مصاحبه با «فیمل»، بازیگر کاریزماتیک «وایکینگ ها»
اِما براون، ادیتور مجله اینترنتی اینترویو، با تراویس فیمل، بازیگر محبوب و کاریزماتیک سریال «وایکینگ ها» مصاحبه ای انجام داده که دراین مطلب شرح آن را می خوانید.
برترین ها: اِما براون، ادیتور مجله اینترنتی اینترویو، با تراویس فیمل، بازیگر محبوب و کاریزماتیک سریال «وایکینگ ها» مصاحبه ای انجام داده که در زیر شرح آن را می خوانید. (عکس ها از زوئی گروسمن/استایلینگ از ریتا زبدی/میکاپ و مو از ماریسا ماچادو)
براون: می توان گفت تراویس فیمل انسان بسیار خوش مشرب و راحتی است. مودب و مهربان است و خیلی راحت جهت گفتگو را به سمت خود شما برمی گرداند و سوالاتی می پرسد نظیر اینکه "اهل کجایی؟ محل زندگیتو دوست داری؟ می خوای برای همیشه به اونجا برگردی؟" و از این قبیل سوال ها. در یک روز بارانی در نیویورک با تراویس ملاقات می کنیم، او کوچکترین فرزند خانواده بوده و دو برادر بزرگتر از خودش دارد.
فیمل در مزرعه ای در استرالیا بزرگ شده و قبل از آنکه به لوس آنجلس برود تا در آنجا بازیگر شود، مدتی در لندن زندگی کرده است. حرفه او با انتخاب های غلطی آغاز شد و اوایل سال 2000 تصمیم گرفت مدل شود تا بتواند ویزای آمریکایش را تمدید کند.
ولی از چهار سال پیش که او بازی در نقش راگنار لودبروک، قهرمان سریال «وایکینگ ها» را قبول کرده اوضاع بهتر شده است. در سال گذشته او در کمدی اسکروبال «نقشه مگی» اثر ربه‌کا میلر بازی کرد و در فیلم اقتباسی «وارکرفت: سرآغاز» از روی بازی ویدئویی به همین نام نیز نقش آفرینی نمود که با آنکه در آمریکا موفقیتی نداشت، ولی در خارج از این کشور حدود ۴۰۰ میلیون دلار فروش داشت. وی به تازگی بازی در فیلم «به پیت تکیه کن» ساخته اندرو هی، در کنار هنرپیشه هایی مانند کلوئی سوینی و استیون بوشمی را به پایان رسانده و پروژه فیلم «در جستجوی استیو مک‌کوئین» با فارست ویتاکر و لیلی ریب را نیز تمام کرده است. سال آینده او را در مقابل ساموئل ال. جکسون در فیلم «وارونگی» خواهیم دید.
سریال «وایکینگ ها» پروژه ای است که همچنان هیاهو حول و حوش آن زیاد است. مدتها است که شایعه شده بالاخره پسران راگنار جای او را می گیرند و پس از اپیزود فینال نیمه فصل در ماه آوریل، به نظر می رسید که وقت آن رسیده است. هفت ماه پیش که راگنار را دیدیم، برادرش رولو او را در مبارزه لت و پار کرد و از حکومتش کناره گیری کرد. ولی حالا راگنار بازگشته و به دنبال انتقام است.
اِما براون: در مورد «وایکینگ ها» همیشه می گفتی که پسرهای راگنار بزرگتر و بهتر از او خواهند شد. آیا این چیزیه که از همون ابتدای کار با خالق سریال درباره اش حرف زدی؟
تراویس فیمل: در تاریخ همینطور بود و اونها کارهای بهتری انجام دادن، ولی آره، قرار بود من فقط یک سال در این سریال باشم. قرار بود من در آخرین اپیزود سال اول بمیرم، ولی اینطور نشد؛ کمی بیشتر موندم. بازیگران جوان بسیار خوبی نقش پسرهای منو بازی می کنن.
خیلی از سریال ها خیلی زود تکراری میشن، ولی من فکر می کنم عالیه که جوونا وارد میدان میشن. اونا جان دوباره ای به سریال می دن و کاراکترهای باحالی برای مخاطبین می سازن تا اونارو دنبال کنن. امیدوارم مردم از این فصل واقعاً لذت ببرن. این جوونا محشرن. من خیلی هیجانزده ام که ببینم مخاطب با چشم خودش ببینه که این جوان ها چه کارهای خوبی از آب درآورده ان.
براون: منظورت قتل و غارتگریه؟
فیمل: بله. تاراج کردن و به یغما بردن عزیزترین چیزهای مردم.
براون: شنیدم باید خیلی مواظب ایوار بی استخوان باشی.
