محمد علی؛ مشت‌زنی که قلبش برای هنر می‌تپید
محمد علی قهرمانی بود که عرق سرد بر پیشانی رقیبانش می‌نشاند. هر چه مشت‌هایش آهنین بودند، در عوض قلبش برای هنر، سینما و موسیقی نرم می‌تپید. اگر پارکینسون این مشت‌زن افسانه‌ای را از پا نمی‌انداخت، او امسال ۷۵ ساله می‌شد.
برترین ها: محمد علی قهرمانی بود که عرق سرد بر پیشانی رقیبانش می‌نشاند. هر چه مشت‌هایش آهنین بودند، در عوض قلبش برای هنر، سینما و موسیقی نرم می‌تپید. اگر پارکینسون این مشت‌زن افسانه‌ای را از پا نمی‌انداخت، او امسال ۷۵ ساله می‌شد.
مشت‌زن در رینگ، هنرپیشه در سینما
محمد علی یکی از بوکسورهای اسطوره‌ای جهان بود، اما از آن دسته انسان‌ها نبود که فقط به همین ویژگی رضایت دهد. او دوست داشت خودش را در عرصه‌های دیگر هم بیازماید. یکی از این عرصه‌ها بازیگری بود. در فیلم "جاده آزادی" (محصول ۱۹۷۹) او نقش یک برده سابق را ایفا کرد که در مخالفت با قوانین به پا می‌خیزد تا جایی که به عنوان سناتور وارد مجلس سنای آمریکا می‌شود.
"شهیدی" روی جلد مجله
کارل فیشر این عکس را در سال ۱۹۶۷ انداخت و روی جلد مجله "اسکوایر" چاپ شد. این تصویر الهام‌گرفته از صحنه شهادت سباستین مقدس در نقاشی‌های دوران رنسانس ایتالیاست. زمانی که شعله‌های جنگ ویتنام زبانه می‌کشید، علی از شرکت در این جنگ خودداری کرد. او در توجیه عدم حضورش در ارتش گفت: «تا به حال هیچ ویت‌کنگی به من کاکاسیاه نگفته است.» علی با همین جمله نفرت خیلی از سفید‌پوست‌های آمریکایی را به جان خرید.
نخستین حضور روی صحنه تئاتر
محمد علی روز ۲ دسامبر ۱۹۶۹ برای نخستین بار در تئاتر موزیکال "Buck White" در برادوی با یک کلاه‌گیس و ریش مصنوعی به روی صحنه رفت. این نمایش مجموعا هفت بار اجرا شد. در آن دوران خودداری علی از حضور در ارتش و مشارکت در جنگ ویتنام موجب تعلیق و ممنوعیت فعالیت ورزشی او شده بود.
بازی در نقش خود
محمد علی در خیلی از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی در نقش خودش هم ظاهر شده بود؛ از جمله در "مرثیه برای یک سنگین‌وزن" (۱۹۶۲)، "بدن و روح" (۱۹۸۱) و "Doin' Time" (۱۹۸۵). پوستری که مشاهده می‌کنید به مستند "من علی هستم" مربوط می‌شود که در سال ۲۰۱۴ تولید شد. این مستند زندگی این مشت‌زن افسانه‌ای را به تصویر می‌کشد و در آن از صدای ضبط شده محمد علی در دهه ۷۰ میلادی استفاده شده است.
زندگی سینمایی
هالیوود در سال ۲۰۰۱ فیلمی را از معروف‌ترین مسابقات مشت‌زنی علی ساخت که ویل اسمیت نقش اصلی آن را بازی کرد. در این فیلم نه تنها به جنبه ورزشی زندگی علی پرداخته شده بود، بلکه او از زاویه یک فعال سیاسی و مسلمان معتقد هم نشان داده شده بود. این فیلم با مسابقه تاریخی "غرش در جنگل" میان علی و جرج فورمن به پایان رسید؛ نبردی که با ناک‌اوت شدن فورمن و کسب قهرمانی سنگین وزن جهان برای علی همراه بود.
شاعر و نویسنده
محمد علی همراه با دخترش هانا (راست) کتاب زندگی‌نامه خود را نوشت که "روح یک پروانه" نام دارد. در این کتاب هم سرگذشت پرفراز و نشیب علی به تصویر کشیده شده و هم اشعار سروده شده توسط او و دخترش را می‌توان خواند. تصویری از مراسم امضای کتاب که محمد علی و هانا در آن حضور داشتند.
سوژه مورد احترام هنرمندان
در سال ۱۹۷۵ یکی از به یادماندنی‌ترین نبردهای مشت‌زنی در مانیل، پایتخت فیلیپین برگزار شد؛ نبردی میان محمد علی و رقیب دیرینه‌اش جو فریزر. این رویداد دستمایه خلق آثار هنری متعددی شد از جمله این نقاشی که کاری از مونیکا جین والریو است. این تابلو در فروشگاهی به نام "علی مال" در مانیل به نمایش گذاشته شده است.
مجسمه‌ای برای یک شخصیت اسطوره‌ای
سال ۱۹۹۵ مجسمه‌ای برنزی از محمد علی در رستوران "Planet Hollywood" در لاس وگاس رونمایی شد. این مجسمه اثری از جان پتک (John Petek) است.
ادای احترام
پرتره محمد علی در سال ۱۹۷۷ دستمایه مجموعه "قهرمانان" اندی وارهول شد. این عکس از هفتمین نمایشگاه هنرهای زیبای مسکو در سال ۲۰۱۳ انداخته شده است که عکس‌های علی در آن به نمایش گذاشته شدند. محمد علی ۳ ژانویه سال ۲۰۱۶ پس از سال‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری پارکینسون درگذشت. اما وارهول با خلق این پرتره‌ها این مشت‌زن افسانه‌ای را جاودانه کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر