مورد عجیب بیل - خامس؛ تاریخ تکرار می‌شود؟
شرایط بیل و خامس همگان را به یاد دو بازیکن مغضوب خورخه والدانو انداخته است.
وبسایت نود: به نقل از آاس، شرایط یک فوتبالیست می‌تواند در یک چشم به هم زدن از این رو به آن رو شود. در پایان فصل گذشته، گرت بیل و خامس رودریگز دو بازیکنی بودند که در فهرست خروجی زین الدین زیدان حضور داشتند.
با توجه به حرف های زیدان در تور پیش فصل رئال در آمریکا در خصوص گرت بیل، خروج این ستاره ولزی تقریبا قطعی به نظر می‌رسید. خامس نیز که به دلیل حضور در کوپا آمریکا به همراه کلمبیا دیرتر از همه به اردو بازگشته بود، امید چندانی به ادامه در برنابئو نداشت. ناپولی تحت هدایت سرمربی محبوب خامس، کارلو آنچلوتی، به شدت به دنبال خامس بود و حضور در سومین تیم تحت نظر کارلتو کاملا پیش بینی پذیر بود.
اما داستان در ادامه تابستان آن شکلی که رئال می‌خواست پیش نرفت. منچستریونایتد با پیشنهاد رئال برای پل پوگبا موافقت نکرد و انتقال گرت بیل به سوپرلیگ چین نیز در آخرین لحظات به بن بست رسید. پنجره نقل و انتقالاتی اسپانیا در روز 2 سپتامبر بسته می‌شود و پیش از آن احتمال وقوع هر اتفاقی وجود دارد، اما به نظر می‌رسد زیدان اکنون خود را متقاعد کرده که خامس و بیل، دو بازیکنی هستند که او باید آن ها را در برنابئو نگه دارد.
اما این داستان طرفداران رئال را به 25 سال پیش خواهد برد؛ تابستان 1994 و زمانی که سرمربی جدید لوس بلانکوس تصمیم گرفته بود بر روی نام دو بازیکن تیمش خط قرمز بکشد.
بعد از قهرمانی در فصل 90-1989 با جان توشاک، رئال مادرید 4 سالی می‌شد که در حسرت قهرمانی لالیگا می‌سوخت و از همه بدتر آن که در تمام این 4 سال، شاهد قهرمانی های متوالی "تیم رویایی" بارسلونا به رهبری یوهان کرویف بود. رئالی ها هم چاره کار را در سپردن هدایت این کشتی به یکی از اعضای سابقشان دیدند.
خورخه والدانوی آرژانتینی با سابقه 3 سال بازی برای رئال و یک سال هدایت تیم جوانان این تیم، در شرایطی در تابستان 1994 هدایت رئال را به عهده گرفته بود که در دو فصل پیش از آن هدایت تنریف را به عهده داشت. تنریف او در فصل های 93-1992 و 94-1993 به ترتیب در رده های پنجم و دهم لالیگا ایستاده بود و جالب آن که در هفته پایانی فصل 93-1992 با پیروزی 2-0 بر رئال مادرید، قهرمانی را از این تیم گرفته و تقدیم بارسلونا کرده بود.
به این ترتیب والدانوی 39 ساله پروژه ای را به عهده گرفته بود که پیش از او رادومیر آنتیچ، لئو بین‌هاکر و بنیتو فلورو موفق به تکمیل آن نشده بودند. (بنیتو فلورو در مقطع پایانی فصل 94-1993 جای خود را به شکل موقت به ویسنته دل‌بوسکه داد، رئال در آن فصل با اختلافی 11 امتیازی نسبت به بارسلونا در رده پنجم جدول قرار گرفت.)
والدانو که مشتاق بازسازی تیم بود در همان ابتدای کار دو بازیکن رئال را مازاد بر نیاز اعلام کرد: ایوان زامورانو و خوزه امیلیو آماویسکا.
زامورانو که در سال 1992 از سویا به رئال مادرید آمده بود، در همان فصل نخست با 26 گل دومین گلزن برتر لالیگا (بعد از به‌به‌توی 29 گله) لقب گرفته و در فصل دوم با تنها 11 گل، نمایش کم فروغی داشت. همین آمار موجب شد تا والدانو به این بیندیشد که حضور این ستاره شیلیایی، یکی از سهمیه های رئال برای جذب بازیکن خارجی را اشغال کرده است.
آماویسکای 23 ساله نیز در همان تابستان از رئال وایادولید خریداری شده بود اما والدانو اعتقاد داشت او برای حضور در رئال بسیار کم تجربه است. البته می‌شد در این مورد به والدانو حق داد، چرا که آماویسکا (یکی از مهاجمان تیم ملی اسپانیا در المپیک 1992) پیش از آن تنها یک فصل در لالیگا به میدان رفته بود.
در نهایت بعد از پایان پیش فصل، والدانو تصمیم گرفت آن ها را در رئال نگه دارد. این دو بازیکن نه تنها در رئال ماندنی شدند بلکه در کنار پاکو بویو، فرناندو هیرو، فرناندو ردوندو، مایکل لادروپ و رائول نقش مهمی در برنامه های والدانو ایفا کردند. رئال با کسب 55 امتیاز و اختلافی 4 امتیازی نسبت به دپورتیوو لاکرونیا بالاخره توانست قهرمانی در لالیگا را جشن گرفته و نوار قهرمانی های متوالی آبی اناری ها را پاره کند.
تیم فصل 95-1994 در ژانویه به اوج خود رسید، زمانی که در ال‌کلاسیکوی برنابئو با هت‌تریک ایوان زامورانو 5-0 بارسلونا را شکست داد. در ادامه ضربه برگردان زامورانو در مقابل دپور، سند قهرمانی رئال در فصل 95-1994 را امضا کرد. اما آمار دو بازیکن نام برده در این فصل جالب توجه به نظر می‌رسد.
زامورانو با 28 گل توانست برای اولین و آخرین بار در دوران حرفه ای خود فاتح عنوان پیچیچی (بهترین گلزن) شود و آماویسکا هم با 10 گل در 37 مسابقه، با توجه به نقش خود (مهاجم دوم) اهمیتی بیش از آن چه در ابتدا انتظار می‌رفت، برای رئال داشت.
25 سال گذشته و بیل و خامس در شرایطی نسبتا مشابه در رئال ماندنی شده اند. چه کسی گفته تاریخ تکرار نخواهد شد؟
ارسال نظر