خصوصی با عبدالرضا هلالی

هفته نامه مثلث - علی حاجی ناصری: در یکی از شب های دهه اول ماه محرم با عبدالرضا هلالی یکی از مداحان سبک نوین به گفتگو نشستیم. ابتدا قرار بر آن بود که گفتگو بعد از نماز مغرب انجام شود اما تصمیم گرفتیم آن را به ساعات پایانی شب موکول کنیم. او در ساعتی که وعده داده بود خود را به محل مصاحبه رساند و پس از آن که گلویی تازه کرد با ما به گفتگو نشست.

هلالی در این گفتگو از حال و هوای این روزهایش گفت و از روابطش با حاج منصور ارضی. دیدگاهش پیرامون برخی از رخدادهای سیاسی این سال ها را بیان کرد و از سختی های رسیدن به جایگاهی که در آن قرار گرفته برای مان حرف زد.

او همچنین گفت که برای اداره هیات از هیچ جایی کمک دریافت نمی کند و تنها حامی هیاتش بانی های مردمی هستند. ماجرای داوطلب شدن برای اعزام به سوریه هم یکی از موضوعاتی بود که هلالی در این گفتگو اشاره کرد.

از خودتان شروع کنیم، چقدر با عبدالرضا هلالی ۱۵ سال پیش تفاوت کرده اید؟

- طبیعتا سن که بالاتر می رود هم احتیاط بیشتر می شود و هم درصد حرف گوش کردن و توجه به اطراف افزایش پیدا می کند. ارتباط مان در این سال ها بیشتر شد و از تجربیات افراد دیگری که در این حوزه فعالیت می کنند استفاده کردیم. فکر می کنم اگر نظر امام حسین (ع) باشد، روند مثبت و رو به جلویی داشته ایم.

محافظه کارتر شده اید؟

- صددرصد.

در چه بخش هایی؟

- در بسیاری از بخش ها اتفاقی که باید می افتاد، رخ داده است. جریانی که باید شروع می شد نسبت به نحوه عزاداری و توجه بیشتر به جوان ها، آن قالب ایجاد شد. شاید توان ما قدری کمتر شده باشد اما فکر می کنم که درصد زیادی از اجتماع و جامعه این سبک و سیاق را باور کرده اند و اعتماد دارند. نتیجه این اتفاق این بود که افراد زیادی جذب دستگاه امام حسین (ع) شدند.

اوایل قدری حساسیت روی شما زیاد بود. دلیل چه بود؟ این مسئله به خود شما بر می گشت یا طرف مقابل را هم مقصر می دانید؟

- بخشی از مشکل به دلیل عدم ارتباط ما بود و ارتباط ما در آن ایام کم بود. البته این مسئله عمدی نبود؛ چرا که ما با بسیاری از افراد ارتباط نداشتیم و به آنها دسترسی نداشتیم. مرکز خاصی هم نبود که بشود تبادل نظر کرد که ضعف ها مشخص شود و بتوانیم نقاط قوت را تقویت کنیم. مجموعا نظر و نگاهی که دیگران داشتند تغییر کرد.

چگونه تغییر کرد؟ خودتان موثر بودید؟

- قطعا خودم هم موثر بودم و علاقه ای که جوانان نسبت به هیات نشان دادند، آنها را مجاب کرد دقت بیشتری داشته باشند و روی این مسئله بیشتر تمرکز کنند.

در ابتدای فعالیت شما در حوزه مداحی، بسیاری از قدیمی های این عرصه نسبت به شما حساسیت نشان می دادند که از کجا آمده اید و چطور به اینجا رسیده اید...

- من که قدیم ها پای منبر حاج منصور خیلی می رفتم و مقدمات مداحی و روضه را از جلسه ایشان یاد گرفتم. من در ابتدا روضه خوان بودم و خودم هم خیلی روضه می خواندم؛ به ویژه در فاصله سال های ۸۰ تا ۸۲ اما دیدم که نیاز جامعه و جوانان ما بیشتر روی شور است و اگر بتوانم آن تفکرات و اتفاقات خور را در شور برای آنها رقم بزنم، تاثیر بیشتری خواهم داشت؛ چرا که جوان با شور ارتباط بهتری برقرار می کرد. همان حرف هایی که درباره بیداری اسلامی و مسائلی از این دست باید زده می شد، در همین شور و سینه زنی گفته شد.

