بارسا و یک رهبر معنوی؛ اینجا مسی چاره‌ساز نیست

ایران ورزشی: در سال ۲۰۱۳ باخت ۷ بر صفر در مجموع دو دیدار با بایرن‌مونیخ، در سال ۲۰۱۷ شکست ۳ بر صفر برابر یوونتوس، سال بعد باخت شرم‌آور در رم و حالا این شکست تحقیرآمیز در آنفیلد که باعث می‌شود مسی یک بار دیگر فینال لیگ قهرمانان اروپا را از خانه تماشا کند.

آنقدر در این شش فصل به مشکل خورده‌اند که دیگر نمی‌توانند وابستگی بیش از حد به مسی را انکار کنند. او بارها برای تیم راه حل بوده اما گاهی از دست او هم برای تیمی که در مواجهه با سختی و بحران خودش را می‌بازد، کاری برنیامده. مسی یکی از نوابغ فوتبال است اما بعد از بازنشستگی کارلس پویول، بارسلونا کسی را نداشته که بتواند تیم را نجات بدهد. بارسلونا یا بر اساس سبک فوتبالش برنده می‌شود یا نه چون وقتی گیر می‌افتد، نمی‌تواند خودش را خلاص کند.

سابقه رم در ذهن بازیکنانی بود که به آنفیلد می‌رفتند اما لیورپول بدون محمد صلاح، روبرتو فیرمینو و نبی کیتا، نقاط ضعف تیم والورده را نشانه رفت. مربی بارسا نتوانست مانع از دست رفتن تیمش شود چون تیم یورگن کلوپ از همان جایی به بارسلونا ضربه می‌زد که انتظارش می‌رفت. تنها آرتورو ویدال مرد این مبارزه بود و بقیه چشم به مسی داشتند تا مشکل تیم را حل کند.

جرارد پیکه و سرخیو بوسکتس، بازیکنانی استثنایی هستند اما رهبر نیستند. لوییس سوارس مهاجم کشنده‌ای است اما بار گل نزدن خارج از خانه در لیگ قهرمانان مثل یک تن سیمان روی شانه‌اش سنگینی می‌کند. فیلیپه کوتینیو و شخصیت، دو واژه متناقض هستند. مارک آندره ‌تراشتگن قرار نیست همیشه آبی‌اناری‌ها را نجات بدهد. در نهایت یا مسی تیم را نجات می‌دهد یا نجاتی در کار نیست.

ناکامی، واقعیت آشکارتری برای بارسلونا می‌شود چون مسی ماه آینده ۳۲ ساله می‌شود و اگرچه احساس می‌شود او برای همیشه فوق‌العاده است اما اینچنین نخواهد بود. نوکمپ از عملکرد اروپایی کاتالان‌ها سرخورده شده بخصوص با این باور که بارسلونا سال‌های اوج مسی در لیگ قهرمانان را هدر داده است.

فراتر از کناره‌گیری تدریجی از سبک مشهور بازی‌اش، بارسلونا ثابت کرده به فوق‌ستاره‌های دیگری در کنار مسی نیاز دارد. یک رهبر مقتدر باید رهبری معنوی هم باشد. در غیر این صورت، بارسلونا در خطر است و باید منتظر تکرار شب‌هایی مثل رم و لیورپول باشد.