بازیگران درخشان تاریخ سینما (۱۸): دبی رینولدز و کری فیشر

برترین ها: دبی رینولدز و دخترش کری فیشر، دو ستاره درخشان تاریخ سینما، به فاصله یک روز از یکدیگر در روزهای ۲۷ و ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶ از دنیا رفتند و حساب قربانیانی که سال ۲۰۱۶ از دنیای هنر سینما و موسیقی گرفته را سنگین تر کردند.

دبی رینولدز، بازیگر افسانه ای که با انرژی بی پایان و خوش مشربی اش شناخته می شد، فیلم هایی به یاد ماندنی نظیر «آواز در باران»، «تَمی و مرد مجرد» و «مالی براونی که غرق شدنی نیست»، از خود به یادگار گذاشت. وی روز اول آوریل ۱۹۳۲ در ال پاسو در تگزاس به دنیا آمد و قبل از آنکه تبدیل به یکی از محبوب ترین بازیگران هالیوود شود، در مسابقات دختر شایسته شرکت می کرد تا اینکه توسط کمپانی وارنر برادرز کشف شد. وی خواننده، بازیگر، تاجر و مورخ سینما بود که بیشتر با موزیکال های دهه پنجاه معروف شده بود، و با ارائه بازی درخشانی در مقابل جین کلی و دونالد اوکانر در فیلم «آواز در باران» (۱۹۵۲) بود که تبدیل به یک ستاره شد.

در دهه بعد رینولدز با نقش اصلی موزیکال «مالی براونی که غرق شدنی نیست» توانست نامزدی جایزه اسکار را به دست آورد و به این ترتیب احترام و تحسین رقبا و هم‌صنف هایش را برانگیزد. او تا چهل سال بعد از این فیلم به بازیگری و خوانندگی در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد تا اینکه در روز ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶ در سن ۸۴ سالگی از دنیا رفت، درست یک روز پس از آنکه دخترش، کری فیشر، فوت کرد.

اولین فیلم سینمایی که دبی در آن نقشی بی اهمیت بازی کرد، «عروس ژوئن» نام داشت که در سال ۱۹۴۸ اکران شد و پس از آن در فیلم «دختر رزی اوگریدی» (۱۹۵۰) نقش مهمتری بازی کرد که باعث شد بیشتر دیده شود. همان سال او با کمپانی ام جی ام قرارداد بست و در «سه کلمه کوچک» استعداد خود را در تقلید کردن نشان داد و ادای هلن کین خواننده دهه بیست را در این فیلم درآورد. او در این فیلم با رد اسکلتون (کمدین) و فرد استیر (آیکون رقص) همبازی شد و بعدها دبی در مورد استیر می گفت که او فردی بینهایت مهربان است و به او در مورد رقص راهنمایی کرده و کمک زیادی در این مورد به او کرده است.

رینولدز انرژی زیادی داشت و بسیار گستاخ و خوشرو بود و با چند موزیکال از جمله «دو هفته با عشق» (۱۹۵۰؛ در مقابل ریکاردو مونتالبان)، «هی دامن ها!» (۱۹۵۲)، «دخترک را تنها بگذارید» (۱۹۵۳) و «همه روی عرشه» (۱۹۵۵) ستاره شد. مهمترین نقش او در فیلم «آواز در باران» (۱۹۵۲) بود که آن زمان ۱۹ سال داشت و مقابل جین کلی و دونالد اوکانر نقش آفرینی نمود و ترانه های «صبح بخیر» و «تنها کاری که می کنم دیدن رویای توست» را اجرا کرد. آن زمان او بسیار جوان بود و چیزی از آوازخوانی یا رقص نمی دانست و چیزهای زیادی از جین کلی یاد گرفت و بعدها دبی او را یکی از دقیق ترین کارگردانانی که تابحال با آنها کار کرده توصیف کرد. دبی در پروژه های دیگری مانند «روابط دوبی گیلیس» (۱۹۵۳)، «آتنا» (۱۹۵۴) و «رابطه فراهم شده» (۱۹۵۶) کار کرد.

