مهدی رحمتی: دیگر به جام جهانی فکر نمی‌کنم

مجله چلچراغ: سیدمهدی رحمتی در سالی که با استقلال تهران قهرمان لیگ برتر شد، از تیم ملی به شیوه عجیبی خداحافظی کرد و البته هرگز نخواست تا با کارلوس کی روش آشتی کند. در چند وقت گذشته هر وقت دروازه بانان تیم ملی ضعیف عمل می کنند، همه یاد رحمتی می افتند و هر وقت هم که رحمتی عملکرد خوبی ندارد و در بازی های استقلال گل می خورد، کسی کی روش را سر اینکه چرا رحمتی را دعوت نکرده است،ملامت نمی کند.

در هر حال صحبت با مهدی رحمتی سخت است! این موضوعی است که خودش هم آن را تایید می کند. خودش می گوید صحبت کردن با او سخت ترین کار است اما برای روزنامه نگاران حوزه فوتبال این ماجرا معنای عجیبی دارد. نه اینکه سخت باشد و نتوانی آنچه را می خواهی به زبان بیاوری.

سخت است، چون پشت هر حرفش، فکر هست و به همین دلیل، همیشه مصاحبه هایش با منطق و جدیت جلو می رود. با اینحال، مهدی رحمتی با همین جدیت و با همین رویه، در فوتبال ایران تا شماره یک شدن استقلال و سپاهان و تیم ملی پیش رفت.

او که روزهای خوب در فوتبالش کم نداشته، می گوید بدترین اتفاق دوران اخیرش، عدم صعود با استقلال تا فینال رقابت های لیگ آسیا در فصل 2013 بوده و البته زیاد هم دوست ندارد درباره اتفاقات استقلال در فصلی که گذشت، حرف بزند.


او امسال گل های بدی خورد ولی محبوبیتش آنقدر هست که هواداران استقلال همچنان دوستش داشته باشند و باشگاه های مختلف به او پیشنهادهای میلیاردی بدهند. گفتگو با سید مهدی را بخوانید و بدانید که تا آخرین لحظات هم برای مصاحبه کردن راضی نمی شد چون زیاد اهل مصاحبه کردن نیست اما ما گیرش آوردیم. پس خواندن حرف های مهدی رحمتی را از دست ندهید. هر چند که در سال جام جهانی پرسیدن از مهدی رحمتی درباره تیم ملی و جام جهانی به این راحتی ها نیست.

استقلال دو فصل پیش قهرمان لیگ برتر شد اما انگار استقلال بعد از قهرمانی نمی تواند مدافع خوبی برای قهرمانی باشد. قهرمانی لیگ برتر، سهمیه آسیایی، قهرمانی جام حذفی و صعود از گروه در لیگ قهرمانان آسیا از دست رفت. اتفاقات خوبی برای استقلال نیفتاد. چرا؟

- واقعیتش را بخواهید، اول سال ۹۲ برای ما خیلی خوب بود. با استقلال قهرمان لیگ شدیم و بعد در آسیا روزهای خوبی را تجربه کردیم اما با وجود همه اینها در کل سال ۹۲ خوب نبود و فصل ۹۳-۹۲ هم خوب نبود و از اینکه بالاخره تمام شد، خوشحالم!

بدترین اتفاقی که در یکی دو سال اخیر برای مهدی رحمتی افتاده چه چیزی بوده؟

- بدترین؟ خب من با استقلال تا نیمه نهایی آسیا پیش رفتم و طبیعتا خیلی دوست داشتم قهرمانی آسیا با تیمم را تجربه کنم اما شکست در مرحله نیمه نهایی اتفاق تلخی بود که هیچ وقت فراموش نمی کنم. ما شایسته رسیدن به قهرمانی آسیا بودیم اما با بدشانسی، یک گام کم آوردیم و قهرمانی آسیا را از دست دادیم. امسال هم همه دیدند که برای استقلال چه اتفاقاتی افتاد. لزومی ندارد من بگویم. همه می دانند. بیشتر از این هم نمی خواهم در این باره حرف بزنم.