شما می گویید مداحی و روضه خوانی را از هیات حاج منصور شروع کرده اید. از جانب ایشان هم نسبت به شما حساسیتی وجود داشت؟

- نه؛ حاج منصور از ابتدا به ما باور داشت، واقعا از همان ابتدا حمایت می کرد. در برهه ای به دلیل برخی مسائل ارتباط ما کمتر شد اما باز هم این ارتباط از سر گرفته شد و من خودم سعی می کنم که از ایشان دور نباشم.

الان ارتباط تان خوب است؟

- بله خیلی خوب است.

چه کسی در این سال ها که به قول خودتان پخته تر و محافظه کارتر شده اید، بیشترین تاثیر را روی شما گذاشت؟

- شخص خاصی نبود. ارتباط های ما بیشتر شد؛ افراد مختلفی به هیات آمدند و به جای اینکه بخواهند مچ بگیرند یا پیش پای ما سنگ بیندازند، سعی کردند کمک کنند. این کمک ها بسیار مثبت بود و سبب شد اتفاقات بسیار خوبی رقم بخورد؛ مانند بدرقه فاطمیه و مدافعان حرم. به ما اعتماد کردند. برای مثال در رابطه با کلیپ هایی که می بینید ابتدا بسیاری از افراد مخالف بودند و می گفتند این کار اشتباه است.

صدا و سیما با شما رابطه خوبی دارد؟

- بله؛ این ارتباط از اواخر دوره آقای ضرغامی شروع شد. در دوره آقای سرافراز گسترش پیدا کرد و هم اکنون که آقای علی عسگری هستند خیلی خوب است. ایشان نگاه ویژه تری دارند و فکر می کنم ارتباط بهتر شده است؛ همکاری صدا و سیما می تواند کمک زیادی به ما بکند؛ هم در تیزرها، هم در زمینه آگاهی دادن و اطلاع رسانی نسبت به برخی برنامه ها مانند گرامیداشت مدافعان حرم. تلویزیون باید تیزرهای ما را پخش کند که جوان ها بیایند.

اعتماد کردن به کاری که ما در حال شروع کردن آن هستیم بسیار مهم است. در زمینه نماهنگ ها ما از حدود هشت سال پیش در حال کار کردن هستیم. شاید عده ای مخالف بودند و می گفتند که نباید با موسیقی خوانده شود اما نظر من متفاوت بود؛ چرا که قشر زیادی هستند که در جلسات شرکت نمی کنند و ما باید با زبان دیگری و در قالب متفاوتی امام حسین (ع) را به آنها معرفی کنیم.

این حسن بزرگی است؛ به شرطی که خط قرمزها حفظ شود. الحمدلله این کار انجام شد و بازتاب بسیار خوب و مثبتی در جامعه داشت. الان هم برنامه هایی که صدا و سیما از مجالس اهل بیت (ع) پخش می کند، می تواند بهتر باشد. چه باید کرد؟ من فکر می کنم باید تولید برنامه انجام شود و برای این مسئله اهمیت قائل شد؛ برای محرم. ما اعتقاد داریم که این دستگاه، یک دستگاه انسان ساز است و باید از ماه ها قبل روی آن برنامه ریزی شود؛ کارشناسان بیایند و در کنار افراد موثری که کار را می شناسند و تجربه دارند، کار را با هنر آمیخته کند و بسته ای از محرم را به دست مردم عوام بدهند که هم بتوانند لذت ببرند و با دستگاه امام حسین (ع) آشنا شوند و هم اینکه بتوانند بهره ببرند.

