جوانگرایی، خنجری بر قلب استقلال

ایران ورزشی: استقلال برای تیم شدن چند هفته دیگر باید صبر کند؟ استقلال برای این که فوتبال بهتری ارائه دهد چند هفته دیگر تماشاگرانش را منتظر می‌گذارد؟ به نتایج این تیم در فصل هجدهم بنگرید. آیا نشانه ای از امیدواری می‌بینید؟ ۱۱ هفته از لیگ هجدهم گذشته، جام حذفی هم برای استقلال تمام شده اما هیچ اثری از تیمی هماهنگ نیست.

تغییرات پی در پی در ترکیب اصلی. حاشیه ها، شکست ها و تساوی های شبهه باخت و اختلاف های درون تیمی آینده روشنی را پیش روی پرامتیاز ترین تیم تاریخ لیگ برتر قرار نداده است. وینفرد شفر، سرمربی استقلال اما اصرار به زنده نگه داشتن امید ها دارد.

او از عموم انتظار دارد که برای تماشای استقلالی هماهنگ وبی نقص باز هم صبر کنند، صبر، صبر و بازهم صبر. اظهارات سرمربی استقلال بعد از بازی با ماشین سازی گویای همین خواسته بود؛ منتظر بودن برای تماشای استقلالی مطلوب تر!

وینفرد شفر برخلاف آن قاعده ای حرکت می‌کند که منتج به قهرمانی می‌شود و از او که تجربیات بسیاری در فوتبال آلمان دارد بعید است که با اصول قهرمانی تیم های بزرگ آشنا نباشد.

شفراحتمالا خودش را به ندانستن زده تا شاید افسار استقلال بیش از این از دستانش خارج نشود. او پی درپی از جوان های تیمش نام می‌برد. با احساسات هوادارن بازی می‌کند، فرصت می‌خرد و سعی در به بیراهه کشاندن ذهن عوام دارد اما حقیقتا او نیز نیک می‌داند که استقلال هرگز با جوان ها و تیمی که بیش از حد بی تجربه شده ره به جایی نخواهد برد.

شفر خود نیز به این جوان ها اعتقاد آن چنانی ندارد! به تغییرات مکرر او در ترکیب استقلال بنگرید. شفر همین جوان هایی که از آن ها نام می‌برد را هم به طور مداوم درترکیب تیمش بازی نداده است. رضا آذری، جوانی که شفر نامش را می‌برد دربازی با سایپا که منجر به شکست استقلال شد نمایش بدی نداشت. توقع می‌رفت این بازیکن در روزی که هافبک های اصلی تنبیه شده اند در ترکیب اصلی قرار بگیرد اما شفر آذری را از ترکیب بیرون گذاشت و تنها از سرناچاری دقایقی او را بازی داد.

پیش تر نیز شفر درمواجهه با دیگر جوان های استقلال همین تصمیم را گرفته بود. مهدی قائدی، اللهیار صیاد منش، میلاد زکی پور وحتی سید حسین حسینی بارها نیمکت نشین شده اند. تردیدی نیست اگر شفر قاعده موفقیت را به جوانگرایی استوار می‌دانست هیچ گاه از این نام ها نمی‌گذشت اما شفر هم با این واقعیت آشنا است که استقلال جایی برای جوانگرایی نیست و این اظهارات بیشتر به جهت سقوط نکردن بیشتر است و یا راهی برای کاستن از انتقاد ها.

راه قهرمانی برای استقلال کاملا روشن است. باید ستاره های فصل پیش حفظ می‌شدند. هزینه ای که برای گرو، نویمایر، طارق و حتی مرتضی تبریزی شد برای حفظ تیام کفایت می‌کرد. استقلال به ستاره نیاز داشت. بازیکنی در قواره تیام. استقلال به بازیکنانی نیاز داشت که ظرفیت های کافی برای به موفقیت رساندن این تیم را داشته باشند.

استقلال جایی برای با تجربه شدن نیست. قائدی، آذری، تیموری و حتی صیاد منش هنوز اول راهند واستقلال باید آن قدر بازیکن با تجربه در اختیار داشت که همین نام ها آرام ،آرام در ترکیب قرار بگیرند؛ با دقایق بازی کم و نه این که امروز تمام بار سنگین این تیم بر دوش آن ها گذاشته شود.

آن ها که استقلال را ابتدای فصل بستند، هرگز ظرفیت های بازیکنان را به درستی محاسبه نکردند. تصمیم گیران استقلال اما می‌‌توانسند به راهی که درگذشته خود پیموده بودند وبه موفقیت هایی نسبی رسیدند وحتی فصول قبل تر مراجعه کنند تا شاید ناکامی چندین ساله از این باشگاه رخت بر ببندد..

نقشه راه در فصل دوازدهم هم گنجانده شده است. استقلال آن فصل با چه بازیکنانی قهرمان لیگ شد؟ پاسخ روشن است: به ستاره های آن روز فوتبال ایران. از فصل دوازدهم تا امروز اما استقلال مدام به در بسته خورده است. استقلال 6 فصل ناکامی در رسیدن به قهرمانی لیگ را تجربه می‌کند که این وضعیت محصول چیدمان ها و انتخاب های غلط است.

استقلال برای قهرمانی مردانی در حد واندازه نامش می‌‌خواهد. از راس تا ذیل. از مدیر ومعاون گرفته تا سرمربی و بازیکن. استقلال هر یک از این ارکان را نداشته باشد به قهرمانی نمی‌رسد. درحقیقت همه ابراز باید در یک فصل کنار هم باشند. استقلال اکنون جنسش جور نیست. مربی با تجربه دارد اما بازیکن با تجربه ندارد.