پژمان جمشیدیِ ۴۰۳؛ این آغاز پایان محبوبیتت بود؟
همین روزها که فیلم دایناسور با رضا دایناسورش جنونوار میفروشد با نگاهی گذرا به سال ۴۰۳ شاید باید به این فرضیه مهر تایید بزنیم که پژمان جمشیدی کمکم در حال افول است.
برترینها: همین روزها که فیلم دایناسور با رضا دایناسورش جنونوار میفروشد با نگاهی گذرا به سال ۴۰۳ شاید باید به این فرضیه مهر تایید بزنیم که پژمان جمشیدی کمکم در حال افول است. فیلمهای او میفروشد اما همزمان مورد نقد قشرهایی از جامعه هم قرار دارد. مشکل پژمان از آنجا شروع شد که خیلی همه جا بود و همین چاهی شد که هر آن میتواند کل محبوبیت او را ببلعد.
پژمان جمشیدی اما قبل از هر چیز مفعول یک وضعیت است، جامعه عصبی و خسته شده، نگاه نخبهگرا خریدار ندارد، آکادمیها از نفس افتادهاند. چیزهایی مثل مرارت و تخصص و رنج دوران اصلا خریدار ندارد، در چنین وضعیتی او ظهور پیدا میکند با قاسمخانیها. سریال "پژمان" و نکاتی که قبلتر گفته شده، پژمان رفته رفته پرسوناژی میسازد که یک نوع کمدی مخصوص خودش را ایجاد میکند، در فیلم "خوب، بد، جلف" در جایی از کلکلهای سام و پژمان، او میگوید که همین حالت فکش کلی لبخند ایجاد کرده، اتفاقا متن آن کار را هم قاسمخانیها نوشتند و البته صریح و صادقانه نکتهای را در متن گنجاندند که وصف پژمان است.
او هیچ پیچیدگی خاصی در بازیاش ندارد، غالبا تکرار یک وضعیت است، علیرغم تلاشهایی شبیه "علفزار"، پژمان را با کمدی با همان فک و کمی کج راه رفتن و شمایلی میشناسیم که ظرافت هنری ندارد اما خب کار میکند، الان این گناه اوست؟ با این حساب پس رضا بیک ایمانوردی هم خیلی تفاوتی با پژمان ندارد! میزان محبوبیت بیک البته چیز دیگری بود اما حالا این قیاس را بپذیرید. اگر پژمان چپ و راست روی بیلبورد است، اگر از فرش تا فلان تبلیغ پژمان دارد، شاید خودش هم گناه زیادی ندارد!
جامعه حق دارد منتقد هر پدیده و هر شخصیتی باشد، اما بخشهای زیادی از این جامعه بهتر از تمام دنیا میداند که ما همه دچار شدهایم، کلی بیگناه هستیم، کلی مفعول وضعیت. مطمئن باشید اگر کارگاههای بازیگری سراپا بودند، اگر سمندریان، تارُخ و سوسن تسلیمی بودند، اگر هنر را در محدودیت نگه نمیداشتند، وضعیت چیز دیگری بود.
پژمان معلول است، علت چیز دیگریست، باز به گمان من دمش گرم که در تمام فضاهایی که دیده میشود، به اندازه و فروتن رفتار میکند. این که او مشهور، پولدار یا منتفع است، دلیل کافی برای نقد است، برای فحاشی نه. او در میان این همه ناملایمتی صرفا برای دل خودش زندگی میکند. در محافل سینمایی و در مقابل تیغ تیز انتقادات، نجابت به خرج میدهد و تندی نمیکند، درست مثل فوتبالش. اما خب برخی میخواهند او را به نقطه جوش برسانند، البته که مشخص نیست با کنار زدن امثال جمشیدی چه چیزی عاید چه کسی خواهد شد؟ مگر سوپراستاری پشت دربهای بسته مانده که پژمان جایش را تنگ کرده باشد؟ بیخیال!
