شرمساری بزرگ؛ اینجا هیچکس نجات پیدا نمی‌کند

ورزش سه: شکست، شکست تلخ و سنگینی بود. خجالت، بهترین صفتی است که می توان برای توضیح این افتضاح تاریخی به کار برد. تحقیر شدن برابر لیورپول، حتی فراتر از تحقیر سال گذشته برابر رم است؛ چرا که همه فکر می کردیم از شکست سال گذشته درس گرفته ایم.

این فاجعه مسخره و تاریخی تیم والورده را نمی توان در هیچ جای تاریخ بارسا پیدا کرد. به جرات می توان گفت که در تاریخ باشگاه، افتضاحی بدتر از این یافت نمی شود. نه شکست در فینال سال 1986 برابر استوا بخارست که همه فکر می کردیم پیش از بازی برنده و قهرمان هستیم؛ نه شکست 4-0 سال 1994 از میلان در فینال آتن که آغاز پایان تیم رویایی کرویف بود و نه شکست 3-0 سال گذشته برابر رم.

بارسا با برتری 3-0 بر لیورپول به بازی برگشت رسیده بود و همه، بله همه دنیا می گفتند که راهی فینال خواهد شد و اینکه بارسا از اتفاق سال گذشته درس گرفته اما در عوض چیزی جز شرم و خجالت برای ما نماند.

در رخ دادن این فاجعه، خیلی ها دخیل هستند. خیلی ها. از هیئت مدیره و تیم مدیریت ورزشی شروع می کنیم که نتوانست تیمی برای قهرمانی چمپیونزلیگ ببندد. به والورده می رسیم که سبک و فلسفه بارسا را تغییر داد تا از این راه به قهرمانی اروپا برسد و سپس به بازیکنان می رسیم که با ترس و دلهره پای به آنفیلد گذاشتند.

اینجا هیچکس نجات پیدا نمی کند. هیچکس. چرا که هیچکس نتوانست از این فاجعه تاریخی جلوگیری کند. چون هیچکس نتوانست مانع رخ دادن افتضاحی شود که یک سال قبل نیز رخ داد.

این شکست برای والورده، بارتومئو و متاسفانه برای مسی هم عواقب خود را خواهد داشت. نابغه آرژانتینی از ابتدای فصل، هدف را فتح لیگ قهرمانان گذاشته بود و تلاش زیادی هم به خرج داد تا بارسا را به این مهم برساند اما شیرین ترین جام، بازهم از دستان او در رفت و حالا باید این فاجعه عمیقا تلخ را یک جوری هضم کرد. واقعا می شود از این شب سیاه عبور کرد؟

لوئیس ماسکارو: دیاریو اسپورت

ترجمه: رضا سیف