معمای آرات حسینی و پدرش

ورزش سه: شاید بشود آرات را با برخی از بازیگران مشهور در سن کودکی مقایسه کرد، بچه‌هایی مثل عدنان عفراویان، بازیگر شخصیت باشو اصلی فیلم غریبه کوچک...

آرات حسینی کودک ورزشکار ایرانی سال‌ها پس از جلب توجه با حرکات عجیب و غریب و خارق‌العاده‌اش در صفحه اینستاگرام حالا تبدیل به یک موضوع جنجالی و قابل بحث در میان رسانه های ایرانی شده است. البته محور بحث ها نه خود آرات که بیشتر پیرامون پدر اوست؛ چهره‌ای که با کشف استعدادهای بدنی خاص فرزندش او را در مسیری خاص و دشوار هدایت کرده و هم‌پای او در ریاضت هایی که برای کودکی در سن و سال آرات غیرطبیعی است، پیش رفته است.

آنچه که از آرات باقی مانده تصاویر مختلف و ویدئوهای پرشمار از تلاش او برای انجام ماموریت های سخت بدنی است و موفقیتی که او را تبدیل به یک چهره بین‌المللی کرده تا امروز او در کشوری دیگر به دنبال سرنوشتی باشد که پدرش در ذهن دارد؛ اینکه آرات را تبدیل به یک فوتبالیست مطرح جهانی کند.

چهره فتوژنیک و میمیک صورت این کودک ایرانی در جلب توجه او کمک کرده ؛کمااینکه ویدئوهای هم‌رسانی شده او در صفحات بزرگی همچون صفحه رسمی باشگاه بارسلونا حتی بیش از ویدئوهای بازیکنان بزرگ این تیم مانند لیونل مسی مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. با این وصف آرات با وجود اینکه هنوز فاصله زیادی تا حضور در یک تیم فوتبال ایرانی و یا خارجی دارد بیش از بسیاری از فوتبالیست های ایرانی و حتی جهانی برای خود مخاطب و طرفدار جمع کرده است و به همین سبب هم هست که بحث های مربوط به او و مجادله اخیر سه ضلعی او، امیر تتلو و علی کریمی بیش از هر خبر دیگری در حوزه فوتبال مورد توجه قرار گرفت. حالا و در پی این توجه مضاعف پای افراد مختلف به صحنه اظهارنظر باز ؛ اظهارنظرهایی اغلب منفی که حالا بخش اعظمی از آنها پدر آرات را نشانه می‌رود.

با توجه به فضای جدید ناشی از تسلط شبکه های اجتماعی بر زندگی بشر، هنوز نمی توان به طور قطعی نظر داد که آیا آنچه که بر آرات گذشته (و بر خلاف طبیعیات یک کودک هشت ساله است) در نهایت به سود او خواهد بود و یا احتمالا از وی در آینده یک نوجوان سرخورده خواهد ساخت اما شاید بشود او را برخی از بازیگران مشهور در سن کودکی مقایسه کرد، بچه‌هایی مثل عدنان عفراویان، بازیگر شخصیت باشو اصلی فیلم غریبه کوچک، که به ناگاه در سینمای ایران مطرح شد و پس از یک نقش به فراموشی سپرده شد و پس از قد کشیدن و تغییر چهره کسی دیگر سراغش را نگرفت. در این مقایسه همچنین می شود رابطه آرات با پدرش را شبیه به ارتباط یک کارگردان با یک بازیگر کودک در نظر گرفت. کسی که مشغول صحنه گردانی است و کودکی که صحنه را با استعدادهای عجیب و غریب و جست و خیزها و صورت معصومش پر می کند.

در این بین اما چیزهای قابل توجه دیگری هم هست. شکم تکه تکه شده و علاقه ای که پدر آرات به نمایش آن دارد. دستاوری که رسیدن به آن سختی شدیدی را می طلبد. شدتی که شاید در توان یک کودک در این سن و سال نباشد و این نقطه آغاز زیر سئوال بردن این دوگانه پدر-پسری از سمت نویسنده‌هایی است که پیشگویی‌شان منفی و ترساننده است.

البته ، شاید ماجرای اصلی آینده آرات نباشد که برند او(آرات جیم) برنده امروز است؛حتی اگر برخلاف پیش‌بینی‌های پدر هیچ قله‌ای را در فوتبال فتح نکند و این ریاضت انفرادی و این بزرگنمایی هرگز ره به جایی نبرد.