اوایل دهه شصت بود که این بازیگر در فیلم های کمدی بیشتری بازی کرد و از میان آنها «مسابقه موش ها» در مقابل تونی کرتیس و «لذت همراهی با او» در مقابل فرد استیر در نقش پدر کاراکتر دبی، شاخص بودند. رینولدز چند فیلم وسترن نیز در کارنامه اش دارد که مهمترین آنها «چگونه غرب تسخیر شد» با تیم بزرگی از ستاره هایی مانند گرگوری پک، هنری فوندا، کارولاین جونز و ایلای والاک بود.

در سال 1964 رینولدز با نقش اول فیلم «مالی براونی که غرق شدنی نیست» تحسین زیادی کسب کرد و به خاطر آن نامزدی جایزه اسکار را نیز به دست آورد. این فیلم موزیکال موفق و محبوب، زندگی غیرمتعارف یک بانوی اشرافی را به تصویر می کشید که از حادثه تایتانیک جان سالم به در برده بود. بعد از آن دبی در فیلم «خداحافظ چارلی» (1964) نقش آفرینی کرد و بار دیگر با تونی کرتیس همبازی شد و پس از آن نیز در «راهبه آوازخوان» (1966) و «طلاق به سبک آمریکایی» (1967) ظاهر شد.

در تلویزیون و تئاتر نیز رینولدز درخشید و تا مدتی در فیلم های سینمایی بازی نمی کرد. سیتکام «شوی دبی رینولدز» (1969) و فیلم بلند «چه اتفاقی برای هلن افتاده؟» (1971) و صداپیشگی انیمیشن «تار شارلوت» (1973) از کارهایی هستند که او در این دوره انجام داد و بعد از آنها به تئاتر رو آورد و چند سالی را در باشگاه های شبانه لاس وگاس و در برادوی گذراند و برای بازخلق نمایش «آیرین» در سال 1973 نامزد جایزه تونی شد. پس از برنامه های تلویزیونی مانند «آلیس»، «قایق عشق» و «هتل»، رینولدز با برادوی بازگشت و در نسخه موزیکال «زن سال» (1983) جایگزین لورن باکال در نقش اصلی شد.

در سال 1992 بود که او به سینما بازگشت و در فیلم «محافظ شخصی» در نقش خودش بازی کرد و بعد از آن در فیلم «بهشت و زمین» (1993) ساخته الیور استون نقش مکمل داشت. در سال 1996 اولین نقش اصلی پس از 25 سال روی پرده نبودن را در فیلم کمدی «مادر» ساخته آلبرت بروکس بازی کرد. در سال های بعد وی نقشی دائمی در سریال «ویل و گریس» داشت که برای آن نامزدی امی به دست آورد. در فیلم زندگی‌نامه ای تحسین شده شبکه اچ بی او به نام «پشت چلچراغ» (2013) نیز او با مایکل داگلاس و مت دیمون همبازی شد. در نوامبر 2015 وی جایزه انسان دوستی جین هرشولت را از آکادمی هنرها و علوم سینمایی دریافت کرد و نوه اش این جایزه را در مراسمی ویژه قبول کرد که در ارتباط با تلاش های رینولدز در حوزه مسائل مربوط به بهداشت روانی به عنوان یکی از بنیان‌گذاران سازمان "تالیانز" اهدا شد.

به توصیه فرانک سیناترا، رینولدز در سال 1955 با ادی فیشر خواننده ازدواج کرد ولی وقتی فیشر او را ترک کرد تا با الیزابت تیلور باشد، این زندگی از هم پاشید. این زوج قبل از طلاق در سال 1959، دو فرزند به نام های کری و تاد آوردند. کری فیشر، نویسنده و بازیگر برجسته ای شد که مهمترین کارش بازی در نقش پرنسس لئا در سری فیلم های «جنگ ستارگان» بود و تاد فیلمساز شد. پس از فیشر، دبی با هری کارل که یکی از غول های صنعت کفش سازی بود ازدواج کرد و دبی با بخش اعظم پول هایش، عادت قماربازی کارل را برآورده می کرد.

در نهایت با بار سنگین بدهی های شوهرش، مجبور شد در سال 1973 درخواست طلاق بدهد. در سال 1985 وی با ریچارد هملت که در کار املاک بود ازدواج کرد و باز هم افتضاحات مالی که شوهرش به بار آورد باعث شد در سال 1996 از هم جدا شوند. با جوک ها و لطیفه هایی که جزو منش بذله گوی دبی بودند، وی چند کتاب زندگی نامه ای نظیر «دبی: زندگی من» (1988) و همچنین «غرق نشدنی: یک زندگی نامه» (2013) و «آنها را بخندان: خاطرات کوتاه مدت دوستان بلندمدت» (2015) منتشر نمود.

