کیروش، ۷ سال و نیم بعد!
او در ۶۵ سالگی و پس از فزون‌تر از ۳۵ سال مربیگری به مؤلفه‌هایی رسیده که ورود به آن سخت است و رهنمود دادن به او طریق عقل نیست.
ایران ورزشی: برد یک بر صفر در خانه ازبکستان در دیدار دوستانه سه‌شنبه شب در شهر تاشکند هر چند واقعه‌ای تکراری بود اما ارزشی بیشتر از دفعات قبلی و موارد مشابه داشت زیرا حریف که تصور می‌کرد الگوهای بازی را یافته با بسیج اکثر قریب به اتفاق نیروهایش و تلاشی عظیم هر کاری را برای پرهیز از شکستی تازه صورت داد و با این وجود در همان دام همیشگی افتاد و مغلوب دفاع چند لایه ایران و فرصت‌طلبی‌ها در حملات نه چندان زیاد اما مؤثرمان شد.
هفت سال و نیم پس از شروع زمامداری کارلوس کیروش در فوتبال ایران وی با محکم‌تر کردن باورهای تاکتیکی و رسیدن به درجه‌ای بالاتر از کارآیی‌ها در زمینه تدوین روش‌های دفاع و ضدحمله عملاً به رقیبی بسیار سخت و دست‌نیافتنی برای رقبای آسیایی تبدیل شده است.
آیا این بدان معنا است که تیم ملی هم می‌تواند مدعی اول فتح جام ملت‌های آسیا پس از فترتی ۴۲ ساله در این زمینه باشد؟ جواب این سوال را فقط گذشت زمان می‌دهد اما در این شکی نیست که هر چقدر سیستم‌های انتخابی و اجرایی کیروش غیر چشم‌نواز و نازیبا و تکراری و بازی‌های تیم وی سخت و سنگین و تانک وار است
او در کسب نتایج مورد نظر مهارتی فوق‌العاده دارد و محکوم کردن وی در این شرایط کاری عبث و بیهود نشان می‌دهد زیرا حقی در تیم‌ها و کشورهایی که فوتبال زیبا و سرشار از ظرایف فنی را مبنا قرار می‌دهند و تیکی‌تاک‌وار عمل می‌کنند ابتدا کسب نتیجه مورد نظر است و اگر چند نتیجه نامساعد از راه برسد عذر مربی را خواهند خواست و این جور قضایا شوخی بردار نیست.
در آستانه پاییز 1397 امضای قرارداد تازه کیروش و رسمی کردن مجدد کار وی لااقل با نگاه به جام ملت‌های آسیا اجتناب‌ناپذیر است زیرا ملی پوشان فعلی چنان به انگاره‌های وی خو گرفته و با روش‌های انتخابی او بزرگ شده‌اند که هر تغییر اساسی در این امر و رویکرد به مربی به جز او و اجرای روش‌هایی به جز آرایش‌های اخیر، ریسکی با درصد بالای ناکامی در آوردگاه امارات خواهد بود.
می‌توان رویاپردازی کرد و گفت که با یک مربی وطنی نیز در همین مدت اندک (عددی بیش از 110 روز) می‌توان تیمی را ساخت که بتواند در جام ملت‌های آسیا آبروداری کند و حتی مدعی جدی فتح این مسابقات باشد اما اگر از آسمان خیال پایین آمدیم و پا بر زمین گذاشتیم و به اهداف واقعی و اهرم‌های کسب آن به‌ویژه در کوتاه مدت اندیشیدیم، چاره‌ای جز ادامه کار با کیروش لااقل تا جام ملت‌ها نداریم و اگر تیم او آنجا خوب نتیجه بگیرد (که بعید است نگیرد) الزام فوق عملاً تا جام جهانی 2022 هم بسط خواهد یافت.
شاید برخی رفتارهای ناخوشایند او و داستان آن بیانیه‌های تکراری و تحقیرکننده برخی افراد به ذهن آید که قطعاً دلپذیر نیست اما گاهی حسن‌های فراهم آمده توسط یک فرد به قدری خوب و مثبت است که باید بر عیب‌های ولو پرتعداد او چشم بست و کیروش در فاصله شش ماه و اندی تا فروردین 1398 که زمان پایان هشتمین سال زمامداری و شروع نهمین سال حکومتش بر تیم ملی ایران خواهد بود، چنین آدمی نشان می‌دهد. آدمی که دوری از او اسباب رضایت روح است اما قطع همکاری با وی به صلاح نیست.
به محصولات سال‌های اخیر او در تیم ملی بنگرید تا به این نتیجه برسید. تیم ملی که هم کارآمد است و هم جوان و امیدساز و آینده‌دار و برخی نفراتش نه تنها جام جهانی 2022 را به راحتی پوشش می‌دهند به جام 2026 هم می‌رسند.
بازی‌های تیم ملی در ماه‌های باقیمانده تا جام ملت‌ها و طی آن مسابقات به سبب الزام‌ها و اصرارهای کیروش همان چیزی خواهد ماند که تاکنون بوده است و چون این الگو جواب داده و تغییر آن عقلایی نیست باید فقط ابزار اجرای هر چه بهتر آن را برای کیروش فراهم آورد.
می‌توان به او یک بار دیگر توصیه کرد که بیش از پیش به تقویت فاز حمله در تیم ملی فکر کند اما او در 65 سالگی و پس از فزون‌تر از 35 سال مربیگری به مؤلفه‌هایی رسیده که ورود به آن سخت است و رهنمود دادن به او طریق عقل نیست. در نتیجه به تماشا بنشینیم و امیدوار باشیم که او در جام‌های بعدی نیز همانقدر نتیجه‌گیر باشد که از سال سوم به بعد حضورش در ایران بوده است.
نظر کاربران
کیروش دیگه ای نیست تا هست لذت ببرید
کیروش یک موزامبیکی است
باز هم نوکران مواجب بگیر کیروش قدیس سازی کردند تا آب باریکه خودشون قطع نشه#مزدور_نباشیم
حیف کامنت که برای کیروش و این جراید پاچه خوار بنویسم