قهرمان های تنیس دنیا
قهرمانی گرند اسلم ها بین سلاطین تنیس – فدرر، جوکوویچ و نادال – تقسیم شده اند. آرتور اش تنیسور سیاه پوست آمریکایی که پنج گرند اسلم مهم دنیا را در دهه ۸۰ میلادی برنده شد، ادعا می کرد تنیس از این جلوتر نخواهد رفت.
هفته نامه همشهری جوان - مهدی نصرتی: تنیس با چهار گرند اسلم یا تورنمنت مهم در دنیا به اعتبار رسیده است؛ تورنمنت های اوپن آمریکا، اوپن استرالیا، ویمبلدون و رولند گاروس. در تمام این سال ها قهرمانی این گرند اسلم ها بین سلاطین تنیس - فدرر، جوکوویچ و نادال - تقسیم شده اند. آرتور اش تنیسور سیاه پوست آمریکایی که پنج گرند اسلم مهم دنیا را در دهه ۸۰ میلادی برنده شد، ادعا می کرد تنیس از این جلوتر نخواهد رفت.
هر چند او سال ها بعد به ایدز مبتلا شد، در یادداشتی با تیتر «خدایا، چرا من؟» از بیماری اش نوشت و در نهایت هم فوت کرد و فرصت نکرد تعالی تنیس توسط فدرر، جوکوویچ و نادال را به نظاره بنشیند؛ سلاطینی که قهرمانی گرند اسلم های مهم سال را بین خودشان تقسیم کرده اند و هیچ وقت نمی گویند: «خدایا چرا من؟!» گرند اسلم هایی که هر کدام شان شبیه قلمرو امپراتوری یکی از آنهاست.
اوپن استرالیا
حدود ۴۲ هزار سال پیش گروهی شکارچی از جنوب آسیا برای پیدا کردن شکارهای بهتر به سمت سرزمین های جنوبی تر حرکت کردند و پا به استرالیا گذاشتند. طبیعی است که ژن شکارچی این مردمان به استرالیایی ها در موفقیت های ورزشی کمک کند و نشانه اش هم مدال هایی است که آنها در المپیک می گیرند اما بزرگ ترین تورنمنت ورزشی که سالانه در نیمکره جنوبی برگزار می شود، متعلق به آنهاست؛ اوپن استرالیا که هر سال در اواسط دی ماه باید منتظر شروعش در استرالیا باشیم.
اوپن استرالیا
حدود ۴۲ هزار سال پیش گروهی شکارچی از جنوب آسیا برای پیدا کردن شکارهای بهتر به سمت سرزمین های جنوبی تر حرکت کردند و پا به استرالیا گذاشتند. طبیعی است که ژن شکارچی این مردمان به استرالیایی ها در موفقیت های ورزشی کمک کند و نشانه اش هم مدال هایی است که آنها در المپیک می گیرند اما بزرگ ترین تورنمنت ورزشی که سالانه در نیمکره جنوبی برگزار می شود، متعلق به آنهاست؛ اوپن استرالیا که هر سال در اواسط دی ماه باید منتظر شروعش در استرالیا باشیم.
به خاطر گرمای هوای ژانویه در نیمکره جنوبی، مسابقات معمولا شب ها انجام می شود و شهر ملبورن از سال ۱۹۰۹ میزبان ابدی بزرگ ترین تنیسورهای دنیا در سرزمین های کانگوروهاست.
مشخصات
بزرگ ترین مشخصه مسابقات اوپن استرالیا زمین های تروبلوی جدیدی است که فقط در استرالیا وجود دارد. این زمین ها که از سال ۲۰۰۸ استادیوم های تنیس استرالیا را فرش کرده اند، آبی رنگ بوده و باعث می شوند سطح زمین خنک تر باقی بماند و بازگشت توپ قابل پیش بینی تر شود. زمین اوپن استرالیا خوراک تنیسورهایی مثل فدرر و اندی ماری است که زمین های سفت را ترجیح می دهند و استاد سبک سرعتی هستند.
بزرگ ترین ستاره
نواک جووکویچ با شش قهرمانی و راجر فدرر با پنج قهرمانی بزرگ ترین قهرمانان اوپن استرالیا به حساب می آیند.
