فرزاد فرزین : از بازی در فیلم کنسرت روی آب پشیمانم!

مجله یکشنبه: وضعیت سینما با اکران فیلم های بی روح از کارگردان هایی که روزگاری سرشان قسم می خوردیم، ناگفته پیداست. تئاتر هم وضع بهتری ندارد و البته که در حوزه هنرهای تجسمی هم فقط باید چشم به حراج های آن طرف آبی داشته باشیم. در میان این بلبشو که عیار تشخیص خوب از بد به حد کافی نامعلوم است، موزیک پاپ دوباره در حال شروع حیاتی دوباره است. می توانید نام این اتفاق را بگذارید استفاده از فضای باز.


می توانید بگویید موزیک پاپ به هوای هوادارانش است که این طور بی مهابا در حال تکثیر است و هر روز آلبومی تازه و تولد خواننده ای از نسل جوان(!) اما با هر رویه که به این اتفاق نگاه کنیم، باز برگ برنده در دست پاپ خوان هاست؛ خوانندگانی که کم تجربه و پرتجربه، دست خالی و دست پر به میدان آمده اند و از طریق رود جاری اینترنت صدایشان را به گوش مخاطب می رسانند. حالا دیگر هر که خواننده باشد، مخاطب خودش را پیدا می کند؛ حتی می شود در دوردست ها که ردی از دنیای مجازی هم نیست، آهنگ های تازه ای را پیدا کرد که دست به دست می چرخند و در کوره شهرت خواننده تهران نشین می دمند.

پس تا به اینجا کیفیت موزیک هیچ نقشی در پاپ خوان شدن ندارد اما زمانی این موضوع اهمیت پیدا می کند که خواننده ای برای ماندن، پا در این کفش کرده باشد و به نظر می رسد که اگر کمی اغماض کنیم، فرزاد فرزین یکی از همین دست خواننده هایی است که آمده تا نام خودش را باقی بگذارد. حساسیت او درباره کیفیت آثارش می تواند تا حدودی گواه این ماجرا باشد. اگرچه که گاه گول فیلمنامه ای را هم می خورد و در «کنسرت روی آب» هم بازی می کند اما دغدغه اصلی اش همچنان موزیک است و موزیک. فرزین علاوه بر اینکه با انتشار آلبوم «شلیک» توانست یکی از رکوردداران پاپ سال ۹۰ و البته سال ۹۱ باشد، درگیر و دار حاشیه هایی نیز بوده که نامش را در متن اخبار موسیقی چند ماه اخیر قرار داده است و این ها همه در مصاحبه پیش رو بی پاسخ نمانده اند.

*شراره، شوک، شانس، شلیک... چرا اینقدر «ش»؟

وقتی «شراره» را منتشر کردیم بدون فکر کردن روی این موضوع که حرف اولش «ش» هست این کار را انجام دادیم و فقط چون نام یکی از آهنگ ها شراره بود، نام آلبوم اینگونه انتخاب شد. «شوک» هم همچنین شرایطی را داشت اما بعد از آلبوم «شوک» احساس کردم استفاده از «ش» در ابتدای نام آلبوم می تواند نکته جالبی باشد. در مجموع هر چیزی که برای خواننده منحصر به فرد محسوب شود، به شرط این که به هویت آلبوم و خواننده ضربه ای وارد نکند به نظرم مشکلی ندارد و اتفاقا خیلی هم خوب و جالب است.

*بین آلبوم هایت معمولا بیش از یک سال فاصله می افتد. مثلا بین شانس و شلیک حدود دو سال وقفه بود. بهتر نیست سالی یک آلبوم منتشر کنی تا بازار را از دست ندهی؟

به نظرم این که کار با کیفیت منتشر شود خیلی مهم تر از این است که مثلا هر سال یک آلبوم منتشر کنم. البته اگر فاصله بین دو آلبوم بیش از حد هم باشد به نفع خواننده نیست. ما در این دو سال داشتیم روی آلبوم کار می کردیم تا کار خوبی منتشر کنیم و این طور نبود که یک سال بیکار بنشینیم و سال بعد به فکر انتشار آلبوم جدید بیفتیم. البته ممکن است در آلبوم بعدی این فاصله کمی کمتر شود.

