فرانچسکو توتی؛ گلادیاتورها نمی میرند!
توتی از شادی هوادارانی که نام او را در قلبشان حک کرده بودند، لذت می برد و شاید به خاطر همین هواداران پرشور بود که هرگز به آنها پشت نکرد و پیشنهاد تیم های بزرگ را نادیده می گرفت.
هفته نامه چلچراغ - احمد تقی زاده: درست برعکس پایان آخرین بازی ۲۰۰۱ که تماشاگران رم از فرط شادی قهرمانی در پوست خود نمی گنجیدند و به وسط زمین آمدند تا توتی را در آغوش بگیرند، اما حالا این توتی است که یک تنه به اعماق قلب مردم رم نفوذ کرد و به تنهایی قلب همه هواداران رم را مال خود کرد.
اگر توتی در نیمه نهایی یورو ۲۰۰۰ در ضربات پنالتی برابر هلند، با ضربه چیپ توپ را آرام وارد دروازه کرد و زخم بزرگی بر دل ادوین فان درسار هلندی گذاشت، اما در المپیک رم توتی محبوب آرام و آهسته به قلب های هواداران راه یافت و در عوض جای خود را در قلب هواداران محکم کرد و ماندگار.
فاتح دروازه های حریفان، این بار قلب های مردم را برای همیشه فتح کرد و تا ابد سلطان قلب های آن ها خواهند ماند؛ کاری که خیلی از آدم های مشهور ایتالیای، از بازیگر سینما و تلویزیون گرفته تا سیاستمدار و ورزشکار نتوانستد چه با پول و چه با قدرت و تبلیغات و سیاه کاری انجام دهند. اما شماره 10 محبوب رم خیلی ساده و بی غل و غش این کار را کرد.
ساده و بی غل و غش مثل شادی های عجیب و کودکانه اش بعد از گل که همراه با هوادارنی که نماش را فریاد می زدند، از ته دل شادی می کرد و می خندید و هر بار شادی خود را با حرکاتی عجیب بروز می داد؛ حرکاتی که همه شبکه های تلویزیون اشغال می کرد. یک بار انگشت شست خود را مثل نوزادی می مکید و یک بار در قامت تصویربردار پشت دوربین های تلویزیونی می رفت و یک بار هم با موبایل سلفی می گرفت.
هر کاری که می کرد و هر حرکتی که انجام می داد، دل هوادارانش را آب می کرد. از شادی هوادارانی که نام او را در قلبشان حک کرده بودند، لذت می برد و شاید به خاطر همین هواداران پرشور بود که هرگز به آنها پشت نکرد و پیشنهاد تیم های بزرگی مثل رئال مادرید، بارسلونا یا میلان را نادیده می گرفت. شاید به این دلیل که این تیم ها همه چیز داشتند به جز هواداران رم را؛ هوادارانی که برخی از آن ها از فرط علاقه به کاپیتان محبوبشان، تصویر او را بر در و دیوار خانه نقاشی کرده اند تا به او بگویند اگر فکر ترک رم به سرش بزند و آن ها را تنها بگذارد، انگار تکه ای از قلبشان را جدا کرده و با خود برده است.
توتی و نشانه های عشق
آن ها هیچ چیز به جز رم را نمی دیدند. حتی بازی های متوسط و گاه ضعیف او در تیم ملی بهانه ای برای کاهش ابهت و بزرگی او نزد هواداران نبود. پس در کنار آن هایی که همیشه در کنارش بودند، ماند تا نامش جاودانه شود؛ نه فقط به عنوان کاپیتان شماره 10 که به عنوان معشوقی که با همه بزرگی اش هیچ گاه از یاد عاشقانش غافل نمی شود. هواداران عاشقی که هر روز را با شوق انتظار آخر هفته ای سپری می کنند تا طنازی های محبوب خود در جولانگاه المپیکو رم را به تماشا بنشینند.
با هر گلی که می زند، هواداران خودی را سرمست از شادی می کند و هواداران حریف را مبهوت و شگفت زده. هوادارانش دیوانه وار او را ستایش می کنند، چون کاپیتان محبوبشان هم آن ها را می ستاید. توتی قلب هواداران را اشغال کرده و هواداران هم فکر و ذهن او را همیشه دوست دارد برای آن هایی که از لحظه ورودش به رم از سال 1989 تا امسال که 27 سال می گذرد، همواره پشتیبان و هوادار او بودند، کاری شایسته و درخور انجام دهد. پس بهترین تصمیم را در این دید که به آن ها وفادار بماند و غم و شادی هایشان را با هم در یک طبق بریزند.
