هافبک‌هایی اثرگذار که دست‌کم گرفته می‌شوند

وبسایت نود: فوتبال امروز شاید بیش از اندازه نگاهش متوجه ستاره های بزرگ با قابلیت های تکنیکی و توانایی گلزنی است، این ستاره ها هستند که بیشتر روی تیتر روزنامه ها، و صفحات سایت ها دیده می شوند اما وقتی نگاهی عمیق‌تر داشته باشیم، می توانیم هافبک هایی را بیابیم که با تواضع در زمین بهترین عملکرد را دارند و اثرگذار هستند اما دست کم گرفته می شوند. در این گزارش، نگاهی داریم به چند هافبک با این خصایص؛ که در فصل جاری عملکردی درخشان از خود ایفا کرده اند.

فرناندینیو؛ منچسترسیتی

چند هفته قبل بود که شانس های سیتی برای کسب قهرمانی در لیگ برتر، با دو شکست مقابل کریستال پالاس و لسترسیتی با دست اندازی بزرگ مواجه شد. اما کسی توجه نکرد که این دو مسابقه، همان بازی هایی بودند که سیتی فرناندینیو را در اختیار نداشت. بازیکن هایی با قابلیت و توانایی فرناندینیو در مرکز زمین، تنها زمانی ارزش شان بهتر مشخص می شود که غایب هستند و جای خالی شان حس می شود.

فرناندینیو ذاتاً یک هافبک باکس تو باکس بود ولی به خوبی خودش را در این سالها در سیتی وفق داد، او ابتدا با توره زوج خوبی ساخت و کم کم به مناطق عقب تر زمین نقل مکان کرد، بعد از ورود پپ نیز کاملاً به عنوان یک هافبک طراح عقب زمین (هولدینگ) خودش را نشان داد.

درک عالی از جاگیری مناسب در زمین بازی، آگاهی خوب از موقعیت بازیکنان خودی در مستطیل سبز، قدرت بالا در تکل زنی و خیز به سمت محوطه جریمه حریف و گلزنی یا خلق موقعیت گل، از مهمترین ویژگی های بازی فرناندینیو محسوب می شود. هر چند شاید بتوان گفت مهمترین نقطه ضعف بازی او، قدرت حفظ توپ و پاسدهی تحت فشار حریف در یک سوم دفاعی خودی است.

در هر صورت با حضور او، سیلوا و دی بروین، سیتی هیچ نگرانی ای از بابت کیفیت پاسدهی درون زمین بازی ندارد. فرناندینیو به زودی تولد 34 سالگی خود را جشن می گیرد و جایگزین کردن چنین بازیکنی اصلاً راحت نیست.

کاسیمیرو؛ رئال مادرید

مدت کوتاهی قبل از استخدام زیدان، رئال مادرید در خانه شکست تلخ ۴-۰ را مقابل بارسلونا تحمل کرد. در آن مسابقه بنیتس، کاسیمیرو را (طبق گفته منابع نزدیک به باشگاه با نظر سران بالادستی رئال مادرید) از ترکیب تیم بیرون گذاشت و با نبود او، بارسلونا فضای جولان زیادی در مقابل کروس و مودریچ داشت.

اما در زمان حضور زیدان، کاسیمیرو بدل به یکی از عناصر اصلی تیم و بازیکنان اثرگذار رئال مادرید شد. زیدان که خود در زمان بازیگری اش، از بازی در کنار بازیکنانی نظیر دشان و مکلله در خط میانی بهره کامل را برده بود، به خوبی ارزش یک هافبک دفاعی مستحکم را می دانست. هر چند او اخیراً سعی کرده بیشتر هم در کارهای هجومی شرکت کند و گلزنی هم داشته است ولی همچنان بزرگترین نقطه قوت و توانایی او در کارهای دفاعی است، مودریچ و کروس به مدد حضور کاسیمیرو است که می توانند به جلو بروند و با خیالی آسوده تر به فکر طرح ریزی حملات باشند.

از مکلله تا کاسیمیرو، تاریخ ثابت کرده که رئال مادرید هر زمان یک هافبک دفاعی مستحکم داشته، در بهترین دوران خود قرار داشته است.

توماس دلینی؛ دورتموند

پیشرفت دورتموند در این فصل و حضور در صدر جدول بوندس لیگا، قطعاً بخش زیادی از آن متکی به خریدهای این تیم در تابستان گذشته است. اکسل ویتسل بعد از دورانی کوتاه حضور در فوتبال چین، به اروپا بازگشت تا این بار خودش را در یک لیگ معتبر مورد محک جدی قرار دهد. اما بعد از آن حضور دلینی در دورتموند، موجب شد ویتسل کمی در زمین جلوتر برود و کارهای دفاعی بیشتر برعهده دلینی قرار گیرد.

دلینی یک هافبک دفاعی کلاسیک است، همه آن چیزهایی که از یک هافبک با خصوصیات دفاعی در ذهن داریم، تکل، خراب کردن بازی حریف، خطا، جاگیری مناسب و ...؛ او بعد از دورانی درخشان در کپنهاگن به آلمان آمد و راهی وردربرمن شد و سپس به دورتموند آمد تا خودش را در سطحی بالاتر نشان دهد و این کار را هم به خوبی انجام داده است.

اگرچه در این فصل تمجیدهای زیادی از مربع هجومی دورتموند شده است؛ سانچو، رویس، گوتسه و آلکاسر. ولی نباید فراموش کرد حضور دلینی بوده که باعث شده بازیکنان خلاق تیم دغدغه کارهای دفاعی را نداشته باشند. ضمن اینکه این هافبک چپ پا قدرت پاسدهی خوبی برای باز کردن منفذهای دفاع حریف دارد.

موسی سیسوکو؛ تاتنهام

هر چند سیسوکو دوران خوبی را با نیوکاسل سپری کرد و تجربه بازی در لیگ برتر را داشت ولی در دو فصل اول حضورش در اسپرز، او از نظر هواداران خرید خوبی به حساب نمی آمد و شاید هم کاملاً حق با آنها بود. مهمترین ویژگی بازی او در طی آن دو فصل، تنها قدرت دوندگی و انرژی اش در زمین بازی بود. او آن هافبک طراز اولی که باشگاه به دنبالش بود، نشان نمی داد.

اما در طی ماه های اخیر سیسوکو ارزشش را ثابت کرده و نشان داده که می تواند چقدر به تیم کمک کند. حالا او بدل به یکی از عناصر مهم خط میانی تاتنهام شده است. بعد از مصدومیت اریک دایر و وانیاما و جدایی دمبله از تاتنهام، این سیسوکو بود که بهترین فرصت را از این موقعیت بدست آمده برد و توانست در کنار هری وینکز زوج موفقی را در مرکز خط میانی تاتنهام شکل دهد.

وینکز حالا عقب تر از سیسوکو بازی می کند و با پاس های خود تیم را تغذیه می کند؛ سیسوکو هم که بیشتر تمایل به حضور در سمت راست زمین دارد، با دوندگی خود در دفاع و حمله به تیم کمک می‌کند. سیسوکو شاید بهترین بازیکن اسپرز نباشد، شاید بهترین هافبک تاتنهام هم نباشد، اما پوچتینو همیشه در تیمش، انرژی، اراده، انگیزه و بازیکنی با توانایی پرس می خواهد و این ها دقیقاً همان چیزهایی است که سیسوکو می تواند به اجرا بگذارد.