*«شلیک» از بقیه آلبوم هایت بیشتر شنیده شد. قبول داری؟

البته فکر می کنم آلبوم «شانس» هم این ظرفیت را داشت که خوب شنیده شود اما در زمان خودش به اندازه شلیک شنیده نشد. ما امروز گول این را نمی خوریم که الان مردم دارند کارمان را گوش می دهند. ما تیمی هستیم که بعد از پایان کار دور هم جمع می شویم و نظرات منتقدان و مردم را می شنویم و آنها را تحلیل می کنیم تا ایرادهای کارمان را بفهمیم. مثلا زمانی که «شانس» بیشتر شد با این نظریه مواجه شدیم که ترانه های آلبوم ضعیف بود و به همین دلیل برای آلبوم «شلیک» خیلی روی مساله ترانه دقت کردیم و فکر می کنم در شلیک، الان آهنگ هایی وجود دارد که مردم ترانه اش را بیش از ملودی دوست دارند. نکته مهم برای من و همکارانم این است که هر آلبومی که منتشر می کنیم،

نسبت به آلبوم قبلی یک گام رو به جلو برایمان محسوب شود. ما نقد را دوست داریم و برعکس خیلی از خواننده ها که نسبت به نزول کارشان گارد منفی می گیرند، واقع گرا هستیم. وقتی می بینیم کارمان افت کرده مشکلات را بررسی می کنیم تا دوباره به اوج بازگردیم. زمانی که «شوک» منتشر شد به این نتیجه رسیدیم که کار افت کرده و شیوه کار را ۱۸۰ درجه تغییر دادیم. با انتشار «شانس» ورود دوباره ای به موسیقی داشتیم و توانستیم آلبوم نسبتا موفقی منتشر کنیم. درباره «شلیک» هم باید بگویم که سعی کردیم در تولید این آلبوم از تجربه هایی که زمان انتشار «شانس» کسب کرده بودیم بهره ببریم و با اضافه کردن ایده های جدید و حفظ هویت موسیقی، شلیک را تولید و منتشر کردیم.


*یکی از دلایلی که آلبوم خوب شنیده شد این نبود که در دوره پخش «شلیک» آلبوم قدرتمند دیگری وجود نداشت که بخواهد با آن رقابت داشته باشد؟

موضوع این است که اساسا امسال آلبوم قدرتمندی منتشر نشد و من امسال هر زمانی آلبوم را منتشر می کردم همین وضع بود! تا آنجایی که خاطرم هست بعد از «رگ خواب» یگانه آلبوم موفق دیگری نداشتیم. البته آلبوم هایی بودند که قطعات خوبی در آنها وجود داشت اما در کل آلبوم های خوبی نبودند، مثل آلبوم «مهدی یراحی». در سالی که خوانندگان زیادی آلبوم هایشان را منتشر کردند به نظرم بیشترین آلبومی که قبل از شلیک شنیده شد آلبوم «شهرام شکوهی» بود.

*این اظهار نظرت احتمالا باعث ناراحتی بعضی از خواننده ها خواهد شد...

من اصولا واهمه ای از ارایه نظرات خودم ندارم و هیچ کس هم الکی دوستی و رفاقت ندارم. مثلا همین چند وقت پیش نظرسنجی در سایت های موسیقی انجام شد که از بعضی فعالان موسیقی که اکثرا هم به جناح و گروهی وصل هستند، درمورد بهترین های موسیقی سال ۹۰ سوالاتی پرسیده شده بود. در این نظرسنجی قطعه ای به عنوان بهترین قطعه سال انتخاب شده بود که اصلا با این عنوان نسبت نداشت. یا آلبومی به عنوان بهترین آلبوم انتخاب می شود که بیشتر از ۲۰ هزار نسخه فروش نداشته! چرا این اتفاق می افتد؟ چون شرکت کننده ها به نفع دوستان شان نظر داده بودند! نظرات هنرمندان ما یا جناح بندی می شود یا اساسا اشتباه است. معیار اشتباه بودن نظرات، نظر مردم است که ۱۸۰ درجه با نظر دوستان متفاوت است. ما داریم در عرصه موسیقی پاپ کار می کنیم و نمی توانیم بگوییم نظر مردم برای ما مهم نیست و نظر منتقدانی اهمیت دارد که منصفانه اظهارنظر نمی کنند! فکر می کنم ما اول باید این موضوع را در جامعه موسیقی حل کنیم و با واقعیت ها رو به رو شویم، بعد به این فکر کنیم که چرا وضع موسیقی اینطور است.