شما خودتان را نماینده کدام قشر و طبقه می دانید؟

- بیشتر عوام. کسانی که در جلسات ما شرکت می کنند شاید تعداد کمی از آنها افراد کاملا حزب اللهی باشند و اغلب آنها افراد کف جامعه هستند؛ کسانی که اگر به ظاهرشان نگاه کنید، شاید آنها را زیاد امام حسینی ندانید اما دل شان از بسیاری از ما پاک تر است. نمی توان یک قشر خاص را نام ببریم که بگوییم فقط آنها به هیات ما می آیند؛ همه جور قشری هستند که هم حزب اللهی دو آتشه در بین آنها می بینید و هم افرادی هستند که ظاهرشان چندان هیاتی نیست اما دل و قلب شان با امام حسین (ع) است.

اما افرادی که به هیات الرضا می آیند شما را دوست دارند...

- بله.

عده ای فقط به خاطر خودتان می آیند و با وجود مشکلاتی که برای صدای تان پیش آمد، هنوز هم هستند. علتش چیست؟

- نمی دانم. احساس می کنم غیر از خواندن، نیاز داریم که روی اخلاق کار کنیم؛ چرا که مردم به خاطر امام حسین (ع) و علاقه ای که به سیدالشهدا (ع) دارند، در جلسات شرکت می کنند و رفتار من می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. اگر رفتار خوبی نداشته باشم، مطمئنا آنها را از هیات دور خواهد کرد. من همیشه این مثال را می زنم که آن مصیبت، سیلی، کتک و اذیت و آزارمان مال اهل بیت (ع) بود اما دست بوسی و احترام مال ماست. در این میان برخی هم نمی دانند که چگونه باید ابراز احساسات کنند؛ اشکالی ندارد، این رفتار را باید پای این مسئله بگذاریم که حضور اینها به خاطر وجود حضرت ابا عبدالله (ع) است و باید آنها را هم تحمل کرد و به آنها احترام گذاشت؛ حداقلش این است که آنها ناراضی نباشند.

این مسئله هم تاثیر بسیاری دارد؛ خصوصا در شرایط فعلی که رسانه های خارجی کار می کنند که مجلس امام حسین (ع) را تضعیف کنند و در آن شک و شبهه ایجاد کنند. رفتارهای ما نباید به گونه ای باشد که مکمل یا در ادامه آن باشد. رسانه های خارجی در موضوع سینه زنی، نذری دادن به مردم و همه مسائل شک می اندازند. البته قبلا هم این مسائل بوده و من بیش از 15 سال با تعداد بسیار زیادی مستمع ارتباط دارم و می دانم که هر سال یک مسئله و شبهه ای وجود داشته است؛ مدتی مسئله صله و پاکت بود، زمانی درباره لباس ما صحبت می کردند و مدتی هم ریش ما را سوژه کرده بودند.

من خاطرم هست که زمانی سر مدل ریش به من گیر داده بودند که چرا ریشت اینقدر بلند است؟ برخی می گفتند این چه مدل لباسی است که می پوشید؟ چرا پیراهنت یقه ندارد؟ چرا موقع سینه زنی دستت را بالا و پایین می کنی؟ چرا پایت را روی زمین می کوبی؟ وقتی شما می خواهید برای تعداد قابل توجهی از عزاداران اجرای زنده داشته باشید، باید بتوانید ضرباهنگ را حفظ کنید. کسی به این مسئله توجه نمی کرد و فقط می گفتند چرا دستت را بالا و پایین می کنی در صورتی که موضوع چندان مهمی نیست و حل شده است.

امروز می گویند همه آزاد هستند که هر لباسی که می پسندند، بپوشند. من لباسم پوشیده است؛ حالا اگر یقه اش گرد باشد، چه مشکلی برای دیگران ایجاد می کند؟ این یک مسئله شخصی است. منظور این است که به حریم دیگران هم احترام نمی گذاشتند؛ هم خودی ها و هم بیرونی ها.

گویا خیلی سختی کشیدید؟

- آن ایام گذشته است؛ الان همه چیز قابل پذیرش و قابل تحمل است. درباره این افرادی که انتقاد می شود که با خالکوبی به هیات می آیند، بسیاری از مدافعان حرم با همین وضعیت به جبهه های نبرد رفتند و با نیت خیر و با اعتقاد برای دفاع از حرم رفتند. این بسیار مهم و مثبت است که انسان بتواند تاثیرپذیر از هیات امام حسین (ع) باشد و خودش را مدیون اهل بیت (ع) بداند؛ تا جایی که حاضر است از جوانی و جان و خانواده اش بگذرد.

