نگاهی به فعالیت‌های مالک پرسروصدای تراکتور

روزنامه شرق در گزارشی به فعالیت‌های مالک پرسروصدای تراکتور پرداخته است.

* از یک سوله 500متری تا سردار کارآفرینی ایران؛ مسیری که محمدرضا زنوزی، مالک این روزهای باشگاه تراکتور در نزدیک به 16 سال طی کرده، عجیب و پرحرف‌و‌حدیث است. مردی که دو، سه سال اخیر با حمله به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس توانسته نامش را بیش‌از‌پیش در رسانه‌های ورزشی مطرح کند، به‌تازگی شدت اتهاماتش را زیادتر کرده و مخالفانش را متهم به بی‌سوادی و تبانی می‌کند. زمان زیادی از وقتی که محسن فروزان، دروازه‌بان تیمش، را به شرط‌بندی محکوم و حکم اخراجش را از باشگاه صادر کرده نمی‌گذرد.

* او به‌واسطه قدرت مالی خوبی که دارد، بازیکنان و مربیان گران‌قیمتی را به تبریز آورده ولی ماحصل آن همه خرج برایش جام قهرمانی را در پی نداشته است. به وزیر ورزش می‌تازد و او را پرسپولیسی می‌داند و بعد می‌گوید دستی در کار است تا تراکتور قهرمانی نیاورد. ابایی از تحریک تبریزی‌ها مبنی بر اینکه تبعیض در حقشان صورت می‌گیرد هم ندارد.

* بهداد بیات، مشاور حقوقی باشگاه هم بی‌کار ننشسته و روز گذشته با حضورش روی خط رادیو ضمن به‌کار‌بردن کلمات عجیب‌و‌غریب خطاب به علی خطیر، از محمدرضا زنوزی به‌عنوان سردار کارآفرینی ایران یاد می‌کند. «آقای محترم، آن‌کس شرافت ندارد و بی‌شرم است که به سردار کارآفرینی ایران توهین می‌کند که در زمان جنگ و اکنون، نزدیک به سه دهه است که برای گردش چرخ اقتصاد کشور و تولید داخلی، شبانه‌روزی تلاش می‌کند. اکنون ۱۰ هزار نفر به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق زنوزی روزی حلال کسب می‌کنند.

* این روزها از محمدرضا زنوزی به‌عنوان یکی از ۱۰ مرد ثروتمند ایران یاد می‌شود؛ مدیری که بیش از ۱۰ شرکت و کارخانه گردن‌کلفت دارد و یکی از خطوط هواپیمایی کشور را هم اداره می‌کند. او البته دستی هم در خریدن سهام یکی، دو بانک داشته و رشد قابل‌قبولی در زمینه اقتصادی کرده است؛ هرچند بیشترین سرمایه‌گذاری‌اش را در بخش فولاد انجام داده است.

* زنوزی البته از عرصه فوتبال هم غافل نمانده است؛ او با گسترش فولاد تبریز به‌صورت حرفه‌‌ای در لیگ برتر ایران استارت زد و بعد هم مالک باشگاه تراکتور شد؛ هرچند به نظر می‌رسید طبق قانون یک شخص نمی‌تواند دو تیم هم‌زمان در لیگ برتر داشته باشد ولی قانون برای زنوزی اجرا نشد تا او همچنان مالک دو تیم تبریزی باشد. زنوزی می‌گوید می‌داند این امر خلاف است ولی مگر فقط اوست که مرتکب چنین اشتباهی می‌شود. «بله غیرقانونی است اما همه در کشور ما دارند این کار را انجام می‌دهند.

* از وزارت ورزش بگیر تا پایین. وزارت صنایع و نفت و...».با‌این‌حال پیش از آنکه زنوزی سروکله‌اش در لیگ برتر ایران پیدا شود، یک فعال اقتصادی بوده است؛ مردی که به طرز قابل‌توجهی ثروتش در عرض ۱۶ سال جهش پیدا کرده و چندبرابر شده است. این چندبرابر شدن ثروت هم البته بی‌دلیل با ارتباطش با محمود احمدی‌نژاد نیست. نکته جالب اینکه دوره زنوزی در اقتصاد و دارایی را باید به قبل و بعد از حضور احمدی‌نژاد تقسیم کرد؛ در واقع تا قبل از سال ۱۳۸۴ خبر زیادی از شخصی به اسم محمدرضا زنوزی نبود ولی بعد از روی‌کار‌آمدن احمدی‌نژاد، همواره از او به‌عنوان یکی از ثروتمندترین اشخاص ایرانی یاد می‌شد.