گاهی اوقات فکر میکنم با گیر بیهوده به امثال پژمان جمشیدی، تنفس غریبی به سازندگان اصلی این شرایط نابسامان میدهیم. به هر حال طبیعتا در دوران گذار سطح کیفی بسیاری از پدیدهها افت میکند، اما هر آن چیزی که در همین دوران گذار کار میکند، برآمده از یک نیاز است. پایان.
نظر کاربران
بنده خدا خودش توی مصاحبش گفت خیلی از کارهایی که انجام دادم رو دوست ندارم و بخاطر شرایط مالی که برام پیش اومد صرفا انجام دادم
چه محبوبیتی مردم ایران فردین رو دیدن توی فیلم ایرانی
پاسخ ها
پژمان جمشیدی
خیلی خوب بازی می کنه و در هرنقشی باور پذیره
جمشید بچه خوبیه وموفق در کاری که بهش داده میشه
چه در فوتبال و چه در سینما
لنگی ها چه داخل زمین چه سینما ستاره ایی ندارن
فیلم هاش آبکی یا مخاطب هالو گیر آورده یا واقعا خودش هالوست جز فیلم علفزار بقیه دلقک بازیست
متأسفانه یک سری مردم ناآگاه هستن نمیتونن آدم موفق رو ببینن یابند نیستن این آقای جمشید زحمت کشیده چ درفوتبا چ کارهای هنری تا به اینجا رسیده حالا بنظر شما باید باور بکوبیم زمین؟؟بیایید اون عینک بدبینی رو بردارید تا همه جا خشگل دیده بشه
درود بر پژمان جمشیدی
پسرم عاشق پژمان هست بخصوص فیلم دینامیت
چرا هر کی کارش خوبه شما ضدش میشید واقعا بهترین بازیگره
آخه چرا هر کسی تو کارش موفقه چه تحلیل چرت علیهش مینوسید.
پژمان جمشیدی بهترین، موفقترین، بی ادعاترین بازیگر ایران است.
درود بر پژمان جمشیدی عزیز.
کور شود هر آنکس که نمی تواند موفقیتشو ببینه
یکی از بهترین بازیگرایی که تو هر فیلمی باشه دوست دارم اون فیلم حتما ببینم.
یه جوری از کارگاههای فیلم سازی صحبت میکنید که انگار هنر با کارگاه بوجود میاد. هنر تو ذات بعضی از آدمها هست و چون هنر ایشون دلی هست به دل هم میشینه. تمام.
این.دلقک.اگه.توهمان.فوتبال.میموند.سنگیتربود
من واقعاً دوسش دارم
نه باباااااااا😂😂😂😂نمیری از حسادت🤣🤣🤣🤣
درود به شرفت برای گفتار حقیقیت و نگاه زیبات.متشکر هموطن
واقعا بازیگر خوبیه
توروحت
متن، عالی بود!
برای فیلم و سریالهای ایرانی خیلی هم خوبه، با اخلاقه با جنبست حاشیه هم نداره
با سلام اگر همه روی میز بازی میکردند راحت تر میشد فهمید که آدم ها چی میخواهند اما با همه نمیشه رو بازی کرد شرایط را بدتر میکند با من میشود رو بازی کرد فقط با من منی که همه چیز را میدونم راج به چیزهایی جان را ردش کنیم برود بهتر هست
سلام بسیار عالی بود حالمونو خوب کردید ازتون سپاسگزارم هم صدا بی نظیر هم متن شعر پر معنا هم موزیک نجیب و زیبا دست مریزاد پیروز باشید.
تحلیل جالب بود این موضوع درباره بسیاری کمدین ها این روزها درسته
پژمان جمشیدی بازی او تکرار و مکررات شده درست مثل غذای تکراری که دل آدم میزند آدم رغبتی به خوردن آن ندارد هرجا که میرویم تصویر تکراری او را می بینیم تصویر او برای مخاطب دیگر جذابیتی ندارد تاریخ مصرفش گذشت