آشنایی با خاص‌ترین ورزشگاه‌های جهان
هیچ چیز برای مردم فوتبال‌دوست جای تماشا کردن بازی در ورزشگاه را نمی‌گیرد، مخصوصاً اگر این ورزشگاه جلوه خاصی داشته باشد.
خبرورزشی: وقتی صحبت از فوتبال و به طور کلی ورزش می‌شود، هیچ چیز نمی‌تواند با لذت تماشا کردن یک رویداد به صورت زنده و در ورزشگاه برابری کند. در روزهایی که با شیوع ویروس کرونا، فوتبال دچار وقفه شده، بسیاری از هواداران فوتبال و ورزش‌های دیگر، صبرشان برای بازگشت به ورزشگاه‌ها لبریز شده است. از نوکمپ و سن‌سیرو و سانتیاگو برنابئو تا اولدترافورد و آنفیلد. همه ورزشگاه‌ها منتظر حضور دوباره هواداران هستند. اما فقط این ورزشگاه‌های معروف نیستند که می‌تواند مردم را هیجانی کند و ورزشگاه‌هایی هم در دنیا هستند که ویژگی‌های چشمگیری دارند. نشریه «دیلی‌میل» چند ورزشگاه خاص دنیا که کمتر از آن‌ها شنیده‌اید را معرفی کرده است.
ورزشگاه میشیگان (آمریکا)
گنجایش: ۱۰۷۶۰۱ نفر
ورزشگاه میشیگان به «خانه بزرگ» معروف است که سومین ورزشگاه بزرگ جهان به شمار می‌رود. ورزشگاهی متعلق به تیم فوتبال آمریکایی دانشگاه میشیگان، ملقب به «گرگینه‌ها». این ورزشگاه که بیشتر مورد استفاده مسابقات دانشجویی است، بعضاً میزبان تیم‌های بزرگ فوتبال هم بوده. در این ورزشگاه ۱۰۷۶۰۱ نفر به صورت نشسته می‌توانند به تماشای مسابقات بنشینند. منچستریونایتد، رئال‌مادرید و بارسلونا در یک دهه گذشته در این ورزشگاه بازی کرده‌اند.
ورزشگاه ملی کائوشینگ (تایوان)
گنجایش: ۵۵ هزار نفر
ورزشگاه ملی تایوان از این نظر مهم است که معمارش «تویو ایتو» برای آن برنده جایزه معماری «پریتزکر» شده. این ورزشگاه بین ورزشگاه‌های بزرگ جهان نیست، اما از خیره‌کننده‌ترین‌ها است. ساختار نیمه‌مارپیچ ورزشگاه که از انتهای زمین شروع می‌شود خاص است. ورزشگاه کائوشینگ اولین ورزشگاه جهان است که کاملاً از انرژی خورشیدی استفاده می‌کند. این ورزشگاه چند منظوره ابتدا برای بازی‌های جهانی ۲۰۰۹ ساخته شده بود و حالا به طور مرتب شاهد حضور هزاران نفر از مردم تایوان برای مشاهده مسابقات فوتبال است. تیم ملی تایوان و تیم باشگاهی تای‌پاور از این ورزشگاه استفاده می‌کنند.
ورزشگاه سالت‌لیک (هند)
گنجایش: ۸۵۰۰۰ نفر
این ورزشگاه سال ۱۹۸۴ ساخته و سال ۲۰۱۱ نوسازی شد. ورزشگاه سالت‌لیک می‌تواند ۱۲۰ هزار نفر در خودش جا دهد. بزرگ‌ترین ورزشگاه هند، دومین ورزشگاه بزرگ جهان به شمار می‌رود. سال ۱۹۹۱ دیدار بین تیم‌های موهون باگان و ایست بنگال در جام فدراسیون هند، با استقبال ۱۳۷ هزار نفری مردم همراه شد. این ورزشگاه میزبان فینال جام‌جهانی ۲۰۱۷ زیر ۱۷ سال بود، دیداری بین انگلیس و اسپانیا که نوجوانان سه‌شیر ۵ بر ۲ بردند. از این ورزشگاه واقع در کلکته، علاوه بر تیم ملی هند، باشگاه‌های موهون باگان، ایست بنگال، محمدان و اتلتیکو هم استفاده می‌کنند.