* همین تناقض باعث شد تا چند سال بعد از روی‌کار‌آمدن احمدی‌نژاد شایعه شود زنوزی از رانت استفاده کرده و به‌واسطه ارتباط نزدیکش با محمود احمدی‌نژاد توانسته وام‌های زیاد و البته بدون دردسر بگیرد. ضمن اینکه خریدن سهام شرکت‌های فولادی در زمان احمدی‌نژاد هم یکی دیگر از شایعاتی است که درباره چندبرابر شدن ثروت زنوزی مطرح است. قدس‌آنلاین درباره یکی از پرونده‌های زنوزی در سال ۱۳۹۰ می‌نویسد: «سندی مربوط به نامه زنوزی به شخص احمدی‌نژاد درباره دریافت سهمیه ماهانه ۶۵ هزار تنی شمش از تولید فولاد خوزستان منتشر شده که با دستور عجیب احمدی‌نژاد مبنی بر عمل فوری و اعلام نتیجه همراه شده است.

* توضیح اینکه مابه‌التفاوت قیمت هر کیلو از این فولاد در بازار، حدود ۱۳۰ تومان می‌باشد که برای ۶۵ هزار تن معادل هشت‌ونیم میلیارد تومان در ماه و بیش از ۱۰۰میلیارد تومان در سال می‌باشد و اکنون باید پرسید این موضوع معنای رانت ندارد؟». سایت بازتاب هم سال ۱۳۹۱ سندی منتشر کرد که در آن احمدی‌نژاد دستور داده ۱۵ هزار میلیارد تومان از منابع ارزی را در اختیار زنوزی قرار دهند. همان سال‌ها سایت انتخاب با منتشرکردن تصویری از زنوزی در کنار احمدی‌نژاد با تیتر «کسی که امیر خسروی، انگشت کوچک او هم نیست!» گزارش بلندی درباره فعالیت‌های اقتصادی زنوزی نوشت و خبر داد که او هم مثل امیر خسروی از بدهکاران بزرگ بانکی است.

* دیگر بر کسی پوشیده نبود که زنوزی به‌واسطه ارتباط بسیار نزدیکش با احمدی‌نژاد توانسته بود مسیر چندساله را یک‌شبه طی کند و به اندوخته‌هایش بیفزاید. با‌این‌حال شاید خریدن اتومبیل احمدی‌نژاد بود که نام او را در رسانه‌ها بیشتر سر زبان‌ها انداخت. سال ۱۳۸۹ احمدی‌نژاد برای کمک به محرومان یا برای کمک به مسکن آنها تصمیم گرفت پژوی قدیمی‌اش را در یک مزایده بفروشد. رقم اولیه آن اتومبیل قدیمی زیر ۲ میلیون تومان برآورد شده بود ولی یک نفر پیدا شد و با بیش از ۲.۵ میلیارد تومان آن اتومبیل را خرید.

* با وجود مسائل مطرح‌شده در ۱۰ سال گذشته، زنوزی اما علاقه زیادی به تکذیب دارد؛ او در یکی از گفت‌و‌گوهایش قسم می‌خورد که شخص خریدار اتومبیل احمدی‌نژاد نبوده و با کسی که آن را خریده شباهت داشته است. زنوزی البته با حضور در شبکه یک هم مجددا این موضوع را تکذیب کرد و از کار کسی که آن اتومبیل را خریده به‌عنوان یک کار خیر یاد کرد؛ «من نخریدم و هرکسی خریده به خاطر کار خیر این کار را کرده است. مثل اینکه یک بازیکن فوتبال پیراهن خود را که ذاتا قیمتی ندارد، می‌فروشد. این پیراهن از نظر معنوی قیمت دارد و پول آن صرف کارهای خیر می‌شود. ماشین آقای احمدی‌نژاد را من نخریدم اما اعتقاد دارم کسی که آن را خریده برای کار خیر خریده است. اینکه چرا این را عنوان کردند و می‌خواستند مرا با این بزنند، نمی‌دانم دلیلش چیست.

* زنوزی اما داستان بازداشتش را هم با وجود صحبت‌هایی که سال ۱۳۹۱ از سوی سخنگوی قوی قضائیه مطرح شده رد می‌کند. او در گفت‌وگو با هفته‌نامه پنجره می‌گوید: «همكاري من با نظام بانكي، كاملا منطبق بر قوانين پولي و بانكي كشور بوده و اساسا سهم سرمايه‌گذاري بانك‌ها در مجموعه‌هاي وابسته در مقایسه با سرمايه‌گذاري انجام‌گرفته، ميزان اندكي است و مشكلي درباره عدم رعايت قوانين بانكي در اين زمينه نداريم... شايعه بازداشت من از اساس دروغ است. بنده کارآفرین ريسك‌پذيري هستم».