*چه اتفاقی می افتد که خواننده های سطح بالا کارهای ضعیفی از خود تولید می کنند؟

ما این روزها شاهد هستیم که خواننده ای می آید و با یک قطعه بازار را تسخیر می کند و بعد از آن فکر می کند بهترین خواننده دنیا است. باتوجه به افرادی هم که اطرافش هستند و فقط از او تعریف می کنند، کار می کند و یکی پس از دیگری کارهای بی کیفیت منتشر می کند. بدترین چیز هم این است که عده ای باشند که فقط از تو تعریف کنند و مثلا به تو بگویند استاد یا سلطان!

*این القاب از کجا می آید؟

این القاب از طرف خود خوانندگان داده می شود و خودشان هستند که باعث می شوند این کلمات در موردشان استفاده شود.

*در «شلیک» برخلاف بقیه آلبوم هایت فقط یک قطعه را خودت تنظیم کردی، چرا؟

در این دو سال خیلی درگیر مسایل مربوط به کنسرت ها بودم. این موضوع خیلی وقتم را گرفته بود و نمی توانستم به طور مستمر کارهای آلبوم را پیگیری کنیم. اما این که فقط تنظیم یکی از قطعات را خودم انجام دادم به این معنا نیست که روی بقیه کارها نظارت نداشتم.

*یکی از آهنگ های «شلیک» که هم مورد توجه قرار گرفت، «یک زن» بود، کمی در مورد این آهنگ برایمان بگو.

ترانه این آهنگ متعلق به حامد رجبی و مسعود محمدی است. یک روز مهمان دوست و همکار خوبم هژیر مهرافروز بودم. او کاری را برایم پخش کرد که ترانه آن آهنگ خیلی توجه ام را به خود جلب کرد. وقتی از هژیر پرسیدم ترانه سرای این آهنگ کیست او حامد رجبی و مسعود محمدی را معرفی کرد. این دو دوست عزیز که به نظرم خیلی هم در ترانه سرایی مستعد هستند، سه ترانه در آلبوم شلیک دارند که یکی از آنها «یک زن» است! دفعه اول که این ترانه را از بچه ها گرفتم، نتوانستم ملودی خوبی روی آن بسازم و برای مدتی آن را کنار گذاشتم و روی ترانه های دیگر کار کردم. اما باتوجه به اینکه خانواده ام خیلی روی این ترانه نظر مثبتی داشتند، یک بار دیگر و این بار همراه عباس لطیفی روی ساخت ملودی این ترانه کار کردیم. عباس قسمت اول ملودی را ساخت و قسمت دوم ملودی را با هم ساختیم و شد چیزی که امروز می شنوید. به نظر من در قطعه «یک زن» ترانه نسبت به موسیقی کار برجسته تر است.

*و چی شد که در «شلیک» سراغ روزبه بمانی رفتی و از حضور او بیشتر در آلبوم استفاده کردی؟

روزبه از دوستان خوبم است و قبل از این هم در «شانس» یک ترانه از روزبه خوانده بودم. قبل از آن هم چند ترانه با او کار کرده بودم و همکاری خوبی با هم داشتیم. «بچه» یکی از ترانه هایی است که روزبه در آلبوم شلیک دارد و به شدت هم مورد توجه مردم قرار گرفته است. پررنگ تر شدن حضور روزبه در این آلبوم دقیقا به دلیل همان ایرادی بود که در آلبوم «شانس» حس کردیم. همانطور که گفتم آلبوم «شانس» از نظر ترانه یک مقدار ضعف داشت و خواستیم با بهره بردن بیشتر از روزبه در آلبوم این نقص را تا حدی رفع کنیم که فکر می کنم ۵۰-۶۰ درصد هم موفق بودیم.


*«شلیک» چقدر فروخت؟

بگذار اول کلی صحبت کنیم و بعد در مورد فروش شلیک توضیح بدهم. بعد از آلبوم «یه شاخه نیلوفر» محسن چاوشی که حدود ۷۰۰ هزار نسخه فروش داشت، با همه گیرشدن اینترنت، فروش آلبوم ها افت چشمگیری داشت. فروش آلبوم ها به طور کل پایین آمده، بیاییم به خودمان دروغ نگوییم. فروش «شلیک» بیشتر از ۴۰۰ هزار نسخه نیست و نخواهد شد چون ما کلا ۴۰۰ هزار نسخه منتشر کرده ایم. هرکسی امروز بگوید آلبوم ام بیشتر از ۵۰۰ هزار نسخه فروخته، دروغ گفته است چون با وجود سرعت بالای دانلود این فروش ممکن نیست.