زمان: دی
جایزه نقدی: 50 میلیون دلار
ویمبلدون
قدیمی ترین مسابقات تنیس دنیا هر سال در منطقه ای به نام ویمبلدون در جنوب شرقی لندن برگزار می شود. اولین دوره مسابقات تنیس ویمبلدون در سال 1877 فقط به خاطر منافع مالی برگزار شد و هر تماشاچی باید برای تماشای مسابقه یک شیلینگ پرداخت می کرد. زمان برگزاری این تورنمنت دقیقا در اواسط تیر ماه و بعد از رولند گاروس فرانسه است. 128 تنیسور در بخش مردان و 108 تنیسور زن، هر سال در مجموعه تنیس ویمبلدون با 11 زمین تنیس به رقابت با هم می روند؛ تورنمنتی که مثل خیلی از اتفاقات روزمره دیگر در انگلستان، درگیر سنت ها و قواعد عجیب و غریبی شده است.
مثلا تمام تنیسورهایی که در مسابقات ویمبلدون شرکت می کنند، مجبورند با لباس سفید در زمین حاضر شوند. خط های رنگی روی آستین و یقه هم نباید ضخامتی بیش از یک سانتی متر داشته باشند. حتی تجهیزات و لوازم بازیکنان - مانند ساک و لوازم پزشکی - باید به رنگ سفید باشند.
نوجوانان توپ جمع کن حاضر در مسابقات ویمبلدون ناچارند روزی سه ساعت تمرین کنند؛ اگر می پرسید چرا؟! دلیلش را کسی نمی داند و این هم یکی از قوانین سنتی انگلیسی هاست.
قدیمی ترین قرارداد اسپانسری تاریخ ورزش دنیا هم مربوط به تورنمنت ویمبلدون است و تمام توپ های ویمبلدون از سال 1902 توسط اسپانسری به نام شرکت اسلازگر تامین می شود. ویمبلدون با تمام حاشیه های اطرافش مهم ترین تورنمنت تنیس دنیاست؛ تورنمنتی که 250 توپ جمع کن و بالای سه هزار خبرنگار در آن حضور دارند و تنیسورهای شرکت کننده در ویمبلدون پنج تن موز در طول تورنمنت می خورند.
نوجوانان توپ جمع کن حاضر در مسابقات ویمبلدون ناچارند روزی سه ساعت تمرین کنند؛ اگر می پرسید چرا؟! دلیلش را کسی نمی داند و این هم یکی از قوانین سنتی انگلیسی هاست.
قدیمی ترین قرارداد اسپانسری تاریخ ورزش دنیا هم مربوط به تورنمنت ویمبلدون است و تمام توپ های ویمبلدون از سال 1902 توسط اسپانسری به نام شرکت اسلازگر تامین می شود. ویمبلدون با تمام حاشیه های اطرافش مهم ترین تورنمنت تنیس دنیاست؛ تورنمنتی که 250 توپ جمع کن و بالای سه هزار خبرنگار در آن حضور دارند و تنیسورهای شرکت کننده در ویمبلدون پنج تن موز در طول تورنمنت می خورند.
مشخصات
مسابقات ویمبلدون روی زمین چمن برگزار می شود و خیلی از ستاره های بزرگ دنیای تنیس در توجیه ناکامی های شان در زمین چمن ویمبلدون گفته اند: «چمن مال گاو است!» ساخت و نگهداری زمین چمنی که مناسب تنیس باشد، کار پر زحمت و پر هزینه ای است چون چمن باید یکنواخت و کاملا مسطح بماند و نگهداری آن در طول سال، مخارج سنگینی دارد.
برای همین بیشتر تنیسورها تا زمان حرفه ای شدن فرصت بازی روی زمین های چمن را پیدا نمی کنند و تجربه ای ندارند. ضمن این که زمین ویمبلدون باعث سر خوردن و افزایش احتمال مصدومیت می شود.