او هر روز بزرگ و بزرگ تر شد، اما هم چنان وفادار به تیمش بود و در کار دوستدارانش. بزرگی و عظمت توتی هرگز عاملی برای فراموشی هوادارانش نبود و طی 27 سال حضور در رم، همواره با آن ها یار بود و همراه. توتی هنوز هم با همان شور و انگیزه دوران جوانی خود در زمین حاضر می شود و به همین دلیل است که تا این سن هم چنان با پاهایش جادو می کند و چشم ها را می نوازد. از تیم قهرمان اسکودتو در سال 2001، تنها توتی محبوب است که هم چنان از فوتبال خداحافظی نکرده است، چون تصورش بر این است که او دیگر در جایگاهی است که تصمیماتش فقط مربوط به خود یا خانواده اش نمی شوند، بلکه او یک خانواده بزرگ تر هم دارد که هر هفته آن ها را در ورزشگاه المپیک ملاقات می کند.
پس جواب آن ها را چه کسی می داد؟ آیا اصلا به کایپتان خود اجازه خواهندداد تا کفش هایش را بیاویزد یا این که هم چنان هوادار و علاقه مند او هستند. اگرچه توتی پیر و کم انرژی است، اما شور و هیجانی که او به تیم و تماشاگران منتقل می کند، خود ارزشی دارد ستودنی که هر بازیکنی از پس آن بر نمی آید.
توتی همیشه آماده
توتی با انگیزه فراوان روز به روز مسن تر، اما آماده تر می شود که توانسته همه رکوردهای جالوروسی و حتی برخی از رکوردهای کالچو را از آن خود کند. سرآمد همه بازیکنان تاریخ و شناسنامه هویت باشگاه رم کسی نیست به جز فرانچسکو توتی بزرگ.
او بهترین گل زن باشگاه در لیگ ایتالیا و رقابت های اروپایی است و البته بیشترین پنالتی رادر تمامی ادوار برای رم به ثمر رسانده است. بیش از هر بازیکنی با پیراهن جالوروسی به میدان رفته و برترین گل زن سری آ در میان بازیکنانی است که هنوز از فوتبال خداحافظی نکرده اند. علاوه بر این توتی بارها توانسته عناوین شخصی مانند بهترین گل زن فصل، بهترین بازیکن سال، زننده بهترین گل سال و... را به دست آورد که بارها اعلام کرده این جوایز را با تمام وجود و با کمال عشق به هوادارانش تقدیم می کند.
اگرچه در این سه دهه توتی و رم تنها یک بار بر بام فوتبال ایتالیا نشستند، اما برای طرفداران رم وفاداری او به تیمش ارزشی فراتر از کسب عناوین قهرمانی داشت. انگار مردم خود توتی را قهرمان می دانستند، پس بودن در کناراین قهرمان را کمتر از اسکودتو نمی دانستند. و این چنین است که نام کاپیتان جلوروسی هر روز بزرگ تر و ماندگارتر در آسمان قلب تمامی هواداران می درخشد.
دیگر می توان مدعی شد توتی به جایگاهی رفیع تر و بالاتر از موقعیت باشگاهش دست یافته و اکنون دیگر اغلب هواداران و فوتبال دوستان رم را به نام توتی می شناسند. نام توتی چنان سایه سنگینی بر برخی افراد و مدیران باشگاه افکنده که حوصله آن ها را سر برده و طاقتشان از این همه محبوبیت کاپیتان طاق شده است، چه این که هرچه محبوبیت فرانچسکو بیشتر و بیشتر شود، سایه فراموشی بیشتر روی نام آن ها سنگینی خواهدکرد.
از این رو برخی سران باشگاه همه کار کردند و هنوز هم می کنند تا پروژه حذف توتی از باشگاه را آغاز کنند. روزی خواهد آمد که توتی، چه بخواهد و چه نخواهد، باید از فوتبال خداحافظی کند، اما زهی خیال باطل برای مسئولان و سران رم، که توتی از فوتبال خواهدرفت نه از دل هواداران. آن ها قلب خود را به نام توتی بزرگ زده اند و از او پس نخواهند گرفت.