برخی انقتاد می کنند که چرا مداحان برای دفاع از حرم به سوریه نمی روند؟

- اولا که اجازه و بسیاری از مسائل دست ما نیست. این طور نیست که من فردا بخواهم بروم و به سادگی من را بپذیرند. من از اولین نفراتی بودم که داوطلب شدم برای دفاع از حرم به سوریه بروم. سال ۹۲ پاسپورتم را که اعتبارش تمام شده بود تعویض کردم تا بتوانم بروم و هنوز پاسپورت من هست. واقعیت این است که خیلی با من صحبت کردند که حضور شما در اینجا بسیار مثمر ثمرتر است. به من می گفتند اگر شما به سوریه بروید غیر از خواندن چه کاری می توانید انجام دهید؟ این کار را که همین جا انجام می دهید.

بسیاری از مداحان هم رفته اند اما حتما اجازه حضور مستمر نمی دهند و اگر هم به ما اجازه بدهند، نهایتا می توانیم زمان مشخصی برویم و برگردیم. من اصلا دوست ندارم رفتنم اینطور باشد. افراد بسیاری با رفتن من مخالف بودند که هم توصیه کردند نروم و هم اجازه نمی دادند. البته اینکه بخواهید چند روز بروید و برای بچه های رزمنده دلگرمی ایجاد کنید، تا این اندازه اجازه می دهند اما اجازه ماندن و حضور در جنگ را نمی دهند.

فرضیه ای وجود دارد که جوانان از دست رفته اند و جامعه خراب شده است، شما هم با این نظر موافقید؟

- من فکر می کنم که مسئولان خوب به وظیفه شان عمل نمی کنند؛ افرادی که متولی این امور هستند به جوانان توجه نمی کنند. مقام معظم رهبری تاکید بسیاری بر این مسئله دارند اما به آن توجه نمی شود. در مسائل فرهنگی اصلا توجهی وجود ندارد. هیات ها و جلسات امام حسین (ع) پتانسیل بسیار خوبی هستند و مردم، امام حسین (ع) را بسیار دوست دارند و به ایشان علاقه مند هستند ولی این قدر که مردم ما به فکر جلسات مذهبی، روزه و احیای شعائر دین هستند، افراد متولی و مسئول این کار بسیار کم به این موضوع توجه می کنند. فکر می کنم که پشت بسیاری از کارهای فرهنگی ما، فکر وجود ندارد. به جوان ما اعتماد نمی کنند و به او بها نمی دهند.

حتما باید رضا هلالی بشوی و پروسه بسیار سختی را طی کنی و پوستت کنده شود تا به تو اعتماد کنند. انرژی و فکری که من در سال ۸۲ یا ۸۳ داشتم با انرژی و فکری که در سال ۹۵ دارم، قابل قیاس نیست. من شاید سال ها وقتم صرف جنگیدن با افراد مختلف شد و با شک ها و شبهه های گوناگون درگیر بودم؛ این درد بزرگی است. ما چون زیادی نمی خواستیم، بلکه هدف مان این بود که مقدمات جلسه ای را داشته باشیم که بتوانیم بیشتر و بهتر خدمت کنیم.

من الان در سال ۹۵ هنوز مشکلات و درگیری های زیادی برای برپایی و برگزاری هیات دارم. افراد زیادی به جلسه ما می آیند و می روند اما هنوز هم برای فیلمبرداری مشکل داریم؛ ما دستگاه فیلمبرداری مان را اجاره می کنیم. این اتفاق خیلی بدی است. ما دستگاه صوت را اجاره می کنیم. بچه های هیات می گویند ما بعد از دهه اول محرم، دستگاه هایی را که برای هیات های هفتگی استفاده می کنیم دیگر به دردمان نمی خورد. ما برای حسینه ای که در آن می خوانیم مشکلات زیادی داریم و با التماس مراسم برگزار می کنیم.

