استرس کشنده مربیگری فوتبال

روزنامه تماشاگران امروز - علی مسعودی نیا: حتما تصاویر تبلیغاتی موسسات ترمیم مو و جراحی زیبایی را بسیار دیده اید. معمولا تصویری از یک فرد را قبل و بعد از ترمیم نشان می دهد و طبیعتا فرد، بعد از ترمیم وضعیت ظاهری بهتری دارد. اما گویا در فوتبال این قضیه برعکس است. روزنامه دیلی میل در گزارشی مصور مطالعه ای داشته است روی پیری زودرس مربیان فوتبال در اثر استرس ناشی از این شغل.

این روزنامه پس از مشاهده تغییر چشمگیر ظاهر لوییز انریکه طی سه سال اخیر، یعنی دوران تصدی مربیگری تیم بارسلونا، به این فکر افتاده تا وضعیت چند مربی دیگر را نیز براساس همین تغییرات ظاهری مورد بررسی قرار دهد. در این گزارش آمده است: اشتغال به مربیگری فوتبال بسیار استرس زاست.

حقیقتا فشار و خستگی ناشی از تصدی مربیگری برای ما امری غیرقابل تصور است. برای مایی که با خیال و لباس راحت توی خانه می نشینیم و از تلویزیون فینال جام باشگاه های اروپا را تماشا می کنیم. اگر گمان می کنید که داریم اغراق می کنیم، تنها نگاهی بیندازید به عکس های لوییز انریکه تا برایتان مسجل شود. با این حال، این تنها انریکه نیست که در اثر حال و هوای پراسترس شغل خطیرش ویران شده است. تغییر ظاهرهای تاسف بار دیگری را هم می توان دید.

1. پل لمبرت از سال 2012 تا 2015 سرمربی استون ویلا بود. این اسکاتلندی جسور سال 2012 با کلی امید و آرزوی بزرگ به ویلاپارک آمد تا بتواند باشگاه را به یکی از تیم های موفق بریتانیا تبدیل کند. هم چیز داشت خوب پیش می رفت اما ناگهان وضع عوض شد. به این ترتیب ظاهر این مربی از ظاهری شبیه یک مدیر موفق بانک تبدیل شد به ظاهر یک معلم جغرافی که ناامیدانه در انتظار خوردن زنگ تعطیلی مدرسه است.

۲- روبرتو مارتینز هم از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ مربی اورتون بود. در سال ۲۰۱۳، بعد از ایکه با تیم ویگان آتلتیک، جام اتحادیه را بالای سر برد، برای خودش اسم و رسمی پیدا کرد و مورد توجه قرار گرفت و نهایتا به اورتون آمد تا تجربیات خودش را در اختیار تیمی قرار دهد که پیش از آن دیوید مویس تصدی آن را برعهده داشت. سه سال بعد، پس از یک پالش بزرگ در گودیسون پارک، باشگاه را ترک کرد. آن هم با ظاهری کاملا شکسته و خردشده.

۳- پپ گواردیولا از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ سرمربی تیم بارسلونا بود. یک مربی جوان و تازه نفس از نسل پرورش یافتگان خود باشگاه که تا همان اواخر روی نیمکت حضور داشت. پپ مثل یک مروارید تر و تمیز و درخشان بود و ظاهرش با دوران حضورش به عنوان بازیکن تیم اصلا تفاوتی نکرده بود. او در سال ۲۰۰۸ به نوکمپ آمد و تیم را در دست گرفت. با اینکه کمتر کسی مثل او توانسته در دوران مربیگری خود از موفقیت های پیاپی لذت ببرد، یک نکته هست که نشان می دهد او در تمامی زمینه ها خبره نیست: نتوانست از موهایش محافظت کند و مانع ریزش آنها شود.

4- دیوید مویس تنها یک سال، از 2013 تا 2014 سرمربی منچستریونایتد بود. با سفارش الکس فرگوسن روی نیمکت نشست و به نظر می رسید جایش قرص باشد. با آن گونه های گلگون آمد و مهم ترین شغل اولدترافورد را تصاحب و تلاش کرد تا با ثبات قدم در جای پای سر الکس فرگوس بزرگ بگذارد اما نتیجه اش این بود که خودش تبدیل شد به یک دیوید مویس درهم شکسته و پیر.

5- آقای خاص هم از این استرس ها در امان نمانده است. وقتی که ژوزه مورینیو در سال 2004 به چلسی آمد، تر و تمیز و سر حال و درخشان بود اما دعواهایش با رومن آبراموویچ که منجر به پایان کار او و چلسی در سال 2007 شد، به وضوح روی ظاهری تاثیر گذاشت و پیرش کرد. البته او آنقدر خاص هست که بتواند خودش را دوباره ریکاوری کند و همیشه هم این کار از او بر می آید.

6- جیانفرانکو زولا از سال 2008 تا 2010 سرمربی وستهم بود. این مربی بانشاط و پرجنب و جوش پرورش یافته در تیم چلسی، تنها 21 ماه مربیگری وستهم را برعهده داشت اما طی این 21 ماه انگار 21 سال پیرتر شد. قهرمان ایتالیایی موهایش ریخت و آن چهره متبسمش تبدیل شد به چهره ای گرفته و خالی. مردی که انگار از نگاهش هم پیدا بود می داند به زودی از ورزشگاه کرالتون کول پرتش می کنند بیرون.

7- اسلاون بیلیچ از سال 2015 تاکنون مربی وستهم بوده است. این ابرقهرمان اهل اروپای شرقی با رویای رساندن باشگاه به مدارج بالا به استادیوم لندن آمد و البته موفق به انجام این کار هم شد. با این حال از ظاهرش پیداست که انجام این ماموریت به قیمت ازدست دادن سلامتی اش تمام شده است. این مربی اهل کرواسی کم کم دارد ظاهر ترسناکی پیدا می کند و این قضیه در عکس هایی که حین بازی تیمش با واتفورد گرفته شده به خوبی مشهود است.