رنار: تا دو هفته دیگر می‌گویم کجا می‌روم
اروه رنار در گفت‌وگو با لوپاریزین داشته می‌گوید جدایی‌اش از مراکش ارتباطی با ناکامی تیمش در جام ملت‌های آفریقا نداشته و از یک سال پیش تصمیم گرفته بوده بعد از جام ملت‌های آفریقا از کارش کناره‌گیری کند.
خبرورزشی: اروه رنار سرمربی مشهور تیم ملی مراکش بالاخره به طور رسمی از سمتش استعفا کرد. او در گفت‌وگویی که با لوپاریزین داشته می‌گوید جدایی‌اش از مراکش ارتباطی با ناکامی تیمش در جام ملت‌های آفریقا نداشته و از یک سال پیش تصمیم گرفته بوده بعد از جام ملت‌های آفریقا از کارش کناره‌گیری کند. این مربی که تا همین چند وقت پیش گزینه سرمربیگری تیم ملی ایران هم بود، می‌گوید تا ۱۵ روز دیگر مقصد بعدی اش را مشخص و اعلام می‌کند. بخشی از گفت‌وگوی او را در زیر از نظر می‌گذرانید.
*چرا تصمیم گرفتید از سرمربی تیم ملی مراکش استعفا کرده و پست‌تان را ترک کنید؟
خب یکسری دلایل برای خودم داشتم ولی دلم نمی‌خواهد در رسانه‌ها درباره اش صحبت کنم. بعد از جام جهانی ۲۰۱۸ با رئیس فدراسیون فوتبال مراکش به توافقی رسیدیم که طی آن می‌توانستم به کارم در تیم ملی این کشور بعد از رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا ۲۰۱۹ پایان دهم. تصمیمم را یک سال قبل گرفته بودم و حتی اگر قهرمان جام ملت‌ها هم می‌شدیم باز از کارم استعفا می‌کردم. این موضوع را قبلاً هم نشان داده بودم؛ همان‌طور که می‌دانید بعد از قهرمانی با ساحل عاج در سال ۲۰۱۵ از آن تیم جدا شدم. حالا آن‌هایی که می‌گویند من از مراکش جدا شده‌ام، چون با این تیم در مرحله یک‌هشتم نهایی جام ملت‌ها حذف شده‌ام اشتباه می‌کنند. من ۴۱ ماه هدایت تیم ملی این کشور را به عهده داشتم که در نوع خودش عملکرد خوبی محسوب می‌شود، چون مربیان کمی هستند که توانسته‌اند اینقدر طولانی هدایت مراکش را به عهده بگیرند. امیدوار بودیم عملکردمان بهتر از این‌ها باشد ولی بلد نبودیم بالا بمانیم. خب این‌جور وقت‌ها همیشه مربی مقصر اصلی است.
*وقتی تورنمنتی را شروع می‌کنید که می‌دانید انتهای آن‌ها قرار است به کارتان پایان دهید، شرایط پیچیده می‌شود؟
بازیکنان در جریان تصمیمی که گرفته بودم، قرار داشتند. بعضی از آن‌ها در شرایط روحی مشابهی بودند، چون آخرین جام ملت‌هایشان را تجربه می‌کردند. با این حال انگیزه داشتیم تا قهرمان شویم و یا اینکه دست‌کم به جمع ۴ تیم پایانی برسیم.
*حذف از مرحله یک‌هشتم نهایی را به چه دلایلی مرتبط می‌کنید؟
الان خیلی زود است که بخواهیم جمع‌بندی کنیم. یکسری ایده‌ها به ذهنم می‌رسد ولی صحبت کردن درباره آن‌ها هنوز زود است. مراکش سه سالی می‌شد روی ریل افتاده است. الان مهم است که این رویه ادامه داشته باشد. می‌خواستم جزئی این ماجراجویی باشم و امیدوار بودم کاری که شروع کرده‌ام یک روز با قهرمانی در آفریقا تمام شود.
*چه نظری درباره صحبت‌های مصطفی حاجی، یکی از دستیاران‌تان، دارید که کار شما در تیم ملی مراکش را زیر سؤال برده است؟
وقتی کسی دستیار می‌شود باید به یکسری اخلاقیات احترام بگذارد. البته باید به کسی با او کار می‌کند هم احترام بگذارد؛ در غیر این صورت باید مسئولیت‌پذیر باشد و از کارش استعفا کند. توصیه و نصیحتی برای مصطفی حاجی که یکی از بازیکنان فوق العاده مراکش هم بوده، ندارم ولی بد گفتن از بدو زاکی، سرمربی قبلی مراکش و بد گفتن از من، چهره خوبی از او در فوتبال به جا نمی‌گذارد.