سازمان تبلیغات به شما کمک نمی کند؟

- کمکی که باید بکند نمی کند. خاطرم هست که پارسال به ما ۳۰۰ یا ۵۰۰ هزار تومان بن عطر سیب دادند. این کار برای هیات های بسیار کوچک خوب است و می تواند کار آنها را راه بیندازد اما برای جلساتی شبیه هیات الرضا (ع) مثمر ثمر نیست. الان بسیاری از مداحان ما تهران نمی مانند و می روند. وقتی از آنها سوال می کنیم که چرا این کار را می کنید، می گویند ما به قدری در تهران مشکل داریم که اصلا نمی خواهیم به آن فکر کنیم و ترجیح می دهیم برویم در شهرهای دیگر مراسم برگزار کنیم.

می گویند ما را دعوت می کنند و وقتی کسی میهمان است، شرایط را برایش فراهم می کنند و او هم وقت و انرژی اش را صرف شعر و سبک می کند؛ دیگر فکر نمی کند که من الان باید بلندگو یا دوربین اجاره کنم یا به خانه کشتی باید فلان مقدار پول بدهیم. هفته گذشته می خواستند هیات ما را پلمب کنند.

چرا؟

- چون می گویند نباید مراسم های غیر ورزشی در آنجا برگزار شود اما من فکر می کنم هیات هم برای جوان هاست و این مکان باید به آنها اختصاص داده شود. ۱۵ هزار نفر برای یک هیات در هر شب، کم نیست. باید مشکلات رفع شود که من رضا هلالی بتوانم با خیال راحت بخوانم. من به عنوان یک عضو فرهنگی کار می کنم نه یک خواننده. فقط ۲۰ درصد از زمان من صرف خواندن و مداحی می شود و ۸۰ درصد زمان، انرژی و پتانسیل من صرف برپایی جلسه می شود؛ این افت است.

ما هر سال برای هیاتی که برگزار می کنیم تا سال آینده بدهکار هستیم و مردم کمک می کنند که این بدهی را پرداخت کنیم. می خواهم بگویم مجموعه کاری که مسئولان ما و متولیان امر با این همه سفارشی که آقا می کند، این بوده که در این داستان کمک کنند. ما هم خواسته زیادی نداریم و توقع مان این است که به خاطر مردم و جوان ها بیایند کمک و یاری کنند که بتوانیم برنامه ای در خور شأن مردم و جوانان در تهران داشته باشیم.

حرفی که در جامعه زده می شود این است که احمدی نژاد هوای مداحان را داشت و به آنها کمک می کرد؛ آیا این حرف درستی است؟

- بله. آقای دکتر احمدی نژاد کمک می کرد و آقای قالیباف هم کمک می کند. امروز شهردار تهران واقعا کمک می کند؛ نه اینکه صفر تا صد مراسم را انجام دهند اما به ما کمک می کنند که بتوانیم مراسم را راحت تر برگزار کنیم اما این کافی نیست. اگر دستور ایشان باشد انجام می دهند اما معلوم نیست اگر حرف از طرف فرد دیگری صادر شود، به آن عمل کنند.

روضه خوان بودن خوب است یا مستمع بودن؟

- مستمع بودن.

چرا؟

- چون گاهی اوقات احساس می کنم که خودم خیلی نیاز دارم که بتوانم از روضه و منبر استفاده کنم و اینها را خیلی اوقات از دست می دهم.

اگر یک هیات کوچک و ساده باشد، شما می روید بخوانید؟

- به شرطی که جلسه بزرگتری نباشد.

اگر شما را به یک جلسه خانگی دعوت کنند، قبول می کنید؟

- خیلی پیش آمده و من هم قبول کرده ام. بسیاری از جلسات ما در ایام سال ،جلسات خانگی است. اگر قسمت باشد می خواهم امسال در خانه خودم روضه بگیرم چون ما مستاجریم و طبقه پایین خانه مان حسینیه است.