بزرگ ترین ستاره
بازی کردن روی زمین چمن به خاطر غیرقابل پیش بینی بودن حرکات توپ و البته جهش کمتر آن روی چمن، معمولا تخصص تنیسورهای باهوش است، ورزشکارهایی که می توانند تمام احتمالات را بررسی کنند و به هوش بیشتر از ضربات قوی راکت نیاز دارند. خب، وقتی بحث هوش پیش می آید، کسی بهتر از راجر فدرر وجود ندارد؛ تنیسور سوییسی با هفت قهرمانی در ویمبلدون انگلیس رکورددار این تورنمنت است.
بزرگ ترین ستاره
بازی کردن روی زمین چمن به خاطر غیرقابل پیش بینی بودن حرکات توپ و البته جهش کمتر آن روی چمن، معمولا تخصص تنیسورهای باهوش است، ورزشکارهایی که می توانند تمام احتمالات را بررسی کنند و به هوش بیشتر از ضربات قوی راکت نیاز دارند. خب، وقتی بحث هوش پیش می آید، کسی بهتر از راجر فدرر وجود ندارد؛ تنیسور سوییسی با هفت قهرمانی در ویمبلدون انگلیس رکورددار این تورنمنت است.
زمان: تیر
جایزه نقدی: ۳۵ میلیون دلار
رولند گاروس
همان اوپن فرانسه است و هر سال اواسط خرداد باید منتظر دومین گرند اسلم مهم سال باشیم؛ تورنمنتی که به افتخار رولند گاروس، خلبان فرانسوی که در جنگ جهانی اول کشته شد، به نام او نام گذاری شده است. مسابقات اوپن فرانسه قدمتی بیشتر از یک قرن دارد و از سال ۱۸۹۱ برگزار می شد. در ۳۰ سال اول تورنمنت، فقط بازیکنان فرانسوی می توانستند در رولند گاروس شرکت کنند و مسابقات جای ثابتی نداشت و هر سال در یک گوشه از فرانسه انجام می شد اما از سال ۱۹۲۵ ورود تنیسورهای خارجی هم آزاد شد و به همین سادگی یکی از معتبرترین مسابقات تنیس دنیا به دنیا آمد.
مسابقات رولند گاروس حتی در زمان اشغال این کشور به دست آلمان ها هم متوقف نشد و نازی ها بهره برداری سیاسی از آن می کردند. نزدیک به یک قرن است که رولند گاروس فرانسه در مجموعه «رولند گاروس» پاریس برگزار می شود، مجموعه ای که یکی از برگ های برنده پاریس برای گرفتن میزبانی المپیک ۲۰۲۴ در رقابت با شهرهایی مثل فلورانس، برلین و لس آنجلس است. ورزشگاه فیلیپ کارتیر که برای مسابقه فینال نزدیک به ۱۵ هزار نفر گنجایش دارد و قرار است تا سال آینده مسقف شود، تا امروز شاهد قهرمانان زیادی بوده که جام رولند گاروس را بالای سر برده اند؛ آندره آغاسی، بوریس بکر، فدرر، نادال و ... باید دید تا هفته آینده قهرمانی سال ۲۰۱۷ این تورنمنت به چه کسی می رسد؟!
مشخصات
زمین خاک روس رولند گاروس فرانسه، محلی است برای چالش فیزیکی و بدنی تنیسورها در یکی از گرم ترین فصول سال. در زمین های خاک رس، بعد از برخورد توپ به زمین - در مقایسه با زمین های هارد و چمن - به نسبت زیادی از سرعت توپ کم می شود، برای همین هم تنیسورهایی که سبک بازی هجومی دارند، در رولند گاروس به توفیقی نمی رسند و مهم ترین ناکام تنیسورهای هجومی هم پیت سمپراس آمریکایی بود که هیچ وقت قهرمان رولند گاروس نشد.
قهرمانی در زمین کند خاک رس فرانسه در هفته مسابقه سنگین از عهده ورزشکاری بر می آید که فارغ از کیفیت فنی، توانایی بدنی فوق العاده ای داشته باشد.
بزرگ ترین ستاره
رولند گاروس فرانسه ستاره ای بزرگ تر از رافائل نادال فرانسوی را در تاریخ برگزاری اش ندیده است؛ کسی که به خاطر نه قهرمانی اش در رولند گاروس به «پادشاه خاک رس» معروف است و این روزها آماده بردن «دسیما»ی اوپن فرانسه است. نادال اسپانیایی فاتح رولند گاروس از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ است.
