مرور کاپیتان‌های ایران در تاریخ جام ملت‌ها

وب‌سایت نود: بازوبند کاپیتانی فقط یک تکه پارچه نیست. بر اساس این که چه کسی آن را بر بازویش می‌بندد ارزش و اعتبار متفاوتی پیدا می‌کند. تیم ملی ایران در سال‌های اخیر همواره کاپیتان‌های کاریزماتیکی داشته است.

بازیکنانی که هر کدام اعتبار و شخصیت ویژه‌ای داشته و حضور آنها وزنه روحی و فنی برای ایران در تورنمنت‌ها و بازی‌های مختلف بوده است. یکی از نقاط ضعف تیم ملی ایران در یکی، دو سال اخیر را شاید بتوان معضل نداشتن کاپیتان دانست.

بعد از رفتن جواد نکونام بازوبند کاپیتانی به مسعود شجاعی رسید اما فیکس نبودن او در بعضی از بازی‌ها باعث شد تا این بازوبند دست به دست شده و ما یک کاپیتان واحد در روسیه نداشته باشیم. در جام‌ملت‌های آسیا هم مسعود شجاعی کاپیتان اول ایران است و احسان حاج‌صفی و انصاری‌فرد و دژاگه گزینه‌های بعدی.

در دوره‌های مختلف کدام بازیکنان این وظیفه سنگین را برعهده داشتند؟

جواد نکونام

در دو جام 2015 و 2011 کاپیتان ایران بود. نکونام در اولین جامی که بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست سردمدار اختلاف با سرمربی تیم بود و اختلاف او و چند بازیکن دیگر با افشین قطبی در آن تیم حاشیه‌هایی را بوجود آورد. برخلاف جام ملت‌های سال بعد که رابطه نکونام و سرمربی تیم ملی، کارلوس کی‌روش به قدری ویژه بود که حتی شایعاتی را در مورد نقش او در خط خوردن بعضی از بازیکنان مطرح کرد.

مهدی مهدوی‌کیا

او در حالی به جام‌ملت‌های آسیای 2007 آمد که به تازگی از مرز صد بازی ملی رد شده بود بازوبند را هم بر بازو بست و با روحیه بسیار بالا و آمادگی فنی پای به این رقابت‌ها گذاشت. مهدوی کیا اولین بازیکنی بود که توانست به رکورد 4 دوره حضور در جام ملت‌های آسیا برسد. قبل از مهدوی‌کیا فقط دو بازیکن در قاره‌ی آسیا بودند که 4 بار در جام ملت‌های آسیا حضور داشته‌اند؛ عدنان الطالیانی بازیکن امارات و لی مینگ بازیکن چین.

علی دایی

علی دایی در دو سال 2004 و 2000 بازوبند ایران را بر بازو بست. او در سال 2000 که برای اولین بار کاپیتان تیم ملی شد هنوز آقای گل جهان نشده بود اما با 8 گلی که در جام‌ملت‌های آسیای 1996 زد بیشترین تعداد گل زده یک بازیکن در جام‌ملت‌های آسیا را به ثمررساند. دایی به عنوان بازیکن تیم بایرن مونیخ همان زمان هم حسابی نام بزرگی در آسیا محسوب می‌شد.

محمد خاکپور

کاپیتان تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا 1996 یکی از ارکان اصلی تیمی بود که در این رقابت‌ها به میدان رفت و همه را شفگت‌زده کرد. در این دوره قرار بود احمدرضا عابدزاده بازوبند کاپیتانی را بر بازو ببندد اما مصدومیت انگشتان دست او و نیمکت‌نشینی‌اش در اکثر بازی‌ها باعث شد تا این وظیفه به دوش محمد خاکپور گذاشته شود. البته او در این جام یک پنالتی برای ایران را در مرحله نیمه‌نهایی از دست داد تا خاطره بدی از آن جام برای او رقم بخورد.

سیروس قایقران

در سال‌های 1992 و 1988 کاپیتانی شایسته برای تیم ملی بود و یکی از محبوب‌ترین و بااخلاق‌ترین بازیکنانی بود که بازوبند کاپیتانی را تصاحب کرد.

در جام 1984 محمد پنجعلی، 1980 ناصر حجازی، 1976 پرویز قلیچ‌خانی، 1972 مصطفی عرب و 1968 حسن حبیبی این وظیفه را برعهده داشتند.

امسال مسعود شجاعی کاپیتان اول تیم کارلوس کی‌روش است. بازیکنی که شاید بازیکن فیکس ایران در تمام بازی‌ها نباشد اما وظیفه کاپیتانی‌اش را باید در تمام بازی‌ها و حتی خارج از زمین مسابقه انجام دهد. وظیفه‌ای که او حالا با تجربه فعلی‌اش به خوبی با آن آشناست.

شجاعی تنها بازیکن تیم ملی ایران است که سه دوره حضور در جام‌جهانی را تجربه کرده و به همراه مهدوی‌کیا و دایی از معدود بازیکنانی که چهارمین جام‌ملت‌های خود را هم تجربه می‌کند. دو جام معتبر که حضور در آنها برای کاپیتان تیم ملی در امارات به پایان می‌رسد.

بهترین پایان برای او که با حضور در هفتمین جام به اولین بازیکن رکورددار تیم ملی تبدیل می‌شود فقط و فقط یک جام می‌تواند باشد. جامی که شجاعی شایسته بالابردن آن است و امیدوار است که این رکوردشکنی با شکستن یک طلسم 40 ساله همراه باشد و این دو افتخار بزرگ همزمان در کارنامه‌ فوتبالی‌اش ثبت شود.