در مسائل سیاسی برخی مداحان به صراحت حرف سیاسی می زنند، چرا شما روی منبر هیچ حرفی از سیاست نمی زنید؟

- من هم به خاطر سنم و هم به خاطر این که احساس می کنم آگاهی کاملی در زمینه مسائل سیاسی ندارم، روی منبر حرف سیاسی نمی زنم. البته نظرات شخصی خودم را دارم و در جاهای مختلفی آنها را بیان کرده ام. در برخی مراسم ها شرکت کرده ام و از برخی کاندیداها حمایت کرده ام اما اینکه روی منبر از فرد خاصی حمایت کنم، تاکنون این کار را نکرده ام. ممکن است فردی روضه ای برگزار کرده باشد که من در آن شرکت کرده باشم و همه آن را پای حمایت گذاشته باشند اما اینکه بخواهم بالای منبر از کسی حمایت کنم و بگویم همه به او رأی بدهند، هیچ گاه این کار را انجام نداده ام.

در دوره های مختلف انتخابات برخی مداحان از یک نامزد انتخاباتی حمایت کرده اند. شما این سبک و سیاق را می پسندید.

- آنها حتما برای خودشان دلیلی دارند که این کار را انجام داده اند.

در آینده هم وارد نمی شوید؟

- نه؛ تا جایی که بتوانم وارد نمی شوم.

برخی از مداحان در انتخابات اخیر مجلس اعلام کردند که اگر اصولگرایان به وحدت نرسند فهرست جداگانه انتخاباتی خواهند داد که آقای حدادیان از همه آنها صریح تر اظهارنظر می کرد.

- حاج سعید نظرات و صحبت های کامل تری دارد که قابل شنیدن است اما از بابت من نبوده است.

شرایط مداحان در دولت مهای مختلف تفاوت زیادی داشته است؟

- هیات ها برآمده از مردم هستند. اگر هر کدام از جلسه های هیات ها را ببینید این گونه نیست که بر پایه حمایت دولت ها باشد. در دوره ای آقای فلانی به ما کمک می کرد اما در این دوره کمک نمی کند؛ مگر ما هیات مان تعطیل می شود؟ نه ما جلسه مان را می گیریم؛ چرا که مردم می خواهند و خودشان آن را برپا می کنند. اگر دولت ها کمک کنند، مشکلات ما کمتر می شود. دولت آقای احمدی نژاد به ما کمک آنچنانی نکرد و فکر می کنم در دوره ۸ ساله ریاست جمهوری ایشان حدود ۱۰ یا ۲۰ میلیون تومان به ما کمک کردند.

در دوره شهرداری شان به ما کمک کردند اما در دوره ریاست جمهوری همان ۱۰ یا ۲۰ میلیون تومان به ما کمک کرد. شنیده بودند که ما مشکلی داریم یا به جایی بدهکار هستیم که آن را پرداخت کردند اما فکر می کنم ۲۰ میلیون تومان در دوره هشت ساله پول قابل توجهی نیست. ما برای جلسه محرم حدود ۱۷۰ میلیون تومان هزینه می کنیم. شام نمی دهیم اما هزینه داربست، جایگاه، صوت، فیلمبرداری و بسیاری چیزهای دیگر است؛ چون همه پول شان را می گیرند. ما کار خاصی هم نمی کنیم و فقط یک چای به مردم می دهیم. جمع کردن جمعیت به این زیادی کار ما نیست و دولت یا جای دیگری که می خواسته به ما غذا بدهد، ما قبول نمی کنیم.

شما فقط روی بانی های هیات حساب می کنید؟

- بله. پایه جلسه ما روی عوام است و هر کسی به اندازه توانش به هیات کمک می کند.

تاکنون شما را به جلسات عزاداری بیت رهبری دعوت کرده اند.

- من یک بار سرباز بودم که در بیت خواندم اما در سایر جلسات تا جایی که مقدور بوده شرکت کرده ام.

صحبتی بین ایشان و شما رد و بدل شده است؟

- من خودم آقا را دیده ام و ایشان اظهار لطف فراوانی کرده اند؛ هم در زمینه فاطمیه و هم در زمینه مدافعان حرم.

بزرگداشت مدافعان حرم را شما شروع کردید؟

- بله. در سال ۹۱ از عراق شهید آورده بودند و ما خواستیم مراسم برگزار کنیم، به ما اجازه نمی دادیم و ما هم گفتیم شما کار خودتان را انجام بدهید و ما هم کار خودمان را. قرار بر این شد که نامی برای این برنامه انتخاب کنیم که تصمیم گرفتیم نام مدافعان حرم را بر آن بگذاریم.

