لیگ قهرمانان متعلق به رونالدو است؛ نگاهی تاکتیکی به بُرد یوونتوس

وبسایت نود: یک ماه قبل در مادرید، اتلتیکومادرید تیم مسلط دیدار با یوونتوس بود. یوونتوس حرفی برای گفتن نداشت و هیچ تهدیدی روی دروازه رقیب ایجاد نکرد. اتلتیکو ۲-۰ پیروز شد. چهارشنبه شب در بازی برگشت در تورین، یوونتوس تیم مسلط دیدار با اتلتیکو بود. اتلتیکو حرفی برای گفتن نداشت و هیچ تهدیدی روی دروازه رقیب ایجاد نکرد. یوونتوس ۳-۰ پیروز شد و صعود کرد.

این بازی را می توان یک جدال کلاسیک رفت و برگشت لیگ قهرمانان دانست. جدالی که به خوبی بیانگر سختی های بازی در خارج از خانه بود. یوونتوس به مدد هواداران خودی در بازی برگشت توانست عرصه را بر رقیب خود تنگ کند و حکم صعودش را بگیرد، رقیبی که متخصص بازی های اروپایی در فصول اخیر بوده است. البته نباید فراموش کرد این برد به مدد هتریک رونالدو رقم خورد. مهاجمی که یوونتوس او را برای چنین شب هایی خریداری کرد.

تصور این که یوونتوس بتواند در بازی برگشت، به برد برسد و نتیجه را جبران کند ولی رونالدو نقشی در این بازگشت نداشته باشد، خیلی سخت بود. رونالدو کسی است که در سال های اخیر قاتل اتلتیکو بوده است. چهار هتریک اخیر در مقابل اتلتیکو، همگی توسط رونالدو ثبت شده اند و حالا این بار او با پیراهن راه راه بیانکونری، اتلتیکو را مجازات کرد. دو گل او با ضربه سر یوونتوس را در موقعیت بهتری قرار دارد و سپس با یک ضربه پنالتی کار را تمام کرد. گل های او با ضربات سر، از جمله گل های کلاسیک دنیای فوتبال محسوب می شوند که یوونتوس در این فصل بارها از این طریق به گل رسیده است: یک سانتر بلند روی تیر دوم، و پرش و ضربه سر رونالدو روی مدافع کناری کوتاه قامت تر از خود.

تاکتیکی ساده به نظر می رسد ولی برای یوونتوس بسیار موثر و کلیدی واقع شده است. انقدر موثر که حالا صدرنشین سری آ هستند و در لیگ قهرمانان نیز جزء هشت تیم نهایی قرار دارند.

البته در این میان باید اعتبار زیادی برای آلگری قائل شد که توانست جنگ تاکتیکی را از سیمئونه ببرد. او در مقابل اتلتیکوی سخت کوش، دفاعی و به نظر نفوذناپذیر به توفیق رسید. اتلتیکو هر چند با سیستم 4-4-2 روانه زمین شده بود، ولی گریزمن و موراتا آنقدر نزدیک به خط میانی بازی می کردند که می توان سیستم تیم مادریدی را 4-4-2-0 عنوان کرد. در مقابل این اتلتیکو، یوونتوس هوشمندانه و زیرکانه عمل کرد.

روی کاغذ و در ابتدای مسابقه، یوونتوس با ترکیب 4-3-3 روانه زمین شده بود. ولی دقایقی بعد از به صدا در آمدن سوت شروع بازی، با جابجایی امره جان درون زمین و حضور کانسلو در فاز هجومی، یوونتوس به سیستم 3-4-3 تغییر شکل داد. آنها هوشمندانه از عقب زمین توپ را به گردش در می آوردند، هافبک های مرکزی با جایگیری مناسب در میانه زمین، کاملاً متمرکز بودند تا مانع ضدحملات اتلتیکو شوند و وینگ‌بک‌های دو سمت می توانستند با خیال راحت تری به جلو بروند تا روی دروازه سانتر ارسال کنند. این گونه می توانستند رونالدو را در خطرناک ترین موقعیت ها، صاحب فرصت کنند.

این نقشه کلی یوونتوس در طول بازی بود، آن هم در مقابل تیمی که خیلی عقب نشسته بود و فشرده دفاع می کرد. این حربه، وابسته به درخشش رونالدو بود و ازقضا او هم شب خوبی را سپری کرد. با محرومیت ساندرو، اسپینازولا به خوبی نفوذ کرد و در آن سمت هم کانسلو عملکرد خوبی داشت.