رینولدز از غم از دست دادن دختر شصت ساله اش کری در روز 27 دسامبر 2016 پس از سکته قلبی شدید، بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. وی پیام کوتاهی پس از فوت دخترش در فیسبوک گذاشت: «از همه کسانی که استعدادها و مهارت های دختر عزیزم و شگفت انگیزم را در بر گرفتند سپاسگزارم. به خاطر افکار و دعاهای شما که در مراحل بعدی دخترم او را راهنمایی می کنند از شما ممنونم. با عشق، مادر کری.» یک روز پس از مرگ کری، رینولدز در منزل پسرش در بورلی هیلز بود تا در مورد ترتیب دادن مراسم تشییع جنازه دخترش با او صحبت کند که دچار سکته قلبی شد و فوراً به بیمارستان سدار سینای لوس آنجلس برده شد که چند ساعت بعد همانجا از دنیا رفت. تاد فیشر پسر دبی رینولدز به ورایتی گفته بود: «او می خواست کنار کری باشد.» وی در زمان مرگش 84 سال داشت.

کری فیشر با هنرنمایی در نقش پرنسس لئا در سری فیلم های «جنگ ستارگان» تبدیل به یک آیکون فرهنگی شد. در دهه هشتاد مدتی با اعتیاد به الکل و مواد مخدر دست و پنجه نرم کرد تا اینکه در سال ۱۹۸۷ رمانی تحت عنوان «کارت پستال هایی از لبه» نوشت و منتشر کرد که بعدها فیلمی از روی آن با هنرنمایی مریل استریپ اقتباس کرد. وی در روز ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶ در سن ۶۰ سالگی در اثر سکته قلبی شدید از دنیا رفت و یک روز بعد مادرش، دبی رینولدز نیز به او پیوست.

کری در روز ۲۱ اکتبر ۱۹۵۶ در لوس آنجلس کالیفرنیا متولد شد. پدرش ادی فیشر خواننده بود و مادرش بازیگر و ستاره موفقی همچون دبی رینولدز بود. طی یکی از پر حرف و حدیث ترین رسوایی های هالیوود، فیشر رینولدز را ترک کرد تا با الیزابت تیلور، بازیگر زیبای هالیوودی باشد. کری در کودکی به کتاب و شعر علاقه نشان داد. در نهایت پا جای پای والدین مشهورش گذاشت و وارد صنعت سرگرمی شد و اولین بار در سن ۱۵ سالگی در نمایش «آیرین» هنرنمایی کرد که مادرش نیز در آن بازی می کرد. در سال ۱۹۷۵ اولین فیلم سینمایی اش را در «شامپو» بازی کرد که در آن با وارن بیتی، جولی کریستی و گلدی هان همبازی بود.

ولی موفقیت عظیم حرفه او با کاراکتر پرنسس لئا در سری فیلم های پرفروش «جنگ ستارگان» به کارگردانی جورج لوکاس بود که در اولین فیلم این سری، در مقابل مارک همیل و هریسون فورد نقش آفرینی کرد. نقش پرنسس لئای باهوش باعث شد که فیشر خیلی زود تبدیل به آیکون فرهنگ پاپ شود و این نقش را در دنباله های بعدی یعنی «امپراتوری ضربه می زند» (1980) و «بازگشت جدای» (1983) ایفا نماید.

در سال ۱۹۸۰ وی در «برادران بلوز» با دن ایکروید و جان بلوشی همبازی شد و همان سال با «صحنه های سانسور شده از کینگ کونگ» به برادوی بازگشت و دو سال بعد از آن، در نمایش «اگنس خدا» در برادوی بازی کرد. اواسط دهه هشتاد تا اواخر این دهه، فیشر با الکل، مواد مخدر و افسردگی درگیر بود و در همین دوره بود که در فیلم هایی فراموش نشدنی مانند «زیر رنگین کمان» (۱۹۸۱) و «جوخه شرور هالیوود» (۱۹۸۶) ظاهر شد.

