روزنامه هفت صبح: سال ها معنای دفاع راست در فوتبال ایران ابراهیم آشتیانی بود. دفاع راست پرسپولیس که 10 سال بر این پست در تیم ملی خیمه زد. تنها در سال 1354 و پس از ناکامی تیم ملی برای حضور در جام جهانی آلمان بود که حشمت مهاجرانی دست به انقلاب زد و آشتیانی را همراه با بهزادی و جباری و قلیچ خانی و اصلی و کلانی و حتی غلامحسین مظلومی و دیگر بزرگان کلاسیک فوتبال ایران از کادر ملی بیرون گذاشت و به تدریج فضا را در اختیار حجازی، پروین، صادقی، قاسمپور و حسن روشن قرار داد.
در دفاع راست نیز بک راست جوان تاج یعنی حسن نظری فیکس تیم ملی شد. پس از انقلاب این پست در سال های اول پس از دوره کوتاه حبیب خبیری، نصیب شاهین بیانی دفاع راست استقلال شد اما او به رغم خصوصیات هاجمی اش نمایش کاملا راضی کننده ای نداشت. تا اینکه در نیمه اول دهه ۶۰ یک جوان ۱۸ ساله خوش آتیه در ژاندارمری تهران ظاهر شد: جواد زرینچه. با بدنی آماده و دوندگی خیره کننده او از همان ژاندارمری نظر مربیان تیم ملی را به خود جلب کحرد و در ۲۱ سالگی با پیراهن تیم ملی ظاهر شد. او پس از درخشش در تیم گمنامی که با هدایت دهداتری و پس از استعفای ۱۴ ستاره تیم ملی در جلوی کویت ایستاد، دیگر سمت راست تیم ملی را رها نکرد.
او جذب کشاورز تهران شد و سه فصل در کشاورز توپ زد. در جام ملت های آسیا با مجید نامجومطلق یک سمت راست مرگبار و ویرانگر برای تیم ملی تدارک دید. حس همکاری این دو مانند تله پاتی بود. هر دو چشم بسته همدیگر را می دیدند و نامجومطلق بارها با اورلب های حرفه ای اش زرینچه را در موقعیت سانتر قرار می داد.
این دو نفر که همسن و سال هم بودند در استقلال نیز در کنار هم به بازی گرفته شدند. دست سرنوشت در سال ۶۸ او را راهی استقلال تهران کرد تا جانشین شاهین بیانی شود و در کنار مجید نامجومطلق همان زوج تیم ملی را در سمت راست استقلال نیز تشکیل دهند.
او با استقلال به مقام قهرمانی لیگ ایران و همینطور به افتخار بزرگ قهرمانی آسیا دست یافت. زرینچه در تیم علی پروین که فاتح بازی های آسیایی پکن شد نیز حضور داشت. پس از قهرمانی در پکن و ناکامی های پیاپی در جام ملت های ۹۲ و همین طور شکست در رسیدن به جام جهانی ۹۴ آمریکا زرینچه در آستانه ۳۰ سالگی از کادر تیم ملی خط خورد! مایلی کهن با دلایلی عجیب نعیم سعداوی را بر او ترجیح داد. مایلی کهن پس از جام ملت های ۹۶ و نمایش نه چندان متقاعد کننده سعداوی باز هم به زرینچه روی خوش نشان نداد و ترجیح داد در سیستم ۲-۵-۳ از مهدوی کیای ۲۰ ساله در نقش پیستون راست استفاده کند.
پس از گره خوردن صعود ایران و کنار رفتن مایلی کهن، زرینچه به همراه نامجومطلق و پاشازاده در فهرست بازیکنان گروه نجات وارد کادر تیم ملی شدند. زرینچه در بازی با ژاپن و سپس دو بازی سرنوشت ساز با استرالیا در تهران و ملبورن در دفاع راست ظاهر شد و مهدوی کیا در یک پست جلوتر. دست تقدیر موجب شد تا پس از صعود به جام جهانی زرینچه به عنوان دفاع راست تیم ملی و در ۳۲ سالگی افتخار بازی در جام جهانی فرانسه را پیدا کند، هر چند یار قدیمی اش نامجومطلق نتوانست وارد کادر ۲۲ نفره تیم ملی شود.
اوج درخشش زرینچه در بازی با آمریکا بود در سیستم ۲-۵-۳ استفاده شده توسط جلال طالبی او پیستون راست بود و میناوند پیستون چپ. در خط میانی نیز مثلث باقری و استیلی و مهدوی کیا حضور داشتند و منصوریان روی نیمکت بود. او در بازی با آمریکا مهمترین نفوذ و بهترین سانتر خودش را نه برای علی دایی، که برای حمید استیلی انجام داد تا گل خاطره انگیز ما شکل بگیرد.
زرینچه ۱۲ فصل برای استقلال بازی کرد. پس از بازگشت از جام جهانی ۹۸ و در سال هایی که دیگر سرعت و قدرت جوانی اش را نداشت، ترجیح داد در نقش لیبرو یا سوئیپر در سیستم ۲-۵-۳ محبوب فوتبال ایران ظاهر شود (همانطور که همتای سرخ پوشش یعنی مجتبی محرمی نیز در پرسپولیس در همین پست ظاهر شد).
هوشمندی و درک او از روند بازی، او را در این پست نیز نسبتا موفق نشان داد. زرینچه در ۳۶ سالگی از فوتبال کناره گرفت. هم سنش بالا رفته بود و هم با منسوخ شدن سیستم ۲-۵-۳ دیگر جایی برای یک مدافع نه چندان بلند قد و نه چندان سریع و بی اعتنا به درگیری های فیزیکی در دفاع وسط نبود. زرینچه اما به یمن ۱۷ سال بازی در سطح اول فوتبال ایران و نمایش تقریبا بدون فراز نشیبش یکی از نامزدهای عنوان بهترین دفاع راست تاریخ فوتبال ایران است. مگر اینکه در سال های آینده خسرو حیدری فرم خارق العاده ای را به نمایش بگذارد.
نظر کاربران
یادش بخیر
آقا جواد فقط یکی بود
جواد اسوه اخلاق....
زنده باد زرینچه!!!!!!!!!!!