چرا حاج قاسم را به هیات تان دعوت نمی کنید؟

- دوست دارم بیایند اما وقت ایشان اجازه نمی دهد؛ به قدری مسئولیت و کارشان زیاد است که ما به وظیفه خودمان عمل می کنیم و ایشان هم در جبهه ها کارشان را انجام می دهند. اگر به جلسه مدافعان حرم سر بزنند، ما خیلی خوشحال می شویم.

بسیاری از مداحان در دهه اول محرم و ایام فاطمیه به عتبات عالیات و مشهد مقدس می روند، شما دوست ندارید بروید؟

- این داستان هم مثل همان سوریه رفتن است. من اینجا بیشتر به کار می آیم. ممکن است زمانی احساس کنم که می خواهم از خودم عشق کنم؛ پس چرا مداح شدم و مسئولیت قبول کردم؟ وقتی مسئولیتی را قبول می کنی باید پای آن بایستی. ضمن اینکه در مسئله ای مثل اربعین همه به این نتیجه رسیده اند که مردم راهی عراق شوند و ما هم این کار را انجام دادیم. چند سال پیش ما ۳۰۰ نفر از هیات را ثبت نام کردیم و همه راهی شدند به جز من. من در تهران ماندم برای اینکه جلسه حفظ شود. من حدود هشت سال است که زیارت امام حسین (ع) نرفته ام و حدود پنج سال است که زیارت امام رضا (ع) هم نتوانسته ام بروم.

پیاده روی اربعین نمی روید؟

- فرصت نشده است.

اگر امسال فرصتی پیش بیاید نمی روید؟

- به همه توصیه می کنم بروند اما خودم غفلت می کنم که نمی روم. ما طرح مسافر کربلا را راه اندازی کردیم و افراد زیادی را راهی عتبات کردیم. خیریه ای به نام امام حسن مجتبی (ع) داریم که برای بی بضاعت ها جهیزیه و خانه استیجاری تامین می کنیم. برخی افراد به ما انتقاد می کنند که چرا پول تان را فقط خرج روضه می کنید و به مستمندان کمک نمی کنید؟ ما می گوییم شما هم از تایلند رفتن و سفرها و تورها بزنید و به فقرا کمک کنید. چرا وقتی پای عزاداری امام حسین (ع) به میان می آید، یادتان می افتد که باید پول برای فقرا خرج شود؟

می خواهم بگویم که بساط امام حسین (ع) جداست و باید پای این مکتب خرج کرد و جان داد.امام حسین (ع) از ما خواسته است که هوای مستمندان را داشته باشیم اما این هیات ها زمینه ساز این کارهاست. فکر نکنند که ما فقط به هیات می آییم و سینه می زنیم و می رویم؛ ما قبل و بعد از هیات برای جهیزیه و پرداخت بدهی بدهکاران تلاش می کنیم. ما اینها را برای مردم نمی گوییم و مردم فکر می کنند رضا هلالی یا فلان مداح فقط می آید، می خواند، پول قابل توجهی می گیرد و می رود. با مشکلات هیات راه می اندازیم، با مشکلات و مریضی می خوانیم و با مشکلات هم پیش می رویم. خدا کمک می کند و امام حسین (ع) برکت می دهد. ما تا جایی که توان داریم به وظیفه مان عمل می کنیم و یک نهاد مردمی هستیم؛ از جای خاصی حمایت نمی شویم.

مداحی بازنشستگی هم دارد؟

- در ظاهر بازنشستگی دارد اما من فکر می کنم هیچ کس در دستگاه امام حسین (ع) بازنشسته نمی شود. در هر جایی که بروید کارمند را بازنشسته می کنند و به او پولی می دهند و او را بازخرید می کنند اما در مکتب امام حسین (ع) این طور نیست؛ هر چه مو سفیدتر می شوید و هر چه شکسته تر می شوید، شما را بیشتر می خرند. جای تان بالاتر است. اینها از برکت امام حسین (ع) است.