*چرا فضای موسیقی غبارآلود است و خوانندگان مختلف با هم اینقدر مشکل دارند؟

من اگر آدم باجنبه و باشخصیتی باشم خیلی از این مسایل برایم اتفاق نمی افتد. خیلی ها هستند که دارند در بازار موسیقی فعالیت می کنند و کوچکترین حاشیه ای برای شان پیش نیامده! یک سری از خواننده ها هستند که باید بزرگ شوند، میانگین سنی خواننده هایی که امروز دارند کار می کنند کمی پایین است اگر مقداری سن و سال دوستان بالا بیاید بخش بزرگی از این مسایل پایان می یابد. نکته بعدی این است که خیلی از ما فکر می کنیم با تخریب یکدیگر موقعیت خودمان را بهبود می بخشیم درصورتی که اینطور نیست! مردم وقتی می بینند من با آقای فلانی دعوا می کنم، نسبت به من بدبین می شوند و چیزی که از من در ذهنشان ساخته اند تخریب می شود. من به این مسائل دامن نمی زنم و فقط از این ناراحت می شوم که حرمت ها دارد از بین می رود. ما حرمت همکاری را که نگه نمی داریم، هیچ! حرمت بزرگ و کوچکی هم از بین رفته و حالا دیگر حرمت رفاقت ها را هم نگه نمی داریم. با این وضع چطور انتظار داریم مردم حرمت ما را نگه دارند؟

*«نفس بریده» آهنگی بود که با محسن چاوشی مشترک اجرا کردی. اول تو با چاوشی خواندی یا یگانه؟ اصلا ماجرا چه بود؟

اول یگانه خوانده بود. اما محسن چاوشی نظرش عوض شد و سراغ من آمد. من هم به دلیل اینکه آن روزها خواننده مجاز بودم گفتم با آن شعر اولیه نمی خوانم و محسن شعر را تغییر داد و «نفس بریده» را باهم خواندیم.

*چرا همکاری ات با چاوشی ادامه پیدا نکرد؟

همکاری ما ادامه داشت. تمام کارهای میکس و مستر آلبوم «متاسفم» را من انجام دادم و محسن چاوشی هم یک آهنگ در «شوک» برایم ساخت.

*همخوانی چه؟

بدم نمی آید دوباره با محسن چاوشی یک کار مشترک بخوانم اما به نظرم در این مورد باید با هم به یک تفاهم و اشتراک برسیم و کاری کنیم که بهتر از «نفس بریده» باشد.

*چرا کنسرت روی آب را بازی کردی؟

حالا که اکران فیلم هم به پایان رسیده خیلی راحت می توانم راجع به آن صحبت کنم. من قبل از اینکه فیلم را ببینم هم حدس می زدم، فیلم، فیلم ضعیفی است اما نه در این حد! وقتی فیلم را دیدم واقعا عصبی و ناراحت شدم...

*مگه فیلم نامه را نخوانده بودی؟

واقعا فکر می کنی آن چیزی که در فیلمنامه بود، ساخته شد؟ شما اصلا در این فیلم چیزی به نام راکورد صحنه می دیدید؟ این یک بخش ماجرا است! بخش دیگری که خیلی من را عصبانی کرده بود، گریم های من بود.

*خب چرا همان موقع که گریم می شدی نسبت به این مساله اعتراض نکردی؟

وقتی من را در پارک گریم می کنند و من دسترسی به آینه ندارم که خودم را ببینم چه اعتراضی کنم؟ این همه آدم واقعا نابینا هستند و نمی فهمند گریم بد است؟ البته شاید گریمور پیش خودش فکر کرده دارد به من جلوه زیبایی می دهد اما واقعا این مصداق بارز دوستی خاله خرسه است! وقتی اینقدر شرایط غیرحرفه ای است به نظرم اصلا نباید به این فیلم پروانه نمایش داده می شد! البته این را هم باید در نظر بگیریم فروش این فیلم در شرایطی که همان زمان فیلمی از حامد بهداد، پژمان بازعی و... روی پرده، باز هم بد نبود.