فیشر نقش های مکمل قابل توجهی نیز ایفا کرده، برای مثال در فیلم «هانا و خواهرهایش» ساخته وودی آلن (1986)، «وقتی هری با سالی ملاقات کرد» (1989) و «ظرف صابون» (1991) که در آن نقشی کمیک ایفا نمود. پس از آن او شوی مصاحبه برای خودش راه انداخت که نام آن را «گفتگوهایی از لبه با کری فیشر» گذاشت و بین سال های 2002 و 2003 پخش می شد. دیگر پروژه های تلویزیونی اش شامل صداپیشگی کاراکتر آنجلا در سریال «مرد خانواده» و حضورهای کوتاهی در سریال های «بیگ بنگ تئوری» و «آنتوراژ» می شد.

به عنوان فیلمنامه نویسی قهار، فیشر به بازنویسی فیلمنامه های هالیوودی بسیاری از جمله «راهبه بدلی» (1992)، «شیوع» (1995) و «خواننده عروسی» (1998) کمک کرد. وی چند کتاب دیگر منتشر کرد که همگی پرفروش بودند. او در سال 2015 با نقش محبوب و مشهور پرنسس لئا دوباره به سری فیلم های «جنگ ستارگان» بازگشت و این بار در دنباله «جنگ ستارگان: نیرو برمی خیزد» ساخته جی. جی. آبرامز نقش ژنرال لئا را در کنار هریسون فورد و مارک همیل ایفا نمود که در 18 دسامبر 2015 در ایالات متحده اکران آن آغاز شد و رکورد فروش های باکس آفیس را شکست و در هفته اول اکران در داخل آمریکا بیش از 247 میلیون دلار فروش کرد. فیشر بازی در اپیزود هشتم این سری فیلم ها را نیز به پایان رسانده که قرار است این اپیزود در دسامبر 2017 روی پرده سینماها برود.

فیشر یک دختر به نام بیلی کاترین داشت که حاصل رابطه با مدیر برنامه هایش، برایان لورد بود. وی مدت کوتاهی همسر پل سایمون (خواننده/ترانه سرا) در دهه هشتاد بود. کری علناً در مورد بیماری دوقطبی و تقلایش با اعتیاد به مواد مخدر صحبت می کرد. در سال 2016 کالج هاروارد جایزه سالانه دستاورد یک عمر تلاش برجسته در انسان دوستی فرهنگی را به او اهدا نمود. هنگام دریافت این جایزه خطاب به حضار گفت: «من هرگز نسبت به بیماری روانی ام خجالت نکشیده ام؛ هرگز این اتفاق برایم نیفتاد. بسیاری از مردم از من تشکر می کنند که درباره اش حرف می زنم و مادران می توانند وقتی فرزندانشان از تشخیص این بیماری در آنها ناراحت می شوند به آنها بگویند که پرنسس لئا هم بیماری دوقطبی دارد.»

این نویسنده و بازیگر توانا و رک‌گو درگیر چندین پروژه بود که هنگام پرواز از لندن به کالیفرنیا در روز ۲۳ دسامبر ۲۰۱۶ دچار حمله قلبی شدید شد. تنفس مصنوعی فوراً بر روی او انجام شد و پس از آنکه هواپیمایش روی زمین نشست، فوراً به بیمارستانی در لوس آنجلس برده شد و اعلام شد که وضعیت او بحرانی است. طرفدارانش در سراسر دنیا حمایت خود را از او روی شبکه های اجتماعی با هشتگ «باشد که نیرو با او باشد» (#MayTheForceBeWithHer) اعلام کردند.

چهار روز بعد در تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶ این بازیگر دوست داشتنی و محبوب در بیمارستان و در سن شصت سالگی از دنیا رفت. مادرش، دبی رینولدز، که خود ستاره افسانه ای سینما و تلویزیون بود نیز روی فیسبوک پست سپاسگزاری از طرفداران گذاشت. یک روز پس از مرگ کری فیشر، دبی رینولدز نیز مرگ دخترش را تاب نیاورد و در اثر حمله قلبی از دنیا رفت.

رسانه ها و شبکه های اجتماعی و همچنین دیگر ستاره ها و چهره ها و همچنین طرفداران و دیگر دوستداران سینما و هنر، مرگ این دو ستاره دوست داشتنی، پیشگام و الهام‌بخش دختران و بانوان، را طی پست های پی دی پی و گسترده اعلام نمودند.