ورزشگاه آستکا (مکزیک)
گنجایش: ۸۷۵۲۳ نفر
ورزشگاه خانگی تیم کروس‌آسول و تیم ملی مکزیک یکی از ورزشگاه‌های شناخته‌شده در این لیست است. این اولین ورزشگاهی است که میزبان دو فینال جام‌جهانی در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۶ بوده. آستکا همچنین میزبان یکی از معروف‌ترین مسابقات تاریخ فوتبال بین آرژانتین و انگلیس بوده. همان دیدار جام‌جهانی ۱۹۸۶ که مارادونا گل «دست‌خدا» را در آن زد. این ورزشگاه سال ۱۹۶۱ تأسیس شد و از آن پس ۴ مرتبه بازسازی شده. آستکا گنجایش ۸۷۵۲۳ نفر را به صورت رسمی دارد.
ورزشگاه المپیک گواندونگ (چین)
گنجایش: ۸۰۰۱۲ نفر
پس از ۲ سال ساخت‌وساز، ورزشگاه المپیک گواندونگ سپتامبر ۲۰۰۱ درهای خودش را به روی مردم باز کرد تا بزرگ‌ترین ورزشگاه چین شود. این ورزشگاه چندمنظوره که عمدتاً برای فوتبال استفاده می‌شود و میزبان مسابقات آسیایی ۲۰۱۰ بوده، ابتدا قرار بود میزبان بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ باشد. با این حال تصمیم گرفته شد ورزشگاه ملی پکن معروف به «آشیانه پرنده» جایگزین ورزشگاه گواندونگ شود. منچستریونایتد و چلسی در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در این ورزشگاه مقابل تیم گوانگژو فارماکئوتیکال که الان همان تیم گوانگژو اورگراند است، قرار گرفتند.
ورزشگاه گلورا بونگ کارنو (اندونزی)
گنجایش: ۷۷۱۹۳ نفر
ورزشگاهی در جاکارتا، پایتخت اندونزی. ورزشگاه گلورا بونگ کارنو که سال ۱۹۶۲ تأسیس شد، سومین ورزشگاه بزرگ در قاره آسیا است. نام آن هم از اولین رئیس‌جمهوری اندونزی، «سوکارنو» برگرفته شده. این ورزشگاه که ۷۷۱۹۳ نفر گنجایش دارد، میزبان بازی‌های آسیایی ۱۹۶۲ بود. در زمین این ورزشگاه سال ۱۹۷۳ محمدعلی کلی با رودی لوبرس مبارزه کرد. نبردی بین دو بوکسور معروف که در نهایت پس از ۱۲ راند تصمیم گرفته شد بدون برنده خاتمه پیدا کند.
ورزشگاه ملی بوکیت جیل (مالزی)
گنجایش: ۸۷۴۱۱ نفر
ورزشگاه ملی مالزی با ۸۷۴۱۱ نفر گنجایش، هشتمین ورزشگاه جهان از این نظر به حساب می‌آید، در حالی که بزرگ‌ترین ورزشگاه در جنوب شرق آسیا است. تیم ملی مالزی، تنها تیمی است که در این ورزشگاه بزرگ مسابقه می‌دهد. رقابت‌های فوتبال مهم در این کشور مثل جام‌حذفی، مالزی‌کاپ یا همان جام‌اتحادیه و مسابقات ورزشی خاص هم در ورزشگاه بوکیت جیل برگزار می‌شود. این ورزشگاه پس از حدود ۳ سال ساخت‌وساز، سال ۱۹۹۸ تأسیس شده است.
ورزشگاه اولِ مِی رونگاردو (کره‌شمالی)
گنجایش: ۱۵۰۰۰۰ نفر
بزرگ‌ترین ورزشگاه فوتبال جهان، ورزشگاه رونگاردو در پیونگ‌یانگ پایتخت کره‌شمالی است. این ورزشگاه که با نام ورزشگاه «روزِ مِی» هم شناخته می‌شود به نوعی ساخته شده که تا ۱۵۰ هزار نفر را در خودش جا می‌دهد. ورزشگاهی که خانه تیم ملی کره‌شمالی است. البته باشگاه ۲۵ آوریل هم از آن استفاده می‌کند. در کنار رویدادهای فوتبالی و ورزشی، ورزشگاهی که دارای سقفی پرپیچ‌وخم و شبیه به شکوفه ماگنولیا است، میزبان نمایش‌ها و رژه‌هایی هم هست که که در آن‌ها «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی حضور دارد.
نظر کاربران
جالب بود*
پس ما چی داریم