*پس از فروش فیلم راضی هستی...

نه، از فروش خودم راضی ام چون آن فیلم به جز فرزاد فرزین ویژگی ای برای فروش نداشت.

*پسران آجری هم آنچنان فیلم خوبی نبود...

پسران آجری فیلم بود، اما فیلم بدی بود. ابتدا و انتهای این فیلم مشخص بود اما ایراداتی هم داشت.

*پسران آجری به عنوان اولین تجربه، برایت تجربه خوبی بود؟

آن روزها تازه من به شهرت رسیده بودم که زایا سلیمان با من تماس گرفت و گفت یک فیلم سینمایی هست، بازی می کنی؟ من هم از آنجایی که همیشه به فیلم و سینما علاقه داشتم بدون هیچ حرف اضافه ای قبول کردم و اصلا راجع به جزئیات صحبت نکردم! فقط می خواستم بازی کنم و باقی ماجرا برایم مهم نبود. کی فکر می کرد برای من که برنامه طنز برای تلویزیونی می ساختم و تلویزیون آن را قبول نمی کرد، چنین شرایطی به وجود بیاید که نقش اصلی یک فیلم سینمایی را بازی کنم؟ فکر می کنم من در مورد حضور در «پسران آجری» اشتباه نکردم و اشتباهم را سر فیلم «کنسرت روی آب» انجام دادم. شهامتش را هم دارم و اشتباهم را می پذیرم.

*در فیلم جدیدی بازی نکرده ای؟

فیلم سومی که بازی کرده ام، «صفحه ۱۱۳» نام دارد که کارگردان آن رضا توکلی بود. انشالله اگر اتفاق خاصی نیفتد در جشنواره فجر امسال شرکت خواهد کرد. در این فیلم با نیما شاهرخ شاهی، مهدی سلوکی، علیرضا جلالی تبار، لیلا اوتادی و قاسم زارع همبازی بودم و فکر می کنم فیلم خوبی از آب در آمده است.

*سینما چه چیزی دارد که باتوجه به تجربه بد «کنسرت روی آب» باز هم سینما را رها نمی کنی؟ ماجرا «دیده شدن» است؟

دیده شدن هم می تواند روی علاقه ام به سینما تاثیر بگذارد. اما همه ماجرا این نیست. رویکرد من نسبت به بازیگری فرق کرده. از طرفی بین بازی ام در «پسران آجری» و «کنسرت روی آب» به نظرم پیشرفت داشته ام و فکر می کنم هنوز هم می توانم در این زمینه پیشرفت داشته باشم.

*در سینما هم مثل موسیقی دنبال ستاره شدن هستی؟

این را در خودم می بینم. من می توانم بازیگر بسیار خوبی باشم! این حرف را کسی که با من فن بدن و بیان کار می کند گفت. رضا اصغری به من گفت که کلا فراموش کن که خواننده ای و هرکه از تو پرسید چرا توی خواننده آمدی و بازیگر شدی؟ به او جواب بده به تو مربوط نیست.


*پس تو وقتی جلوی دوربین قرار می گیری، از فرزاد فرزین موزیسین فاصله می گیری؟

بله، از فیلم «صفحه ۱۱۳» به بعد این روند را آغاز کرده ام. شاید برایت جالب باشد اما امسال من ۵ فیلمنامه را رد کرده ام و تازه دارم یاد می گیرم در سینما هم حرفه ای فکر کنم.

*قبل از خوانندگی چه کاری می کردی؟

من از دوران نوجوانی موسیقی را دنبال می کردم اما در کنار آن به فیلم و سینما هم علاقه داشتم. آن سال ها اکثر دوستانم در آموزشگاه استاد سمندریان هنرجو بودند و به کمک آنها در سال ۷۷ وقتی ۱۷ ساله بودم یک فیلم برای جشنواره رشد ساختم که فکر می کنم کار بدی هم از آب درنیامد. بعد از تجربه ساخت آن فیلم، یک سری آیتم های طنز ساختم و حتی یک زمانی این آیتم ها را به تلویزیون هم دادیم اما آن را قبول نکردند.

