روزی که مورینیو برند شخصی‌اش را ساخت

ورزش سه: ۱۶ سال پیش بود که ژوزه مورینیو با پشت سر گذاشتن یک فصل فوق العاده در پورتو در سال های بلندپروازی رومن آبراموویچ به چلسی پاگذاشت و در اولین کنفرانس خبری، از خود جمله ای تاریخی به یادگار گذاشت.

دوم جولای ۲۰۰۴ مورینیو با اعتماد به نفس و در حالی که دست چپش را در جیب شلوارش کرده بود، با همراهی چند مسئول از باشگاه چلسی به سمت محل اولین کنفرانس خبری اش به عنوان سرمربی جدید تیم می رفت؛ اما این اعتماد به نفس و این چهره ویژه از چه چیزی نشات می گرفت؟

فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ جام باشگاه های اروپا سالی ویژه بود؛ سالی که طی آن دو تیم کم نام و نشان پورتو و موناکو با پشت سر گذاشتن حریفانی قدرتمند پا به فینال گذاشتند و در آخرین دیدار شاگردان ژوزه مورینیو که در آن زمان ۴۰ ساله بود، موفق به شکست شاگردان دیدیه دشان شدند که در سال ۲۰۱۸ و در ۴۹ سالگی در مقام مربی تیم ملی فرانسه به قهرمانی جام جهانی دست یافت.

مورینیو موفق شده دو سال پیاپی با پورتو به مقام قهرمانی جام یوفا و جام باشگاه های اروپا دست پیدا کند و طبیعی بود باشگاه های بزرگ اروپایی برای به خدمت گرفتن او هر کاری از دستشان برمی آید، انجام دهند.

در آن مقطع رومن آبراموویچ میلیاردر روسی به تازگی پا به صنعت فوتبال گذاشته بود و چه کسی بهتر از مورینیو می توانست رویاهای او را در چلسی پیاده کند؛ پس این چهره ثروتمند جهان توانست مرد اول آن روزهای مربیگری را برای پیوستن به چلسی متقاعد کند.

اولین کنفرانس خبری مورینیو اما برای همیشه به یک دلیل در ذهن ها ماند و آن هم مصاحبه تاریخی مورینیو و لقبی بود که این مربی به خودش داد.

مورینیو که از تاریخ دوم جولای ۲۰۰۴ با لقب "آقای خاص" میان اهالی فوتبال شناخته شد، اینگونه حرف هایش را تا رسیدن به این لقب در اولین کنفرانس خبری به عنوان سرمربی آبی پوشان لندنی آغاز کرد:« اولین برخورد و اولین بازدید از باشگاه چلسی به شدت من را تحت تاثیر خود قرار داد؛ چرا که من افرادی را اینجا دیدم که ذهنینی دقیقا شبیه به من دارند. آنها می خواهند ببرند و من هم می خواهم ببرم.»

مورینیو در شرایطی که آرامش بسیار زیادی در چهره او دیده می شد، حرف هایش را ادامه داد و افزود: « بازیکنان بزرگی در اینجا داریم؛ من را ببخشید. من مغرور نیستم ولی من هم مربی بزرگی هستم.

پورتو برای قهرمانی در جام باشگاه های اروپا باید پارتیزان بلگراد را شکست می داد، همینطور رئال مادرید، مارسی، المپیک لیون و منچستریونایند. دوباره تکرار می کنم؛ من را مغرور خطاب نکنید، چون چیزهایی که من می گویم، همه اش حقیقت است. من قهرمان اروپا هستم. من از قوطی بیرون نیامده ام، من آقای خاص هستم.»