اسپالتی که برای بار دوم مربی گری رمی ها را پذیرفته است، این بار فکری در سر داشت که ریسک بزرگی در آینده کاری او داشت. او می خواست به بهانه این که شماره 10 جالوروسی دیگر برای فوتبال بازی کردن خیلی پیر شده است، تصمیم به کنار گذاشتن او از فوتبال گرفت، اما با اتفاقی رو به رو شد که حتی فکرش را نمی کرد، که اگر پیش بینی چنین حادثه ای را می کرد، بسیار باهوش تر از آن بود که تصمیمش را عملی سازد.
برخی کارشناسان مدعی شده اند که ساپالتی به درخواست سران باشگاه تصمیم به چنین کاری گرفته است تا با کنار گذاشتن توتی، هم سنگینی نام او را از سر خود بردارند و هم دوران جدیدی را در تاریخ رم بسازند.
توتی جانشین دارد؟
آن ها خوب می دانند تا سال های سال بعید است بازیکنی پیدا شود که بتواند به جایگاه توتی برسد و قلب هواداران را این گونه دیوانه وار تسخیر کند. به علاوه آن ها تیم پرمهره و پرستاره ای در اخیتار ندارند که با مشکلات عدیده ای از این دست مواجه باشند.
ققط توتی است؛ پس این اولین و آخرین پروژه آن ها برای بیرون بردن نام و اعتبار باشگاه و البته خودشان از زیر نام فرانچسکو خواهد بود. اما گاهی همه محاسبات نتیجه عکس می دهد، وقتی که پای عشق و علاقه به بازیکنی در میان باشد که همه شهر او، از آبی و قرمز، او را عاشقانه می ستایند.
عشق است و کار عاشقی که تونی را نزد هواداران این گونه محبوب و عزیز داشته و برخی دیگر را منفور آن ها؛ و عجیب این که هر چه تلاش هم می کنند، بیشتر نفرت هواداران را برای خود می خرند. آن ها که فکر چنین نقشه ای کرده بودند، اصلا حساب دل های عاشق هواداران را نمی کردند؛ یعنی آن هایی که قلبشان تا زمانی خواهد تپید که توتی پا به توپ باشد و اگر کاپیتان محبوبشان روزی تصمیم به جدایی از باشگاه بگیرد، انگار خود در رگ هایشان خواهد خشکید!
فوتبال و المپیک رم بدون توتی برای آن ها اصلا قابل تصور نیست؛ درست مثل کسی که سال ها با معشوق خود در خانه ای پر از خاطرات ریز و درشت و تلخ و شیرین می زیسته و اکنون او را از دست داده است؛ چه حالی دارد عاشق وقتی دوباره به همان خانه باز می گردد، در و دیوارهای خانه را می نگرد و جای خالی معشوق خود را در هر نقطه خانه احساس می کند؛ خانه ای که هر گوشه آن برای او خاطره ای است که خاطرش مانده، اما خالق آن خاطره ها دیگر در کنارش نیست.
چه حالی دارد عاشقی که در چنین خانه ای باشد و هر زنگ صدایی که به گوشش می رسد، لحن و آوای معشوقش را در گوش او طنین انداز می کند و هر بار که سایه ای از جلوی چشمانش رد می شود، تصویر معشوقش را در سایه می بیند. واقعا این عاشق چه حای دارد و چه حالی پیدا می کند؟ همه این ها توصیف هواداران رم خواهدبود در زمانی که دیگر توتی را در کنار خود نداشته باشند. هر گلی که به ثمر برسد، منتظر شادی و حرکت جدیدی از و هستند، اما غافل از این که...
آری این حال هواداران رم در سال های نه چندان دور خواهدبود که باید خود را برای جنین روزهایی آماده کنند. اما رفتن توتی از رم برای آن ها مانند مرگ است که هیچ انسانی نمی خواهد و اگر هم بخواهد نمی تواند آن را باور داشته باشد. برای آن ها رم یعنی توتی؛ و توتی بدون رم باز هم توتی خواهد بود، اما رم بدون توتی هرگز رم نیست! نام رم با توتی کامل می شود و بدون توتی چیزی کم دارد، چیزی که عشق، هویت، وفاداری، تعهد و... است. پس تا توتی هست، زنده باد رم. جالوروسی بدون توتی نمی خوایم نمی خوایم!