*اگر بیشتر از موسیقی، تصویر و سینما دغدغه ات بوده، پس چرا به سمت موسیقی و خوانندگی آمدی؟

من یهو کشف شدم (خنده)! زمانی که برای خودم موسیقی کار می کردم برای خودم آهنگ می ساختم و یک شعر الکی هم روی آن می گذاشتم و می خواندم و همینطور کم کم به سمت حرفه ای شدن حرکت کردم.

*چرا تمرکزت را روی خوانندگی نگذاشتی؟

مطمئنا اگر در سینما موفق شوم هیچ وقت به جایگاهی که در موسیقی رسیده ام، دست پیدا نمی کنم. برای خودم این را مشخص کرده ام که در موسیقی تا آنجا که دستم باز است و می توانم کارهای جدید، با ایده های نو ارایه دهم. همین الان اگر یک اتفاق مهم در آلبوم بعدی ام نباشد، دیگر هیچ آلبومی منتشر نخواهم کرد.

*چرا اکثر خواننده ها از اینکه بگویند متاهل هستیم فرار می کنند؟ طرفداران شان کم می شود؟

البته معتقدم مسائل خصوصی هر کسی به خودش مربوط است. تو یک خواننده را دوست داری، قبول! اما اینکه زن او کیست، پدر و مادر و برادرش چه کسانی هستند و چه کار می کنند ارتباطی به تو پیدا نمی کند! مگر من مسائل خصوصی همه طرفدارانم را می دانم؟
*از همکاری و آشنایی با پوریا پورسرخ بگو.

دوستی ما از «پسران آجری» آغاز شد. برخورد اول در رابطه آدم ها با هم خیلی مهم است. روز اولی که یکدیگر را دیدیم پوریا به من گفت خیلی آهنگ هایت را دوست دارم و چقدر خوب شد که تو سر این کار آمدی. من و پوریا هنوز هم با هم در ارتباطیم و علی رغم مشغله هایی که داریم همچنان دوستی خودمان را حفظ کرده ایم.

*کدام کارش را دوست داری؟

روز سوم.

*مسیر انحرافی را دیدی؟

پوریا می داند که من وقت نمی کنم زیاد تلویزیون ببینم (خنده)! اما شنیده ام که سریال خوبی بود.



در حاشیه

موسیقی یک صنعت پول ساز است

*سه سال است که پای ثابت برنامه های سال تحویل هستی. وجه اشتراک این سه برنامه هم احسان علیخانی است...

فرزاد حسنی هم یکی از دوستان خوبم است اما خودش می داند که دوستی من و احسان فرق می کند. دلیل اینکه این سه سال در برنامه های احسان حضور داشتم فقط دوستی است. شاید سال دیگر در برنامه فرزاد حضور پیدا کردم و اصلا اینطور نیست که بخواهم انحصاری عمل کنم. البته امسال از شبکه سه هم پیشنهاد داشتم اما ترجیح دادم در برنامه شبکه دو حضور پیدا کنم. امسال آلبوم جدیدم را منتشر کرده بودم و اتفاقا خیلی دوست داشتم در برنامه سال تحویل حضور داشته باشم. در کل اعتقاد دارم خواننده باید به موقع در صحنه حاضر باشد و مردم باید خواننده را ببینند اما بعضی از خواننده ها هستند که انگار نرسیده اند و فکر می کنند هرچه از دید مردم پنهان شوند موفق تر خواهند بود.

*یکی از ایراداتی که به تلویزیون گرفته می شود این است که در برنامه های سال تحویل خیلی به موسیقی پاپ می پردازد اما در طول سال این اتفاق نمی افتد...

واقعیتش این است تا وقتی که به موسیقی فقط به چشم یک ابزار نگاه کنیم، بله در برنامه های سال تحویل از حضور خواننده ها سوء استفاده می شود. اما باید این را قبول کنیم که موسیقی یک صنعت پول ساز است، به شرطی که مخالف موسیقی نباشیم. اما متاسفانه هنوز هم شاهد هستیم که دوستان موسیقی را با دست پس می زنند و با پا پیش می کشند! چطور می شود فرزاد فرزین که به قول تو سه سال است در برنامه های سال تحویل تلویزیون حضور دارد هنوز حتی یک تیتراژ تلویزیونی هم نخوانده است؟

*پس چطور می شود که در طول سال علی لهراسبی بیشترین تیتراژها را می خواند و یکی مثل تو هیچ کاری نمی کنی؟

آقای سهیلی زاده با آقای لهراسبی دوست هستند اما تیتراژ سریال جدیدشان را به حمید عسکری سپرده اند! این رفاقت است، اسمش مافیا نیست.