زمان: خرداد
جایزه نقدی: 32 میلیون دلار
اوپن آمریکا
دنیای تنیس و گرند اسلم ها با مسابقات آزاد استرالیا شروع می شود و با تورنمنت اوپن آمریکا به پایان می رسد. برگزار کنندگان اوپن آمریکا ادعا می کنند وقتی این کارها هنوز مد نبود، به برابری حقوق زنان و مردان اهمیت می دادند، برای همین هم از سال 1973 جایزه بخش مردان و زنان این تورنمنت برابر و یک اندازه بود. ورزشگاه آرتور اش، محل برگزاری فینال مسابقات اوپن آمریکا با 27 هزار نفر گنجایش، بزرگ ترین ورزشگاه تنیس در تمام دنیاست که سال گذشته با هزینه ای 150 میلیون دلاری سقف شد تا از این به بعد بارندگی هم اختلالی برای مسابقات آزاد آمریکا نباشد.
مشخصات
مهم ترین امکانی که در مسابقات اوپن آمریکا وجود دارد، قابلیت درخواست ویدئوچک برای تنیسورهاست. تنیسورها در هر ست سه بار امکان استفاده از ویدئوچک را خواهند داشت و آمارهای سال ۲۰۱۶ نشان می دهد در ۲۴ درصد ویدئوچک ها حق با تنیسور بوده است.
بزرگ ترین ستاره
راجر فدرر با پنج قهرمانی قطعا مهم ترین تنیسوری است که پایش را به اوپن آمریکا گذاشته؛ بالاتر از پیت سمپراس آمریکایی که در ۱۹ سالگی قهرمان این تورنمنت شد.
زمان: شهریور
جایزه نقدی: 46 میلیون دلار
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
مرسی مرسی
جالب بود,ولی سوتی زیاد داشت...
نادالو اولش مثلا میگه فرانسویه!!!
خدا رحمتش کنه. ارتور اش برای بیماری ایدزش گفته بود خدایا چرا من؟ اینها که ایدز نگرفته اند بگویند خدایا چرا من؟ چرا اشتباه نوشته اید؟
گویا سوتی هم دادید همشو نخوندم .این مطلبم بخونید. و بعد از ان مرحوم عذر خواهی کنید و بخواهید شما را ببخشد. درس آرتور اش
آرتور اَش (Arthur Robert Ashe, Jr)، متولد ۱۰ ژوئیه ۱۹۴۳ و درگذشته در ۶ فوریه ۱۹۹۳، تنیس‌باز برجسته سیاه‌پوست آمریکایی بود. او در ریچموند ایالت ویرجینیا بدنیا آمد و رشد کرد. او در دوران بازی خود سه بار عنوان مسابقات بزرگ جهانی تنیس، مشهور به گرند اسلم را برد. آرتور اش قهرمان افسانه ای تنيس در سال 1983 تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت. این قهرمان افسانه اي تنيس ويمبلدون به خاطر خون آلوده اي كه درجريان عمل جراحي دريافت كرد به بيماري ايدز مبتلا شد و در بستر مرگ افتاد. او از سراسر دنيا نامه هايي از طرفدارانش دريافت كرد. يكي از طرفدارانش نوشته بود: «چرا خدا تو را براي چنين بيماري دردناكي انتخاب كرد؟»
آرتور در پاسخش نوشت: «در دنيا، ۵۰ ميليون كودك بازي تنيس را آغاز مي كنند، ۵ ميليون نفر ياد مي گيرند كه چگونه تنيس بازي كنند، ۵۰۰ هزار نفر تنيس را در سطح حرفه اي ياد مي گيرند، ۵۰ هزار نفر پابه مسابقات مي گذارند، ۵ هزارنفر سرشناس مي شوند، ۵۰ نفر به مسابقات ويمبلدون راه پيدامي كنند، ۴ نفر به نيمه نهائي مي رسند و 2 نفر به فينال، و آن هنگام كه جام قهرماني را روي دستانم گرفته بودم هرگز نگفتم خدايا چرا من؟ و امروز هم كه از اين بيماري رنج مي كشم هرگز نمي توانم بگويم خدايا چرا من؟»