باشد. از این ماجرا می گذریم. هر چند نمی شود به این راحتی هم گذشت. تو یک بازیکن خانواده دوست هستی و همه هم این را می دانند. اما بازیکنان حرفه ای، از خیلی چیزها می گذرند. برای اینکه سید مهدی رحمتی، سید مهدی رحمتی فوتبال ایران شود، از چه چیزهایی گذشته است؟

- طبیعی است که آدم برای به دست آوردن هدفش، از خیلی چیزها بگذرد. من هم همینطور بودم و از خیلی چیزها زدم تا به این روزها برسم. از جوانی ام، از خانواده ام، همسر و فرزندانم و بودن در کنار آنها زدم به خاطر فوتبال.

با این تفاسیر و ماجرای قراردادها و پولی که در فوتبال وجود دارد، نه تو، بلکه دیگران هم از اینکه به سراغ فوتبال آمده اند و به خاطرش از این چیزهای مهم گذشته اند، پشیمان نیستند....

- نه، چون هر کاری را برای رسیدن به این جایگاه کردم، از ته دلم انجام دادم و کاری هم که دلی انجام شود، پشیمانی ندارد.

مهدی رحمتی وقتی کم سن و سال بود هم رویای دروازه بانی در سر داشت؟

- راستش خیلی دوست داشتم فوتبالیست شوم، آن هم وقتی شش یا هفت ساله بودم. با این وجود هیچ وقت فکر نمی کردم یک روز دروازه بان شوم. البته که از انتخابی که داشتم، راضی هستم و بابتش خدا را شکر می کنم، ضمن اینکه در پست های دیگر هم بازی کرده ام ولی خدا لطف کرد و اینی شدم که الان می بینید.

دلت برای دوران کودکی ات تنگ شده، درست است؟

- خیلی زیاد عاشق دوران کودکی ام بودم، مخصوصا همان سن هفت سالگی. البته که دوره جوانی هم برایم با روزهایی همراه بود که خیلی دوستشان داشتم، چون پرانرژی بودم.

میمک صورت مهدی رحمتی یک آرامش خاص دارد. البته خودت این را می دانی. کمتر عصبانی می شوی، ولی وقتی ناراحت هستی، جایی یا کسی هست که آرامت کند؟ در واقع به کجا پناه می بری برای آرام شدن؟

- مشهد. هر وقت نیاز به تنهایی و آرامش باشد، می روم مشهد. البته وقتی در کنار همسر و فرزندانم هم هستم، آرامش دارم و همین که پسرهایم را بغل می کنم، یک دنیا آرام می شوم. ولی مشهد شهری است که هر وقت ناآرام باشم، به آن پناه می آورم. به امام رضا و بارگاهش.

فکر می کنم یک بار در تلویزیون در این باره صحبت کرده ای اما بغض کردی و البته بغضت را قورت دادی. جای کسی هم در زندگی ات خالی هست؟

- خواهرم ... جایش همیشه در زندگی ام خالی است و وقتی سر خاکش می روم، کلی با او درددل می کنم. او در اثر یک سانحه تصادف درگذشت.

یک سوال را می پرسیم و امیدواریم که عصبانی نشوی.

- نه، عصبانی نمی شوم.

بگذار بپرسیم خب. فرض کن منتقد مهدی رحمتی هستی، بزرگترین انتقادی که نسبت به او داری چیست؟

- (فکر می کند) خب وقتی عصبی می شوم یا تیم می بازد، هیچ کس جرأت ندارد سمتم بیاید. این را همیشه همبازی ها و دوستان نزدیکم می گویند. این یکی از نکات منفی اخلاقم است. البته روراستی بیش از حد هم انتقاد دیگری است که می توانم نسبت به خودم داشته باشم.


روراست بودن که خوب است...

- در فوتبال ایران روراست بودن زیاد خوب نیست اما من روراستم.

خب مهمترین نکته اخلاقی یا ویژگی مثبتی که در وجودت هست، چیست؟ چیزی که برای خودت باارزش باشد؟

- نمی دانم. من که نمی توانم از خودم تعریف کنم.

سوال این بود که فرض کن منتقد مهدی رحمتی هستی...

- منتقد که از آدم تعریف نمی کند، اما اگر منتقد باانصافی باشد، از پشتکار و همتی که دارم تعریف می کند. این دو فاکتور مهمترین چیزهای وجودم است.

دوست داریم کمی سوال های متفاوت بپرسیم. مهدی رحمتی هیچ وقت از فوتبال متنفر شده؟ فوتبالی که طبیعتا هم شغلت است و هم عشقت؟

- خیلی وقت ها... بعضی مواقع اتفاقاتی می افتد یا چیزهایی می بینم و می شنوم که از فوتبال متنفر می شوم. فوتبالی ها بهتر می دانند. فوتبال کلا ورزش بی رحمی است؛ هم بیرون زمین و هم داخل زمین.