*پس مافیا به چه می گویند؟

یعنی وقتی پنج اسم برای خواندن آهنگ تیتراژ داده می شود نام بعضی ها همان اول حذف شود. شما اگر 10 تهیه کننده در نظر بگیرید، حداقل یکی از آنها که طرفدار فرزاد فرزین هست، دیگر همه که طرفدار لهراسبی و خواجه امیری نیستند...



برای کنسرت هایم هزینه می کنم

*کنسرت های تو کارگردانی دارند، چی شد که با کیوان ملک مطیعی به عنوان کارگردان کنسرت هایت به توافق رسیدی؟

کیوان ملک مطیعی یکی از دوستان صمیمی من است که کارش را به شدت خوب بلد است. ذهن بسیار خلاقی هم دارد.

*خودت را می سپاری دست ایده های کیوان یا خودت هم ایده می دهی؟

نه، موضوع این است که فرزاد فرزین باید لیدر باشد و همه چیز را خودم تعیین می کنم، چه در آلبوم و چه در کنسرت. به نظرم یک جاهایی انسان حق دارد از خودش تعریف کند. بدون تعارف ما بهترین کنسرت ها را در ایران برگزار می کنیم.

*در یکی از اجراهای آخری که در تهران داشتی. یک نفر را به عنوان بدل فرزاد فرزین روی استیج دیدیم، این ایده چه کسی بود؟

من و کیوان همراه هم به این نتیجه رسیدیم! واقعیتش را بخواهی اجرای آن کار واقعا سخت بود و بازهم من به ایده آل خودم در این مورد نرسیدم. ما قرار بود کل صورت فرد بدل را ماسک کنیم اما نتوانستیم کسی را پیدا کنیم که صورتش مثل صورت من باشد.

*برنامه کنسرت های امسالت مشخص شده؟

بله، ما امسال 9 شب کنسرت خواهیم داشت که سه شب آن تیر ماه در برج میلاد برگزار خواهد شد. تدارک ویژه ای برای این سه شب دیده ایم که قطعا این کنسرت را نسبت به کنسرت های قبلی متفاوت تر خواهد کرد.

*به دلیل همین تفاوت ها هم هست که بلیط کنسرت هایت از همه خواننده ها بیشتر است؟

بله، البته بلیط کنسرت های من از لحاظ قیمت تفاوت چندانی با بلیط کنسرت دوستان دیگر ندارد البته ما برای کنسرت هزینه می کنیم. مثلا برای کنسرت تیرماه ما فقط 16 میلیون تومان برای دکور هزینه کرده ایم که همه این هزینه را از جیب خودم می دهم.

*چرا این کارها را می کنی؟ مگر فرزاد فرزین همین طوری برای مخاطب جذاب نیست که بخواهد بلیط بخرد و بیاید؟

معتقدم با این کار هم به مخاطب احترام می گذارم و هم ارزش افزوده ای برای کسی که 90 هزار تومان هزینه می کند و به کنسرت من می آید قائل می شوم! ما معنای کنسرت را بد متوجه شده ایم و فکر می کنیم کنسرت یعنی اینکه دو ساعت آهنگ هایمان را بخوانیم و برویم. اما کنسرت یعنی ترکیب موسیقی و نمایش روی صحنه! ما شش ماه بود که می خواستیم در تهران کنسرت سه بعدی برگزار کنیم اما پرده 3D به اندازه ای که ما می خواستیم در ایران وجود ندارد همین چند ماه پیش بود که یک خواننده آمریکایی برای اولین بار کنسرت سه بعدی برگزار کرد. این درحالی بود که ما واقعا شش ماه پیش به این مساله فکر کرده بودیم و فقط به خاطر نبود امکانات موفق نشدیم.

*پس با این تفاسیر باید شاهد یکسری اتفاقات ویژه در کنسرت تیرماه باشیم...

شک نکن! هیچ وقت خواننده ها را به کنسرت هایم دعوت نمی کنم تا نتوانند ایده های ما را از نزدیک ببینند و خودشان برای برگزاری کنسرت هایشان فکر کنند اما این بار خواننده ها را دعوت خواهم کرد چون می خواهم کاری کنم که هیچ کس نمی تواند آن را انجام دهد.