فیمل: آره، اون کاراکتر معرکه ایه - کاراکتری عالی در تاریخ. همه اونها قراره کارهای خیلی جالبی بکنن، ولی ایوار کاراکتری بسیار تاریخیه و قطعاً نقش خیلی خوبی خواهد داشت و هنرپیشه جوان توانمندی نقششو بازی می کنه. فکر کنم مخاطب عاشقش بشه.
براون: ب عد از تموم شدن نقشت، دلت برای راگنار تنگ میشه؟
فیمل: نه. دلم برای همکارا و ایرلندی ها تنگ میشه. خیلی می خندیدیم سر این پروژه.
براون: محل زندگیت در ایرلند رو ترک می کنی؟
فیمل: نه، من توی یه کلبه کوچک می مونم و هر وقتی که دلم بخواد میرم اونجا. من کنار یه دریاچه کوچک زیبا زندگی می کنم، کنار یه خانواده ایرلندی دوست داشتنی که همیشه در حال ماهیگیری هستن. این کشور یکی از زیباترین کشورهای دنیاست و مهربون ترین آدمایی که به عمرم دیدم داره.
براون: چطور با این خانواده آشنا شدی؟
فیمل: ما اونجا فیلمبرداری داشتیم. بعضی روزها حتی می تونم یه قایق بردارم و برم اونطرف دریاچه رو ببینم. روی اون دریاچه خیلی فیلمبرداری کردیم. سال اول اونجا کمپ زدیم - یه کمپ وایکینگی درست روی محل زندگی اونها.
براون: در گذشته گفته بودی که بیشتر همکارها قبل از اینکه کار در این سریالو شروع کنن، همدیگه رو می شناختن.
فیمل: اونجا این صنعت دنیای کوچکی داره. خیلی از اونها در سریال «تودورها» با هم کار کرده بودن. خیلی از اونها در پروژه «شجاع دل» با هم بودن. اونا تیم خیلی خوبی هستن. نمی تونستیم جای دیگه ای این سریالو بگیریم.
براون: به همین دلیله که می خوای با مل گیبسون کار کنی؟ همه شون درباره «شجاع دل» برات خاطره تعریف می کردن؟
فیمل: (می خندد) نه، نه، من همیشه عاشق مل گیبسون بودم. فکر می کنم اون خیلی باحاله. عاشق روحیه ای هستم که وارد هر کاری می کنه. و اینکه اونم مثل من استرالیاییه. خیلی دوست دارم باهاش کار کنم.
براون: تعصب به استرالیا باعث میشه اینو بگی یا فقط خود مل گیبسون رو دوست داری؟
فیمل: معلومه که به استرالیا تعصب دارم. جایی که بزرگ شدم رو دوست دارم. به نظر من آدما با کسانی که زادگاه مشترکی باهاشون دارن، نقاط مشترک زیادی پیدا می کنن.
براون: وقتی بچه بودی، فکر می کردی که وقتی بزرگ شدی قراره مزرعه دار بشی؟
فیمل: آره، هنوزم همچین فکری می کنم.
براون: پدر و مادرت هنوز مزرعه شون رو دارن؟
فیمل: همین چند وقت پیش فروختنش. هفته بدی رو گذروندم. هشتم دسامبر مزرعه رو تخلیه کردن. نمی دونم وقتی برگردم می خوام چیکار کنم. یه چادری چیزی می گیرم. یا خونه رفیقم می مونم. همه رفیقام هنوز اونجا مزرعه دارن.
براون: پدر و مادرت از اینکه هیچکدوم از بچه هاشون اداره مزرعه رو به عهده نگرفتن ناامید شدن؟
فیمل: پدر و مادر والدین من همه شون مزرعه دار بودن. بابابزرگم مرده، اونا با یه مزرعه خیلی کوچک شروع کردن و بعدش عموم و بابام به گسترش مزرعه ادامه دادن و زمین های بیشتری خریدن. مامان بزرگم تا هشتاد و پنج سالگی اونجا کار کرد. حالا نود و یک سالشه. تا هشتاد و پنج سالگی قبل از اینکه شوهرش بمیره شیر می دوشید و بعد از اون دیگه نتونست بیرون بره. بابابزرگم پارکینسون داشت، به همین خاطر نمی تونست دنده عوض کنه، بنابراین مامان بزرگ تو ماشین دنده عوض می کرد.
اون خیلی خوب نمی دید، به همین خاطر مامان بزرگ چشم اون هم بود. ولی مامان بزرگم هیچوقت گواهینامه نگرفت. می تونه رانندگی کنه، ولی هیچوقت گواهینامه شو نگرفته. اونا هر روز صبح نیم ساعت تا مزرعه رانندگی می کردن. بعدش بازنشسته شدن و تو شهر خونه گرفتن و بعدش از بازنشستگی دراومدن و دوباره هر روز ساعت 5 صبح رانندگی رو شروع می کردن.
