت ترین قشر ایران قشر کارمنده
سلام محض اطلاعتون بگم که پرسپولیس بعد از افشین قطبی دوتا قهرمانی جام حذفی و یک نایب قهرمانی لیگ رو هم گرفت در ضمن واقعا کیفیت مربی مثل یحیی گل محمدی رو با علیرضا منصوریان یکی میکنی بازی تیمای گل محمدی با منصوریان رو نگاه کن نظرت عوض میشه
"درونمایه ازلی و ابدی" ؟!!! مطمئناً اهل مطالعه هستین، اما این عبارت معنایی نداره. به جاش بگید :همیشه جذاب بوده است و خواهد بود. نکته تون در مورد اول بسیار سنجیده بود.
حميد صفت گناه داره جوونه و يه اشتباهى کرده ولى اشتباه اصلى رو مردم کردن.يه جورى ازش دفاع ميکنن که ممکنه پسر مقتول از لج تقاضاى اعدام کنه
از بس این فیلم پل جاسوس ها رو دوست داری همه چیز رو ربط میدی به این فیلم
متنت راجبه صفت عالی بود.من خودم بطور صد در صد با اعدام مخالفم ولی واقعا الان درک نمیکنم این حرفا رو درباره بیگناهی صفت و بخشش اون.همین مردمی که زیر خبرای قتل و جنایتی که هر روزه تو سایتتون کار میکنید بدون یه لحظه فکر کردن و اینکه بدونن حق با قاتل بوده یا مقتول سریع مینویسن فقططططط اعدام از اینور برای حمید صفت هشتگ بخشش میزنن.مردم عزیز واقعا تکلیفتون رو با خودتون معلوم کنید.صفت یه ادمه مثل بقیه و باید مطابق قانون باهاش برخورد بشه هرچند که من امیدوارم واقعا بیگناه باشه و بخشیده بشه ولی خواهشا دیگه بت سازی نکنین و احساسی برخورد نکنین.اینم یه پروندس مثه بقیه پرونده ها
واقعا متاسفم براتون كه هنوزم نمي فهميد فريبتون داده