در حاشیه

من خیلی بیشتر از شما یگانه را می شناسم

*زمانی که «شلیک» منتشر شد محسن یگانه از کاور شدن آهنگ «سکوت» در آهنگ «دوریت» توسط تو گله کرد...

من محسن یگانه را خیلی بیشتر از شما می شناسم و اگر حرفی در این مورد نمی زنم به این دلیل است که چند سال از او بزرگترم و خوب می دانم ماجرا چیست! اگر بخواهم جواب حرف های ایشان را بدهم فرقی با محسن یگانه ندارم! مگر من تا امروز از محسن یگانه برداشت موسیقایی می کردم که بخواهم بیایم در «شلیک» آهنگ او را کاور کنم؟ محسن یگانه خواننده ای است که مدتی با هم کار می کردیم ولی سبک کاری مان هیچ شباهتی به هم ندارد. فکر می کنم محسن خودش خوب می داند که «دوریت» کاور آهنگ او نیست و با این صحبت ها خودش را زیرسوال می برد. شما خودت ترانه «سکوت» را روی ملودی «دوریت» بگذار، واقعا این آهنگ کاور است؟

*اگر کاور هم نباشد، وزن دو ترانه به هم نزدیک است...

وزن دو ترانه شبیه به هم بود و من همان ابتدا هم متوجه این موضوع شدم و اگر محسن این را می گفت من ناراحت نمی شدم و این نقد را قبول می کردم اما ما که موزیسین هستیم خوب می دانیم که ملودی این دو آهنگ با هم متفاوت است، چرا هم را تخریب می کنیم؟ البته آن هم دلیل دارد...

*خب بگو...

نمی خواهم زیاد این ماجرا را باز کنم! فرض کن ما دو نفر با هم یک دوستی داریم اما سر مساله ای با هم دچار مشکل می شویم، این دلیل نمی شود مشکل مان را به مسایل دیگر هم تعمیم دهیم.

*رفاقت شما خیلی خوب بود، حتی کنسرت دو نفره هم با هم برگزار کردید...

الان هم من با محسن مشکلی ندارم چون من اخلاق آدم ها را می شناسم. یکسری رفتارها و واکنش ها، بچه گانه است و اگر قرار باشد من هم اینطور رفتار کنم کار بچه گانه ای کرده ام.

*یعنی تو دلیل صحبت های محسن را می دانی، اما فعلا می خواهی سکوت کنی؟

من هیچ وقت در این مورد صحبت نخواهم کرد چون به نظرم موضوع مهمی نیست. این خیلی بد است که قبل از انتشار یک آلبوم در مورد آن سم پاشی کنیم.



باید جنبه کار گروهی را داشته باشیم

به نظر من رفتار آدم ها تعیین می کند که چه اتفاقاتی در آینده برای آنها می افتد. اول این را بگویم که من با آقای چراغعلی هیچ قراردادی نداشتم، ما با هم دوست بودیم و مدتی با هم کار کردیم. الان هم هیچ مشکلی با هم نداریم و فقط ترجیح دادیم دیگر با هم همکاری نداشته باشیم. امروز نه من پشت ایشان بد می گویم نه ایشان پشت من چون قطع همکاری نباید باعث شود که دوستی ها هم خراب شود! ما اگر توانایی این را نداشته باشیم که مشکلات کاری مان را بین خودمان حل کنیم و مسایل را به رسانه ها بکشانیم مشکلات زیادی برای مان ایجاد می شود! باید یاد بگیریم جنبه کار گروهی را داشته باشیم.

رضا صادقی: شخصیتش را دوست دارم، اما موسیقی رضا صادقی قدیم را بیشتر دوست دارم

احسان علیخانی: از دوستان صمیمی ام است

محسن چاوشی: از دوستان خوبم است

محسن یگانه: همکار

چراغعلی: همکار سابق

فرزاد فرزین: آدم رک و نقدپذیری که متاسفانه گاهی عصبانی است! رفته رفته هرچه سنش بالا می رود هم واقع گراتر و صمیمی تر می شود و هم نقدپذیرتر. البته احساس می کنم در بعضی مسایل هنوز کم تجربه است.