اصرار و تمرکز یوونتوس برای اجرای این برنامه، به خوبی روی گل اول دیده می شد؛ برناردسکی در موقعیتی صاحب توپ شد که خیلی مناسب سانتر نبود، او که ذاتاً یک بازیکن خلاق است، در این صحنه به جای آنکه دریبل کند یا یک پاس در عمق ارسال کند، به نقشه اصلی یوونتوس فکر کرد؛ توپ را روی تیر دوم برای رونالدو ارسال کرد، تا ستاره پرتغالی همچون خیلی از صحنه های دیگر این فصل، با پرش های بلند همیشگی خود، ضربه سری استادانه را به سمت دروازه روانه کند.

گل دوم، تقریباً آینه گل اول بود. در سمت دیگر زمین، از جناح مخالف و روی سر مدافع سمت راست اتلتیکو. این بار در این صحنه رونالدو روی سر آریاس گل زد. آریاس در بازی رفت به دلیل نقص در همین جدال های هوایی در ترکیب قرار نگرفته بود ولی مصدومیت ها برای سیمئونه چاره ای نگذاشته بود تا در این بازی از او در ترکیب استفاده کند.

با این گل، بازی مساوی شد. یوونتوس بعد از این گل، می توانست عقب بنشیند و محتاطانه تر بازی کند تا مبادا اتلتیکو گل بزند و کار برایشان دوباره به نقطه آغاز برگردد. اما آلگری شجاعانه عمل کرد، او دیبالا را راهی زمین کرد و اسپینازولا را فدای ستاره آرژانتینی کرد تا تیمش کاملاً شکل هجومی تری بگیرد. در مسابقه ای که سیمئونه کاملاً جانب احتیاط را اتخاذ کرده بود، آلگری به دنبال گل برتری و قطعی کردن صعود بود.

همین تعویض در ادامه کارساز شد، حملات یوونتوس ادامه داشت تا اینکه در یکی از این نفوذها، صاحب پنالتی شدند و دوباره نوبت به فروغ رونالدو رسید تا شب درخشان او تکمیل شود و هتریک کند. هتریک شماره ۵۲ در دوران حرفه ای!

اما در مورد تاکتیک اتخاذ شده توسط سیمئونه در این دیدار و شکست آنها، جای بحث زیادی وجود دارد. به خصوص در مورد شکل محتاطانه بازی تیم اتلتیکو در دیدار برگشت. مادریدی ها به کلی فقط در فکر دفاع و کلین شیت بود، آنها هیچ برنامه و فکری برای رسیدن به گل مهم خارج از خانه (گلی که می توانست یوونتوس را ناامید سازد چرا که در آن صورت باید ۴ گل می زدند) نداشتند. عجیب تر اینکه اتلتیکو حتی در دفاع هم عملکرد خوبی نداشت و نتوانست به خوبی از محوطه هجده قدم خود دفاع کند. شگفت انگیز این که ۹۰ ثانیه مانده به پایان بازی و زمانی که اتلتیکو نیاز به گل داشت تا حذف نشود، تمام ۱۱ بازیکن اتلتیکو در نزدیکی محوطه جریمه خودی بودند تا از پرتاب اوت یوونتوس دفاع کنند. مشخص بود که آنها در تغییر رویکرد از دفاعی به هجومی به شدت دچار مشکل بودند.

در نهایت، این شب، شب رونالدو بود.

رونالدو خود نیز به خوبی در پایان بازی اشاره داشت که؛ «شاید آنها به همین دلیل من را خریداری کردند.» در اصل نیز همینطور است. رونالدو متخصص لیگ قهرمانان شده است. یوونتوس هفت فصل پیاپی است که قهرمان سری آ شده است، آنها بدون یا با رونالدو نیز به قهرمانی هشتم می رسیدند، اما بحث در مورد لیگ قهرمانان وجود دارد، به خصوص بعد از دو ناکامی در فینال لیگ قهرمانان، آنها حالا روی رونالدو سرمایه گذاری کرده اند تا به آن توفیق بزرگ برسند.

تنها سیدورف توانسته با سه تیم مختلف در این تورنمنت معتبر به قهرمانی برسد و حالا رونالدو نیز می تواند به این مهم برسد و در حال حاضر او یک مدعی جدی برای رسیدن به این رکورد است و البته که فشار زیادی نیز روی او برای رسیدن به این مهم وجود دارد.