اگر توتی در نیمه نهایی یورو ۲۰۰۰ در ضربات پنالتی برابر هلند، با ضربه چیپ توپ را آرام وارد دروازه کرد و زخم بزرگی بر دل ادوین فان درسار هلندی گذاشت، اما در المپیک رم توتی محبوب آرام و آهسته به قلب های هواداران راه یافت و در عوض جای خود را در قلب هواداران محکم کرد و ماندگار.
ساده و بی غل و غش مثل شادی های عجیب و کودکانه اش بعد از گل که همراه با هوادارنی که نماش را فریاد می زدند، از ته دل شادی می کرد و می خندید و هر بار شادی خود را با حرکاتی عجیب بروز می داد؛ حرکاتی که همه شبکه های تلویزیون اشغال می کرد. یک بار انگشت شست خود را مثل نوزادی می مکید و یک بار در قامت تصویربردار پشت دوربین های تلویزیونی می رفت و یک بار هم با موبایل سلفی می گرفت.
هر کاری که می کرد و هر حرکتی که انجام می داد، دل هوادارانش را آب می کرد. از شادی هوادارانی که نام او را در قلبشان حک کرده بودند، لذت می برد و شاید به خاطر همین هواداران پرشور بود که هرگز به آنها پشت نکرد و پیشنهاد تیم های بزرگی مثل رئال مادرید، بارسلونا یا میلان را نادیده می گرفت. شاید به این دلیل که این تیم ها همه چیز داشتند به جز هواداران رم را؛ هوادارانی که برخی از آن ها از فرط علاقه به کاپیتان محبوبشان، تصویر او را بر در و دیوار خانه نقاشی کرده اند تا به او بگویند اگر فکر ترک رم به سرش بزند و آن ها را تنها بگذارد، انگار تکه ای از قلبشان را جدا کرده و با خود برده است.
توتی و نشانه های عشق
آن ها هیچ چیز به جز رم را نمی دیدند. حتی بازی های متوسط و گاه ضعیف او در تیم ملی بهانه ای برای کاهش ابهت و بزرگی او نزد هواداران نبود. پس در کنار آن هایی که همیشه در کنارش بودند، ماند تا نامش جاودانه شود؛ نه فقط به عنوان کاپیتان شماره 10 که به عنوان معشوقی که با همه بزرگی اش هیچ گاه از یاد عاشقانش غافل نمی شود. هواداران عاشقی که هر روز را با شوق انتظار آخر هفته ای سپری می کنند تا طنازی های محبوب خود در جولانگاه المپیکو رم را به تماشا بنشینند.
با هر گلی که می زند، هواداران خودی را سرمست از شادی می کند و هواداران حریف را مبهوت و شگفت زده. هوادارانش دیوانه وار او را ستایش می کنند، چون کاپیتان محبوبشان هم آن ها را می ستاید. توتی قلب هواداران را اشغال کرده و هواداران هم فکر و ذهن او را همیشه دوست دارد برای آن هایی که از لحظه ورودش به رم از سال 1989 تا امسال که 27 سال می گذرد، همواره پشتیبان و هوادار او بودند، کاری شایسته و درخور انجام دهد. پس بهترین تصمیم را در این دید که به آن ها وفادار بماند و غم و شادی هایشان را با هم در یک طبق بریزند.
پس جواب آن ها را چه کسی می داد؟ آیا اصلا به کایپتان خود اجازه خواهندداد تا کفش هایش را بیاویزد یا این که هم چنان هوادار و علاقه مند او هستند. اگرچه توتی پیر و کم انرژی است، اما شور و هیجانی که او به تیم و تماشاگران منتقل می کند، خود ارزشی دارد ستودنی که هر بازیکنی از پس آن بر نمی آید.
توتی همیشه آماده
توتی با انگیزه فراوان روز به روز مسن تر، اما آماده تر می شود که توانسته همه رکوردهای جالوروسی و حتی برخی از رکوردهای کالچو را از آن خود کند. سرآمد همه بازیکنان تاریخ و شناسنامه هویت باشگاه رم کسی نیست به جز فرانچسکو توتی بزرگ.
او بهترین گل زن باشگاه در لیگ ایتالیا و رقابت های اروپایی است و البته بیشترین پنالتی رادر تمامی ادوار برای رم به ثمر رسانده است. بیش از هر بازیکنی با پیراهن جالوروسی به میدان رفته و برترین گل زن سری آ در میان بازیکنانی است که هنوز از فوتبال خداحافظی نکرده اند. علاوه بر این توتی بارها توانسته عناوین شخصی مانند بهترین گل زن فصل، بهترین بازیکن سال، زننده بهترین گل سال و... را به دست آورد که بارها اعلام کرده این جوایز را با تمام وجود و با کمال عشق به هوادارانش تقدیم می کند.