براون: وقتی بچه بودی، تو کارهای مزرعه خوب بودی؟
فیمل: آره، ما همیشه قبل و بعد از مدرسه شیر می دوشیدیم. خوشم میومد از این کار. این مدل کارو دوست دارم. ولی روزهای شنبه که مجبور بودم بعد از فوتبال برم خونه و شیر بدوشم از این کار خوشم نمیومد، ولی عاشق این کشورم. یه روز اونجا یه مزرعه می خرم.
براون: چجور مزرعه ای؟ مزرعه لبنیات سازی؟
فیمل: نه، فقط گاوپروری. لبنیات سازی بیخوده.
براون: سوارکاری رو کی شروع کردی؟
فیمل: ما یه پونی کوچولو داشتیم.
براون: از این شتلند های چاق؟
فیمل: ن ه. (می خندد) ولی یه جورایی یاد یه شتلند افتادم. فکر کنم یکی یه شتلند به مزرعه مون آورده بود، یا اینکه خیلی بچه بودم و درست یادم نمیاد. یادمه هفت یا هشت سالم بود و یه پونی سفید داشتیم. و بابام همیشه یه اسب داشت. ولی بیشتر کارهامون رو با موتورسیکلت انجام می دادیم، چون اونجایی که ما زندگی می کردیم خیلی هموار بود. من در سه سالگی یه موتور داشتم که هنوز هم داریمش.
براون: چطور شده که هنوز بازیگری رو کنار نذاشتی؟
فیمل: هنوز انقدر پول جمع نکردم که بتونم یه مزرعه بخرم. یه مزرعه بزرگ می خوام. همه چی تو استرالیا گرونه. متأسفانه راهی طولانی در پیش دارم. من یه برنامه دو ساله ریخته بودم که تبدیل به یه برنامه چهار ساله شد که اونم تبدیل به یه برنامه شش ساله شد. شانزده ساله که دارم سعی می کنم این کارو بکنم. نقشه ها و برنامه ها معمولاً طبق زمان بندی شما پیش نمیرن. وقتی مبلغ پولی که می خوام به دست آوردم، اون موقع میرم.
براون: کی فهمیدی که بازیگری کاریه که می تونی به عنوان یه شغل نان آور انجامش بدی؟
فیمل: نمی دونم، یبار یه کاری گیر آوردم. شانس اینکه با انجام این کار برای یه مدت، پول دربیاری بیشتر از مزرعه داریه. نمی دونم چرا دارم این کار رو انجام میدم. هنوز هم دلیل اینکه چرا بازیگر شدم رو نمی دونم.
براون: مردم از اینکه اینو می گی عصبانی نمیشن؟
فیمل: برام مهم نیست. چرا باید مردم از دستم عصبانی بشن؟ فکر می کنن قراره ما راه درمان سرطانو کشف کنیم؟ اگر اونا از این حرف ناراحت میشن، به نظرم زیادی خودشونو جدی گرفتن؛ این فقط یه شغله. به دکترها خرده نمی گیرم. بازیگری چیزهای خوب زیادی داره. ولی منو تحت تأثیر قرار نمیده.
براون: در مورد بازیگری تابحال شده که دوران رکود و عدم موفقیت رو پشت سر بگذاری؟
فیمل: آره، دوازده سال اول (می خندد). فکر کنم برای هر بازیگری همچین اتفاقی میفته.
براون: چطور اولین نقشت رو به دست آوردی؟
فیمل: با تست بازیگری. قبل از اینکه تصمیم به دادن تست بازیگری بگیرم، چند سال کلاس رفتم. وقتی بالاخره تصمیمم رو گرفتم، رفتم لوس آنجلس تا اونجا بازیگری رو شروع کنم. بعدش به خاطر ویزا نمی تونستم بیشتر بمونم، بنابراین مجبور شدم مدلینگ انجام بدم (می خندد).
براون: نمی خواستی تو سریال «خانه و دوری» یا سریال های آبکی استرالیایی دیگه بازی کنی؟
فیمل: نمی خواستم هیچکس تو خونه بدونه که دارم تلاش می کنم بازیگر بشم. اومدم اینجا برای بازیگری تا هیچکس نفهمه. اونا تا وقتی که یه نقش تو سریال تلویزیونی شبکه WB پیدا کردم چیزی نمی دونستن.
براون: تا به امروز به عنوان یه بازیگر از کار با کی بیشتر از همه لذت بردی؟ تابحال با کارگردانان جالبی مثل ربه‌کا میلر کار کردی.
فیمل: ربه‌کا رو دوست دارم. همین تازگیا با مردی به نام مارک استیون جانسون کار کردم که خیلی خوب بود. با اندرو هی کار کردم؛ که انگلیسیه. اون معرکه بود. اوایل امسال باهاش کار کردم.