*در برنامه‌تان نیست که دوباره به رقابت‌های لیگ یک فرانسه برگردید و هدایت یک تیم باشگاهی در این کشور را به عهده بگیرید؟
در حال حاضر نه. می‌خواهم جهت جدیدی به برنامه‌های مربیگری‌ام بدهم و وقتی زمانش فرا رسید خودم آن را اعلام می‌کنم. الان کلی پیشنهاد از تیم‌های ملی و باشگاهی در آسیا دارم. خودم هم هنوز نمی‌دانم قرار است چه کار کنم. در ۱۵ روز آینده تصمیمم را می‌گیرم.
*یعنی نمی‌خواهید انتقام برنامه‌هایی که در سوشو و بعد در لیل داشتید و بی‌نتیجه ماند را برگردید و بگیرید؟
عملکردم در سوشو به معنای واقعی شکست نبود ولی شرایط بسیار سختی بود (این تیم در زمان حضور رنار نوزدهم بود و سرانجام هم به لیگ دو سقوط کرد). در لیل، جایی که نوامبر ۲۰۱۵ اخراج شدم، یک طعم نافرجامی داشت. حالا سؤال این است که آیا باید به فرانسه برگردم؟ شاید... البته چنین موضوعی را خودم هم باید بخواهم.
*اینکه یک مربی به پیشنهادات عجیب و غریبی که به دستش می‌رسد پاسخ مثبت بدهد معنی اش این نمی‌شود که دیگر انگیزه اش را از دست داده است؟
در فرانسه نسبت به یکسری مناطق بی‌لطفی و کم لطفی می‌شود. کار‌هایی که کرده‌ام تجربه غنی‌ای برایم در پی داشته است. این روز‌ها من پیشنهادی از یک تیم ملی اروپایی ندارم. از تیم‌های باشگاهی اش چرا ولی تیم‌های ملی اش نه.
*نظرتان درباره الجزایر، تیمی که قهرمان جام ملت‌های آفریقا شد چیست؟
باید به آن‌ها تبریک گفت، چون در طول تورنمنت، شایسته‌ترین بودند. آن‌ها سنگال را دوبار (یکبار در مرحله گروهی و یک بار در فینال) شکست دادند که خود همین موضوع نشان می‌دهد چقدر عملکردشان خوب بوده است. آن‌ها اگر چه بهترین بازی‌شان را در فینال انجام ندادند ولی از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را بردند. همان‌طور که مربیان می‌گویند مهمترین چیز این است که جام را به خانه ببریم...
*الجزایر چه چیزی بیشتر از بقیه تیم‌ها داشت که قهرمان شد؟
روحیه گروهی. آن‌ها به عنوان یک تیم، عالی کار می‌کردند و بازیکنان فردی خوبی مثل بغداد بونجاح هم داشتند که تورنمنت خوبی را پشت‌سر گذاشت. ریاض محرز هم در بازی‌های مهم مثل نیمه‌نهایی خوش درخشید و ضربه ایستگاهی فوق العاده‌ای زد. اسماعیل بن ناصر هم فوق العاده بود.
*فکر می‌کنید این تیم بتواند سال‌های زیاد بر قاره آفریقا حکومت کند؟
سلطه طولانی مدت بر قاره آفریقا کار بسیار سختی است. آن‌ها تیم خوبی دارند. کادر فنی‌شان هم روحیه‌ای به این تیم داده‌اند که مدت‌ها نداشتند. این روحیه را پیش‌تر وحید هلیلودزیچ در جام جهانی ۲۰۱۴ به آن‌ها تزریق کرده بود. جام ملت‌ها به هر حال دیگر تمام شده است. حالا باید همه چیز از صفر شروع شود و این موضوع غالباً سخت‌ترین کار ممکن است.
*جمال بلماضی از اوت ۲۰۱۸ هدایت الجزایر را به دست گرفت و توانست این تیم را قهرمان جام ملت‌ها کند. کارش را چطور آنالیز می‌کنید؟
توانایی‌های بسیار زیادی دارد. خیلی سریع چیزی که تیم به آن نیاز داشت را پیدا و تزریق کرد. فکر می‌کنم به عنوان یک الجزایری شناخت بسیار خوبی از فوتبال این کشور داشت. بازیکنان را می‌شناخت و می‌دانست چطوری با آن‌ها کار کند تا به بهترین سطح بازی برسند و به نتیجه دلخواهش برسد. خیلی او را نمی‌شناسم ولی مربی متواضعی دیدمش. به او پیام دادم و قهرمانی اش را تبریک گفتم. او هم با مهربانی پاسخم را داد. کار فوق العاده‌ای انجام داد. وقتی ما قهرمان می‌شویم همیشه در بالا قرار می‌گیریم؛ او استحقاق این بالانشینی را دارد.
*به نظرتان افسانه جادوگر سفید با توجه به اینکه دو مربی آفریقایی به نام‌های بلماضی و سیسه به فینال رسیدند، دیگر به پایان رسیده است؟
به نظرم افسانه جادوگر سفید اصلاً وجود ندارد. مربیان خارجی دیگری هم از راه می‌رسند تا قهرمان جام ملت‌ها شوند و از سوی دیگر مربیان آفریقایی دیگری هم در آینده فاتح این جام خواهند شد.
ارسال نظر