اگرچه در این سه دهه توتی و رم تنها یک بار بر بام فوتبال ایتالیا نشستند، اما برای طرفداران رم وفاداری او به تیمش ارزشی فراتر از کسب عناوین قهرمانی داشت. انگار مردم خود توتی را قهرمان می دانستند، پس بودن در کناراین قهرمان را کمتر از اسکودتو نمی دانستند. و این چنین است که نام کاپیتان جلوروسی هر روز بزرگ تر و ماندگارتر در آسمان قلب تمامی هواداران می درخشد.
از این رو برخی سران باشگاه همه کار کردند و هنوز هم می کنند تا پروژه حذف توتی از باشگاه را آغاز کنند. روزی خواهد آمد که توتی، چه بخواهد و چه نخواهد، باید از فوتبال خداحافظی کند، اما زهی خیال باطل برای مسئولان و سران رم، که توتی از فوتبال خواهدرفت نه از دل هواداران. آن ها قلب خود را به نام توتی بزرگ زده اند و از او پس نخواهند گرفت.
اسپالتی که برای بار دوم مربی گری رمی ها را پذیرفته است، این بار فکری در سر داشت که ریسک بزرگی در آینده کاری او داشت. او می خواست به بهانه این که شماره 10 جالوروسی دیگر برای فوتبال بازی کردن خیلی پیر شده است، تصمیم به کنار گذاشتن او از فوتبال گرفت، اما با اتفاقی رو به رو شد که حتی فکرش را نمی کرد، که اگر پیش بینی چنین حادثه ای را می کرد، بسیار باهوش تر از آن بود که تصمیمش را عملی سازد.
برخی کارشناسان مدعی شده اند که ساپالتی به درخواست سران باشگاه تصمیم به چنین کاری گرفته است تا با کنار گذاشتن توتی، هم سنگینی نام او را از سر خود بردارند و هم دوران جدیدی را در تاریخ رم بسازند.
توتی جانشین دارد؟
آن ها خوب می دانند تا سال های سال بعید است بازیکنی پیدا شود که بتواند به جایگاه توتی برسد و قلب هواداران را این گونه دیوانه وار تسخیر کند. به علاوه آن ها تیم پرمهره و پرستاره ای در اخیتار ندارند که با مشکلات عدیده ای از این دست مواجه باشند.
ققط توتی است؛ پس این اولین و آخرین پروژه آن ها برای بیرون بردن نام و اعتبار باشگاه و البته خودشان از زیر نام فرانچسکو خواهد بود. اما گاهی همه محاسبات نتیجه عکس می دهد، وقتی که پای عشق و علاقه به بازیکنی در میان باشد که همه شهر او، از آبی و قرمز، او را عاشقانه می ستایند.
فوتبال و المپیک رم بدون توتی برای آن ها اصلا قابل تصور نیست؛ درست مثل کسی که سال ها با معشوق خود در خانه ای پر از خاطرات ریز و درشت و تلخ و شیرین می زیسته و اکنون او را از دست داده است؛ چه حالی دارد عاشق وقتی دوباره به همان خانه باز می گردد، در و دیوارهای خانه را می نگرد و جای خالی معشوق خود را در هر نقطه خانه احساس می کند؛ خانه ای که هر گوشه آن برای او خاطره ای است که خاطرش مانده، اما خالق آن خاطره ها دیگر در کنارش نیست.
چه حالی دارد عاشقی که در چنین خانه ای باشد و هر زنگ صدایی که به گوشش می رسد، لحن و آوای معشوقش را در گوش او طنین انداز می کند و هر بار که سایه ای از جلوی چشمانش رد می شود، تصویر معشوقش را در سایه می بیند. واقعا این عاشق چه حای دارد و چه حالی پیدا می کند؟ همه این ها توصیف هواداران رم خواهدبود در زمانی که دیگر توتی را در کنار خود نداشته باشند. هر گلی که به ثمر برسد، منتظر شادی و حرکت جدیدی از و هستند، اما غافل از این که...
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خوشحالم که عاشقشم.
فوتبال برای ما رم ها یعنی کاپیتان توتی
عشق=توتی
حقت توپ طلا بود که نشد گلادیاتور