براون: از چیش خوشت اومد؟
فیمل: آدم خوبیه و واقعاً جنتلمنه. مغرور نیست.
براون: آیا تابحال با آدمای متکبر و خودخواه کار کردی؟
فیمل: خیلی، خیلی زیاد.
براون: آیا به بشریت اعتقاد عمومی داری؟
فیمل: آره، معلومه که دارم. قطعاً.
براون: در یک دوست دنبال چه خصلت هایی هستی؟
فیمل: در یک رفیق، به نظرم دنبال اینم که آدم خوبی باشه. آدمای مهربون. خوش اخلاق و بذله گو.
براون: در ملاقات اول با آدم ها، قضاوتت در مورد اونا همیشه درست درمیاد، یا نظرتو در موردشون عوض می کنی؟
فیمل: فکر کنم هر دوش. این روزا مردم ظاهر خاصی دارن. بیشتر موقع ها تصویری که از خودشون می سازن همون چیزیه که هستن. دیگه آدمای متفاوتی نمی بینیم - مثل دوستاشون لباس می پوشن. عجیبه که سعی می کنن متفاوت باشن، ولی در نهایت درست مثل همون دار و دسته ای هستن که باهاشون می پلکن.
براون: معتقدی تکروی و تک بودگرایی مهمه؟
فیمل: آره، معلومه که مهمه - اینکه نگران نباشی دیگران چی می پوشن و اینجور چیزا.
براون: آیا تابحال، وقتی نوجوون بودی، در مورد این چیزا نگران شدی - اینکه مردم چه فکری درباره ت می کنن؟
فیمل: یادم میاد به موهام ژل می زدم - موهامی اسپایکی و دم موشی داشتم. یه مدت هم موهامو فلت تاپ زده بودم. اون موقع بین ۱۲ تا ۱۶ سالم بود.
براون: تا حالا برای کار پیدا کردن دروغ گفتی؟
فیمل: به نظر من برای به دست آوردن هر کاری باید دروغ بگی. همیشه میگیم "این فیلمنامه عالیه، من عاشقتم، تو کارگردان خیلی خوبی هستی." به نظرم همه بازیگرا این کارو می کنن.
براون: در مورد «معلومه که می تونم لهجه ایرلندی رو عالی حرف بزنم» یا «من گیتاریست معرکه ای هستم» چی؟
فیمل: نه در مورد اونا هرگز دروغ نگفتم. چون خیلی زود دروغ آدم درمیاد. نمی خوایم که مردمو گول بزنیم.
براون: تا حالا مجبور شدی برای یه کاری سخت بجنگی؟
فیمل: آره. برای بیشتر کارها باید سخت بجنگی. برای کار اولم، سیزده بار تست دادم. همیشه باید برگردی پیششون، براشون نامه بنویسی. همیشه این اتفاق میفته. بخشی از این صنعت بودن کار آسونی نیست.
براون: اگر برادرهای بزرگترت هر دو در غرب استرالیا در معدن کارگری می کردن و تو مدل کلوین کلاین بودی، باهات شوخی زولاندری می کردن؟
فیمل: نه، اونا منو خوب می شناسن (می خندد). اونا می دونن که من داشتم تلاش می کردم ویزا بگیرم. مدلینگ باعث شد من ویزای سه ساله بگیرم. اونا فکر می کنن خیلی هم خنده داره این قضیه.
(سریال وایکینگ ها، چهارشنبه شب ها از شبکه هیستوری پخش می شود.)
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خیلی خوبه ..........
یعنی با انتخاب این تیتر مرزهای معنایی واژه«کاریزماتیک»را کیلومترها در ذهنم جاب جا کردی....
آخه ایشون دقیقا
کجایشان ؛کاریزماتیک هست؟!
پاسخ ها
اخه تو كه چيزي نميدوني نظر نده سريال رو ديدي اصلا ؟؟؟؟
اتفاقا خیلی هم کاریزماتیکه بخصوص چشماش وای من عاشق چشماشم. بازیگر خوبیم هست. عاشق لوثار تو فیلم وارکرافت شدم
آدم جالبیه.همه فکر میکنن مغرور و خشنه در صورتی که اگه باهاش راه بیای میفهمی که چه آدم مهربونیه.
دمش گرم تنها بازیگری که من تواین فیلم ازش خوشم اومده
بازیش فوق العاده بود و وقتی مرد نابود شدم الانم که لاگرتا مرد و دیگه ترکیدم.سریالش فوقالعادس و خیلی خیلی بهتر از game of truns که تخلیه با اون اژدهاش
واقعا فیلم محشریه و از همه بیشتر رگنارو دوست دارم بازیگر عالییه ولی وقتی مرد حالم گرفته شد
من عاشق راگنار و لاگرتا م هیچ وقت فراموش شون نمیکنم این فیلم واقعا فوق العاده ست
عاللییییییی بود