پس یعنی تا الان پیش آمده که در فوتبال برایت زیر و رو هم بکشند؟

- بله! آنقدر که می شود ساعت ها درباره اش صحبت کرد.

و آنهایی را که این کار را کردند، بخشیده ای؟

- می بخشم. چرا نبخشم؟ همیشه آنها را می بخشم، ولی به خدا واگذارشان می کنم.

یعنی می بخشی و فراموش نمی کنی؟ یا می بخشی و فراموش می کنی؟

- وقتی آدم به خدا واگذارشان می کند که دیگر احتیاجی به این جملات فلسفی نیست. هر چند بخشیدن و فراموش کردن قشنگ است اما بخشیدن و فراموش نکردن قشنگ تر است.

می خواهم سراغ سوال هایی بروم که قبل از اینکه مصاحبه کنیم، قرار بود نپرسم. سوال هایی که ممکن است دوست نداشته باشی جواب بدهی. حالا که کمتر از دو ماه به جام جهانی مانده، به جام جهانی فکر می کنی؟

- اصلا دوست ندارم در این باره حرف بزنم و صحبت کنم.

اما جواب این سوال یک کلمه است؛ آری یا خیر؟

- پس بنویس نه! بنویس خیر!

یعنی دعوت شدن یا نشدنت به تیم ملی برایت تفاوتی ندارد؟

- باز هم بنویس نه!

اما هنوز فهرست تیم ملی بسته نشده و فیفا قوانینی دارد که می شود تا آخرین لحظات بازیکنانی در لیست قرار بگیرند یا خط بخورند...

- اصلا به جام جهانی فکر نمی کنم. همه چیز برای من تمام شده است. شما هم پرسیدن چنین سوال هایی را تمام کنید.

اینکه مهدی رحمتی در فوتبال کم حرف می زند، به ضررش بوده یا به نفعش؟ چون می گویند در فوتبال ایران اگر کم حرف باشی، به اهدافت نمی رسی.

- شاید هم اینطور نباشد اما کم حرفی من به نفعم بوده...

چرا فکر می کنی به نفعت بوده؟

- فکر کنم این را یک جای دیگر هم گفته ام. باز هم می گویم. همیشه می گویند خدا در دو حالت می خندد. یکی وقتی است که خدا بخواهد بنده ای را از زمین بلند کند و اطرافیانش نخواهند این اتفاق بیفتد. یک وقت هم زمانی است که همه بخواهند کسی را زمین بزنند و باز خدا نخواهد. من با توکل به خدا و ائمه، کارم را می کنم.


این فصل گل های عجیب و غریب کم نخورده ای. وقتی گل می خوری، در دلت به خودت چه می گویی؟

- (می خندد) جز ناسزا چیز دیگری نمی گویم! چون فقط خودم گل نخورده ام. تیمم گل خورده است، هواداران تیمم گل خورده اند.

پیش هم نیامده که به خودت آفرین بگویی بابت یک عملکرد خوب، یک شیرجه، یک نجات دادن دروازه، یک عکس العمل خارق العاده؟

- نه، واقعا نه. اینجور مواقع می گویم خدا را شکر، چون مواقع اینچنینی لطف خداست که شامل حال آدم می شود. معمولا آدم وقت هایی که همه چیز خوب است، گله ای ندارد. یعنی از خودش تعریف نمی کند.

جایگاه فوتبال در زندگی مهدی رحمتی کجاست؟

- فوتبال تمام زندگی من است ... برای فوتبال از همه چیزم گذشتم. فوتبال هم عشق است و هم شغل!

سربسته حرف می زنی و توافق هم کرده بودیم چیزهای بیشتری نپرسیم. بارها گفته ای که بزرگترین مشوق و حامی ات در فوتبال پدر و مادر و همسرت بوده اند. اما اگر بخواهی از کسانی تشکر کنی، از چه کسانی خواهد بود؟

- باز هم پدر، مادر و همسرم ... البته که بدون توکل به خدا و ائمه، مهدی رحمتی هیچ وقت به اینجایی که هست، نمی رسید. این را خودم به خوبی می دانم.